Norðanfari - 10.09.1867, Qupperneq 3

Norðanfari - 10.09.1867, Qupperneq 3
ætti von á, og álitu byrgSirnar nægilegar eptir kringurastæfjurn, því menn mundu varia á þessu ári geta borga& meira. Eptir a& fund- urinn haf&i nií fcngi& þessar upplýsingar um byrg&irnar og ávilja kaupraanna, a& panta rneira korn, sá fundurinn sjer eigi fært, má- ske upp á sína ábyrgb, a& fara frara á upp- ástungu sera gjörb haf&i verib nm pöntun á raeira korni, og far.nst heldur ekki eins brýn nau&syn til þess, eins og menn almennt liöf&u ætlab. þar á móti a&hylltist fundurinn þá uppástunga fundarstjóra (Tryggva á Hallgils- stö&um), ab allir hreppstjórar hver í sínum hrepp, reyni a& sjá um, a& fátæklingar fargi ekki skur&arfje í haust út úr búum sínunr, t. d. til lúkningar gömlum óeindögu&tim skuld— um, svo a& þeir fyrir þa& ver&i a& vetri í ati'sjáanlegum raegnum bjargarskorti, og þá heldttr fái niinna korn til heimilis síns. Kaup- raenn vortt be&nir fyrtr af fundinnra, a& láta skiptavini síria sitja fyrir kornbyrg&um frem- Ur en abra óvi&komandi e&a lcngraab; sömu- lei&is a& þeir vildu vera svo vægir í skulda- Heimtunni, sem þeir framast gætu, er þeir tóku vel og mannú&iega, en áskildu þó a& skuldir eigi hækku&u þetta ár. }tvf var og farib á flot vi& kattpmenn, a& þeir vildu hækka ver&ib á fslenzku vörnnni, er þeir vorti tregir til nema Popp, sem sag&ist gefa 36 sk. fyrir 1 pd. af gó&ri vorull, og 26 rd fyrir lýsis- lunnuna. Einti fundarmanna stakk ttpp á því, a& Legaisstjórninni væri skrifafe til og be&in um Un úr legatssjó&num til þess a& kaupa 100 t. af kortii fyrir, en amtmafur ltefir me& brjefi frá 10. f- m. synjab þess af þeim ástæ&um, a& í gjafabrjefi ,Ións heilins Sigtir&ssonar, sem dagsett er 8. júlí 1830, en stabfest af kon- ungi 14. október 1831, og prentab er í hinu íslenzka iagasafni fyrir árib 1831 bls. 801, er ákvebur me&al annars, a& ckki rnegi selja jar&- ir legatsins eta sker&a höfufcstöl þess (fjc þa& komib hefir verib á vöxtu), neina tii jar&a- kaupa, en hjálp til hreppamta skuli einungis veitast af hinum árlegu leigum höfu&stólsins e&a afgjaldi jar&anna, og væri heldur en ekki lagabrot væri út af þessu brtig&i&. þar á móti benti amtma&ur til þess, hvevt þa& mundi ekki tiltækilegast, a& fá jar&eigendur í Eyja- fjar&arsýslu til a& semja vi& kaupmenn um kornlán handa hreppunum, og setja þeim í ve& hæfilega fast cign osfrv. Eptir allar þessar brjefaskriptir, fer&ir, fttndi og rábagjör&ir, ^iuna margir hinir mi&ur ntegandi og fátæklingarnir jafn hættulega staddir og þeir voru, því vjer vitLim eigi til a& neinar framúrskarandi útvegur hafi verib hafbar itm vitbót á matarbyrg&um frá Danmörku, nema ............... ...-------------------------------- vildtr og gætu hjálpab lionum: iiann Ijet þó eigi bugast af mótspyrnum þessum, heldur natn þa& hann kunni, í milli þess sem hann rita&i og vann ýmislegt fyrir a&ra, er ltann fjekk fæ&i sitt og fatnab fyrir, en þó alit af skornum skamti; hann treysti því jafnan, at seinna mttndi sjer ganga betur e&a hagur sinn batna. Enda þótt hawn væri mjög fáskiptinn og sneiddi síg bjá glebi Og glattmi lífsins, höffcu þó skólabræ&ur |lans og allir sem til hans þekktu, ntikiar mætttr á honum fyrir rá&vendni hans og si&prý&i. þa{, var ejnn gó&an ve&ur- dag, sem hann og skóiabræ&ur lians stó&u úti á a&altorgi borgarinnar til þess e& skemmta sjer nie&an frítími þcirra stó& yfir; varö þá stú- dentunttm Hti& þangab, sem nng, fögur og tignarlega búin mær gekk, vi& hlib aldra&rar konu frain hjá þei.n, vai þetta dóttir jarlsins yfir Upplöndum, en hitt tnó&ir hertnar, sem öll áttti lieitna þarna i borginni. Stúdentarn- ir litu me& ttndrun eptir hinni ungu mey, er lei& þar fram hjá þeim, sem eins konar draum- mynd, og þegar htín var komin svo iangt frá þeim, a& þeir Itjeldu hún mundi eigi heyra hva& þeir ræddust vi&, segir einn stúdentanna: wþa& væri sanarlega einnar milljúnar vir&i, a& ef þa& kann a& vera hjer á Akureyri, og ef a& stjórnín gefur því nau&synlegan gaum, sem herra amtma&ur Havstein hefir ritab henni um áslandib og matarskortinn í Nor&ur- og Austur- aratinu, þa& væri nú sjálfsagt æskilegt ef a& menn gætu barist af me& þær matarbyrg&ir, sern til eru og von á ( haust; en aptur væri þab hörmulegt og skelfilegt, ef a& í sumum bygg&arlögum, þyrfti fyrir of lítib eptirlit, slakar og sí&bornar rá&stafafanir, a& ver&a hungttr og mannfellir. FRJETTIR IHILEKDIR Næstl. ágústm. hefir tí&arfarib verib hjer nor&anlands, stormasamt, kalt og óþurrkasarnt, nema dag og dag svo heyi lá vib skemmdttm. Eitikum a&faranótt hins 18. 25 26. f. m. snjó- afi hjer mikib til fjalla og daia; en um mán- u&amótin kom hjer sunnan átt og bezti þerr- ir svo fiestir gátu ná& heyjutn sítium. Vegna grasbrestsins mun heyskapurinn en vera me& minna móti. í lok jiílímán voru hjer horfur á, a& jar&eplavöxtur ntundi ver&a í ár í gó&u me&al lagi, en sí&an til óþerranna og kuldanna brá, hefir verpt skugga yfir þessar vonir, þar á móti er kálvöxtur hjer me& bezta móti. Fiskafli er mikill lrjer út í álttm þá gefur a& róa og ný hafsíld er til beitu, sem margir, er fiskiúthald eiga Iijer kringum Eyjafjörb hafa fengið og saltab ni&ur til beitu og matar svo a& tuhniim skiptir. Nor&ma&urinn frá Man- dai, sem sí&ar er getib í bla&i þessu, kva& liafa dregib fyrir meb netum sínum út vib Hrísey, og afla&i í einutn drætti 20—30 tunn- ur af hafsíld Nú eru allir hákarlavei&amenn hjer hættir í stimar, og margir búnir a& setja skip sín upp. Nýlega er sagt a& dttggarar liafi komib me& 2 hvali a& landi í Vopnafir&i, en sveitarmonnum or&ib lítil björg a&. 17. júlí þ, á. eást 25 álna lang4r hvaHtálfur undir svo nefndum Ofærttm undan Neslandi í Lo&- mundarfir&i, sem var fluttur þa&an og þangab sem hann var& festur og unninn. Skri&u- klaustur átti hvalinn, en Björn hreppstjóii Halldórssón á Úlfsstö&um, samdi umbo&smanns- ins vegna um, a& flytjendur og skur&armenn hvalsins íengju fyrir starfa sinn, af honum helmingin. A&faranótt hins 31. f. m. sást í Bár&ardal, Fnjóskadal, Eyjafiv&i og Skagafir&i, eins og vottur þess a& eldur mundi nppi su&- ur í fjöllurn, og eptir stefnunni hje&an f Vatna- jökli, Tungnafellsjökli e&a Dyngjufjöllum, því reykjarmökk, glæringar og sem loga lag&i á Íipt upp, sem smátt og smátt skaut upp, sem r logandi kolagröf. Deginuin á&ur fannst iijer ví&a nyr&ra um morgunlnn megn náma- e&a fá einu sinni a& kyssa þessa ungfrú“. Hinn ungi ma&ur, sem saga þessi er um, og sem me& vir&ingarfullri undrun hafbi virt fyrir sjer þessa engilslegu ásjónu, stó& sem frá sjer numin í sko&un þessari, og mælti sem hrifin af einltverjum skjótum ýnnblæstri, e&a sem honum væri skotib því í brjóst: BJeg held a& jeg mundi geta fengib einn koss‘‘. Ertu gengin frá vitinu, kalla&i einn af skólabræ&r- unr hans upp, e&a þekkir þú |)ana nokltu&? þa& er nú langt frá því segir sveinninn, en eigi a& sí&ur, er jeg sannfær&ur um, a& hún þegar mundi kyssa mig, bæ&i jeg þana þess. llva&a vitleysa hjerna á torginu og fyrir aug- unum á okkur. Já eins fyrir þvf, og þa& me& gó&u E&a lialdib þi& a& jeg sje svo ósvífinn, a& vilja ney&a hana til þess. jæja segir einn stúdentanna sje þa& alvara þfn, a& láta or& þín rætast, e&a a& þa& síp eigi einbert grobb sem þú segir, svo skal jeg gefa þjerlOOOrd ! Jeg líka! Jeg líka! sög&u fjórir at'rir. Hinir nngu nienn voru bæ&i au&uaír og myndtrttir, þess vegna bærir trm a& lofa og enda þaö er þeir nú hjetu; hjeldu líka a& þeir engu vog- u&jt me& ve&máli þessu, því þeir voru sann- færöir um, ab dirfska lagsmanns þeirra væri brennistelnsfýlulykt. Ekki h’ófum vjer enn heyrt þess getib, a& jör& hafi vi& þetta tekib neinum litaskiptum, og heldur ekki a& mál- nytupeningur hafi gelzt, — Nor&anpósturinn kom aptur hingab a& sunnan 1. þ. m., haf&i hann ásamt þeim er me& honum voru verib hrí&tepptur cinn dag í Kalmannstungu á fjöll- unum og á þeim sumsta&ar hitt fyrir illkleyfa skafla. Me& pósti frjettist a& rniklir óþurrkar og ógæftir hef&i þá um tíma veriÖ sy&ra, og enda a& tö&ur hef&u enn legi& þar á túnum. Fiskaflinn allt af nógur þá gefur a& róa. Verzltinin lík og hjer. Matarbyrg&ir. iniklar í Reykjavík, enda höf&u 8 skip komib til verzl- uriar þeirrar, sem kaupma&ur Sveinbjörn Jakob- sert ræ&ur fyrir, og hefir me&ai annars fyrir stafni a& byggja verzlunarhús vi& Brákarpoll á Borgarfir&i. f>á Jakobsen var lrjer, voru menn hvorki svo frantsýnir nje samtaka a& hæna slíkann nytsemdar- og framkvæmdar- mann a& sjer. SKIPAKOMUR 0. FL. 8. f. m. kom skip frá Mandal ( Noregi, bla&i& me& timbur, sem allt seldist hjer, en skipib fór út til síldarvei&a. 10. 8. m. kom briggskipib Hertha, eign stór- kaupnranns C. F. Gu&manns, haf&i hún verib 26 daga á leibinni frá Kmh. og liinga&. Me& skipi þessu kotnu sem farþegjar, kand, jur. Johnsen frá Alaborg, bró&ursonur kansclírá&s þ. Josnsonar á Húsavík, stúdent þorlákur Thorarensen frá Ilofi og Fröiken Nielsine, ein af dætrnm kaupmanns Havsteens. 13. s. m, kom barksldpib Emma Aurvegne, sem stúr- kaupma&ur J. C. Höepfner á og farib haf&i til Krntr. og til Noregs a& taka þar timbur. Me& þessu skipi kom hingab kand. med & chir. Evald Johnsen (sonur kaupmanns Jakobs John- sens er lengi var á Húsavík), sem settur er af stjórninni til þess um 1 ár aö þjóna hjer læknisembætlinu. Sí&an hann kom hingab, má varla kaila aÖ hann hvorki nótt nje dag hafi haft fri& fyrir a&sókn og fer&alögum, stund- um svo a& þingtnannalei&um hefir skipt. Hann hefir þegar hjálpab 2 e&a 3 konum í barns- nau&, kippt í li&, buridib um beinbrot og skor- i& upp mein. Allir sem hafa leitab hans, róraa mjög ltvaÖ liann sje mannú&lcgur, fljótur og ötull, nærgætin og heppinn vi& lækningar. f>a& væri því óskandi a& menn í seinustu lög þyrftl aö sjá honum hje&an á bak. Um kveidib sama daginn og læknir E. Johnsen kom lriiig- a&, kom Fritz Zeuthen frá Reykjavík, sem lært itelir læknisfræ&i hjá landlækni jústisrá&i dr. J. Hjaitalín, og strax a& því námi loknu sett- ur af stiptamtinu til þess hjer um 1 ár a& gegna læknis störfum, því amtma&ur haf&i hvaö eptir anna& borib sig upp um læknisleys- fífiska ein, er sjálfsagt hlyti a& falia um sjálfa sig, ef a& hún eigi hef&i illar aílei&ingar fyrir liann í för me& sjer. „Svo handsalib mjer þá ve&máls loforb ykkar“, mælti sögukappinn. þetta var þegar í tje og bundiÖ öllum venju- legum ve&máls skilmálum, sem eigi var hægt a& rypta aptur. lletjan okkar, sem jeg svo nefni, veit jeg ekki hvort var frííur sýnum e&a eigi, en jeg hefi þó mínar ástæ&ur fyrir því, a& náttúran muni ekki hafa gjört hann stjúpmdöurlega úr gar&i, og a& hi& ytra álit hans e&ur ásýnd hafi í þessu augnabliki, stu&l- ab a& hinnurn æskilegu áhrifum. Sveinninn fór f Irumótt á eptir meynni og kaila&i til hennar me& einar&legum róm, jafnframt og liann hneigbi sig kurteislega: „Fröiken gó&I k jör mín eru ( hendi y&ar“ ! staldra&i hún þá vi& Og leit undrandi á sveininn, sem segir henni frá nafni sínu og stö&u sinni og kring- nmstæ&um; já skýr&i svo einlæglega frá því or& fyrir or&, sern gjörzt haf&i millurn hans og skólabiæ&ra Itans. Hún hlusta&i me& athygli á þa& er sveinninn nrælti, og þá er hann hal&i lokib sögu sinni og en nú me& lotningu og stillingu lotib fyrir henni og þa& rau&ur út undir eyru, sag&i hún: jjFyrst a& svo lítil

x

Norðanfari

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Norðanfari
https://timarit.is/publication/88

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.