Norðanfari - 15.04.1869, Blaðsíða 4

— 40
at í lianst, stnngif; upp íi, au 15 — 20 íslcnd-
ingar fíorn í einti til Ameríkn, og fengju út-
mældar ekrur til a?) yrkja, me& þe?su móti
myndafist eins konar Colonía, þar sem væri
eins og tilbiíif) lieimíli fyrir hvorn þann ls=
lcnding, cr sífiar kynni ab vilja fara vestur
um Iiaf. Ilvcr Emigrant (þjöfílutningsma&ur),
fær vissan blett dtmældan ókeypis ttf stjórn-
inni, ef hann vill gefa svarib loforí) ab yrkja
blettinn, og er bletturinn cign Iians eptir 4 ár.
dcg hefi fengif) uppdrátt yfir blett þann, er
Wickmann hefir álilib bczt hæfann, og cr þa&
ncs eitt stóit, cr gengtir út í stö&uvatnif) Mit-
ehigan. Jeg skal næst segja yfur nákvæmár
frá þessu.
Engin talar nó um kláfia, kannske bann
sje á enda. — Kansellíráf) {>. Jónsson er bú-
inn af) fá sjer til ábúfiar jörtina Kitabcrg í
Grímsnesi. — Zeuten læknir var lijer á ferb
á sunnudaginn var, og ætlafii til embættis síns
í Múlasýslum, og var heldnr gramur yfir því
af) stiptamtmafur licftá rckif) eíg á staf) út í
bilinn, en hann hufir haft laun þau, sem fylgja
lækniscmbættinu, sífean í nóv. f. á. — Mikif)
gcngur á í Steinhöll, eptir því sem liingaf)
hefir verif) skrifaf).— Fiskiríií) hefir verib bæri-
legt hjcr þessa viku og sömuieitis í þorláks-
liöfn. Sumir búnir af) fá yfir 100 fiska blut“.
Úr brjefi d. 24—3,—69. „22. f. m. var
Ilvammur í Ðölum auglýstur laus fyrir upp-
gjöf prófasts síra þ>. Jónssonar, semnýturæfi-
langt f af prestakallsins fostu tekjum og má
bafa húsmennsku á sta&num.
20. þ. m. var Stabarliraun veitt síra J.
Iljörnssyni prcsti í Ilcstþingum, sem því eru
orfin laus, en eigi cr búi& af) slá þeim ujip
enn“.
Úr brjefi úr Mýrasýslu, d. 27.-3.— 69.:
„Af frjettum liefi jcg fátt skcmœtilegt at skrifa,
Iijcr livílir sorg og söknufmr í hverju liúsi,
sítan liinn 11. þ. m. at vit misstum svo svip-
lega úr samvist okkar vorn elskuverta og val-
inkunna sýslumann Jóhannes Gntmundsson,
scm sketi þannig: at hann vart úti í nortan-
hil áturnefndan dag skammt frá túninu á heim-
ili sínu, á heimleit úr cmbættisfert veslan af
Mýrum; bann hjclt þar ujipbot liinn 9. þ. m.
á brotunum og ötrum reka af skipi því scm
fyrst strandati i Höfnum sytra, og sítan iak
brotit, nálægt bænum Vogi hjer í sýslu, sbr,
þjótólf 21. ár bls. 64 og 73; fylgdarmatur
sýslumanns var sítast, merkis- og sómamat-
urinn Gutmuiulur bóndi Jónsson, silfursmitur
á Hamraendum í Staflioltslungum, hann cr en
ófundinn, og einnig iicstur lians; en lík sýslti-
manns fannst þann 14. þ. m slrax sem farit var
at leita, jiví hestur bans stót yfir því. Jeg
þarf ckki at lýsa fyrir ytur bve stór Iiryggt
í nafni spámannsins. Dugi nú hverr sem bezt
mál Iljer er, mikil veiti; höggit allt nitur í
strál þetfa Ijetum vjer eigi scgja oss tvisvar,
en þeystum stax móti lestinni og köllutum ú
Drottinn. Lestainenn tóku til vopna og veittu
vitnám. {>ar vart snörp orusta og ekki löng.
Jeg bartist fræknlega, það veit trú mín, og
hrukku lestamenn undan í hinni fyrstu hrít.
Iiandtúkum vjcr suma en sumir flýtu. Ulfald-
arnir stótu eptir met klifjarnar og einn matur
ef mann rskyldi kalla — því hann var hin
kynlegasta skepna, sem jeg hefi sjet, í þröng-
um klætum spenntum at beini og á höítinu
sem pofti væri livolft, hvítur í andliti og ná-
liga skegglaus. Hann stót þarna met svert-
it í liendinni, eins og hann byti oss byrginn.
Mál Iians var undarlegt og kallati í sífellu „Goð
dam“ (hver fjandinn). Ilann leit grimmlega
til vor, og handtókum vjer hann ekki, sem atra
menn, en slógum hring um harin og þröngv-
utum at honum þangat til einn ldjóp á hann
og hafti undir. Lumhim vjer þá hendur hans
og rændum öllu sem hann hafti. það veit
trúa mín, vjer knuzkutum hann og ljelum á
og söknutur livílir yfir ölluin hjer, eptir því-
líkan ágætismann í öllum greinum, sem sýslu-
matur Jóhannes var, skyldum sem vandalaus-
um, því situr sem þjer þekktut Iiann, og liafit
því, eiris og allir atrir sem sáu liarin og kynnt-
ust honum, sjet og ortit var vit, þá ljúf-
mennsku og blítu, og ástúMegu atlot er liann
autsýndi liverjum manni, sein og bans liátt-
prúta framgangsmáta, er engum gat dulizt.
Hvat Gutmund sálnga snertir, var þat álit
flesíra kunnugra manna, að varla finndust iík-
ari menn, en þessir tveir voru í öllu dagfari
vit skyida sjer og óskylda menn. Má því
met fyllsta rjetti scgja um báia þcssa menn
at þeir í a!la stati væru sómi stjcttar sinnar,
livor um sig. Iljer er því atitn mikil, og
dimma, sem slokknat hafi 2 Ijós, sein logutu
svo jafnt, skært og síillt, um allan sinn bjer-
veru tíma, at aidrei bar skugga á þar sem
þau íil nálu, og sem stráiu geisium sínum
yfir mannfjelagit, á allar sítur. Jóhannes
sýslum. mun iiafa verit nálægt bálf fimtntug-
ur at aldri, en Guimundiir sál. rúmlega þat.
Mjer þykir líklegt, þjer sjáit brátum í
blötunum, hin helztu æfiatriti þessara manna,
sem og merkiiegri eptirmæli, en jeg hefi föng
á at fram setja; og skrifa ytur þ ví ekki íleira
hjer um.
Ainlmatur okkar hefir nú sett skrifara
sinn Gutmund Pálsson, til þess fyrst um sinn
at gegna sýslumanns störfum hjer í sýslu.
Úr höfutstat vorutn er fátt at írjetta.
Átur póstskip kom var þar at kalla ortit alls-
laust, því ckki fjckkst í citt tóbaksnef, fáar
eta engin kaffibaun, engin sykurmoli, ekkert
korn, lítit af brcnnuvíni, og aimat eptir þessu.
25. f. m. vart piltur úti í vestanbil á
Alptárósi, lijer í sýslu. 10.—12. þ. m. dó
mjög snögglcga, Sofía Vernbartsdóttir, þor-
kelssonar, sítast prests að Reykliolti, kvinna
Iielga Iircppstjóra Ilelgasonar á Vogi.
Ve&urátta var hjer strít og fannalög mik-
il, frá þvi 8. f. m., þar til 21. þ. m., en síð-
an er bjer bezti veturbati, og nú nægilegjört
komin upp.
MANNSKAÐAR. í næstl. febrrn hafti
unglings kvennmatur scm hjet Kristín Kristj-
ánsdóttir Skel, og átti heima á Langavatni í
Reykjalrverfi og þingeyjasýslu, orti&úti í hrít-
arbil framan til á svo nefndri Hvammsbeiíi,
eta enti í gljúfrum, sem liggja a& Laxá fyrir
framan Presilivamm. 30. f, m. hafti unglings-
malnr, sem lijet Hans Jónasson frá Rauf á
Tjörncsi ortit úti á Tungulieiti, sem liggur
milluin Tjörness og Keldukverlis Fleiri menn
voru í fcit met honuin, sem snjeru aptur, enn
hanti ófáanlegur til nema halda áfram, var þó
vesæll og ný staíinn upp úr mislingununa. Á
lionunr ganga svertskálpa og axarhamra ó-
þirmilcga“.
„Kynleg er saga þín“ sagti Tímur. „En
hvar er matur þessi og hvata skepna er þat“.
„Hvat má jeg vita um þat“ sagti Óinar. Nokkr-
ir segja hann muni vera Franki (svo nefna
margir Asíu menn þá, sem konra úr Evrópu
aiistur þangat) at hann sje einn af þessum
þjóðum, sein enga trú hafa og cru dauta menn.
Atrir ætla hann muni vera töfrmatur, kominn
af göngu til Basku og á leið til lndlands“.
„Talar hann vora tungu“? sagti Tímur. „Lftt
at þat — líkt og kálfur sem fyrst fer at
baula“ sagti Ómar. „þú helir lieyrt talat um
Síamýrey, fjallagamminn mikla, um Elbis, eta
Djöfulinn og um dýr met nautshaus, en fiskur
at aptan og sportur á. En þessi matnr, sem
jeg tala um, er margfalt undarlegri cn þessar
kynja-skepnur“.
„Er hann skeggjatur eins og vjer“ sagti
T. „Skegg hefir hann a& sönnu“ sag&i Ó. „en
mest á Iiöfti og ekki á kinnum cta höku“.
„Nú lýgur þú Ómar 1 þat veit trúa mín“ sagti
Tímur. „Pjarri fer þat“ sagti liinn „jeg sver
þab vit sálu þína“ þat er allt satt sem jcg
kyndilmessu barst skip'r á í lendingu vit Rút-
ir undir Snæfellsnesjökli, fórust þar 2. mcnii,
sem bá&ir hjetu Jónar, Ilalldórsson og Gut-
mundsson, sá fyrri var á 21,ári, og átti lieima
á Síatastat, „sjerlega efnilegur og fullgildur
matur at þrozka, vandatur og gott mannsefni“,
enn seinni Jóninn var 60 ára, ekkjumatur frá
Ilraunliöfn í sömu sveit.
SKIPSKAÐI Sneinma í febr. liöftu 7.
menti ásamt formanninum cr bjct Sigurtur og
átti lieima á Klöpp á Mitnesi í Rosmhvalanes-
hrepp á Reykjanesi, verit að fara heim-
leitis úr Keflavík met saltfarm, en höftu ortið
seint fyrir, og farit grunnt svo skipit lenti á
skeri; formaturinn drukknati og 2 mcnn atr-
ir, cn 4 komust af.
SKIPSTRAND. 3. fcbr. þ á. Iiafti sænskt
skip fermt timbri, salti og steinkolum frá Málm-
ey í Svíaríki, strandat á Merkinesi siitur í
Ilöfnuin. Mennirnir komust úr því, en skijiit
tók út aptur og rak vestur á Mýrar nálægt
bænuin Vogi; er sagt frá stiandi þessu bjer að
framan at því leyti sem þat kom til uppbots.
AUGLÝSING.
Mjer væri kært ef sýslumennirnir bjcr
í Nortur-og Austuramtinu, vildu nnna mjer
þess hagrætis, en spara sjer met því ekriptir,
at láta prenta kosningarskrárnar, sem ciga at
semjast nú í vor. Ef til þessa kemur, þá skal
prentun kosningarskránna flýtt þat sem mögu-
legt er, og jeg annast um, at þær komizt lil
kjöratjóra hvers kjördæmis, sem allra fyrst.
Ritstjórínn
LEIÐRJETTING.
í Nf. nr. 15 — 16 bls. 31. 3 d. 1. 32. a. n;
les Solo Bls. 32. 2. d. I. 3 a o. les þó.
í næsta blati hjer á undan, er sagt frá
því, at skiptapi liafi ortit millum Akraness og
Reykjavíkur, mei) 15 mannsd; þetta reyuizt nú
rangbermt, þar á móti fórust 15 mcnn á skipi
vit Vestmannacyjar, sem lijer a& ofan er gctið.*
At sunnan frjcttizt mctal annars, at gó-
an befti verit livassvitrasöm rnet frostum og
snjóum, og v!ta oi'tit Iiagskart fyrir útigangs-
pening, eri um páskana ldánati vel. Öndverb-
lega i marzm. haf&i fje ví&a hraki& og fennt
á Mýrunum, en flest ná&ist aptur lifandi. I
flestum vci&istö&um sy&ra var orti& fiskvart,
Á Tjörnesi og í Keiduhverfi í þingeyjarsýslu,
ecu hjerum 160 sciir komnir á land, en svo
sem ekkert á Sljettu og Langanesi, og ‘er þa&
kennt hafísnum sem þar allt at páslrum var
landfastur, cn rak þá frá, en nú eru sögð
bafþök millum Homstr og Langaness. 2kaup-
skip cru sögt komin á Vopnafjört, annat þeirra
á at fara á Skagströiul Mæit er ab matvara,
kaffi og sykur liafi eitthvat, frá því er var
lækkat í verbi. Nýlega lilupu liöfrungar hjer
inn á fjört, höfum vjer heyrt sagt at 12 liall
nátst af þeim, þar af 7 á Akureyri.
Eifjancíi oj ábyrgdarmaður Bj Ö M1 JÓIISSOII.
Preutat í prentsin. á Akureyri. J. Sveinsson.
segi Augu hefir liann munn og nef, sem vjer;
en eigi veit jeg livat jeg skal segja um atra
liluta líkamans. Svo eru klætin strengd a&
lionum, at ekki er at sjá önnur hút sje á
kroppnum; en á höndum liefir liann tv'ófalda
liút, og horfti jeg sjálfur á at iiann dróg af
liina ytri*, og var þar þá önnur undir“. Er
hann mumetingi“ sagti Timur. „Ilvat má jeg
vita þat“! sagti Ómar. „Hefi jeg eigi sjeð
hann þvo sjer eta gjöra bæn sína og eigi hefi
jeg iieyrt hann ákalla Drottinn himnanna*.
„Allt er þetta kynlegt" sagti T. „Enn, hafti
liann gull met sjer og var þat lekið frá hon-
um“? „Gull hafti hann mikit“ sagti 0. „og
tókum vjcr þat allt cr vjcr bundum hann“,
Belti var um liann og saumatur í fjökli gull-
peninga. Geymum vjer það handa konungi.
Sjátu og vinur! Hjer er gullnisti er jeg tók
af liálsi honum og ætla mjer sjálfum; er fólg-
it í því gamalt hár og alls ekki annat. Hvað
ætlar þú þat muni tákna“? og rjetíi honum
nistit.
(Eramh. sítar).
1) Maturinu heflr lraft skinnljanska.