Norðanfari - 28.10.1871, Qupperneq 3

milli funda, svo aírar geti lært þaí> af
henni, ef þa& álitist þess vert,
A fundinum 22. júní næstl. var strax á
ePtir vinnusýningunni fyrst tekife til umræ&u,
^v°rt nokkur árangur heffii orf>i& af þessum
^ fundum vorum, og eptir a& vjer höf&um all-
ar ®annfærzt á, a& liann væri þú nokkur, var
San'þykkt a& Iialda áfram me& þá núna fyrst
1 10. ár
Sí&an voru þessar nppástungur sam-
Mktar:
A& láta kenna öllum hörnum a& skrifa og
reikna, sem til þess væru fær.
2) A& reyna a& vi&halda þjóferni voru eptir
•uegni , sjer í lagi í tilliti til máls og
í blæ&asni&a, og láta eigi börn lieita óþjóÖ-
legum nöfnum sízt 2. e&a 3.
A& láta koma upp maturtagör&um á þeim
bæjum, sem þá vantar.
A& koma til næsta fundar me& reikninga
yfir tilkostnaÖ og ar& af ýmsum matföng-
Um og innanbæjarvinnu.
A& stofna sjó&, til a& kaupa fyrir ein-
hverja þarflega vinnuvjel, þegar hann
væri or&inn þess megnugur, og var strax
skotib saman 15 rd.
Ási, 22, júní 1871,
^‘Surlaug Gunnarsdóttir. Ingibjörg Eggertsd.
(fundarstjóri).
Á fundi er nokkrir „Gránu menn“ áttu
^fc sjer á Silfrúnarstö&um 12. maf 1871 til
ak velja nýja hlutamenn í sta& fyrrum hrepp-
s|jóra Jónasar Jónatanssonar er þá íluttist bú-
lerlum a& Hrauni í Yxnadal, kom til'umræ&u
yOflýsing prestins sjera Arnljótar Ólafssonar á
^‘ri-Rægisá í bia&inu Nor&anfara 1871 nr.
—16, hvar e& hann segir sig úr yfirstjórn
fjelaggins. Yirtist fundarmönnum því nau&syn-
!®St, a& fjelagsmenn færi bónarveg a& fyrr-
Iletttdum presti, um a& hann tæki aptur a& nýju
Sa,ua þátt f stjórn fjelagsins sem hann upp-
l>aflega haf&i, og a& hann bryg&ist því sízt a&
®tarfa f þeim verkahring er hann fyrstur manna
Vjafci a& vinna í, og á því skiliB a& nefnast
f^emati forvígisma&ur í hinu fagra og þý&ing-
aruiikla velfer&armáli þjó&ar vorrar.
Kom því áminnstum hlutamönnum saman
a,tt, a& skora á velnefndan prest, sem vi& hjer
gjörum, ,og vonum vi& a& fleiri fjelagar
v°r>r taki í sama strenginn a& hann vildi nú
eun sýna fjelaginu þá velvild og þa& gagn, a&
8tarfa jafn örugglega f stjórn þess eins og
l'ann öndver&lega byrja&i á, og hjelt fram, allt
Syo lengi hann haf&i stjórn þess á hendi, þvf
^e'r vi&urkenna hann þakklátlega sem líf og
Sí*l í stofnun þess.
StefánBSon. S. Kristjánsson. J. P. Halls-
son. E. F. Steingrímsson. E. Eiríksson.
I umbo&i fundarins.
J. Jónatansson.
f
Magnús S. þorláksson
a Hndirfelli í Vatnsdal skólasveinn, dáinn í
ágústm. 1871.
Ileyrist harmafregn,
— hljó&nar gle&i; —
svo deilast dægur
fyrir dróttmögum,
bjart og dimmt
yfir brautu fer,
skin sólar
og i& skárpa hregg.
Einn vissa’g ungan,
ftran ganga
frumveg fjölgengau
fræ&islö&va;
nje einn eg vissi
annan stíga
Ijettara, ljúfara,
hi& lag&a skeiö.
Gras gróandi
hins græna vallar
þráir döggslungi&
og þakkar geisla,
er hei&borin
á himin rennur
hin rósfingra&a
úr rökum sjó.
Magnús hinn ungi,
mögur þorláks,
svo bei& og þrá&i
eptir birtu sannleika,
og þá lýsti,
þá Iífga&i
morgunljós
í menntaheimi.
Ekkert var hins unga
yndiö meira
enn ljósi& ljúfa
a& líta og sko&a ;
og skjótt uxu
í ungu brjósti
blóm þekkingar
björt og hrein.
Margt er a& varast
f muna&arheimi,
margt, er sárlega
svíkur unga;
læ&ist þeira a& hjörlum
Jymskur na&ur,
vefst um þau volega,
á&ur viti þeir.
En hinn ungi Magnús
— þa& var ýtum ljóst —
vanda&i rá&
vel fyrir Drottni;
einlægt var hjarta,
fyrir heims-myrkvættum
variö sakleysis
vafurloga.
Vi& hátt og hag
ins hugljúfa
greri von vina
og vandamanna
fri&sæl, fegurst
f foreldra sál;
en margt er stopult
og stendur skammt.
Gjör&u sjer foreldrar
yfir firnindi
langa för,
Jysti a& sjá
son hinn elska&a,
son hinn fjarlæga,
í höndum gó&vina
göfugmennis.
Sjá þau hlutu
þa& er sízt hug&u :
haldinn mög helgreipum
bar&lege dau&a,
líf slitna Ijúft,
li&inn ná, bleikan,
falinn djúpt
í foldarskauti.
Svo var þá fundur
til sorga lag&ur
og grátur
í gle&i sta& ;
en einn sjer Drottinn,
sá er öllu ræ&ur;
sinna elskenda
sakna&artár.
Mikill er missir
manns hins unga,
er virti sannleika
og vildi gott;
en gó&an a& trega
og Gufi þekkan
það er sakna&ar
sælust líkn.
J. B.
f KRISTJAN JÓNATANSSON.
þann 28 júní þ. á. lag&i Gu& minn gó&ur
þann kross á her&ar mjer, a& svipta mig svip-
lega hinum hjartkæra eiginn manni mínum
breppstjóra Kristjáni Jónathanssyni frá Ne&ri-
sandvík sem ske&i á þannhátt: a& hann skildi
vi& mig heill og gla&ur, og fór tii fuglavei&a
í bjarg-í handva&-hvar hann hrapa&i til dau&s
og fær&i sóknarprestur minu mjer dau&afregn
hans fáum stundum sífcar. Jeg á ekki or& a& Iýsa
me& tilfinningum þessa bitrustu lífsstund mína.
þ>etta ske&i á dagstæ&u hálfu 29 aldurs-
ári hins framli&na, og á 4 samveru ári okkar
S hjónabandi. Nú stend jeg einmana og hjálp-
arlítil uppi, me& 2 börn okkar á Iffi af 5 sem
vi& áttum annafc á 3 ári en hitt á 1 ári.
Jafnvel þó þa& muni þykja mi&ur til-
fallifc a& jeg — svo náteingd — minnist me&
fáum or&um mannkosta míns elskulega látna
eigin manns, þar e& þa& mundi álítast árei&an-
legri saga ef slíkt gjör&i heldur einhver ann-
ar óvandabundin maíur; þá finnst mjer, eins og
tilfinningum mínum nú er vari&, a& jeg ekki
geti e&a máske rjettara a& jeg ekki þoli a&
bf&a eptir því, og vona a& allir þeir sera ná-
kvæmlega þekktu og kynntust hinum Iátna, beri
vitni um, a& jeg ekki minnist hans fram
yfir þa& sem a& hann me& rjettu átti skilifc.
Hann var ástrfkasti og umhyggjusamasti
eiginn ma&ur og fa&ir, duglegur, reglubundinn
og útsjónarsamur húsbóndi, gla&ur, skemmtinn
og jafnlyndur á heimili vi& alla, svo aö hver
og einn þar skyldur og vandalaus unni honum
hugástum; vi& a&ra út í frá var hann hreinskil-
in, rá&hollur velvilja&ur og hjálpfús, haf&i gó&a
greind og kunni gó& ráö a& koma í Iag flestu
því sem mi&ur fór einkum í búskaparlegu til-
liti; var talin gó&ur sjóma&ur, heppinn vi& all-
ann vei&iskap, ötull og frjálslyndur til hvers
sem ganga þurfti; laghendtur vel einkum á
trje, úthaldsma&ur gó&ur og heppna&ist flest
þa& sem hann tók sjer fyrir hendur, vinfastur,
trúlyndur og haldinor&ur, svo a& allir er kynnt-
ust honum bæ&i hjer og í landi virtu hann
og voru honum velvilja&ir, enda lýsti þa& sjer
f því hversu innilega hluttekning a& allir hjer,
ekki einasta innan heimilis heldur og Iíka út í
frá, tóku f þessu mikilvæga mæ&u tilfelli, því
þeir álitu sig a& sjá þar á bak hinum
nýtasta og uppbyggilegasta fjelagsmanni hjer.
þennan trúa lei&toga minn á hinni stuttu sam-
ferfcar Iei& okkar trega jeg til dau&a, ásamt
aldurhnfginni og á&ur sær&ri ástríkri mófcur
hans. Blessufc veri minning hans um tíma
og eilíffc mælir og óskar af bjarta eptirþrey-
andi ekkja hans.
Kristjana Gu&mundsdóttir.