Norðanfari - 26.09.1872, Blaðsíða 3

— 89 —
m^ar 'er?) hvort sem cr a?i ræSa um sálmabdk e6a ann-
aíi?
ab
Þaft
a&
En hvernig verfur þetta haft sem ástæba fyrir því,
ekki sje áræ&anda a& snerta vi& bókinni framar ? Er
ekki allur munur, hvert bdkin er full af göllum, svo
fr'Giri hluti sálmanna getur varla beitib stórlýtalaus,
e^egar hún ver&i svo tír garíi gjör&, a& þeir sálmar sjeu
'‘■‘olulega fáir, sem galla&ir megi heita til muna?
Manna ftísastur skal jeg játa, a& allt mannlegt er
Öf«Ukomi&; en hitt vería menn líka a& játa, a& Iengi
'el
geta hlutirnir teki& framförum, a& takmarki fullkom-
e‘kans, jafnvel þeir hlutir, sem betur eru á veg komnir,
sálmabtíkin okkar.
Loksins sný jeg nijer a& seinustu vi&bárunni, a&
re*ta skuli endursko&unarverkinu fyrir þá sök, aö færa
^onn vanti til þess. þessu hefur a& vísu enn ekki
Veri& hreift í blö&unum, heldur a& eins manna á milli.
í>a&
er mitt álit þessu vi&víkjandi, a& ef beztu kraptar
er|nilýtsins leg&ust á eitt, mundi verki& nokkurnveginn
í lagi. A& vísu kemur ágreiningur hjer sem ví&ar
fara
iratn> og nokkrir gó&ir li&smenn vir&ast ætla a& ganga
lir:
le»
> en samt sem á&ur eru mjög margir af hinum lík-
Sostu endursko&unarmönnum ví&a um land, máli þessu
SlnBandi, og vilja gjarnan sitt fram leggja til þess, a&
6ai»iasöngurinn geti teki& sem fljótustum og bezt-
1,131 framförum , og vona jeg a& hjer sannist, a&
^ikiö má ef vel vill“ , og „mörg hönd vinnur Ijett
Verk“. Sumir endurBko&unarmennirnir hafa þegar
synt s|g í sálmabókinni sem gób sálmaskáld, sumir hafa
c,ln ekki koniizt a&, ellegar dregib sig í hlje; en geta þó
a8t gott til þessa máls. Jeg sem þetta rita, hefi lítib
anna& fram a& leggja, heldur en gó&an vilja ; og nafnib
‘‘'un hafa litla þý&ingu fyrir Iesendunutn, en berskjaldab
Vl* jeg þó a& nafn mitt sje, meb því a& jeg þykiet hafa til
^eins a& taka me& þær hvatir, sem knýa mig til a&
'íetta hönd til þessa verks. Jeg hefi hjer viljað for&ast
^ stera a& óþörfu þá, sem átt hafa vi& títgáfu hinnar
bókar, og fyrir þá sök, a& eins lauslega bent á, en
^i sjerstaklega tekib fram galla hennar. Jeg hef&i ekki
Clllusinni hreift vi& málinu me& einu or&i, hef&i ekki átt
^ telja þjó&inni trú um, a& stefna síra Bjarnar f Lauf-
J1 væri skökk frá rótum; síra Björn á einmitt þökk og
e,&Ur skilið fyrir þa&, hve rækilega hann ruddi braut
iettri sko&an á sálmasöng og sálmakve&skap vor á me&al.
a° er ekki gustuk a& villa sjónir fyrir alþýðunni í þeirri
®rein; vanþekking og vanafesta er nógu rík hjá henni
^t í þessu efni; ntí er einmitt korninn tími til a&
enna skáldunum a& yrkja rjett og söngvurunum a& syngja
^tt. Ln menn mega þar fyrir ekki hugsa, a& oss, sem
, C|ta viljum ketina, sje sí&ur annt um andann og merg-
1111 í sálmunum ; heldur en apturhaldsmönnum. „Andinn

var
auglýst, aukafundur „Gránufjelagsins*,
°reyr|
fUU(ía
uarstjóra var kosinn Páll Magnusson á Kjarna, og til
r|r
a'a Jón prestur Jakobsson í Glæsibæ.
I ^ar þá fyrst rætt um ástand fjelagsins, og skýr&i
nýj!rjóri írá því, u& fjelagib hef&i mikið eflst í sumar a&
fjelagshlutum, einkum frá Mtílasýslubúum, er sant-
. 1 a& þórnesi 6, dag júním. sí&astl., a& ganga
‘jelagif.
8reiddi,
1 fyrir bókstafnum*; þa& er okkar fyrsta boborð, og
skal líka ntí vera mitt sí&asta orð. Rita& í ágtíst 1872.
Gunnar Gunnarsson.
GRANDFJELAGSFUNDUR.
^öfu&d aginn hinn 29. ágústm. 1872, var, svosemá&ur
haldinn á Ak-
A fundinum mættu nálægt 80 fjelagsmenn. Til
með 10,000 rd., sem þegar voru a& mestu
^efð 'r ’ *lann skýf&i °g fi'á því, aö Nor&urþingeyingar
S'eitt j nýjum fjclagshlutum á aunað þtísuud rík-
isdala. Kaupstjóri gjör&i og grein fyrir því, hvers
vegna fjelagsskipib „Grána“ hef&i þurft að fara austur á
Sey&isfjör& , og hvernig verzlun hef&i gengib þar og á þórs-
höfn og á Raufarhöfn, og lauk hann lofsor&i á fjelags-
ment) á öllum þessutn stö&um fyrir góð skipti og áhuga
á vi&gangi fjelagsins.
þessu næst skýr&i stjórnarnefnd fjelagsins frá því, a&
samkvæmt ályktun sí&asta a&alfundar væri búi& a& sko&a
skipib „Gefjunni“ á Akureyrarhöfn, Álitsgjör& þriggja
manna, er fengnir voru til a& skoía skipið, laut a& því,
a& a&gjör& á skipinu til a& takast í 1. flokk til ábyrg&ar,
mundi ekki ver&a minni en 3000 rd., og sökum þess, a&
nefndinni haf&i þótt ísjárvert a& ganga a& síðasta bo&i eig-
anda „Gefjunnar“ og kaupa hana fyrir 1700 rd. í hluta-
brjefum og 500 rd. í peningum, skaut nefndin þvt til
tírslita fundarins hva& gjöra skildi í þessu efni, og lauk
því máli svo, a& fundurinn neita&i a& kaupa „Gefjunni*
me& þessum kostum, og var nefndinni falib a& birta hlut-
aðeigendum tírslit málsins.
þá stakk einn fundarmanna upp á þvf, a& ma&ur
yr&i kjörinn til þess, a& takast fer& á hendur á fjelags-
ins kostna& tii þess hjer á landi a& glæ&a og lífga fje-
lagsanda og áhuga manna á því, a& efla hina innlendu
verzlun, me& því ýmist a& stofnaný verzlunarfjelög, ýmist
a& ganga í þau, er þegar væru stofnuö, og var uppá-
stungan feld a& sinni raeð miklum atkvæ&a fjölda.
þessu næst lag&i stjórnarnefndin fram skriflegt tilbob frá
kaupm L. Popp um, a& selja „Gránufjelagi“ verzlunarhtís
hans á Akureyri me& ló& og öllu naglföstu fyrir 6000rd. Fund-
urinn ákvað, a& fjeiagsstjórnin skyldi samkvæmt tilbo&inu,
semja um kaupin, svo framarlega sem a&al skilmáiar til-
ho&sins stæ&u óraska&ir frá seljanda hálfu.
þá skýr&i kaupstjóri frá því, a& cand. Oddur Gíslason
hef&i í umbo&i hins enska fjárkaupamanns Askams gjört
stjórnarnefnd fjelagsius þa& tilbo&, að kaupa af „Gránu-
fjelagi á komandi Iiausti 3000 fjár á fæti me& þessu
ver&i: sau&i gamla fyrir 9 —11 rd., sau&i tvævetra 8—9
rd. og geldar ær fyrir 7—8 rd. Skip þab, sern fjeð á a&
taka á a& vera komib a& Akureyri 27. september til 1.
októberm. þ. á.; ver&i skipi& þá ókomib, eru bá&ir hlut-
a&eigendur lausir allra mála; en enginn sltal reka fje sitt
fyr á Akureyri í þessu skyni , en vissa er fyrir komu
skipsins. Fundurinn samþykkti með öllum atkvæðum, að
sæta skyldi tilbo&i þessu.
Kaupstjóri gat þess, a& sökum vöruleyfa yr&i fjelag-
i& nú þegar a& taka borgarabrjef og byrja fasta verzlun
í húsi fjelagsins á Oddeyri.
þá var skýrt frá því, a& kaupandi by&ist a& ö&ru
htísi fjelagins á Oddeyri; en fundinum þótti ísjárvert, að
selja húseignir fjelagsins ab sinni.
þessu næst bar einn fundarmanna fram þá uppá-
stungu, a& fjelagið keypti verzlunarhtís, er stæ&i ónotað á
Raufarhöfn og mundi fáanlegt með útistandandi Óvissum
skuldum fyrir 3000 rd.; en fundinum þotti eigi tími til
kominn, a& ræ&a þetta mál a& sinni. þá skora&i stjórn-
arnefndín á endursko&unarmann reikninga fjelagsins, Arn-
ljót prest Olafsson a& afhenda reikningana me& athuga-
semdum hans, svo þeir yr&u íramlag&ir og þær birtar
fundinum tneð svari nefndarinnar, en hann neita&i a& af-
henda reikningana, en skýr&i aptur á móti frá því, a&
hann hef&i ýmislegt a& athuga við þa. Var þá enn, ept-
ir nokkrar umræíur og atkvæfagrei&slu faBtlega skorab á
sjera Arnljót, a& afhenda reikningana, þar e& fundurinn á-
leit hann ekkcrt vald hafa íramar yfir þeim.
Kom svo fundinum saman um, a& frcsta umræ&unt
um fjelagsins máiefni um eina klukkustund og var svo
fundi sliiið.