Norðanfari - 15.10.1872, Side 1

e,>,Iur kaupeudum lcostnad-
U'anst; verd drg. 26 arkir
40 sk., eitistök nr. ö sk
m,l>aun 7. hve»t.
Auylýsingar eru teknar illad-
id fyrir 6 sk. hver lina. Vid-
aukabliid eru prentud d kostn-
ad hlutadeigenda.
'I- ÁR.
AKUREYRI 15 OKTÓBER 1872.
M 41.-4».
Til amtmanns CIlT. ChrÍStjánSSOliar
á afmælisdag hans 1872.
Vor ástkær móliir ísafold
þig ól á góíri heilla stundu, —
þaí) ár og daga alla mundu,
llve fræga þú átt fósturmold;
frar .yr og sífcar lá í landi
Meb lý&um sannur frelsis andi,
Und silfurhvítri sje jeg skör
Hann sífelt glæba æskufjör.
Vjer unnum þjer af öllum hug
Og óskum þín aí) njóta lengi;
Und þinni stjórn í góím gengi
Vjer sýna skulum dáí) og dug.
þú stýrir láíii högum höndum,
þú hyggur grant aö málum vöndum,
þú efiir heill í liverri stjett,
þú heiíirar lög og verndar rjett.
Já, lifíiu Kristján lengi’ og vel,
Og láíii stýrfcu meíiur sóraa,
Á æfi þína ljósum Ijóma
í frifii dreifi fagrahvel.
þitt Iili nafn á lýíia tungu,
þaí) læri snemma börnin ungu,
Til skýja upp vi& skæran söng
þaí) skáldin hefji’ um árin löng.
E. Á.
Til meistara Gu'brandar Vigfússonar í Oxford.
Brjef þitt í þjóbólfi 24. ári bls. 184, dagsett í Ox-
'otd 29. júní þ. á er svo ranghermt frá byrjun til enda,
jeg tef ekki viö a& leibrjetta þaf), og vona jeg at> þú
•tunnir mjer þökk fyrir hógværa hirtingu,
E þú segir, ab Jón Guömundsson sje „úr öllum
vanda“, meö því, aö jeg hafi meíigengif) kaflann (úr brjefi
juínu til þfn) sem hann prentaöi heimildarlaust af) fyrir-
þínu í þjóöólfi 23. ári bls. 14. Hi& sanna er, a& nú
Jón í meiri vanda enn fyrr, því jeg get gjört laga-
jjuyrgb gildandi á hendur bæ&i honum og þjer. þín
uugsun er þetta: Vinni ma&ur illverk á ö&rum, er geti
einhverra hluta vegna rekib rjettar síns, þá er sá í
Vanda er verkib framdi; en horfi nú málefnum svo vi&,
., kinn áreitti fær af sjer rekib illverkna&inn, þá þykir
^er tnál ilivirkjans óvandastl!
Getur þjer ekki skilist a& þab er ní&ingsverk a& birta
fUna&armál? öll vinabrjef eru trúna&armál, því þau eru
!'u& f þvf trausti a& þó vinátta kunni a& rofna, rofni
k* trúna&ur manna, nje a& þeir þar fyrir geti a& ó-
. re»gjum or&i&. Setjum nú þafc, sem ekki er, a& jeg
, effc| skrifafc einhverjum öfcrum Parísarbrjefifc, hvar hefir
j.’1 fengifc heimild þess er brjefifc var ritafc og þess er
'ta&i þafc a& birta kaflann úr því? me&an sú heimild er
v.ki fram komin, og mefcan þafc sannast ekki a& þú ekki
þ1®851- annab en heimilt væri og agnhnúalaust afc birta
'Jefkaílan — á mefcan er birting hans nífcingsverk. Og
e u huggunarorfc þín til Jóns Gufcmundssonar, hva&an
j®11) ú þau er litifc, annafchvort hreint hugsunarleysi, efca
are,nn ódæfcuskapur. 'Lei&rjettingar mínar við brjefkafl-
i{)n verfcur þú ab láta þögn samþykkja nú, oghef&íver-
úr h tra ah ^anga hreinlegar frá honum fyrir öndver&u
Pví þa& óráfc var tekib upp, a& prenta hann.
hú u 5,15,1 hitt“> ses,r Þ11’ ”a& hann“ (Þ- e- ies) »seg'st
et nafa 8krifa& þa& brjef“ (o: Parísarbrjefifc) „til mín þá
enSin tilhæfa til þess“. t>essu er skjótt a& svara:
— 97
Jeg hcfl cngum inanni öðruin skrifað
hrjefið cn þjcr sjálfuin; þafc ber efni þess
bezt me& sjer, hvenær sem þa& kemur allt fyrir almenn-
ings sjónir.
3. þú segist ekki hafa skrifab neinum um biblfumál-
i& fyrr en um hvítasunnu, árifc 1867, ab þú skrifa&ir
fyrsta sinn biblfufjelaginu í London um þa& eptir
brýnni áskorun þess? þetta veiztu er ekki rjett hermt
þú fórst í smi&ju hjá velæruvcrfcugum manni í Oxford
og beiddir hann a& skrifa fyrir þig biblíufjelaginu me&al
annars a& þý&ing nýja testamentisins væri þjó&arhörmung
og skömm fyrir Clarendon Press, e&ur háskólaprentverk-
i& í Oxford, a& hafa prcntafc bókina. þetta Ijeztu skrifa
biblíufjelaginu um nýársleyti ári& 1867, og haf&i fje-
lagib aldrei heyrt nafns þíns getið mannsins máli fyrr en
þetta brjef barst þvf. En meb því þú haf&ir nú bo&ist
fram me& þessi stórtí&indi, var þa& vitaskuld a& skrifari
fjelagsins gat ekki annafc en be&ifc þig a& lofa sjer a&
sjá, vid licntugleika, athugasemdir þær er þú haffc-
ir á bo&stólum. þafc er sú eina brýna áskorun er þú
hefir fengifc þa&an, og er hún þannig undir komin sem
nú var sagt.
þú nefndir mig ekki á nafn ( afcfinningum þínum
þafc er satt; en varla mun þjer fallið úr minni hvernig
þú mefc forlátsbón bciddir mig a& meta þa& sumt er til
mín kom í þessum sömu athugasemdum, er vi& hittumst
í Oxford 1867, um haustifc.
4. „Máli&“ þ. e, biblíumálifc, „varfcar mig, en ekki
mennirnir“, segir þú nú, f sömu andránni er þú auglýsir
almenningi á fslandi afc þú viljir birta hverjum er hafa
vill trúna&arbrjef frá mjer til þín um mál er alls ekkert
á skylt vi& biblíumálið; e&ur me& ö&rum or&ura, þú vilt
vinna annab ní&ingsverkib til á mjer, ef „tilnefndir menn“
„t. d. okkar byskup“l! vilja ganga í þab me& þjer.
Sá er þó munurinn á þessu meinverki og hinu fyrra,
a& þetta er auglýst afc fram skuli fara undir dulu full-
komins ódæfcuskapar. Hvernig þetta má fá því orkafc a&
endurbæta biblíuþýfcing vora, e&ur færa fram biblfumál
vOrt í rjett horf kunna þeir a& sjá, er glöggvara sjá en
jeg; mjer er þafc alsendis ósýnt. En hitt er mjer mjög
glöggt, ab þú fráhverfist nú biblíumálinu og snýr á hönd
mjer nýju persónulegu ofsóknarmáli og hertýjar þig sjálfs—
fyrirlitningu í þeirri von, a& því er sje& ver&ur, afc fáþvf
framgengt því heldur; og er afcferð þín svo vesalmann-
leg, a& fæstir mundu trúafc geta ef þafc stæfci ekki svart
á hvítu, a& íslendingur mefc ærlegt mannsblób f æbum
gæti fengifc sig til slíks.
5. (>ar sem þú segist láta mig aalveg hlutlausan* þá
skal jeg geta þess, a& jcg átti aldrei annafc af þjer skil-
ifc er þú raufst á mjer tryggö og trúnafc í sömu andrá
og þú skrifafcir þig minn „einlægan vin“. En me&fer&
þfn á Parísarbrjefinu og þetta hifc sffcasta brjef þitt til
þjó&ólfs gefa hina sönnustu upplýsingu um þa& hvers
e&lis þitt hlutleysi vib mig hefir verib hingafc til sí&an
1866. Um þa& spái jeg engu hvers e&Iis þa& ver&ur
hje&an af, enda fær þafc mjer hvorki ótta nje vonar.
Drenglyndan óvin kynni jeg a& óttast, en ódrenglyndan
aldrei. Cambridge, 12. ágúst, 1872.
Eiríkur Magnússon.
þjer hafifc herra ritstjóri í bla&i y&ar Nor&anfara nr.
37—38, 3. september þ. á. Iáti& prenta áskorun til mfn
um nákvæmari auglýsingu póstskipsfer&a milli Reykjavfk-
ur og Kaupmannahafnar, og póstganganna hjer ÍNor&ur-
og Austururadæminu.
Jeg leyfi mjer því vinsamlegast aö bi&ja y&ur, sem
fyrst kringumstæ&ur leyfa, a& láta prenta f bla&i y&ar
þessa
Auglýsingu:
L
A& þvf leyti dampskipsfcr&irnar milli Danmcrkur og