Norðanfari - 13.02.1880, Side 3
-19-
'fleild, að ekki mun duga fyrir kostnaðinn, er
sá maður hefði purft að hafa, pað sem til er
tekið í lögum fjelagsins, og petta mál var
hjer ekki fullljóst, enda er óvíst að rentur af
skuldum hjeðan verði meiri, en peim kostn-
aði nemur, sern fjelagið liefði pannig orðið
að greiða.
Að pessu aðgættu, og af pví jeg ber
fullkomið traust til stjórnar og kaupstjóra
Oránufjelagsins, skora jeg hjér með opinber-
lega á hvoratveggju, að undanpiggja alla verzl-
unarmenn fjelagsins, hjer í Skaptafellssýslu,
pessari rentuborgun í næstu kauptíð, og að sú
krafa falli jafnvel alveg niður, pangað til fjelagið
setur hjer fasta verzlun, að svo miklu leyti sem
jpetta er mögulegt eptir lögum fjelagsins. Og
til vara að kaupstjóri og stjórnarnefndin, gjöri
einhverja pá framkvæmdarráðstöfun, að peir
sem geta og vilja borga skuldir sínar kom-
andi haust, hafi vissan mann, á tilgreindum
stað, hjer í sýslu, sem taki á móti skurðarfje,
fyrir sama verð, og algengt er í verzlunum
fjelagsins, og auglýsa mjer pað í tíma.
Tvískerjum 9. desember 1879.
S. Ingimundarson.
Lýsing á Kolkralbba
úr brjefi frá Jóhanni hreppstjóra Magnússyni
á fóroddsstöðum í Ólafsfirði dags. 15/12 79.
Seint á næstliðnpm engjaslætti, rjeri
Jón bóndi Guðmundarson á Syðri-Gunnólfsá í
Ólafsfirði til fiskjar, en pá er hann kom út
á svo nefnda Selbót, sem er utarlega á nefnd-
um firði, hjer um 200 faðma frá landi, sá
hann eitthvað mara í kafi, sneri pví pangað,
Var pá petta dauður kolkrabbi, sem var að
mestu óskemmdur, nema sú rauðleita himna
sem utan á honum er, var hjer og hvar á
ýmsum stöðum lítið eitt sködduð, Smokkur-
inn var á lengd 3V4 alin fram á fremri röð á
höfðinu, en á vídd 2'/2 al., höfuðið frá fremri
smokkröð og framá nef V2 alin, nefið hjerum
l1/^ puml. á lengd en á breidd fullir 3 puml.
pegar samánlagt var nefið. Annan lengsta
angan vantaði en hinn sem eptir var á krabb-
anum var ‘14 álnir á lengd frá höfði og fram
á enda. |>egar smokkurinn var skorinn sund-
ur, sem var fullir 2 puml. á pykkt par sem
hann var pykkvastur, en tæpur puml. par
sem hann var pynnstur á pörtum. |>á er
smokkurinn var opnaður, sýndist lítið inn-
vols nema eptir miðjunni, lá eins og belgur,
fagurrauður á lit, og innan í honum var lifr-
Börnin játuðu pví grátandi. J>á fórnaði
hann krepptum knefa til hímins, og pað var
sem eldur brinni úr augum honum. Hann
tautaði nokkur orð á móðurmáli sinu og
pað mátti skilja, að meining peirra var
hræðileg.
„Jeg verð að yfirgefa ykkur,“ sagði
hann par eptir, og faðmaði börnin að sjer.
„Snðmma á morgun sendir herra minn mig
til Hamborgar, til að undirbúa heimförina
til Ameriku. Tár ykkar og óbænir munu
fylgja okkur. og á ströndum Ameríku bið-
ur okkar bræðsla og bannfæringar hinna
pjáðu vesalings præla. En hann sem er
uppi yfir okkur vill og getur hjálpað.11
Eins og Tuaro hafði sagt, varð hann að
fara af stað næsta morgun; strax eptir upp-
boðið vildi Davíð fara heimleiðis með erfða-
fje sitt. litan við sig af sorg, kvaddi Tua-
ro Tómas, konu hans og börn, og hann
vildi ekki sleppa peim úr faðmi sínum, fyr
en herra hans skipaði honum að koma, par
in; belgur pessi var á pykkt, við vanalegan
kolkrabbasmokk og lifrin að mæli 2 fimm-
potta kútar, mórauð að lit; utan við penna
belg, til beggja liliða, iá eins og greppur,
mjög smágjört og fínt að sjá og mátti lítið
við pað koma, innan í pessum grepp sýndust
eins og mjög smágjörðar agnir, pessi grepp-
ur, sem jeg svo kalla, var punnur og flatur
og minni um sig að framanverðu, en pó sam-
fastur. Augun voru líkust, sem í hákarli
eða lítið dekkri og 3 pumlungar að pvermáli.
Fundarskýrsla.
Aðalfundur Bindindisfjelags Höfðhverf-
inga var haldinn í Hvammi 27. des. f. á,
Yjer viljum ekki skýra frá að pessu sinni
hverjir gengið hafa úr eða í fjelagið, pví
vjer viljum ekki vera pess ollandi, að peir
sem úr kunna að ganga fái aðkast úr öðr-
um blöðum, máske að orsaka litlu, pví peir
geta ef til vill haft sínar orsakir pó pær sjeu
öðrum óljósar. í blaðinu „Framfara“ stóð
næstl. sumar: „f’eir hafa liklega verið
orðnir pyrstir greyin,“ pessir 10 sem getið
er um í skýrslu vorri í „Norðanfara11 nr.
5—6 f. á. En vjer viljum geta pess um
pessa fyrri fjelagsbræður vora, að peir hafa
hvorki fyrr nje síðar sýnt nein merki til
pess, að peir hafi gengið úr fjelaginu sök-
um vínporsta, en sem sagt, peir geta hafa
haft sínar ástæður pó oss sjeu pær óljósar.
J>essir 10 sem áður er umgetið, eru mikið
héiðvirðir yngispiltar, sem ætíð hafa verið
og eru frábitnir allri ofdrykkju, að svo
miklu leyti sem nokkur getur verið, sem pó
ekki er í bindindi.
Á fundinum komu engin nýmæli eða
breytingar fram, nema tillaga minni hlut-
ans í fyrra um undanpágu frá bindíndi í
brúðkaupsveizlum fjekk nú framgang, svo
undir staflið B eru peir undanpegnir bind-
indislögunum, meðan peir eru í hákarlaleg-
um og svo í brúðkaupsveizlum, en undir
staflið A er algjörð bindindi. A fundinum
voru tillögin greidd með 26 kr. og 5 aur.
og var pað veitt fjölskyldu purfamanni í
hreppnum í kornmat.
í fjelagi voru eru nú undir staflið A
29 og undir staflið B 13, og er pað tveim-
ur fleira í algjörðu bindindi, og fimm fleiri
með undanpágunni, en var í síðustu skýrslu
vorri um fyrri áramót.
Ritað í janúar 1880.
Stjórnarnefnd bindindisfjelags Höfðhverfinga.
eptir stje hann á hestbak og reið burt.
Sama dag sendi Davíð hinn gamla skrifara
burt, og bjóst við að hann mundi koma
aptur morguninn eptir. Eptir að Davíð
hafði lokað inni hina prælana um kvöldið,
settist hann að i herbergi sínu, og var pessa
nótt einn i húsinu með bróður sinum og
fólki hans.
Naumast var kl. 6 næsta morgun, peg-
ar Tómas nábleikur hljóp yfir götuna að
húsi dómarans, og bað hann fijótt að koma
yfir til sín, par bróðir sinn lægi fljótandi í
blóði sinu i herberginu par sem hann svaf.
Dómarinn kom strax með tvo menn. Jó-
sep hafði og sent eptir skeggrakara sem par
var í bænum. J>egar peir komu inn í her-
bergið. bar fyrir pá hræðileg sjón, Davíð lá
dauður og blóðugur í rúminu, hann hafði
mörg og stór sár á brjóstinu, og í einu
peirra stóð morðhnífurinn. Vinstri höndin
— á hverri hann bar dýrmætan hríng —
var skorin af um ulfliðinn og fannst hvergi, )
Djarfar sjóferðir.
Fimmtudaginn 13. dag júnímán. 1878
lagði ungur maður Árni Sigurðarson einn á
litlum sexæring frá Arnardal við Skutulfjörð,
klukkan 5 um morguninn og kom kl. 12 um
nóttina að Horni á Hornströndum, í logni og
róðrarleiði; vegur pessi er um 12 vilcur sjávar.
Daginn eptir kl. 5 e. m. fór hann af stað og
lenti sem fljótast við Geirhólma og Dranga-
skörð, en hafði par enga viðtöf, fór svo
inn á móts við Gjögur, og var pá kl. 8 f. m.
hins 14. J>aðan fór hann beina leið yíir
Húnaflóa, og lenti í Hafstaðavík á Skagaströnd,
kl. 7 e. m. hins sama dags, svo að segja alla
leið í logni og róðrarleiði. Vegur pessi er
hjer um hil 22 vikur eða mílur sjávar. Alls
hafði hann pá farið nálægt 34 mílur sjávar.
Síðan hefir hann farið 2 ferðir hina sömu
leið en við annan mann. Fyrri ferðina á
Góu 1879, og var í peirri ferð 3 vikur, en
síðari ferðina um vorið norður aptur og var pá
í 3 sólarhringa.
Frjettir innleiidar.
Að Lómatjörn í Höfðahverfi brann að
faranótt hins 5. eða 6. p. m. fjárhús með
áföstu heyi við og 29 kindum, sem voru í
húsinu, einnig 40 bönd af ísu og talsvert af
hörðum fiski, allt til kaldra kola, utan nokkr-
ir haggar af heyinu sem hjargað varð. Bónd-
inn sem fyrir pessu tjóni varð heitir, Oddur
Pjetursson og kvað vera sárfátækur, pað er pví
óskandi og vonandi, að ekki að einssveitungar
hans heldur og svo aðrir góðir menn bæti úr
pessu böli hans, með fjársamskotum pó allstað-
ar sje pað að «fátæka hafið pjer jafnan hjá
yður.»
Veðurátta má heita að sje hin sama, sem
að undanförnu i vetur, nema dag og dag,
sem umskiptir til hins lakara, 7. og 9. p.
m. gerði hjer talsverða hríð af norðri með
mikilli snjókomu, en hirti aptur upp báða
dagana pá fram á daginn kom; færðin kvað
nú erfið sem stendur «g illkleyf fyrir hross
í giljum. — Nú um tíma hefir mikil og
mannskæð kvefsótt og lungnabólga gengið hjer
norðanlands og nokkrir dáið einkum í Húna-
vatnssýslu; á meðal hinna látnu í Húnavatns-
sýslu, er sögð merkiskonan Sigurlaug Jónas-
dóttir að Höfnum á Skaga, ekkja Sigurðar
sáluga hreppstjóra Árnasonar, Einnig er sagð-
ur látinn J>órður bóndi Eyvindarson, sem
blóðið flaut um gólfið, og morðinginn sýnd-
ist að hafa purkað blóðið af höndunum á
rúmfötunum, pað logaði enn á náttlampan-
um og skjöl og peningar hins myrta var
óáhrært.
Meðan hræðsla og örvinglan kvöldu
ættingja hins myrta, og rjettarins pjónar
rannsökuðu málið, kom skrifarinn aptur.
Hann gekk að rúminu og sagði: „Já já,
pú ert pegjandi, en jeg skíl pig vel! J>ar
eptir sneri hann sjer að Tómasi, sem stóð
fölur og sorgbitinn við hviluna og sagði:
„Er nú ekki uppboðið ónauðsynlegt herra
prestur?
Tómas skildi hann ekký og vildi segja
honum hvernig hann hefði fundið bróður
sinn myrtan. En skrifarinn sagði: pú mátt
spara pjer pað ómak, jeg get rannsakað pað
sjálfur. Hann gekk par eptir um húsið og
spurði börnin og pjónustufólkið, hann skoð-
aði hina óskemmdu skrá fyrir herberginu,
sem prælarnir voru lokaðir inni i, og að