Kristileg smárit handa Íslendingum - 03.01.1869, Blaðsíða 3

3
mér illa farið«, svaraði eg; »að sönnu veit eg, að það
er ekki allt undir því komið, að lesa margar bækur,
en, þar eð þér liafið óbeit á, að lesa jafnvel kristilegar
og andlegar bækur, þá er eg hræddur um, að-það sé
enn einn hlutur, sem þér hirðið ekki um, og það er sál
yðar, og það sem til friðar yðar beyrir, og hvað stoð-
aði það þó manninn, þó liann inni allan heiininn, en
liði Ijón á sálu sinni«. »Eg skil, hvað þér farið«, sagði
hann, »þér ætlizt til, að eg verði guðhrædduro. »Já«,
þér haflð skilið orð mín rélt« svaraði eg. »Eghe(isvo
mikið að gjöran, svaraði hann, »að eg hefi ekki tíma
til að vera guðhræddurn. »Eg er hissa á orðum yð-
ar« mælti eg; »hvernig ætti guðhræðslan að geta riðið
í bága við handiðn yðar?u "Það er auðskilið«, sagði
hann, »ef eg væri guðhræddur, yrði eg að fara til
kirkju á helgum dögumu. »Ekki yrðuð þér að gjöra
þaðii, svaraði eg; »en yður mundi þá langa lil þess,
og þér munduð þá hlakka til að heyra orð guðs og
frelsara yðvarsu. »En eg liefi sagt yður, að það gæti
aldrei sameinazt handiðn minni. Eg hefi þrjátíu manns
í vinnu og verð að líta eptir með þeirn rúmhelgu dag-
ana; en á sunnudögum borga eg flesta reikninga mína,
og tek þá við borgun, svo þá hefi eg mest að gjöra«.
»Farið þér þá aklrei til kirkju?«, sagði eg. »Aldrei«
svaraði hann. »Bágt er þetta« sagði eg. »Að sönnu
veit eg, að enginn kemst í himnaríki fyrir það, þótt
liann fari til kirkju, eða lesi í biflíunni og öðrumguðs-
orða bókum; en sá sern vanrækir allt þetla af því að
hann fmnur ekki hjá sér þörf á guði og hans orði,
gengur vissulega á glötunar vegi. Ilvernig getið þer
lifað þannig? Eða haldið þér þá ekki, að guð sé lii?«
í’á leit hann reiðuglega til mín og æpti: »Guð«, segið