Kristileg smárit handa Íslendingum - 03.01.1869, Qupperneq 6

6
Hann fór sem sé að ráðgast við mig um, hvað hann
ætti að gjöra til að eíla sálarheillir þjóna sinna, og
hvort eg héldi, að hann ætti að gefa þeim Nýa Testa-
mentið. Eg gladdist innilega af að sjá þetta betrun-
armerki hjá honum, og féllst á þessa uppástungu hans.
Honum þótti vænt um þetta, og húghraustúr og ákafur
skundaöi hann heim, kallaði saman þjóna sína og spurði
þá hvern eptirannan, hvort þeir kynnu að lesa. Sumir
sögðust geta lesið rússnesku, sumir þýzku, sumir ensku
og sumir sænsku, allt eptir því úr hvaða landi þeir
voru ættaðir. Að því búnu kom hann aptur til mín, og
bað mig að útvega sér eins margar bifiíur og hann
þyrfti handa mönnum sínum og í eins mörgum tungu-
málum, því að hann vildi ekkí, að neinn þeirra, sem
læsir voru, skyldi vantá þessa helgu bók. Eptir þetta
lét hann sér einkar annt um sálarheillir þeirra, og með
því hann hafði sjálfur reynt, hvílíkt sáluhjálparmeðal
lestur heilagrar ritningar er fyrir hinn trúaða, skoraði
hann á þá af mönnum sínum, sem ekki kunna að lesa,
að læra það, og á þá, sem læsir voru, að kenna hinum
það. Á hverju kveldi varði hann nú stundarkorni til
að hafa guðsorð um hönd með þeim, lét hvern lesa
svo sem kapítula í biflíunni á sínu máli, og skýrði það
síðan fyrir þeim á rússnesku, sem þeir allir skyldu,
þegar hún var töluð. Þannig breyllusf heimilishættirnir
með húsbóndanum; i stað þess að aldrei var áður
hugsað nema um veraldleg störf jafnvel á helgum dög-
lim, þá leið nú enginn dagur án þess vinnan væri
helguð með bæn og guðsorði. Hvílík breyting var
þetta! og hvílík breyting yrði það í veröldinni, ef allir
kaupmenn, allir iðnaðarmenn og allir húsbændur vildu
feta í skraddarans fótspor.