Kristileg smárit handa Íslendingum - 03.01.1869, Blaðsíða 11

11
opt um guðsorðabækur til úlbýtingar. En eptir á kom
liann einatt til mín ogmælti: «eg hefi haft mikið fyrir,
og unnið fyrir gíg, lierra minn góður! Sumir tóku
bækur mínar og rifn þær sundur, eða fótum tróðu þær;
sumir fleygðu þeim framan í mig og spurðu, hvað mig
varðaði um þeirra trú? Suinir brendu þær. Þó hefi
eg ekki látið hugfallast og i næsta sinn vil eg enn gjöra
tilraún. Aldrei skal eg hælta því, né halda, að það sé
árangurslaust, því að enginn þeirra er annar eins stór-
syndari og eg var, og þó hefir drottinn minn miskunað
mér; mundi hann þá ekki líka geta endurskapað þeirra
hjörtu? Ætti eg þá að láta hugfallast? Nei, eg vil í
Jesú nafni vinna fyrir guðsríki meðan eg lifi».
Æfi þessa manns er lærdóms- og huggunarrík og
vekjandi. «Eg vil vinna fyrir guðsríki rrieðan eg lifi•>.
Ó, að allir, sem guð hefir gefið náð til að sjá, hvað
til þeirra friðar heyrir, lærðu þetta af honum. Einn
morgun sagði hann við mig: «eg er mjög áhyggjufull-
ur út af sáluhjálp þjóna minna; hvað get eg gjörtfyrir
þá?» Og þér hafið heyrt, bvað hann gjörði fyrir þá,
hversu óþreytanlegur hann var í að sýna það í verki,
að honum var full alvara. Ilvað mikið munduð þér
geta gjört, sem eigið yfir öðrum að segja, og sem enn
eruð ungir og eigið, ef til vill, langt líf fyrir höndum,
fyr'st þetta gamalmenni gat komið svo miklu góðu til
leiðar; live farsælt mundi það land verða, þar sem
margir landsbúar fylgdu hans dæmi! En líf þessa
manns talar einnig alvarleg orð til allra um iðrun og
betrun lifernisins. í’að kann að sýnast lítt mögulegt, að
sá, sem er orðinn gamall og gráhærður í syndinni, geti
snúið sér og orðið sannarlegt guðsbarn; en gætum að
þessum manni, sem eg hefi sagt frá; fáir munu vera