Baldur - 28.02.1868, Blaðsíða 1

Baldur - 28.02.1868, Blaðsíða 1
(^|f° Auglýsingar og grein- ir um einstákleg efni eru tékin í blað petta, ef borgaðir eru 3 slc. fyrir hverja línu með smáu letri (5 sk. með stcerra letri). Kaup- endur fá helmings af- slátt. Sendur kaup- endum ókeypis. Peir, er vilja semja um eitthvað við rilstjórn blaðs þessa, snúi sjer í því efni til ábyrgð- armannsins, Friðriks bókbind. Guðmunds- sonar, er býr í húsinu nr. 3 í Ingólfsbrekku. Verð blaðsins er 24 sk. ár-þriðjungur hver (6 blöð), og borgist fyrir- fram. I. ár. Reykjavik 28. dag febrúarmánaðar 1868. 8. blað. Efni: Fá or?3 um verzlun. — Frjettir innlendar. — Fáli Melsteb harðíiski. en verið hefir í nokkur undan farin ár, því að þess „Baldur“. — Athugagrein. — Frá Habesch. — Mannalát. — Prestakidl. — VerÍJlag í Suhuramtiuu. — Netianm.: Af Jóni Espólín (framhald). Fá orð um verzlun. l’egar litið er á verzlunina hjer á landi, sem verið heflr í nokkur undan farin ár, þá geta menn ekki annað, en kallað hana viðunanlega; þeirra annmarka, sem á verzluninni eru hjer helztir, er einn meðal fleiri, í flestum verzlunarstöðum þessa lands, sá, að peningar fást ekki hjá kaupmönnum, þótt menn eigi talsvert til góða, og er það ekki lítill ókostur. Aptur á móti telja kaupmenn, að verzlunin sje góð, og er þeim það ekki láandi; geta þeir einnig fært það til, hvað miklar sjeu þeirra úti standandi skuldir. Fetta er nú að vísu nokkuð álitleg ástæða, en þó ekki eins fögur, þegar henni er flett í sundur. Úti standandi skuldir kaupmanna munu flestar eiga rót sína í því, að þeir hafa verið ósparir á, að lána landsmönnum ónauðsynjavörur, t. a. m. brennivín, romm, cognac, vín og fleiri drykkjuvörnr, allrahanda tóbak, kaffi- rót, muldan salla, sem þeir kalla kaffe, sem varla mun geta talizt til mikillar lifsnæringar fyrir mannlegan líkama; lítt nýt Ijerept og alls konar herðaklúta í öllum myndum, með ýmsu fleiru. Ef að slíkar ónauðsynjavörur lægju ekki eins lausar fyrir í búðum kaupmanna, þá mundu hinar úti standandi skuldir þeirra ekki vera nærri eins miklar, og þá væri verzl- unin langt um affarabetri fyrir landsmenn, einkum ef hjer við bættist, að peningar fengjust eins og hver önnur nauð- synjavara. Eins og á horfist með verzlunina núna, þá lítur hún mikið illa út fyrir landsmönnum, þar sem allar útlendar vörur standa í háu verði, en útlit fyrir að hinar íslenzku falli, t. a. m. ull og fisktir, sem eru helztu vörutegundir landsmanna. Af þessum orsökum viljum vjer benda fiski- mönnum á, að oss virðist, að alls staðar þar, sem því verður við komið, og þegar þerrir býðst, þá ætti að herða allan fisk; þar við sparast strax salt, sem kaupmenn nú telja, að kosta muni 16 mörk tunnan, sem er óvanalega dýrt; og að öðru leyti gæti afleiðingin orðið sú, að viðunanlegt verð gæti haldizt við, bæði á saltfiski og hörðum tiski; auk þess ættu bændur við sjó, að geta selt sveitabændum meira af konar innlend verzlun hefur optast nær verið affarasæl fyrir kaupanda og seljanda; sveitabændur eiga að geta borgað fiskinn með smjöri, tólg, ull, voðmálum, kindum og skinnum. Hvað ullina snertir, þá ættu landsmenn vel að gá að því, að það er mikill óhagur að selja hana til kaupmanna, fari pundið af góðri ull niður fyrir 40 sk.; hún ætti í raun og veru ekki að seljast út úr landinu nema í tilbúnum klæðum og voðmálum, prjónuðum og ofnum peisum; en eins og nú stendur, verðum við að selja nokkuð af henni eins og tíðkazt hefur. í'að er líka óbætanlegur skaði fyrir landsmenn, ef svo mikið af ull er selt út úr landinu, að ekki sje nægilegt eptir til fatnaðar handa öllum bæði til sjós og sveita; það eru baldbetri og hollari föt fyrir oss íslend- inga að vinna þau úr okkar eigin ull, en að ganga í búðir kaupmanna og kaupa þar útlenda dúka. En oss ríður á því, að vjer leitumst við, að afla oss þeirrar kunnáttu, að ull- arvinnunni fari fram en ekki aptur; en þótt vinnan hjá oss sje mjög ófullkomin og gangi seint, af því að oss vantar kunn- áttu og verkfæri, þá þorum vjer þó að fullyrða það, að ein alin af okkar góða voðmáli, er eins góð og mörg sú klæð- isalin, einbreið, er kaupmenn nú selja á 9 og 10 mörk, og sjest á því, að ullin er niikils virði. FRJETTIR IISNLEINDAR. IMeð ferðamönnum, sem nýlega hal'a komið norðan úr Eyjafirði, hefir það frjetzt, að fram til þorrakomu hafi verið hin æskilegasta tið um ailt Norðurland, svo að um ný-ár hafi litur sumstaðar verið kominn á tún, sem á vordag. Með því skepnuhöld voru og góð, munu rnenn þar víðast hvar vera færir um að taka á móti útmánuðunum, þóttþeir yrði nokkuð harðir. Aptur hafði litið illa út þar, eins og víða annars staðar um land, með bjargræði, þar sem málnyta var lítil eptir sumarið, en kornbyrgcir litlar í kaupstöðum, enda er verð á kornvöru svo, að fátæklingum er um megn, að kaupa hana, en kaupmenn tregir á að lána. Mun þetta með fram vera orsök til þess, að menn sækja hingað venju fremur td sjóróðra. En hjer er litlu betur ástatt, svo til vandræða horfir, ef eigi verður afli góður. — Með þeim frjettist og, að eldur hefði sjezt á gamla- 9

x

Baldur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Baldur
https://timarit.is/publication/90

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.