Baldur - 30.04.1868, Blaðsíða 4

24
i tvennu lagi. Af því hann hefur haldið þessum riðbrunnu
brotum til haga, ætla jeg að senda þá gripasafninu í Reykja-
vík; jeg geng að því vísu, að herra málari S. Guðmunds-
son muni gefa lýsingu á þeím á sínum tíma.
Getgáta mín er sú, að hestar þeir, sem fylgdarmenn
Krístjáns riðu suður, hafi verið drepnir og dysjaðir með,
h'ka að vopn hinna dönsku mannahafi verið lögð hjáþeim;
líklegt er, að þegar þau hafi upp blásið seinna, hafi þau
verið hirt af þeim sem fundið hafa.
Pottur sá, sem látinn hefur verið niður í dysina, í-
mynda jeg mjer að hafi verið matreiðslupottur sá, sem ein-
hver meðreiðarmaður Kristjáns hefur haft meðferðar, til að
raatreiða í handa honum og þeim Dönum, því líklegt er að
sjálfur umboðsmaðurinn hafi ekki í þá daga gjört sig á-
nægðan með matreiðslu og mat hjá bændum.
Beinin, sem sýndust vera af unglingi, getur skeð að
sje Baldvins Iíristjánssonar.
Ekkihygg jeg að Iíristján sjálfur hafi hjer verið dysj-
aður, enda þótt Norðlendingar í þá daga ekki hafi gefið
um að gjöra honum hærra undir höfði en fylgjurum hans,
en líklegt að lík hans hafi verið sótt og flutt til Bessastaða.
Það eru munnmæli, en ekki áreiðanlegar sögur um, að
Kristján hafi ekki dáið þegar af laginu, sem hann fjekk,
heldur hafi hann komizt á bak og riðið með því heim, en
ekki komizt lengra en í svo kallað Kapelluhraun, og þar
hafi hann hnigið dauður af hestinum, hafi þá verið hlaðin
Kapella sú, sem kölluð er, og hraunið tekur nafn af, til
minningar þess, hvar hann varð til, líkt eins og víða hefur
venja verið, að hlaða þar upp vörðu, sem menn hafa orðið
bráðkvaddir, eða fundizt dauðir.
Fyrir mörgum árum síðan vissijegtil að á þessu svæði
l'annst handhringur mjög forn úr silfri og einhvern tíma gyllt-
ur, var á honum upphleypt krossmark, líkt eins og hefur
sjezt á gömlum beltispörum.
í árbókunum er þess getið, að norðanmenn hafi farið
um öll suðurnes og drepið alla eptirlegumenn danska, er
þeir fundu, 14 að tölu; er getgáta mín, að mannabein þau,
er fundust um árið grafin niður í hólinn á Smiðshúsum í
Hvalsneshreppi, hafi verið þeirra manna, sem þar voru þá
dysjaðir. Útskálum, 24. d. apríl-m. 1868.
S. B. Sivertsen.
FRJETTIR INNLENDAR.
LV brjep, úr Bangárvallasýslu. «I’ótt jeg vildi láta yður
fá um leið dálítin frjeltapistil, þá verður hann efnislítill
því ekkert ber sjerlegt til tíðinda bjer um nálægar sveitir,
nema hið bágborna tíðarfar, sem að líkindum gengur nokk-
uð jafnt yfir, að minnsta kosti hjer sunnanlands; veturinn
hefir verið hjer úrskurðarmikill, hann mátti fyrst heita af-
bragðs góður allt fram að þorra, en þá dundu á snjóar og
illveður með stöðugu jarðbanni, sem hvorttveggja viðhjelzt
framífyrstu viku góu; þáfór að spekja veðrið en sjógang-
ur og jarðlevsa hjelzt enn hið sama alla góuna og allt til
þess 27. og 28. f. m., þá kom góður veðrabati svo jörð
mátti heita alauð að viku liðinni og varir þessi æskilegi
veðrabati enn í dag, svo nú sjest ekki, að kalla, snjór í
byggð. Þessi veðrabati var því dýrmætari, sem menn voru
í langlakasta lagi undir búnir að taka á móti löngum og
ströngum harðindum, og jeg má segja að jafn illur undir-
búningur, sem nú, hefir ekki átt sjer stað um undan farin
ár, þó slitrótt hafi þótt með eitt og annað; sumarið var bæði
grasleysis- og mesta rosa-sumar, haustið rigningasamt, svo
þessi litlu hey og hröktu eyðilögðust fyrir þær í görðum,
enda hefur fjenabur fól&razt nautsailla og fengií) víia ýmsa ótjáign fram-
ar venju, svo fjenaí)arhöld eru almennt í slæmu horfl, heyskortur almenn-
ur, en þar af leiíúr aí) menn vercía a?) sleppa langt um of snemma hend-
inni af fjenaí)i illa fóí)ruí)um til þess aí) lifa af jfirí) eingongu, enda þ6
hún ekki brygí)ist. þab bar margt til þess í þetta sinn, aft heyií) mnndi
verfta vií)sjált til fóburs; þaí) nábist svo ab segja enginn baggi óhrakinn
eí)a ókvolaíiur í garí), og svo komu þær miklu haustrigningar ábnr eu
menn gátu gengib frá í gorbum, en ekki hvaí) minnst tilefnib muu þó
hafa verib frostin, sem voru framar venju í fyrra vor um gróandann, því
jeg hefi álbur veitt því eptirtekt, ab mikib frost um gróandann ónýtir
grasib bæí)i til fóí)urs og ávaxtar ab fullum þrifcjungi. Jiessar illu af-
leibiugar hafa ekki sífcur komií) fram í þetta siun á kúnum, því þær
hafa almennt ekki gjort hjer meir en hálft gagn, en þar af hefur leitfc
stórkostlegan bjargarskort manna á milli framar venju, og þar á ofan er
nú aflaleysib af sjónum, því hjer fyrir ullum Kangársandi heflr ekki enn
í dag veri?) á sjó komií) á þessari vertíí); skip þau, sem hjeban fara til
sjóró?)ra í Yestmanneyjar, komu þangab ekki fyrr en í mibgóu, og sum
ckki fyrr en ( fyrstn viku einmánabar, og þá meí) illan leik, þar sem fær-
ur þeirra margra sitja uppi enn í dag: Ur Vastmanneyjum varb land-
ferí) í mifcgóu, og var þar þá flskilaust, en í kanpstó?)um þar var bæbi
aí) fá kornvoru og aí)rar nauí)synjar meb kauptíbarverbi.
Nóna í þessu angnabliki frjetti jeg, a?) bóndiun Eyjólfnr Hannesson
á Rauc)afelli hjer undir Eyjafjóllum, efnilegur mabur, hafl í gær drukkuab
á ferí) anstur í Mýrdal í Hafursár-útfalli (fjóruvaíii); hann var sonur
merkisbóndans Ilannesar sál. Jónssonar á Hnausum í Mec)allandi“.
— Vr brjefi sunnan Úr Garði. “Hjefcan erekkert ab frjetta,nema
allt af og allt í kring þaí) einstakasta flskileysi ; þó setií) sje allann
daginn, sjá sumir ekki 1 flsk, en almennt frá l til 5 í hlut hjá þeim
sem hafa hrognkelsabeitu. Nýlega lágu þeir bræbur í Kyrkjuvogi fyrir
hákarl, og fengu 40 eí)a lií)uglega þac); á Stafnnesi fengust 23, í Fugla-
vík 15 og á Klópp 15, en þeir síílast nefndu fluttu sína hákalla í land.
Ekki er kyn, þó fiskitregfcan sje mikil, því alla þessa daga hefur á
grunu- og djúpmií)um um kringt bátana því líkur sægur af frónskum
flskiskútum, ab taldar hafa verií), bæfti fyrir innan og sunnan Garí)skaga,
frá 40 allt aí) 60.
Deyfb er nú mikil hjer vib sjóiun ut af aflaleysinu; hæst mun vera
hjer í Garbi, hjá 2 eba 3, um 140 flska hlntur,,
— Hjer á óllum inn-nesjum er mjóg llskitregt.
— Sjó frakkneskar flskiskútur, sem vjer eigi teljum þarfa gesti, hafa
komib hjer til Reykjavíkur, og hafa af þeim nokkrar verib lítib eitt
brotnar, er vib hefur verib gjórt. Tvær af þessum skútum hafa fiskab
vel, en yflr hófub láta þeir ekki vel af flskiaflanum.
— Prestakall: Samkvæmt konungsúrskurbi (sbr. síbasta blab) var
Grímsey veitt í fyrra dag skólap. Pjetri Gubmundssyni.
Útgefandi: »Fjelag eitt í Reykjavíkn. — Abyrgðarmaður: FHðrik Guðmundsson.
Preutabur í lands-prentsinibjuimi 1868. Kinar pórílarson.