Alþýðublaðið - 02.02.1921, Blaðsíða 4
4
ALÞÝÐUBLAÐlÐ
f^fyóqarandinn,
Amemk landnemasaga.
Þegar ^nú talað er um verðfall erlendis, er miðað við verð-
iag þegar það var hæst t. d. í júní 1920, því þá voru vör-
urnar ca. 20—25% dýrari en I janúar sama ár.
Allar vörur í verzluninni, sem irnfluttar hafa verið árið
1920, eru keyptar í september og október 1919, og f janúar
og febrúar 1920, auk talsverðra vöruleifa frá árinu 1919, og
reiknað með lágu gengi á útlendri mynt.
Verðlækkun á erlendum markaði er enn ekki svo, að
hægt sé „normalt" að kaupa vefnaðarvöru ódýrari nú en á
sama tíma í fyrra, en þar eð eg sem aðrir vcna að verðið
falii eitthvað i náinni framtfð, og erfiðleikar eru með peninga,
hefi eg, eins og umgetið var f umburðarbréfi mfnu dagsett
19. þ m„ f stað útsöiu i fáa daga, lækkað fyrir fult og alt
verð á öllum vefnaðarvörum og fleiru, þannig að hið gamla
verð er útstrikað á verðmiðunum, en hið nýja skrifað með
rauðu fyrir neðan, svo að allir geti athugað verðfallið, sem
munar
í herrabúðinni hefi eg einnig sett niður a.llein Nær-
fatnað og Sokka, nokkuð af Manchettskyrtum, allar Kápur
og Frakka, Leðurvörur 0. m. fl.
Það, sem eftir er af Gólfteppum, verður einnig selt með
miklum afslætti.
Öllum er orðið það kunnugt, að verzlunin hefir iagt
mikla áherzlu á vörugæði, og auk þess, ef sanngjarnlega er
samanborið, ávalt selt ódýrt. Það hefir því verið og verður
bezt að skifta við
P" Haralð.
(Framh.)
„Eg þekki það utan og innan
við hestaréttina," svaraði Hrólfur.
.Leiðin liggur rétt fram framhjá
þessum kofaræfli —"
.Vinur," greip Nathan fram í
fyrir honum, .það er undir þér
komið, hvort fanganum sem þú
kallar engilhreina meyju tekst að
komast undan f nótt, eða ekki.
Ef þú stendur þig eins og maður
er ekki ósennilegt að okkur takist
þetta prýðilega."
„Eg skal standa mcð þér, hvað
sem á gengur," mælti Hrólfur.
„Ef þú gefur mér ögn af visku,
skal eg hlusta vel á þig."
.Agætt," svaraði Nathan, „eg
skal gefa þér þessi ráð: Þar sem
þú þekkir ekki annað en hesta-
réttina i þessu þorpi, skaltu ekki
hætta þér inn f það. Vertu þar
sem þú ert, og láttu mig um það,
að finna stúlkuna."
„O, karlinn," sagði Hrólfur,
„þú ætiar þó ekki að haida því
fram, að þú þekkir þorpið betur
en eg. Þú getur víst ekki hrósað
þér af því að hafa stolið hér ein-
um einasta hestil*
„Ekki beinlfnis," mælti Nathan,
„en þú getur samt verið rólegur,
í öliu þorpinu er ekki einn einasti
kofi, sem eg þekki ekki. Þú mátt
ekki nálgast hestaréttina, fyr en
þú veist, að hægt sé að bjarga
stúlkunni."
„Ágætt," sagði Hrólfur; „ef þú
heldur, að eg geti orðið stúlkunni
að meira liði, með því að fara f
felur, en með því að leita að
henni, þá er eg maður til þess,
að beygja mig fyrir nauðsyninni."
Nathan hvatti hann til þess, að
bíða tólegann undir viðarhlaða,
vem var skamt frá, og bæra ekki
á sér fyr en hann vissi árangurinn
af Ieit Nathans. Því næst hélt
Nathan áfram, þó ekki hægt og
rólega eins og njósnari. Hann
kastaði Iéreftskápunni yfir sig og
stældi gang rauðskinna um leið
•g hann gekk djatflega, sem leið
Iá inn á milli kofanna. Jafnframt
hringlaði hann í bjöllum, sem hann
hafði undir kápunni, eins og hann
vildi vekja sérstaka athygli á sér.
Þessi dyrfska, sem hcstaþjófin-
um féll undir eins miður, varð
þó til þess, að ryðja stærstu hindr-
uninni úr vegi. Tveir varðhundar
sem viitust hafa mikia löngun tii
þess, að reyna tennur sfnar á þeim
sem fram hjá gengu, urðu strax
rólegir er þeir heyrðu bjölluhljóm-
inn. Þeir snautuðu burtu, sneyptir
og hræddir, eins og þeir byggust
við axarhöggum.
„Agætt bragði" muldraði Hrólf-
ur; „þegar eg næst fer f hesta-
leiðangur skal eg hafa með mér
bjöllur. Þessir fjandans hundar
flækast ait af fyrir manni."
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ólafur Friðriksson.
Frcnlsmiðjau Guleubcrg.
Happdrœtti.
Dregið hefir verið um happdrætti
Ingrideildar Hvftabandsins og þessi
númer komið upp: 1766, 1570,
355. Munanna sé vitjað til frú
Símonarson, Vallastræti 4.
Alþýðubladid
er ódýrasta, íjölbreyttasta og
bezta ðagblað lanðsins. Eanp-
ið það og lesið, þð getið
þið alðrei án þess verið.
Stúlka óskast f vist nú
þegar á Hverfisgötu 32 B. —
Hátt kaup Þorsteinn J. Sigurðss,