Tíminn - 15.10.1873, Blaðsíða 4

92
ókunnugir menn eða vitleysingjar, sem trúa þeim
og láta tælast af þeim; t. d. það er til lækninga
kemur, þá eru til mörg huodruð iyfjategunda, sem
hver um sigáað lækna alla hugsanlega sjúkdóma;
læknir einn auglýsti það ívetur í blöðuntim, að hann
hefði fundiðþályf, erhann gæti gjört «dauðann mát»
með o. s.frv. Optmá lesa það auglýst, aðþessiog
þessivarasje hin bezta í heimi, að þetta og þetla
fjelagsjehið ríkasta, tryggasta og bezta í heimi, að
þessi og þessi landshluti sje hinn frjófasti í allri
Ameríku o. s. frv., en þessu gjöra kunnugirmenn
ekki annað en hlægja að, enda sjer hver maður,
að það er ekki til annars. — |>ú villt, að vjer
skulum gjörast víkingar og fara að sið hinna heiðnu
feðra verra, gleymandi því, að vjer erum kristnir
menn, og girða oss sverði og taka oss skjöld við
hlið og afla oss fjár með ránum; það kallarðu
frægð og frama, en ekki það að afla sjer fjár með
höndum sínum á leyfilegan og kristilegan hátt.—
Vjer viljum enda þessar athugasemdir vorar með
því, að óska löndum vorum og bræðrum á Fróni,
góðs gengis og allra góðra framfara, en þess leyf-
um vjer oss að krefjast, að enginn tortryggi oss
að óreyndu eða reyni að útbreiða lygasögur um
oss og það land, sem vjer nú búum í; það verð-
ur oss að eins til ama og hneykslis, en honum
til svívirðingar einnar, þvi að sannleikurinn verður
þó á endanum ofan á í þessu efni sem öðru, eins
og reynslan hefir og sýnt það, er til Noregs
kemur og fleiri landa, þar sem menn lengi vel
börðust við að hindra útflutninga með lygum og
þvættingi, en sjá nú, að það er farið að duga líttið.
Milwaukee, 17. júlí 1873.
Jóhannes Arngrímsson. Pálí Porláksson.
Jón Gíslason.
Ólafur Hannesson.
Arni Guðmundsen.
Haraldur Porláksson.
Stefán Stephensen.
Ólafur Guðmundsson.
Jón Halldórsson.
Jónas Jónsson.
Jakob Pálsson.
* *
Að vjer undirskrifaðir, nýkomnir hingað
Milwaukee, eigi höfum enn fundið neitt ranghe
af því, sem vjer höfðum lesið á Fróni frá löndum
þeim, er hjer voru fyrir, vottum vjer hjer með.
JónPálsson. Sigfús Magnússon. Benidikt Jónasson.
*
* ¥
f>essi nál. 7 blaða-grein hefir verið sýnd rit-
stjóra «f>jóðólfs» með tilmælum um, að hún yrði
npp tekin þar í blaðinu; en af því til þess álízt
hvorki tilefni nje rjettur af þeirra hendi, sem rita
sig sem höfnnda greinarinnar, verður hún að af-
hendast til baka með afsvari.
Reykjavík, 7. d. septemberm. 1873.
Jón Guðmundsson.
ritstjóri þjóðólfs.
Ath. Jón Pálsson, bróðir minn, hefir sent
mjer þessa ritgjörð með kveðju frá hinum íslenzku
Ameríkuförum, og fer hann svo felldum orðura um
greinina í brjefi sínu:
«í nafni landa minna hjer, bið jeg þig, að
«leiðbeina grein þessari, og koma henni í f>jóð-
«ólf. En neiti ritstjóri þjóðólfs að taka hana, sem
«vjer álítum að hann ekki geti, þar sem vjer höf-
«um rjett til, að bera af oss rangar sakargiptir og
«bæla niður ósannindi, þá biðjnm vjer þig, að
«fiytja ritstjóranum vort innilegasta þakklæti fyrir
"Sanngirni hans og greiðviknilll, og sjá svo um,
«að greinin komi út í öðru íslenzku blaði, sem á
«mannúðlegri ritstjóra».
Um leið og jeg læt þess getið, að jeg skor-
aði með berum orðum á ritstjóra «J>jóðólfs», að hann
tæki greinina, þykist jeg dyggilegast geta skilað
kveðju til hans með eigin orðum þeirra, er hana
sendu. Reykjavík, 15. september 1873.
Jens Pálsson.
MANNALÁT OG DRUFÍKNAN.
Uppgjafaprestur sjera Ólafur IFjaltason Thor-
berg, síðast prestur að Breiðabólstað í Vesturhópi,
andaðist 13. f. m. að Breiðabólstað ( Vatnsdal,
77 ára að aldri; hann var talinn góður kennimað-
ur, árvakur embættismaður, gestrisinn og vandað-
ur í öllu dagfari sínu.
í þeim miklu stórrigningum, er gengu hjer