Tíminn - 23.07.1874, Blaðsíða 3

\ona, að þeir sem eiga að kjósa alþingismenn til
næsta þings, kunni oss þökk fyrir það; það dugar
ekki fyrir kjósendurnar að líta á það eingöngn, að
kjósa menn innan hvers kjðrdæmis, ef að menn-
irnir eru ekki góðir til, þá er það skylda kjósand-
anna að fara út fyrir kjördæmið og velja þá ann-
arstaðar; þeir einir ættu lika að taka á móti kosn-
ingum, sem finna sig færa urn að geta gjört þjóð-
inni gagn á alþingi, en ekki til að sitja þar sem
ónýtir menn. Ritað í júlí 1874.
Sunrilendingur.
uKlifra ei á pann lclelt pú kemst ei upp á».
(NiBurlag). En með því vjer ímyndum oss, að paB
Iiafi |)ó verið tilgangurinn með tollinn, að bæjarsjóðurinn
heldur græddi við hann en tapaði, en oss á hinn bóginn
virðist sem hið síðara (nl. tapið) auðveldlega geti komið
tyrir, þá viljum vjer hjer með gjöra {iá fyrirspurn: hvort
eigi megi útvega bæjarsjóðnum fje með liægara móti, t. a.
m. með pví: að loka öllum vatnsbólum hjer í bænum, og
leggjasvo toll á þau, t. a.m. einn eðahálfan sk. fyrir hverj-
ar vatnsfötur eptir stærð. Oss finnst ekkert. vera þessu
til hindrunar; pví ólíkt er það hvað þessi tollheimta verð-
ur kostnaðarminni en hin fyrri, par einhver verður, hvort
heidur er, að vera útgefinn við vatnsbólin, til að gæta þeirra.
Ritað í maímán. 1874.
Nokkrir, sem eigi kaupa mó í Lækjarkoti.
(Aðsent).
„Horfðu á hvernig heimska og lygð
hamingju pína tefur“,
í 69. tölubl. „Yíkverja11, sem sumir telja stjórnarblað
er saga ein með yfirskript: „Hindurvitni af Austfjörðum".
En auk pess sem saga þessi er ljót, en pað er má ske
eigi ósamboðið blaði pessu, páer hún og mjög ranghermd.
Viðburðurinn, sem par á að lýsa, er nefnil. pannig: Um
aldamótin voru tvær flökkuldndur eystra, Bjarni porgeirs-
son og' pórdýs systir hans, pau flökkuðu um Fjörðu, og
fengu par opt brennivín og annanóparfa, erpau ljetufyr-
ir matvæli upp til Hjeraðs; pegar hin umgetna ferð í
Víkv. gjörðist, voru pau einnig á pess konar ferðalagi neð-
an úr Seyðisfirði — eigi kaupstaðnum, pví hann var par
pá enginn, og kom ei fyrr en löngu seinna —; fyrir ofan
svo nefnda Stafi á Seyðisfjarðarheiði brast á pau ófært
veður, og grófu pau sig pví í fönn; pegar veðrið lítið lægði,
lagði Bjarni af stað niður til Seyðisíjarðar aptur, til að fá
menn, til að bjarga systur sinni er eigi gat klofið ófærð-
ina, pegar nú pessir menn komu pangað, er pau höfðu
látið fyrirberazt, heyra peir óhljóð mikil, og sjá pá pór-
dýsi vera að biltast innanum farangur sinn, og er peir gæta
betur að, er liún út úr drukkin, og pá mjög kalin, og sem
eðlilegt var, alveg vitstola, peir setja hana pá á sleða sinn,
en par eð hún var alveg óð, urðu peir að binda hana,
var svo haldið af stað, en á leiðinni ljest pórdýs bæði af
kulda og meðfram af víninu, er hún fekk krampa af, og
og purfti engan garp til að vinna á henni; síðan höfum
vjer eigi heyrt að hún hafi risið upp. pað lítur annars
svo út, að pað hafi verið einhver óvönduð flökkukind, sem
hlaupið hafi um á Austfjörðum, er orðið hafi tU að setja
sögu „Víkverja“ saman, pví jafnaðarlega leggja flökku-
kindur illt hverjar til annarar, og furðar oss pvi eigi á
pvi, pótt sagan sjc svona skökk, en hitt er meira að „Vík-
verji“ skuli vera pað saurblað, að taka pvílíkar flökku-
kindarsögur upp, og herma atburð, er gjörðist fyrir prem
hlutúm aldar síðan, eins og hann hefði gjörzt í gær eða
fyrra dag, pví margir syðra töldu pað víst, að petta hefði
i vetr við borið. Vjer viljum pví góðfúslega ráðleggja peim
er eigi geta fyllt blab sitt af meiri andans auði en pess-
um, að leggja hreinlega niður pennann, pví pað leikurvíst
mikill efi á pví, að pað sje „vilja guðs ossog vorri pjóð“ til
gagns og sóma, að slíkur pvættingur sjesendur út manna
á meðal. En pað er bót nokkur að pjóðin virðist vera
sjer pess fullkomlega meðvitandi hversu b 1 a ð i ð er ó-
m e r k i 1 e g t, pvi pað mun óvíða vera keypt í liinum
betri sveitum eystra og nyrðra. Austfirðingur.
— Póstskipið oDIANAi kom hingað 17. þ. m.
og með því fjöldi af farþegjum, þessir íslending-
ar frá Kmh.: sira ísleifur Gíslason, prestur til
Iveldnaþinga með syni sínum, Björn Jónsson stúd.
frá Djúpadal, Jón bóndi á Ökrum og ungfrú Mar-
ía Þ. Jónassen. Frá Djúpavogi: sira Guðjón Hálf-
dánarson á Dvergasteini, Haraldur Ó. Briem bóndi
á Rannveigarstöðum, Jónatan bóndi á Eyðum, og
ungl'rú þuríður Hallgrímsdóttir frá Hólmum Þess-
ir útlendir menn frá Kmh.: Richard Kaufmann
skáld og Björn Oddgeirsson Stephensen stúd.
Frá Noregi: Gústav Storm, dr. philosophiæ, Kristo-
fer Janson skáld, og nokkrir fleiri. Enn fremur
komu margir Englendingar og á meðal þeirra:
Dr. G. W. Leitner, Principal of Lahore, Collega
Lahore India (rektor hins enska Collegie), Dr. David
Ker frá Mið-Asíu. Dr. Max Nordau frá Ungaralandi.
— Sagt er að KONUNGCR VOR muni hafa
lagt á stað 20.—21. þ. m. og komi hjer hinn 30.?