Árbók Hins íslenzka fornleifafélags

Árgangur

Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1897, Blaðsíða 26

Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1897, Blaðsíða 26
26 enda stuttstoðarinnar« var greiptur ytri endi á »stuttbita«, en innri endi hans gekk beint inn í aðalstoðina. Slá eða »silla«, sem gekk langs með veggnum, tengdi allar stuttstoðirnar saman, en efri endi »stuttsperrunnar« var greiptur i enda aðalbitans. Neðri endar bæði aðalstoða og »stuttstoða« höfðu staðið á »undirstokkum«; en þeir voru svo fúnir, þegar kirkjan var rifin, að ógjörla sást hvernig þar hafði verið frá gengið. Timburgólf var í kirkjunni allri. Utanmeð að neðan voru »plægð« borð negld innan á »stuttstoðirnar« en önn- ur tilsvarandi að ofan, og var neðri brún á þeim «strikuð«. I þessi borð var veggþilið fest. Milli aðalstoðanna að ofan voru og eins konar »sillur« iangsetis voru þa>r bogamyndaðar að neðan þannig, að tveir hálfbogar eins og mættust rnitt á milli stoðanna. Stólar voru í framkirkjunni 2 á milli hverra stoða, nema rnilli hinna yztu, þar var bil, sitt hvorum megin dyra, sem enginn stóíl var í. Tveir yztu stólarnir hvorum megin voru styttri en hinir, þeir núðu að eins út að aðalstoðunum; hinir innri náðu út að veggþili. íh á kirkjudyr- um var setubekkur til beggja handa út tneð þilinu út í hornið, og svo inn með veggnum bak við hina stuttu stóla. Hann var kallað- ur »krókbekkur«. Framan við hvern stól var máluð »stólbrík« og vöru þær festar í stokka, sem lágu lang.s eptir gólfinu sinn hvorum megin. Auk þess var dyraumbúningur fyrir ganginum við yztu stólana. Þar uppi yfir vortt »klukknarambhöldin«. Að sunnanverðu sátu ógiftir karlmenn í stuttstólunum, og á krókbekknum, en ógift kvennfólk að norðanverðu. I aðalstólunum áttu giftar konur sæti. Fram í innsta stólinn að súnnanverðit gekk prjedikunarstóllinn fram undan bitanum setn var yfir kórdyrunum. Var sá stóll þvf frem- ur þröngur, en þess gætti minna af því, að fóturinn undir prjedik- unarstólnum var i hærra iagi. Innsti stóllinn að norðanverðu var kallaður »stúka«; i honum sat prestskona og helztu konur. Milli hans og næsta stóls var nokkurskonar milligerð. Dyraumbúningur var fyrir honum og yfir dyrunum bogi með fallegum útskurði. Hurði hafði verið fyrir honum; en hún var brotin af hjörutn er jeg nmn fyrst, og svo vissi jeg ekki meira um hana. Upp úr miðjum bitanuro, sem næst var fyrir framan kórdyr, stóð sterkur uppstand- ari og gekk »útleggjari« úr efri enda hans innar eftir. I honum hjekk ljósahjálmur úr kopar með 12 ljósapfpum. Milligerð var milli kórs og framkirkju upp undir bita. Kórstafirnir gengu upp í bitann en undir honunt, lítið neðar, var dyrabogi yfir kórdyrum. Milli bogans og bitans uppi yfir kórdyrunum var svonefnt »kontra- fei«. Það var útskorin engiltnynd, gengtt viðargreinar upp af vængj- unum og hjeldu uppi kórónu. I miðjunni var gegnskorinn nafn- dráttur, sem þó var nokkuð brotinn. í milligerðinni var þil að

x

Árbók Hins íslenzka fornleifafélags

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Árbók Hins íslenzka fornleifafélags
https://timarit.is/publication/97

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.