Göngu-Hrólfur - 27.03.1873, Page 1
Kontír „G-FTr.s“
er í hrtsi hr. Sigf.
Eimnndss. (’prrt-
faBtshfisinn’) og
er opinu kl. 4 —
6*rs e. m.
(.öMaiiitomt
(Borgon fyrir ang-
1 ísi nga r o þ h.
er 4 sk flrir smá-
letrsiínn e?)a vit-
líka rúm.
Fillltudag, I «Par, sem við ekkert er að stríða, I tirstd 3T.
27. mars. 1873. er sigvr neinn að fá». | jyi 9
(jjí^r* í síbasta nr. er misprentaö í „Skógargildi'
(kvætlinn) í 3. vísnorbi: „h j a r t a g 1 a í) n r“ á ah vera:
„h j a r t g 1 a 'b n r“; og í kvæíiinu „Stormr“ i 1. vísn-
orhi 2 erindis: „S t 0 m r“ flrir „S t 0 r m r“.
Haustkvöld á Ilörðalaudi1.
Lag: Álskada mó, ach, fór dig hnru gerna.
Grafar-dals fögrum við gengum í hlíðum,
gekst þú um skóginn við hliðina’ á mér;
hvergi svo rólegt í heiminum víðum
þá hugði ég vera sem lifa hjá þér.
Undir fríðgrænni’ eik
— þú varst föl og bleik —
sagði ég við þig:
«Viltú elska mig?»
En þín titraði’ önd,
þín mig tældi hönd,
er að hjarta mér töfrandi hneigst þú í draum.
Já, fundir firnast ástin ei2,
þótt annar nú hugur sé vífs..
fig skal ég ávalt muna, mey3,
ég man þig til enda míns lífs.
JÓN ÓLAFSSON.
Reikjavík 27. mars 1873.
(£g= Vér leifum oss í dag að minna pá
af kaupendum blaðsins, er eigi hafa greitt
andvirði frsta missiris, á, að gjöra það
innan júní-loka nœstkomandi, pvíað
ella verðr þeim eigi sent blaðið. Þá, sem
senda borgun með póstum, biðjum vér að rita
utaná bréfn: *Til «Göngu-Hrólfs».
Ápósthúsið í R eykj av. ík», og geta
pess utaná, hvað^ margir rd. og sk. eru í
bréfinu. Geta þeir so sjálfir tekið kvittun
1) Orkt flrir kómedíu-félagib 7. febr. 1873.
2) þegar snngib er fleirraddab, singr prímóbassi og
bassi þetta vísnorb þannig :
„Til hennar ég ávalt skal ástina geyma”, o.s.frv.
3) Prímóbassi og bassi singja:
„Fagrasta mær, aldrei mun ég þér gleyma", o.s.frv.
— 65.—
firir afhending. bréfsins hjá hverjum póstaf-
greiðslumanni. Verð blaðsins er 3 mörk um
missirið, e n 8 s k. dír ar a, ef eig i e r
b or g a ð firirl. júlí. Sölulaun er 1
af 7, en 3 af 20 og 4 af 25, 10 af 50 og
20 af 100 expl.
Vér vonum, að allir geri oss sem greiðust
skil, þviað undir pví er framtið blaðsins
komin.
Einnig vekjum vér athigli manna á
þvf, að hver, sem vill, getr pantað blaðið
hjá næsta póstafgreiðslu- eða bréfhirðinga-
manni, og eru þeir s k i 1 d n g i r til, að
panta það firir hvern, sem biðr þá, ef hann
borgar pegar eitt missiri (3 mörk) firirfram]
annars eigi; fá þeir þá blaðíð jafnan hjá
póstafgreiðslumanni burðareirislaust. Feir,
sem eigi vJlja borga missirið firirfram, verða
að panta það frá sjálfum mér, og í bréfl,
sem undir er borgað. Getr hver haft þetta,
eins og hann vill. En vér vekjum athuga
allra á, að það er miklu vissara, umsvifa-
minna og dírara (—þareð það sparar að
borga undir pöntunarbréf—) að pantablaðið
hjá póstafgreiðslumönnunum; og þeim, sem
á annað borð ætla sér að standa f skilum,
má standa á sama, hvort þeir borga 3 mörk
missiri firr eða síðar. Og þareð það er mér
bæði ómaks-sparnaðr og léttir, að blaðið sé
heldr pantað hjá póstafgreiðslumönnum, þá
vil ég innilega mælast til, að sem flestir
panti það á þennan hátt, og vona að sem
flestir verði við þeim tilmælum mínum, og
get ég þess, að þeir, sem það gjöra stirkja
þarmeð blaðið mjög, og gera sjálfum sér ó-
maksléttir án allra útláta eða skaða. Og
vona ég hver kaupandi, sem vel vill blaðinu,
taki þetta til góðra greina. En, sem sagt,
ég skuldbind engan til þess, framar en hver
— 66.