Alþýðublaðið - 09.04.1960, Blaðsíða 8

BÓK Voltaires, Candide,
sem í íslenzkri þýðingu Kilj
ans hefur hlotið nafnið Birt-
íngur, verður nú kvikmynd
uð undir stjórn Frakkans
Norbert Carbonneaux. Hlut
verk Kúnígúndar leikur
Jean—Jacques Debout, 19
ára gömul frönsk stúlka.
/ nýjum stíl
í SPARISJÓÐI í Eskils-
tuna er nú útsala á spari-
baukuna. — Grísinn, — hið
gamla, góða form, — er nú
orðinn úreltur, og sparibauk
ar framtíðarinnar verða með
geimflaugalagi, eins og fljúg
andi diskar eða gervihnett-
Ir.
Allt er þegar
þrennt er - -
SVISSNESKA blaðið L’IIlu-
stré Suisse hefur það eftir
Farah Diba, Perskeisara-
ynju, að keisarinn fullvissi
hana daglega um heita ást
hans, — og að hann hafi
gifzt henni meir af ást en
stjórnmálaástæðum.
„Þetta fær hjarta mitt til
að slá hraðar,“ segir Diba.
Hin unga keisaraynja á
von á sér í október í haust,
og er þess beðið með mikilli
eftirvæntingu, hvort Allah
sendi nú son, sem þá erfir
valdastól föður síns. Til
vonar og vara hefur keisar-
inn þó.tilkynnt, að verði það
dóttir en ekki sonur, muni
hann ekki skilja við drottn-
ingu sína af þeim orsökum,
nú sé nóg komið af skilnuð-
um. — Hann muni aðeins
taka þessu sem guðs vilja —
og afsala sér völdum.
— ÉG TÓK eftir því að
þér grétuð, þegar dóttir mín
söng rússnesku þjóðvísuna,
sagði veitingamaðurinn við
gestinn. — Eruð þér kann-
ski Rússi?
— Nei, söngkennari.
☆
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'miiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimMmiiHiiiiuiiiiiiiuiiiiniiiiiiiHiuMiiiiiiiiiiJP

^ — ÁSTIN mín, ég er
alveg vitlaus í þér,
brjálaður og trylltur.
— Já, þetta líkar mér. Nú
ertu loks farinn að tala eitt-
hvað af viti.
Á SÝNINGU, sem
haldin var ekki alls
fyrir löngu í Ham-
borg, gat að líta þessa
sjálfvirku kaffivél,
sem er búin til samkv.
sömu reglum og vél-
byssa. Það þarf ekkert
að gera nema halda
bollanum undir rörinu
og þrýsta á hnapp, þá
er heitu, góðu kaffi
„skotið“ í bollann.
Mjög nýstárlegt og
hagkvæmt, segja þeir,
sem sáu.
Tími táningann
lok liðinn
Þetta segir
um frá Pari
TÍMI táninganna er undir
lok liðinn. Hinn eiginlegi
táningur eða „teenager“
eins og þetta fyrirbæri heit-
ir á útlenzku, er unglings-
stúlka með vandlega ýft og
æðislegt hárfax, kolsvört í
kringum augun — þ. e. a. s.
bikuð með augnabrúnapensl
■um, augnaháraskrúfum,
augnskuggum og öðrum
stríðsmálningatækjum, með
totumunn, í allt of stórri
duggarapeysu, alltof þröng-
um drengjabuxum eða í
krínólínlíkum stífskjörtum í
tugatali, sem gína við undir
hnéstuttum, örlitlupi kjól-
um.
Sem sagt, tími þeirra er
liðinn segja Fransmennirnir.
Það, sem koma skal í þeirra
stað eru BAHELETTURN-
AR, — nýjum stíl fylgir að
sjálfsögðu nýtt nafn.
Baheletturnar færa sér
sigur táninganna í nyt. Tán-
ingatízkan var bylting, upp-
reisn gegn því, sem áður
var, þegar unglingarnir
voru álitnir hvorki fuglar
né fiskar, hvorki börn né
TÁNINGARNIR voru í mörgum, víðum pilsum,------
bacheletturnar kjósa fremur kvenlegar dragtir og litla
herrahatta. e
TÁNIN GURINN 1.
víðu pilsi, nema þ
stóru duggarapeys
sléttum kjól með b
við annan tón. Mji
hjá táningunum, s
svo breið, að þau i
hæfir til samfélags
orðið fólk. Þeir —
arnir — unnu na
hugnanlegan sigur.
tízkan breiddist út
lönd, og loks var sv
að þær, sem ekki
nægilega á sér h
höfðu ekki þrek í sé
að muna eftir því
stöðugt fram munn
ganga með hryggða
TANINGARNIR voru í „cowboy“ buxum og karlmanns peysum. Bachelett'an
blússu og ef til vill bregður hún síðu, köflóttu pisli utan yfir síðbuxurnar, ef
g 9. apríl 1960 — Alþýðublaðið