Alþýðublaðið - 30.04.1960, Síða 2

G'tgefandi: Alþýðuflokkurinn. — Framkvæmdastjóri: Ingólfur Kristjánsson.
— Ritstjórar: Gisli J. Ástþórsson (áb.) og Benedikt Gröndal. — Fulltrúar
Ettstjórnar: Sigvaldi Hjálmarsson og Indriði G. Þorsteinsson. — Fréttastjóri:
Cjörgvin Guðmundsson. — Símar: 14900 — 14902 — 14 903. Auglýsingasími:
Í4906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Hverfis-
Cata 8—10. — Áskriftargjald: kr. 45,00 á mánuðj t lausasölu kr. 3,00 eint.
SU • .r/V efoe ff ®
Þjoövnjinn pegir
ÞAÐ hefur ríkt þögn um skattamál í Þjóðviljan
um siðustu daga. Þessi þögn hófst, þegar Alþýðu
blaðið veitti lesendum sínum nokkrar upplýsingar
um skattamál helztu brodda kommúnista, og verð
ur þögnin ekki skilin öðru vísi en sem játning á
j/éttmæti þeirra upplýsinga.
Alþýðublaðið upplýsti, að helztu forustumenn
kommúnista í Reykjavík greiddu grunsamlega
' lágan tekjuskatt. Var af því augljóst, að þeir gæfu
ekkert upp nema nokkra bitlinga, sem ekki er hægt
1 að svíkja undan. Sumir þeirra telja skattayfirvöld-
1 um trú um, að þeir hafi svo lágar tekjur, að það
l væri brot á samningum viðkomandi stéttarfélaga,
! ef satt væri.
Það var einnig upplýst, að kommúnistaflokk-
urinn og fyrirtæki hans greiða allmörgum mönn-
' um laun, en þessi laun virðast, ef dæma rná eftir
j álögðum tekjuskatti, ekki vera gefin upp. Að gefnu
f þessu tilefni var varpað fram þeirri spurningu,
1 javort kommúnistaflokkurinn væri skattsvika-
{ fyrirtæki.
Og Þjóðviljinn þegir.
íslenzk þátttaka
AÐALFIMDUR Flugmálafé-
lags íslands var haldinn þriðju-
daginn 26. þ.m. í Oddfellow-
húsinu.
Formaður prófessor Alexand
er Jóhannesson flutti skýrslu
stjórnar, en merkasti atburður
ársins var 40. afmæli flugsins
hér á landi, sem Flugmálafél.
minntist hér, eins og áður hef-
ur verið skýrt frá í útvarpi og
blöðum. Þá gat formaður þess
að fjárhagur félagsins hefði
ekki, um árabil, verið eins góð-
ur sem nú.
Á þessu ári verður haldið
heimsmeistaramót í svifflugi
við Köln í Þýzkalandi, og var
ákveðið að taka þátt í því af
íslands hálfu, og verður þátt-
takandi Þóhallur Filippusson
núverandi íslandsmeistarj f
þessari grein.
Tveir brautryðjendur, þeir
Björn Pálsson, sem um 10 ára
skeið hefur stundað sjúkraflug,
svo sem þjóðinni er kunnugt,
og Sigurður Jónsson hinn fyrsti
atvinnuflugmaður hér á landi,
voru sæmdir gullmerkjum fé-
lagsins.
Formaður baðst eindregið
undan endurkosningu, en fund
armenn hylltu hann fyrir störf
hans í þágu félagsins og störf
hans í þágu íslenzkra flugmála.
Formaður fyrir næsta ár var
kosinn Baldvin Jónsson, hæsta-
réttarlögmaður. Þeir Páll Mel-
sted, forstjóri og Björn Br.
NÝLEGA var stofnuð hér í
Reykjavík skátasveit fyr'r fötl-
uð börn. Að stofnun sveitarinn-
iar standa Skátafélögin í Reykja
vík og Styrktarfélag lamaðra
og fatlaðra. Þetta er fyrsta til-
raunin, sem gerð er hér á landi
til slíks starfs, en erlendis eru
þessar sveitir algengar og hafa
gefið góða raun.
í skátastarfi er reynt að finna
þá leið, sem hæfir bezt hverj-
um einstaklingi. Það geta allir
orðið skátar, þó líkamshreystin
sé mismunandi mikil. Þó skát-
ar leggi mikla stund á ferðalög
og útilegur, þá er ekki þar með
sagt að ekki sé hægt að finna
aðrar leiðir fyrir þá, sem það
geta ekki stundað.
Með stofnun þessarar deildar
Björnsson, tannlæknir, áttu að
ganga úr stjórninni, en voru
endurkosnir. Fyrir í stjórninni
voru þeir Björn Pálsson og Ás-<
björn Magnússon.
í varastjórn voru kosnir þeir
Björn Jónsson, deildarstjóri hjá
flugmálastjóra, og Hafsteinn,
Guðmundsson, prentsmiðju-
stjóri, og Úlfar Þórðarson, lækn
ir.
Að loknum aðalfundarstörf-*
um sýndi Björn Pálsson skugga
myndir við mikla hrifningm
fundarmanna.
er farið út á aðrar brautir en!
skátastarfið sem slíkt byggist
á, en eru þó mjög tengdar því,
Það liggur ljóst fyrir, að til
þésS að geta verið foringi slíkr-<
ar deildar, sem hér um ræðir,
þarf að hafa goða sér-þjálfun,
og þeir, sem að þessum málum
standa, hafa í hyggju, að sendá
skátaforingja á námskeið till
Danmerkur. Námskeið þetta er
haldið á vegum danslsra skáta,
og er sérstaklega ætlað þeins
skátaforingjum, sem eru eða
ætla að verða foringjar fyrir
fatlaða skáta.
Á sama tíma og námskeið
þetta verður haldið, fer frara
mót fatlaðra skáta í Danmörku,
Framhald á 13. síðu.
Kórea og Ungverjaland
LÝÐRÆÐISSINNAÐIB menn hafa aldrei
dregið dul á, að í hópi hinna vestrænu ríkja, sem
I fltanda andspænis heimskommúnismanns, eru all-
j mörg lönd, þar sem einveldi og margs konar ófrelsi
! viðgengst. Þetta er mönnum ógaðfellt í hæsta
I máta, en illt skal með illu út reka. í þeirri von,
j að með tímanum þróist þessi ríki til lýðræðislegri
I Btjómarhátta hafa hinar frjálsu þjóðir við þau
r samvinnu.
Nú hefur það gerzt austur í Kóreu, að einvald-
‘ ur hefur fallið af stóli. Eftir freklegt kosninga-
j ijvindl, harðstjórn og spillingu hefur fólkið risið
j upp og kastað af sér Syngman Rhee og liði hans.
j Ber nú að vona, að stjórnmálaástand landsins þró-
j ist til betri vegar.
Tíðindin frá Seoul gefa tilefni til að minnast
j 'CJngverjalands. Þar reis fólkið einnig upp gegn
; einvaldsstjórn, kúgun og ofbeldi. Það náði stjóm
, iiandsins í sínar hendur, — en hvað gerðist? —
jRússneskur her óð yfir landið, barði niður hetjur
írelsisins, kúgaði þjóðina á nýjan leik.
Þrátt fyrir allt er mikill munur á Suður-Kóreu
og Ungverjalandi.
Hannes
á h o r n i n u
ýV Frábært listaverk hjá
Leikfélaginu.
En það, sem það túlkar
er erfitt að fallast á.
ýV Svanur í Aðalstræti.
Kjallari Vilhjálms frá
Skálholti.
BEÐIÐ EFXIR GODOT er
eitt áhrifaríkasta og sérkenni-
legasta leikrit, sem hér hefur
verið sýnt. Leikfélag Reykjavík-
ur, lítið félag við erfiðar að-
stæður og tiltölulega lítinn fjár-
hagslegan stuðning, hefur sýnt
lofsvert hugrekki með því að
taka þetta listaverk til sýning-
ar. — Að vísu mun það ekki
vera fjárfrekt því að persónur
eru ekki margar, en Iítið félag
þolir ekki þung högg og það er
alltaf mikil áhætta samfara því
að taka til sýningar leikrit, sem
eru fyrst og fremst listaverk.
HÆTTA er á að höggið ætli
að verða nokkuð þungt, því að
félagið hefur auglýst síðustu sýn
ingu á leikritinu. Almenningur
hefur ekki nógu mikinn áhuga
fyrir því, því miður. Það fer
líka enginn í Iðnó til þess að
hlæja í þetta sinn. En undarlega
er sú manneskja gerð, sem býr
ekki llengi að þeim áhrifum,
sem leikritið skilur eftir. Ég
held, að ég, að minnsta kosti,
muni aldrei gleyma því.
LEIKRITIÐ er afstætt eða
hvað menn vilja kalla það. í
raun og veru er það hvorki sagt
né sýnt á sviðinu, sem veldur
mestu áhrifunum. Það er eins
og bókmenntaleg listaverk eru
oft, þyngst og mest milli lín-
anna. — Ég get hins vegar alls
ekki verið sammála því, sem
mér virðist höfundurinn vilja
túlka. Hann túlkar tómleikann,
tilgangsleysið, biðina. „Þær fæða
af sér nýtt líf yfir opinni gröf“,
segir hann, þó að með öðrum
orðum sé. Allt, sem þar er á milli
er tilgangslaus bið. Lífið er fag
urt — og mennirnir eru fagrir
þrátt fyrir allt. Lífið er ekki
aðeins fæðing — og opin gröf,
heldur þroskabraut. Það er að-
alatriðið. — Ég vil þakka Leik-
félagi Reykjavíkur fyrir þessa
frábæru sýningu.
VILHJÁLMUR frá Skáholti
er sonur Aðalstrætis. Hann er
sérkennilegur persónuleiki, sem
sannðrlega hefur sett svip sinn
á þessi fjörutíu ár, sem ég hef
átt heima í borginni. Hann eí|
förumaður og skáld, spekinguí
— og hneykslunarhella, eins og
alltaf er um þá, sem ekki hneppa
sömu hnöppum og obbinn a£
samferðamönnunum. Stundum
hefur mér dottið í hug Svanur,
þegar ég hef minnst Vilhjálms.
Hann rís hvítur og fagur og
syndir á elfi strætisins góða
daga, en allt í einu sveigist háls-
inn og höfuðið hnígur —• og
maður bíður eftir því að hann
rísi að nýju. — Og hann rís allt*
af að nýju.
VILHJÁLMUR frá Skáholt!
hefur fundið kjallara undir fót-
um allra þeirra, sem fara unii
strætið. Þar hefur hann gert sér
búð og safnað að sér munum og
mönnum. Maður gengur úp
gamla kirkjugarðinum niður
tröppur og inn í sérkennilegani
sal. Þar er einhverskonar járn-
víravirki eins og Gerður Helga-
dóttir hafi gert það, en það eru
vatnsleiðslur, naktar eða vafð-
ar — og ekkert skeytt um píp-<
urnar. Og þar eru málverk, fugl
ar, refir, minkar, bækur, blómi
og fólk.
ÉG GEKK í kjallarann — og
vinur minn tók mér tveimur
höndum. Hann hljóp eftir kaffi
og bar á borð og ræddi við gest-
ina, sem voru margir, listafólls
og listaunnendur, forvitið fóllc
um menn og muni — og ég sá
hve hlýlega allir heilsuðu skáld-
inu. — Ég spái því, að þessi kjall
ari verðj frægur þegar stundif
líða. Okkur hefur vantað svona
kjallára allt til þessa. Vilhjálm-
ur fann hann. Ég óska honuno!
til hamingju.
Hannes á horninu. J
2- 3QÁapríl 1960 W, Alþý«itblaðið