Norðlingur - 22.02.1877, Blaðsíða 4

121
122
hvað að starfa við fjárkláðann ? og er fjárkláðinn nú upprættur
jjar?? Ur þessum spurningum getum vtsr ekki leyst, það er hulinn
vísdómur liájfirvaldanna þar, hversvegna að sá eini maður sé á
hrott sendur að sunnan er her skynbragð á kláðann. |>að sem
oss virðist helzt greiða úr hnúlnum í þessu vafamáli, er það, að
landshöfðinginn hefir kjörið hann eða skykkað til að fara á Aust-
urland, hvar honum er aetlað að stemma stigu fyrir fjárpestinni eða
færa varnir á móti henni, og til þessa hafa honum eius og áður
er sagt, verið veittar óOO kr. úr landssjóði. J>etta virðist því vera
laun lians ákvörðuð og sem greidd cru af landsius opinberu íé, en
ekki styrkur, og því ráðum vér hér af, að liann sé dýralæknir fyrir
landið ait; vér viljum sem fæstum orðum fara um það, hvort þetla
fé sé nægilegt fyrir dj ralæknirinn eður ei, ef hann á að gjöra til-
ætlað gagn, hafi hann meðan hann dvaldi á Suðurlandi, eins og oss
minnir fengið árlega töluvcrt meira fé þegar hann að líkindum ekki
þurfti öðru að kosta til en fæði og klæði, hvað mundi hann þá
þurfa þegar liann er kominn hér á Austurland ; vér getum varla bú-
ist við, að landshöfðinginn ætlist lil að þelta verði annað en bráða-
byrgðalaun hans; vér viljum sem fæstum orðum eyða um það, né
hcldur færa Ijósari sannanir fyrir því hvort þessi laun eru lækninum
ónóg eða ekki, því dýralæknirinn hefir tekið af oss það ómak með
því að beiðast styrks af sýslusjóðunum og, eptir því sem oss hefir
borist, varð hann bænheyrður, að minsta kosti af suðursýslunefnd-
inni. Lítið þið nú upp, aumingja Austfirðingar og sjáið hvernig með
ykktir er farið, 'sjáið þið ekki að með þessum hætti greiðið þið
margfalt meira gjald í samanburði við aðra landsbúa til dýralækn-
isins eður í landssjóð þegar að er gáð, og við lítuin á það að lands-
ins dýralæknir skal hafa sín fullu laun af landsins opinbera fé, ef
liann á að koma fram sem dugandis læknir og hann að öðru leyti
hefir hæfilegleika þar til. {>að er í raun og veru mjög óviðfeldið að
sjá embættismanninn fara bónarför frá einni sýslu 19 annarar, það
þykir ekki sitja rétt vel enda á þeim mönnum sem minna virð-
ast hafa úr kosti, en á það gátu þeir gjafmildu sýslunefndarmenn
ekki séð án meðaumkunar. Oss virðist í raun og sannleika að þella
hefði ekki átt að heita gjöf heldur lán, máské svo baíi verið; oss
virðist hitt vera bæði Iandssjóðnum og dýralækninum til sneipu,
en það er og var eðlilegra að lána þetta fé eptir því sem oss vijð-
ist og vér höfum áður sagt í lilliti til launa hans, og hvaðan þau
ættu að takast. Yér sem eigum að greiða til sýslusjóðsins í öðru
skyni en að því fé sé varið cmbættismönnum til styrktar, sem skulu
launaðir úr landssjöði, getum ekki álitið sýslunefndir vorar heið-
nrsverðari eptir en áður, þessi aðferð með sjóði sýslanna er sá
beinasti vegur til að tregara gangi með innheimtu þessa fjár cður
að öðrum kosti, og sem oss virðist líklegra, að enginn skildingur
fáist greiddur frarnvegis af sýslubúum ef þessu fer fram,
(Framhald).
Auglýsingar.
— Samkvæmt lögum Gránufélagsins 8. september 1876 hefir fé-
lagsstjórnin skipt umdæmi félagsins í þessar deíldir;
1. Papaósdeild, er nær yfir alla Skaptafellsýslu.
, 2. I)j ú p a vog sd e i I d , og eru í henni Geithella, Beruness og
Breiðdalshreppur í Suðurmúlasýslu.
3. Eski fjarða rdei 1 d , er lekur yfir þessa hreppa, Fáskrúðs-
fjarðar, Reyðarfjarðar, Norðfjarðar, Skriðdals og Vallahrepp í
Suðurmúlasýslu.
4. Ves tdaI s evra rdei 1 d, og eru í henni þessir hrcppar: Eyða-
þinghá og Mjóafjarðarhreppur í Suðurmúlasýsln, svo og Seyð-
isfjarðar, Loðmnndarfjarðar, Borgarfjarðarhr., Ujaltastaðaþing-
há, Tungu, Fella og Fljótsdalshreppur í Norðurmúlasýslu.
5. Vopnafjarðardeild, og eru í henni Jöku dals- og Hlíðar-
hreppur, Vopnafjarðar og Skeggjastaðahreppur í Norðurmúla-
sýsíu.
6. líau farh afn a rdei Id, og eru í luymi þessir hreppar; Sauða-
ness, Svalbarðs, Presthóla og Skinnastaðahrqvpur í þingeyj-
arsyslu.
7. H ú savíkurdeild , og eru í henni Kelduness, Húsavíkur,
Skútustaða, Ilelgastaða og Ljósavatnshreppur í þingeyjarsýslu.
8. 0 d deyrard e i I d, er nær yfir þrjá hina vestustu hreppa
þingeyjarsýslu og alla Eyjafjarðarsýsiu nema þóroddstaða og
Ilvanneyrarhrepp.
9. Siglufjarðardeild, er nær yfir tvo hina yztu hreppa Eyja-
fjarðarsýslu og yfir Skagafjarðarsýslu.
Til deildarstjóra setti stjórnarnefndin fyrst um sinn þessa
menn :
í Papaóssdeildinni Sigurð óðulsbónda Ingi mu n d ar s on á
Tvískerjum;
í Hjúpavogsdeildinni Einar alþingismann Gíslason á Hösk-
nldstöðum;
í Eskifjarðardeildinni séra Sigurð prófast Gunnarsson á
Hallormstað;
í Vestdalseyrardeildinni Sigurð vcrzlunarstjóra Jónsson á
Vesldalseyri.
í Vopnafjarðardeildinni séra Haldór prófast Jónsson á Ilofi;
í Raufarhafnardeildinni Herinann verzlunarstjóra Hjálmars-
son í Raufarhöfn;
í Ilúsavíkurdeildinni Jón alþingismann Sigurðsson á Gaut-
löndum;
í Oddeyrardeildinni Jakob V. verzlunarstjóra Ilavsteen á
Oddeyri, og
í Siglufjarðardeildinni Snorra verzlunarstj. Púlsson á Siglufirði.
Félagsstjórnin.
— Fornt íbúðarhús á Oddcyri, hér um bil 12 álnn langt og 8
álna breylt, mrð hliðvoggjum og þaki úr torfi, en þiljað innan, get-
ur fengizt til kaups og íbúðar á komanda vori. þeir er hafa kynni
hug ú að kaupa hús þetta, gcta samið um kaupið við veitingamann
L Jensen á Akureyri.
Stjórnarnefnd Gránufélagsins.
— Sunnan og austanpóstur komu nú nokkru á eptir
ákveðnum degi vegna fjaska ófærðar eystra og syðra. Sama er
að frétta að vestan; varð vestanp. að skilja eplir hesta og kof-
fort í Ðölum(?), en brauzt með bréf og lítið af peningum suður. —
2 febr. slgldi far með 7 monnum á úr Hafnarf. er kom sunnan úr
Garðsjó, uppá sker framundan Vatnsleysuströnd og fórst þar algjörl.
Aflalítið, ótíð og engin skipkoma syðra, sverfir því neyðin
fast að. Á Akranesi t. d. sögðu 20 heimili sig á sveit úr nýári.
Margir góðir menn veita nú lijálp þeim bágstöddu, þar á meðai
hafa hinir drenglyndu ísfirðingar gefið þegar 800 kr. og er það
fagurt eptirdæmi fyrir okkur hér nyrðra. Góðir Norðlending-
ar! sýnum nú drengskap og hjartagæzku og þökkum
svo góðum guði árgæzkuna með þvi að hjálpa vorum
nauðstöddubræðrum 6yðra eptir megni hvers vors.
Hjálpum í tíma, hjálpum með næsta pósti! hver veit
nema að ella komi hjálpin of seint, en þess mundum
vér mest yðrast.
Eigandi og ábyrgðarmaður: Skaptl Jósepsson, cand. phil.
Akureyri 1877. Preutari: B. M. Stephánsson.
ÆI þetta er ágætt til þesg, afc minna menn á þab, sem þeir
eru hrœddir við ab gleyma, mælti hann.
Vifc bvat> eigib þér?
Meb þessu móti verða menn mintir á það.
Eg skil ekki eitt orb af því, sem þér segií), don Marcosl
Mitinn, sem hangir vib úrfestina yfcar, er þó líkiega merki, sem
þér sjáliir bafifc búifc til, svo þér gleymdufc ekki hinu efca þessu.
þafc datt ofan yfir mig, eg fór afc skofca festina og sá þá, afc
nettura inifca, samanbrotnum var stungifc inn f einn hlekkinn. Eg
dróg hann út og virti hann fyrir mér, og hef eg þá afc iíkindum
sett upp þann undrunar svip afc don Marcos gat ekki hláturs bundist.
þafc kemur stundum fyrir, mælti hann, afc menn muna ckki
sjálfír, hvafc þafc var, sem þeir ætlufcu afc minna sig á.
Eg braut f sundur hifc emágirnislega samanvaíta blafc og sneri
mér afc glngganum til afc stafa mig fram úr hinu ólæsilcga ietri,
er var á þesea leifc: þér þurfifc ekkj afc vera jafn varkár og áfcur
því afc marquíinn hefir sent Pepe Lopez burtu, og sömnleitis bofcifc
liinum sem áttu afc hafa stöfcugar gætur á yfcur, afc láta yfcur vera
afskiptalausann fyrst um sinnl þér skulufc þó þegar í kvöld fara til
tollþjófa-drykkjuskálans sem er & skemtistignum ? —þar er ekki nema
sá elni, og getifc þér því akki vilst — og hyggifc vel afc manni þeim,
Bem kallast el Sueco, svo afc þér getib þekt hann aptur vifc tæki-
færi. þafc er liann sem marquíinn notar þegar hann hefir ekki Pcpe
Lopez. þér getifc sjálfsagt farifc nærri um hver sendir yfcur þessa
fregn — farifc eptir henni í fullu trausti.
Eg stófc sem eg væri orfcinn at) gjalti; þafc haffci þá ekki verifc
draumur. Einhver vera haffci læfcst inn og komifc mefc blafcifc, En
hver? Afc líkindum Júaníta í nafni Salvadoru.
Já Já, sagfci don Marcos og veik ekki af mér augum, hvafc eina
hefir sína svörtu hlifc, og nú standifc þér og blínifc á klórifc úr sjálf-
um yfcur og getifc ekki munafc, hvafc þafc hefir átt afc þýfca. Er ekkí
svo — cr því ekki þannig varifc?
Jú, eitthvafc á þá leifc.
Seinna kcmur yfcur þafc sjálfsagt til hugar, en takifc nú hatt og
prik; þafc er orfcifc álifcifc og menn þrá okkur á sarobomuna; því
eins og þér hæglega getifc ímyndafc yfcur, vænta allir komu yfcar meí
mesta áhuga.
Eg fylgdi því herra embættisbrófcur mfnum til kvöldfundar þcss
er hann var búinn afc lofa mér afc leifca mig inn á, til afc skemta
mér; en þó var hugur minn eingöngu fastur vifc þafc sem eg var
nýbúinn afc lesa.
(Framhald).