Norðlingur - 07.02.1881, Blaðsíða 4

i20
dr. Giíinur í stað bónda, / Mýra Egilson fyrir Hjálini,
f 8næfeHssýslu hinn alkunni Holger Clausen íyrir í’órði,
og þó kórónar nú kosning Isfirðinga allar kosningarnar:
Porsteinn bakari f staö Jóns Sigurössonar. ísal|aröar-
sýsla má segja einsog kerlingiw : „Paö var eg iiaíði
hárið“. En það er vonandi aö aiþingi gjóri þá kosii-
ingu ónýta, ef það sannast að heira bakarinn liafi eigi
fengið liiglegan meiri hluta atkvæöa, sem út fýtui íyrir
íí frísttunt þaðan úr sý.'lu í síðasta Morðanlara, en ekki
sýnist O's að ísfirðingar þuili aö voia yíir því þó aö
assessor Lárus Sveinbjörnson komist eigi að, því aö
haun inun fullgildur aptuihald-niaður, og yfir hoíuö virð-
ist oss það órað að lylia þingbekkina Iratnar en nú er
með óieyndum iteykvíkinguiu auk liiuna konungkjórnu.
Drengskapur. lööuilaudsást. þekking og alvoiugelni
hafa hingaðtil verið álitnir nauðsynlegir höíuðkostir þing-
nianna Hvort kjósendur í lsaljaröar- og SnæíelJsnes-
sýslu hafi haft sðr þetta hugfast á kptríuudununi, látum
vðr ósagt, en þeir kjósendur er eigi heimta þessa kosti
hjá þingiiiöiinuin sínum, baka sfer sannaiiega þ u n g a
ábyrgð gagnvart landi og lýó. (Frainh.).
JL
f
þonaiftur íiumiiögftsoiið.
Einn þeirra manua, sem verðskulda að ininningu þeirra
sé haldið á lopti, var |>orvaldur sál. Grunnlögsson bóndi
að Krossum á Arskógsströnd, sem andaðist 11. apríi næstl.
ár, og viljum vér því í sem fæstuui orðum minnast liiuna
holztu æöatriða þessa merkis- og sóma bónda.
Hálin var fæddur 6. október 1805 á Krossum, for-
eldvar hans voru: Grunnlögur bóndi Jonsson ættaður úr
Svarfaðardal og þ>óra Jónsdóttir, mérkisbónda, sein lengi
bjó að Krossum. Hjá foreldrum sínum dvaldi liann þár
fil ltánn var 26 ára, þá giþtist hann sinni eptirlifandi ekkju
og rau-narkonu, jómfrú Snjólögu Baldvinsdóttur prests,
j_>orsteinssonar prests að Upsum. Beistu þau þegar bú að
Krossum, og þar þau bæði voru samanvalin í dugnaöi og
ráödeild, þá blessaði guö fijótt eíui þeirra. Als áttu þau
saman 12 börn, og sannaðist á þeiin málshátturinn, sem
þó á ekki heima nema hjá sumum, að „búsæid eykst með
harni ltverju". J>rjú þessara barna dóu þegar á unga
aidri, eu 9 koniust á fuiiorðins aidur, 4 piitar og 5 stíiik-
ur. Aðeins 8 eru enn á lííi: Baldvin bóndi á Böggvers-
stöðuin í Svarfáðardal, jporvaldur bóndi á Ivrossum, Jpor-
steinn skipstjóri og bóndi á Stóru-Hámundarstóðuin, Jón
bóndi á Hoíi í Svarfaðardal, Snjóiög kona óðalsbónda
Sigiujóns Jóbannossonar á Laxamýri, Kristín kona óðals-
bónda Kristins Stefánssonar á Yztabæ, liósa kona Jóns
skipstjóra Magnússonar á Hofsá í Svarfaðardal og Soffía
kona Sigurðar járnsmiðs Sigurðssonar á Akureyri. Dáin
or Eilippía, er var koua tvígift og bjó í Svarfaðardal. það
muu fágaítt a.ð íirma jaínmörg börn svo saanvalin að allri
atorku, mannúð og rausn sem þessi, og sannast á þeim
iyllilega, að „sjaldan feliur eplið langt frá eykinni-1.
|>orvaldur sál. var meðalmaður á bæð, þrekvaxinn og
liðlegur, hraustur var banu vel og snar og fljótur til allra
verka. Starfsmaður var bann himi mesti bæði á sjó og
landi og mátti svo að orði kveða að kaun væri aldrei iðju-
luus, enda voru leti og óuieimska bans velstu óvinir, og !
áttu þær systur ekki friðland á keimili bans. Einkum I
voru ölí sjóverk bonuni ágætlega vel lugin, þótti banu með j
hinum beztu skutulmönuum við Eyjafjörð íneðan sú veiói- I
aðferð tíðkaðist, og eius var liaun vei beppinu með byssu.
Reglusemi og þrifuaðui- auðkemidi beimili baus, var I
biu ágæta kona kans stoð baus og styrkur i öllu því er j
hús- og bústjórn snerti. Jörð síua bætti baim vei, bæði |
ti'm og engjar; bæ siuu búsaði bann vel á seiimi árum og j
jilöður byggði bann við ilést peningsbús sín og sumar þeirra [
að nokkru leyti af tiuibri. Sjávarútveg liafði baim uiikiuu !
bæði til bákarla- og íiskiveiða.
Að náttúrufari var jporvaldur sái. vel greináur og i
mátti keita vel að sér, eptir því sem almennt gjörðist á
uppvaxtarárum bans, söngmaður sinnar tíðar bafði bann
verið góður, knittinn var bann og opt smáskrítinn i orðum
og sagði beran sannleikann við bvern sem bann átti, laus
við alt smjaður og fais.
En hinar fegurstu dygðir hans voru þó guðrækni og
góðir siðir. Hann var ágætur eiginmaður, bezti faðir og
húsbúndi. Ásamt sinni góðu konu saddi hann margan
svangan og gladdi fátækan, og optar en bitt var húsfyllir
af gestum og gangandi á binu góðfræga beimili þeirra;
einnig tóku þau inörg börn til fósturs bæöi skyld og vanda-
laus uni skemmri og lengri tíma, og breyttu við þau sem
sín eigin bórn.
Á binum síðust æíiárum sínum, tók þorvabl sál. inn-
vortis meinsemd nokki-a og fór hún æ í vöxt. Ári fyr en
bann andaðist bættu þau bjón búskap og skiptu eigum
sínum inilli barna sinna.
Um vorið 1880 íór bann iuná Akureyri til þess að
leyta sér lieilsubótar undir læknis liendi, og andaðist þar
bjá dóttur sinni 11. apríl. Var lík hans ílutt til beimilis
bans, og bann jarðaður að Stærraárskógi 26. s. m.
jþannig leið æfi þessa sóma- og merkismanns í friði
og heiöri. Vel sé þeiin er standa í stöðu sinni sem hanu.
Stendur lýða lof
meðau láð byggist
yfir mærings moldum,
stöðugra’ en stöpull
úr steini bögginn
eður grafrúnir gulluar.
r. h.
J>egar við undirskrifaðar, birtum í blaðinu Norðlingi
gjafir, sem oss voru sendar, til beiðursgjafarinnar baada
Eggert Grunnarssyni, stofuara eyfirzka kvennaskólans á
Laugalandi, og afhentum téðar gjafir oddvita sýsluneftid-
arinnar, pá láðist oss eptir enn fremur að geta þess a.ð
tilgaugur gefendanna var og er sá, að afgangur beíðursgjaf-
arínnar legðist í sjóð, og vöxtum af sjóðnum yrði varið til
styrktar fátækum lærinieyjum, sem naumast eða^ekki geta
verið á kvennaskólanum, eða orðið fullnuma sökum fátæktar.
|>etta gefum vér forstöðumönnum og fleirum til vit-
undar, sem framvegis kunna ad blynna að skólanum, í
þessu skyni, svo gjafirnar nái tilgangi sínum.
Saurbæ 18. janúar 1881.
Hélga Jónsdóttir, Áljheiður E. Thorlacius.
Margret Hallgrímsdóttir.
— Tíðarfarið er jafut og stöðugt bið sama, altaf sömu
beljurnar, yfir 20° R. á degi bverjum. Eyjafjörðui' má
nú beita augalaus nema nolckrar smávakir helzt út með
Látraströnd, og í þeim hafa menn á nokkrum bæjum
á ströndinni drepið töluvert af höfrungum og hnísum. í'er-
tugur hvalur sprengdist dauður fyrir viku síðan upp um
ísinn framundan Svalbarðsströnd utarloga. Vilja fjórn-
eigendur næstu jarða helga sér hvalinn, en aðrir segja bann
utan fiskhelgi. Hafa jarðeigendur stefnt liinum síðari uru
óheimilan skurð á bvalnum, og stendur nú til mál um
þessa ,.guösgjöf“■ Hvalurinn mun vera 220 faðma tólfræða
undan þórustóðum ogLeifshúsum, er eiga óskiptland; 240
faðma undan Garðsvíkurgerðislandi, en 260 f. undau
Garðsvík.
Hérum niiðála niilii Hríseyjar og Látrastrandar vor*
nýlega. skotnir níu háhyrningar í vök,
Arni heruðslœltnir Jónsson er hér þessa dagana til
þess að aðstoða béraðslækni vorn í að taka tótinn af
manni þeiin, er kól um jólaleytið og getið er um í síðasta
Norðlingi. Operationin gekk vel ems og vant er fyrir
héraðslækui voruru.
— Fjármark Kristjáns S. Magnússonar á LitluvÖllum:
Sýlt bægra, stúfrifað biti framan vinstra.
Kigandi og ábyrgðarmaður: ’Skapti Jósepsson, oand. piúl.
PreiiUd; Bj S rn J ó u »s • k.