Skuld - 31.10.1878, Qupperneq 4

II. ár, nr. 31.J
SKITLD.
l'“/io 1878.
370
að gjalda okrrentur af; pannig tók hann
eittsinntíl láns 32 miljónir sterlings-
punda ; en af pví fé fékk hann aðeins
17 milj. greiddar sér, en varð að
greiða vöxtu af 32jmil. Samtíða pessu
leyfði hann að grafa Suez-skurðinn um
land sitt; við pað sviptist ríki hans
öllum peim arði, er pað hafði áðr
liaft af pví, að mestöll verzlun milli
Norðrheims og Austrheims gekk yfir
lönd hans. En auk pess keypti hann
urmul af hlutabréfum í skurðgraftar-
fyrirtækinu; og pegar skurðrinn var
„opnaðr“, hauð hann öllum mönnum
um allan heim, er pví vildu sæta eða
mættu við koma, að vera við hátíð pá,
er pvi fylgdi; var hann allra gestgjafi
og sýndi svo mikla risnu, að fádæmi
mundu vera, og pað pótt í Austr-
lieimi væri dæma leitað.
Hann vildi koma upp skynsam-
legum landbúnaði í Egyptalandi; liann
gjörði járnbrautir um landið, reisti
hallir, gjörði út sendinefnd til land-
könnunar suðr um öræfi og óbyggðir
Suðrheims.
En loks kom að skuldadögunum;
lánardrottnar hans tóku að heimta af
liouum lánsféð, pegar lúkning leign-
anna brast.— Ein in fyrsta stjórnar-
atliöfn hans, er liann kom til ríkis,
var sú, að setja Norðrheimsmenn, er
engu stjórnarvaldi skyldu háðir vera,
fyrir dómara í Egyptalandi, til að
koma á góðri dómaskipun. |>essa
galt nú jarlinn sjálfr, pví skuldheimtu-
menn hans lögsóttu hann, og yfir
dundi hann hver skuldadómrinn á fætr
öðrum.
Leikslolc urðu pau, eftir ýmsar
tilraunir til að losast úr klípunni, t. d.
með margpyngdum skattálögum, að
jarlinn varð að nokkru leyti að gefa
upp bú sitt sem protabú. Hann hetír
gefið rikinu og skuldheimtumönnum
pess allar jarðeignir sínar, lofað pegn-
um sínum, að ípyngja peim ekki fram-
ar á sitt eindæmi með nýjum sköttum;
og lofað að aftaka alla skyldukvaða-
vinnu og nauðungarvinnu í ríki sínu.
Hann hefir tekið sér ráðgjafa nýja, og
eru meðal peirra enskr maðr Wilson
og franskr maðr Blignieres. Lánar-
drottnar hans hafa fengið nofnd manna
af ýmsum pjóðum setta, til að kljáút
fjár-protin.
J>að eru líkindi til, að Egypta-
land eigi hetri daga fyrir höndum upp
frá pessu, ef alt fer með feldu og eigi
verða ný slys eða skyssur til meina.
Svar til Bónda Reyðflrðings.
Af pvi mér, fremur öðrum nefndar-
mönnum í Píorðíirði, er falið pað á
hendur, að líta eftir fjárskilum og
göngum, pá get ég ekki leitt hjá mér,
að gefa Beyðarfjarðarbónda, sem skrif-
___________________371___________________
ar bréfið, sem stendur í 352. dálki
„Skuldar“ litla og stutta upplýsingu
um pað, hvað muni hafa komið til pcss,
að Reyðfirðingar hafa fengið ill skil
á fé sínu, sem verið hefir í Norðfirði í
haust.
Hin fyrsta ganga var gengin eins
og stóð í gangnaseðlinum ogpá komu
tveir menn úr Reyðarfirði og var pá
dregið allt pað fé, sem fyrir kom í
réttinni og Reyðfirðingar áttu, og síð-
an fóru peir á stað; en pað hefir frézt,
að peir hafi sleppt mörgu af pvi fé
hérna megin fjalls, og mun pað hafa
komið til af pví, að annar var ófermdr,
en hinn sextugr eða meir, protinn
að lieilsu og farinn að missa talsvert
sjón, sem hann sjálfr segir, og aldrei
verið fjármaðr. In önnur ganga fram
fór inn tilsetta dag, og Reyðfirðingar
létu sig pá heldr ekki vanta og tóku
peir á móti pví fé, sem pá kom fyrir
í réttinni, og fóru svo á stað; en pað
hafa menn haft fyrir satt, að pessum
piltum hafi ekki reitt hetr af en inurn
fyrri, nefnil. að peir komu ekki öllu
pvi fé suðr, sem peir fóru með á stað.
í pessum tveimr göngum tók ég eftir
írauðum sauð, sem Eirikr bóndi á
Karlsskála átti, sem fór á stað suðr
í báðum göngunum, en var pó hér í
inni síðustu. In priðja ganga var ekki
gengin fyr en á fjórða degi eftir inn
fastákveðna göngudag, og tálmuðu pvi
pokur og krapahríðar; (pað vita peir,
sem kunnugir eru í Reyðarfirði og
Norðfirði, að oft er hér verra veðr en
par) en samt kom einn Reyðfirðingr
inn vissa göngudag og varð pví að
bíða, en beið ekki nema einn dag.
Ins annars Reyðfirðings, sem ritstjór-
inn talar um og átti að sækja féð í
inni priðju göngu, hefir ekki orðið vart
liér. í inni priðju göngu, p. e. mánu-
dags-göngunni, komuReyðfirðingar ekki
og var pví slept fé peirra, svo fengu
peir orð um að sækja fé sitt, en peir
komu ekki að heldr, og var pví pessi
fjöldi, sem ritstjórinn talar um, eitt-
hvað í kring um prjátíu kindr, sem
sendar voru með áreiðanlegum manni,
sem var hér á ferð og átti heima á
Karlsskála.
Ætli pað mætti ekki kalla pað
skeitingarleysi af peim, sem stjórna
fjárskilum i Reyðarfirði, að senda
okkur Norðfirðingum sitt eigið fó og
annara fjarverandi manna og pað svo
tugum skiptir, eins og peir gjörðu í
fyrstu göngunni par, einsog peir segja
frá, sem sóttu okkar fé til peirra ?
Með pessum fáu línum pykist eg
hafa sýnt fram á, að Norðfirðingum
sé ekki að kenna pau íllu fjárskil,
sem sumir Reyðfirðingar pykjast hafa
orðið fyrir af peim á fé sínu í haust.
Kyrkjubóli, 24. okt. 1878.
Jón J’ovsteiiissoii.
372
Anglýsingar.
Auglýsinga-verð (hvert letrsemer):
heill dálkr kostar 5 Kr.; hver 1 þuml. af
lengd dálks: 50 Au. Minst auglýsing: 25Att.
I V | E M ! ; m U | N |
{[ Á ESKIFIRBI.
Hér með leyfi ég mér að tilkynna skipta-
vinum mínum, að fiskr, lýsi, tólg og
haustull verðr hjá mér til n'ýárs °
með haustkauptíðaverði.
Ilm leið vil ég mælast, til, að þeir, sem
skulda mér, noti þetta tækifteri eftir
megni, til að borga mér fyrir nýár.
rjv i 1 sama tíma verðr
óbreytt verft
á öllum útlendum varningi (t. d. rúgr 9 Au.
pd., kaffi 100, hvítsikr 50, hrisgrj. 16 o. s. frv.)
Af öllum útlendum varningi eru hjá
mér talsverðar byrgðir (séríiagi korn,
kol, timbr. kaffi, sykr og tóbak),
3Vio- b'arl I). Tulinius.
Arið 1878 pann 27. september
deyði prestsekkjan mdm. Margrét
Magnúsdóttir í Ormstaða-hjáleigu.
Hún var rúmlega 70 ára gömul, ekkja
séra Hinriks sáluga, sem var prestr
á Skorrastað. Eaðir Margrétar sál-
ugu var Magnús J>orsteinsson, og
móðir hennar Rut Konráðsdóttir, systir
merkisprófasts Jóns Konráðssonar á
Mælifelli í Skagafirði.
Margrét sáluga var fædd á Álf-
geirsvöllum í Skngafirði. |>n hún var
5 ára deyði faðir hennar. Eftir pað
ólst hún upp hjá þorsteini Jónssyni
afa sínum og ömmu sinni Margrétu
Magnúsdóttir í Húsey í Skagafirði.par
til hún giftist á Mælifelli prestinum
séra Hinriki Hinrikssyni, pá aðstoðar-
presti par, ogvórupau samaníhjóna-
handi í 34 ár, par til 1. apríl 1867,
að guð svipti hana manni sínum. Guð
blessaði sambúð peirra með 3 börn-
um, af hverjum að 1 lifir. Yorið 1867
Hutti hún frá Skorrastað með peim
hjónunum Sveini Stefánssyni og por-
björgu Pálsdóttir, fóstrdóttur sinni, að
Ormsstaðahjáleigu, og var hjá peim
til dauðadags.
Mdm. Margrét sáluga var ekkja
í rúm 11 ár. Hún var guðhrædd og
ástríkr cktamaki og réttvel að sér
bæði til sálar og líkama og mikill
kjarkmaðr, og einkanlega stilt, fram-
úrskarandi góðsöm við alt aumt og
einhver mesti gestgjafari við hvern sem
hana heimsótti, eins og manni hennar
var lagið. Hún ávann sérpannheiðr
að vera virt og elskuð af öllum fjær
og nær, sem til hennar pektu; hún
var sífelt ræðin og skemtin í viðmóti.
Hennar mega pví allir með söknuði og
liarmi sjá á bak, sem hana pektu, vinir
sem vandamenn, en pó saknarhennar
mest hennar sárt syrgjandi fóstrdóttir
ásamt hennar syni.
Minning innar dánu lifir lijá Drotni.
[3 Kr. 50 Au.
„SKULD.“ — Árgangrinn er að minsta
kosti 40 nr. og kostar 4 Kr., er borgist í
sumar-kauptíð. — Auk þess fá allir kaup-
endr ókeypis eitt cða fleiri hefti af slcemti-
ritinu „Nanna“ um árið. — Kaupi á blaðinu
verðr eigisagt upp nema moð 3 mán. fyrirvara.
Eigandiogritstjóri: JÓll ÓlilfsSOll.
l’rentsmiðja „Skuldar“. Th. Clemcntzen.