Skuld - 28.12.1878, Blaðsíða 1

II. árgangr.
Eskifirði, Laugai'dag, 28. (lesenilber 1878
457
458
Á r a m ó t a - á v a r p
og pólitísk triiarjátning.
Eftir góbum, gömlum sið
pakkar „Skuld“ nú viö árslokin
öllum vinum og kunningjum fyrir
gamla árið. Hún á mörgum gott
en fáum grátt ab gjalda fyrir
áriö. Hún liefir hvervetna mætt
góðum viðtektum þetta ár, nema
örlitlu mótkasti undir árslokin
hjá á að gizka 9 eða 10 kaup-
endum í einni sveit, sem vilja nú
refjast um kaup á lienni eftir
dúk og disk. í þingeyjarsýslu og í
Skagafjarðarsýslu fækka og kaup-
endr hennar um fáeina við ára-
mótin, „ekki af því þeim líki
eklci blaðið vel“, segir viðkom-
andi sölumaðr vor í Skagafirði
oss, „lieldr sakir þess, hve óskil-
víslega hún berst með póstum".
Vér getum nú eigi vitað, hverj-
um um er að kenna; en oss er
eigi grunlaust um, að vér eigum
þar óþarfan hauk í horni, sem
póstafgreiðslumaðrirm á Akreyri
er. — |>að má merkilegt vera,
að póstmeistarinn, sem sannar-
lega vill þó víst kippa öllu því
í gott lag, sem honum er unnt,
skuli eigi enn hafa fundið ástæðu
til, að setja af póstafgreiðslumann
þann, sem nú er á Akreyri, og
sem er þó sannr að sök að svo
ýmislegri óreglu, eins og vér liöf-
um fleirum sinnmn bent á. Og
er það oss því óþægilegra, að
verða að láta blað vort ganga
gegn um hans liendr, sem hann
er niægðr ritstjóra „Norðan-
fara“, sem hefir sýnt oss ogblaði
voru beran og fullan fjandskap.
þvi að þar sem vér getum sann-
að og sýnt, að hann sem póst-
embættismaðr gjörir oss og ritstj.
„Norðanfara“ eigi jafnt untlir
höfði í öllu,*) þá er bágt á að
*) Yúr skulum láta í ljósi, livað vér höf-
um fyrir oss í því, að hr. póstafgreiðslumaðr
og „Norðanfara“-ritstjóra-mágr E. Möller gjöri
okkr eigijafnt undir höfði. í vor kœrði hann
oss fyrir póstmeistar a fyrir póstsvik, fyrir það
að hann hafði, með því að leita í ölium blaða-
bögglum vorum, fundið 4 eða 5 línur ritaðar
á lausu blaöi innan í einum böggli. Yér
borguðum náttúrlega fúslega sekt vora fyrir
póstsvikin(l), sem reyndar höfðu hlotizt af
misskilningi viðvanings-dreng-s, sem sló utan-
um blöðin með oss. En ritstjóra „Norðan-
fara“ hefir hann aldrei kœrt, og er |>að vottr
þess, að hann undanþiggr hann þeirri sömu
rannsókn og eftirliti, sem oss aðra synduga
blaðamenn; því hefði hann leitað, þá hefð;
hann fundið margföld póstsvikhjá mági sín-
um; vér vitum nl. til, þótt eigi séuin vér póst-
afgreiðandi, að ritstjóri „Norðanfara“ kvað ið-
uglega senda bréf innaní „Norðanfara"; en
hann gengr þó skír í gegnum hreinsunareld
rannsoknarrettarins á Akreyrar-póststofunni.
f>að er ekki eins og vér! „En viti menn, ég
ekki er í ætt við byskups-frúna!“
Nr. 31).—40. (59.-60.)
459
gezka, hvað langt vér megum
ætla lionum að ganga í hlutdrægn-
inni. — Að frá teknum þessum
tveim sýslum, þar sem kaupendr
fækka, að því er vér vitum,*) þá
þá er þaö að segja um allar hin-
ar sýslur landsins, að þar helzt
annaðhvort kaupenda-tala vor ó-
breytt, eða fjölgar í sumum.
En aftr megum vér eigi við
því dyljast, að skilvisi með borg-
un fyrir blöðin á réttum tíma
hefir verið með bágasta 'móti í
ár, einkum úr fjarsveitunum; en
það er vonandi, að þetta fari
batnandi. Yér blaðamenn liér á
landi þurfum að leggja svo mik-
ið í kostnaö, en höfum svo lítið
í aðra liönd, að menn ættu að
sjá, að það er sannarlega illa gjört,
að refja oss um að greiða þetta
í tíma. Af fjarsýslunum eru þó
sumar betri og sumar lakari í
viðskiftum. A'ér þurfum ekki að
nefna einstölcu útsölumenn vora,
sem sumir standa ávalt í skilum
í rétta tíð eða enda fyrirfram;
en ættum vér að til nefna eina
sýslu annari fremr, þá ber að
nefna það með sóma, að Eang-
árvalla og Arness sýslur bæði
*) feir geta reyndar fjölgað þar aftr á
árinu.
ENPRMINMNGAIÍ
FRÁ AMEllíKU.
Eftir
J ó n Ó 1 a f s s o n.
I.
151 ö ð o g- b 1 a ð a m e n g L a
í Bandai'íkjumim.
[Niðrl. frá nr. 16.] En pótt Allie-
ríku-menn hafi þannig engin skrípa-
mynda-blöð, einsog allar Norðrálfu-
pjóðir hafa, þá skyldi enginn ætla, að
l>eir liefðu eigi skrípa-myndir. En
þessar skrípamyndir eru jöðruvísi og
einkennilegar fyrir pjóðerni peirra og
mentunarstefnu. — Ííér á Norðrlönd-
um sér í lagi prengja prentfrelsislög
og dómstólar og réttarvonjan <>11 svo
að pessum hlöðum, að pau pora sjald-
an eða aldrei að ráðastbeint að persón-
um stjórnenda, heldr fara kringum pá,
einsog kisa kringum heitt soð, gjöra
pá pekkjanlega og hlægilega, envarast
að bera peim hlátt áfram á brýn pað,
sem pau pó álíta pá sekaí; mikið af
myndunum er og kýmni-myndir út í
hláinn, án pess, að vera af vissum per-
sónum, og svo einatt myndir af mönn-
um, sem als ekki eru við alpjóðleg
störf eða mál riðnir. — I Ameríku
hefta eigi slík lög; að vísu eru par
til lög, sem leggja sektir eða fangelsi
við pví, að illmæla manni á prenti;
en peim er sjaldan cða aldrei heitt,
pYÍ að pað dettr engum í liug par, að
láta dómstóla pvo af sér skammyrði.
það mætti æra óstöðugan par, ef for-
seti Bandarikjanna eða ráðgjafar lians
höfðuðu mál í hvert sinn sem einhver
peirra er kallaðr. „pjófr“, „morðvargr“,
„lygari“, „svikari“. ,,falsari“. „stiga-
maðr“, eða paðan af vcrri nöfnum, ef
til eru. Ég efast um að nokkurn
morgun rísi svo sól frá tindi eða sígi
nokkurt kvöld svo til viðar, að forset-
inn, ráðherrarnir og helztu pjóðmála-
menn geti eigi lesið pessi og pvílík
umyrði um sig í morgunblöðum eða
kvöldblöðum mótstöðumanna sinna. En
til pess tekr enginn, hvorki peir né
aðrir. Ef pú læsir í blaði vestr par
ápekk orð pessu: „Stærri pjófr er
ekki til, en bandavalds-umboðsmaðrinn
í pessu ríki; hann hefir tekizt á hendr
embætti með ærnum launum, til pess
að vinna í p'ví að gagni pjóðarinnar :
en í stað pess svallar hann. sefr og
spilar, en aígreiðir aldrei emhættis-