Suðri - 17.02.1883, Blaðsíða 3

15
5 af þvi veatanpósturinn var kominti.
Og menn fengu þær frettir, aö bieön
aö vestan fengjust ekki fyr eu næsta
rlag, þegur póstskipið vœri farið. V ið
það urðu menn að láta sér lynda. En
ofboð var það ólíkt því, sem talað baföi
verið um morguninn, sem menn sögðu
um kvöldið. Blessaður póstmeistar-
iun hlaut þenuan dag að reyua það,
að oþjóðarhyllin or stopul». Um
kvöldið var ekkert minnzt á viturleik
bans og ráðsnilld. Nei, sussu, nei.
A laugardagsmorguninn um dag-
málabilið fengu menn svo bréf sín aö
vestan. Og þogar póstskipið var kora-
m út fyrir eyjar og fór með fullurn
gufukrapti út flóann, sátu menn og
voru að telja saman bréf þau og böggla,
yr menn höfðu fengið með vestanpóst-
inum og nauðsynlega þurftn að kom-
ast til Hafnar með miðsvetrarferðinni.
Pað verður allt að bíða næstu ferðar,
svo er ráödeild og nærgætni póstmeist-
arans fyrir að þakka.
Póstmeistarinn á þó að vita, að þar
sem alþingi hefir svo mjög barizt fyri-r
þessari miðsvetrarferð, þá hcfir það
ekki ætlazt til, að eiuhver landsfjórð-
ungur yrði töluvort afskipta af henni
tynr það, sem fljótfærir mcnn kynnu
að kalla leik úr póstmeistaranum. Þó
nauu taki bréf þau og seudingar, er
neinlmis eru send að vestan til Hafn-
ai, þá má hann þó að líkiudum manna
bezt vita það, að sá hluti af brefum
og sendingum er eigi all-lítill, er kem-
ur víðsvegar frá ofan úr svoitum með
póstunum og gengur gegnum hendur
manna hér til Halnar. Enn fremur
eru margir þeir, er engan þekkja í
Höfn, en eiga frændur eöa vini hör og
skrifa þeim og biðja þá, aðanuastum,
að fá þetta eða hitt keypt í Höfn og
seut með næstu ferð. Margt af þessu
er mjög áríðandi fyrir hlutaðeigondur.
En svo fltur út, sem póstmeistarinn
hafi ekkert af þessu haft í huga. þ>ví
það liggur í augum uppi, a<) hægt var
fyir hann, að afgreiða allt, sem kom
peð vestanpóstinum á föstudagskvöld-
ið, taka svo á móti bréfum og send-
mgum kl. 9—11 f. m. á laugardaginn
og láta póstskipið fara um hádegi. Og
það hefir sannast að segja litla þýð-
ingu, þó póstsldpið bíði hér á höfninni
svo sem 3 tíma, í samanburði við
þann óhagnað, sem heill landsfjórðuug-
ur getur haft af því, að skipið er lát-
ið faia 3 tímum fyr, þegar eins stend-
ur á og í þetta sinn.
pví verður eigi neitað, að aðferð
póstmeistarans í þessu máli sýnir skort
á lipurð og lægni í embættisfærslu.
Ug sá skortur á lægni getur, ef eins
er á lialdið og í þotta sinn, orðið heil-
urn landsfjórðungi að miklu meini og
til mikils óhagnaðar. Vér teljum víst,
a þmgið að sumri muni nákvæmlega
geta gætur að afgreiðslu póstskipsins
g póstanna og ef svo væri, að ýms-
tin“Ur væru á’ lia muni þær sæta
ýðilegum átölum af þingsins hálfu.
luuleiidar fréttir.
, III. Að vestan.
Ur Oy
grímsfirði bréf flá i
héðan fáar uyda& 1882: Frétt
aíðan áleið’ haistið ' máttt.heit
að o'ofo íHnu Ustlð’ svo ekkl ei
þola lundum til muna enn þ
er það hentugast, því huyforöi er bæði
lítill og slærnur, enda or nú víöast fátt
af fé epitir, allvíðast ekki nema kúgildi
jarðanna og hjá einstökum bændum
nokkuð yfir þaö, ein og tvær kýr á búi,
eu hross fiest rekin vestur að Breiða-
tirði og gefin þar út á haga. Fá heirn-
ili eru alveg sauölaus hér í sýslu, eu
þó nokkur. Ógæl'tasamt hefur verið
til sjóarins og fremur tiskfátt við titein-
grímsfjörð. Hlulir munu vera um 20
—400 hndr. En á Vatnsnesi og við
Miðtjörð frá 000—ltíOO. Nú er hér
uorðanhríö með 8 stiga frosti á lleau-
mur; heilsufar má heita heldur goll
nú hér í sýslu.
Úr ísafjarðarsýslu, bréf úr Æðey
2. jan. þ. á.: Tíðarfar hér vestra hjá
okkur hefur verið ið erfiðasta, bæði í
haust og það som afer vetrinum, cink-
um í uorðurhlula sýslunnar. Hafís og
frost voru hér í allt sumar; gras lítið,
sumstaðar ekkert, nýting slæm og þar
af leiðandi lítill og dýr heyfengur; það
má að dæmi hafa, aö fyrir heykapat
bauðst á Isafirði 8—10 krónur og fekkst
þó ekki. I Grunnavíkurhrepp, sem er
mjög fátœkur, varð að farga 25 kúm,
sem annars áttu að liía. Einlægir
stormar og iltviðri hafa gengið hér í
vetur, mest af norðri, og fyrir töugu er
oröið jarötaust fyrir allar skepnuruorð-
anfram djúpsins og haldist það í vet-
ur, þá falla þær fáu skopnur, sem eptir
lifa. Kaupstaðurinn ermjög itla birgur og
engar fóðurtegundir að tá, því engar
hafa gjafir komið hingað frá útlöndum
og hetöi þó verið sönu þört á að fá eitt-
livað af þeim í suma liluta sýslunnar.
Fiskiaflinn hefur verið her mjög rýr í
vetur og gæftir inar bágustu,
Bréf úr Dýrafirði, 5. jan. þ. á.: Tíð
hefur verið in ertiðasla, allur peningur
tekinn á gjöf fyrir jólalöstu. Ef þessu
lietdur áfram, or ekki annað sýnilegt,
en að almennur peningsfellir verði hér
um ,sveitir.
Úr Barðastraudarsýslu, bréf dags.
2. jan. þ. á.: Hér er útlit ið versta
ef veturiun verður haröur. Gjafakoru-
ið kom að haldi þeim er hlutu, en þó
er hætt við,að bjargarskortur verði hér
í sýslu, þegar fraui á vorið kernur.
Megn óánægja or hér rnoð sýslumann
okkar Eischer, en elckert veit eg hvað
úr honni verður Viö sýslubúar höf-
urn nú aldrei fongið orð íýrir, að vera
miklir atkvæðamenn, enda liala Jíka
þessi síðustu hörðu ár svo að sogja
dregið allan kjark úr mönnum. þ>ó
held eg einhverjir verði til, að skrifa
eitthvað um embættisfærslu haus í
blöðin.
Úr Dalasýslu, bréf af lákarðströnd
1' Íau* þ- ú.: Tiðin var. hér góð til
ársloka. Eu síðau hafa verið uorðar-
frostbyljir, optast 10 stiga frost. paö
þarf ekki að verða hart til þoss, að
menn kornist ekki af, þó fáar séu
skepnur, því hey royuast bæði lítil og
skemmd.
Bréf úr Hvammssveit, 12. jan. þ. á.
Svo má heita, sem hér sé ekki um
annað talað nótt og dag en Vestur-
heims-ferðir. Margir hér um sveitir
eru staðráðnir í því, að fara til Vest-
urhoims á næsta vori.
Úr Snœfellsnessýslu, bréf frá Stykk-
ishólmi 12. jan. þ. á.: Tíðin má heita
að hafi verið góð hér í sýslu í
vetur, það sem af er og bændur liafa
í betra lagi kornforða fyrir heimilisín;
ou þó tíðiu haldi áfram að vera blíð,
þá má óttast fyrir, að þær fáu skepn-
ur, sem lifa hjá fólki, muni falla af
fóðurskorti, ef korufóður ekki kemur til
að afstýra því á útmánuðunum, því á
fæstum stöðuui eru hey svo góð, að
skcpnur liíi á þeiin eingöngu.
Bréf af Skógarströnd 9. jan. þ. á.:
Hér má heita blíðviðri á hverjum degi.
Fæslir oru byrjaðir að gefa fé. Iívof
liofur gengið allþuugt og nokkur börn
hafa dáið liér í nærsveiluuum úr
barnaveiki.
Bréf úr Grundarfirði 7. jan. þ. á.:
Margir eru svo her, jafnvel heilar sveitir,
að ekki hafa helming fjár viö það, sem
verið hefur undanfarin ár. Miklar eru
alleiðingar liðna ársius. Áður voru
tlestir á framfaravegi, nú er öllu apt-
ur kippt. Litlu betur eru þeir farnir,
sem af sjónum lifa, þó fiskafli hafi eigi
verið með vesta móti í haust; margar
fjölskyldur eru svo, að þær hafa ekki
annað til munns að leggja, en það scm
maðurinn dregur úr sjónum þann og
þann daginn. Að fiskigöngurá Breiðafirði
nú . séu litlar, má marka af því, að
Frakkar sjást nú lítið hér á sumrum;
þeir kallar vita hvar fiskurinn er. Dá-
lítið hafa gjafirnar og lánið bætt úr
hinni bráðustu ncyð, þó það verði eigi
til frambúðar.
Úr Hnappadalssýslu, dréf dags. 25.
jan. þ. á.: þ>að sem af er vetrinum
hér hefur mátt heita gott, en þrátt
fyrir það lítur allvíða mjög aumlega út,
og fjölmargir eiga örðugt mcð að lifa
til vorsins sökum bjargarskorts. Á
llestuin bæjum voru engar fráfærur í
suinar og þar af leiðandi engin málnyta.
Á sumum bæjum hér í sveit liafa ver-
ið á auuað hundrað ær í kvíum nokk-
ur undanfariu ár,en í sumar atls engin.
Fjarska margir hugsa hér til vestutiar-
ar í vor og munu þeir verða margir,
sem fara, þótt færri komizt en vilja, sök-
um peningaskorts. í ár hafa ýmsar
jarðir verið hér atgjörlega í eyði, en
nú lítur út fyrir að þeim fjölgi stór-
um. Heyafli er hér allstaðar svo rýr,
að menn muna ekki slíkan, og þar við
bætist annað verra, að liann or skað-
skemmdur hjá flestum. Margir Snæfells-
nessýslubúar munu vera á sómu hel-
jarþröminni og vér, þó fiskazt hafi held-
ur vel í Ólafsvik og víðar fram til
jóla. Verzluniti kring um jökulinn er
líka in sama og hún hefur verið mörg
undanfarin ár; þeir, sem þekkja hana,
munu verða að jóta, að hún er engin
gæfutind vesaliugs jöklurunuin.
Esaias Tegnér
eptir
l)r. Georg Brandes.
(Niðurlag frá 7. bls.).
Þetta ár ið sama varð Tegnér fyr-
ir blekking þeirri í ástarefnum, sem
fékk honum mikils trega. Hann hafði
langa hríð unnað sænskri hefðarkonu,
göfugri og gáfaðri; nafn hennar er opt
nefnt í ritum hans; hann var tíður
gestur í höll hennar og þau skiptust
opt bréfum á. En 1824 hættu þau
allt í einu að hittast og skrifast á.
Tégnér skipti sér ekkert af henni fram-
ar, nema sondi henni F'riðþjófssögu,
þegar húu kom út; en í ávarpinu til
hennar, som var framan á bókinni, lá
svo bitur ásökun, að hún skar blaðið
úr bókinni. 8vo lítur út, som Tognér