Suðri - 07.05.1884, Blaðsíða 4

46
tældir höfðu verið á fundinn, og sem
sýslum. með tveim hreppstjórum sem
vottum hafi orðið að reka af fundin-
um); pótti mörgum pessi aðferð odd-
vitans kynleg, og nokkrir, er ekki vissu
hvernig petta hefði atvikast, sögðu:
«Hefur oddv. skotið plönkunum norð-
ur fyrir Stapann?!! Sér er nú hvert
aflið!! von er pó liann álíti sig fær-
ann í pví smáa. Mun nokkur á vor-
um dögum álíta sig svo færann? Nei,
enginn». |>annig voru ræður ókunn-
ugra. En sleppum nú pessu, og víkj-
um aptur til uppboðsins. Uppboðið fer
fram og er slegið fyrir 3 kr. og leið inn-
fært í upphoðsbók Rosmhvalaneshr. og
stendur par sem annað minnisteikn
um að sagan er sönn, en boðið hlaut
kunninginn, og mun hann hafa séð sér
pað færast til að bjarga atferli oddvit-
ans, pví hefðu aðrir orðið á boðinu,
var ekki víst livað úr pví hefði getað
orðið, nema pví að eins að samvizka
hins margnefnda manns hefði varað
hann við væntanlegum afleiðingum.
Enn fremur minnist oddvitinn í
grein sinni á Skagadraug, ef svo skyldi
vera, eins og segir, að sá draugur sé
á lífi, pá vildi eg ráða oddvitanum til
að reisa sér aldrei pann hurðarás að
fara í kappdeilur við pann tilnefnda
draug, pví hann (oddv.) hefur aldrei
og mun aldrei, og pað ekki á hörð-
ustu ferð sinni, tylla par tánum, er
hinn hefur með hægri ferð haft hæl-
ana, hvorki í einu né neinu, að pví
undanskildu, að oddv. er eins og mörg-
um er kunnugt, sigldur maður, og
hefur pví eflaust með peirri upphefð
orðið landi voru að miklum framfara-
notum! pví ekki vantar manninn pann
góða framfara-velmegunarvilja, og ef-
laust er allt rétt séð er hann sér,
fyrst hann er sigldur!
Af framanrituðu vonum vér að skyn-
samir menn sjái, að maðurinn er ekki
heilagur og lítalaus, heldur getur orð-
ið á eins og öðrum mönnum. Loks
kemur oddvitinn fram með pá glósui
að kaupstaðarreikningar hreppsbúa hér,
munu ekki svo glæsilegir; pað kann að
vera, pó höfum vér elcki heyrt pað að
oddvitinn sé ábyrgðarmaður fyrir reikn-
ingum manna hér, en vér höfum heyrt
að oddv. ætti «krít» sem mætti gera
með tvö núll og jafnvel tvo tölustaíi
fyrir framan. Að áminnst J>jóðólfs-
klausa geti orðið til að koma á betra
samkomulagi milli hreppanna en áður
hefur verið, gefur tíðin að vita — «pví
flas er engin forsjá». «J>ví merk pú
bezt pann málshátt forðum» o. s. frv.
Og, «prútni hann nú, en pó má senda»
o. s. frv. (samanb. Skautaljóð).
Yér gleymdum að geta pess, að
oddvitinn staglast á pví, sem liann kallar
öfugsnáða, pað orð mun vanalegast vera
haft við gemlinga er illa fara úr ull
og eru pví beyjulegir og sneplaðir, en
hversu fagur mun oddvitinn ekki hafa
verið á broddinn, pegar hann á vara-
ársferð sinni lagði fram nætur greið-
ann, gamli Nói og s. frv.
Að herra ritstjóra Suðra mætti
póknast að taka framanskrifaða rit-
gjörð í blað sitt og gera oss svo reikn-
ing fyrir ef pað kostar borgun, sem
vér munum skilvíslega borga.
Rítað í apríl 1884.
Nolckrir íbúar Rosmhvalaneshrepps.
K V Æ Ð 1
eptir jMiis.
I. Möðir mín.
Man eg er í síðsta sinn
— þar sem mbður minnar varði
mænir lágt í kirkjugarði, —
sat eg liljótt 'með hönd und kinn.
pokuskýja skuggatjöld
féllu létt um fjallalilíðar
fyrir ströndu bylgjur þýðar
kváðu sœtt um sumarkvöld.
Aleinn þa'r eg úti var,
horfði á er húrnið dökkva
hjúp s/'nn breiddi' og fór að rökkva,
skugga bar um byggð og mar.
Svo eg laut að leiði þín,
grífði mig í grasið skœra
grét þar œsku nána kœra
og þig bezta móðir mín. —
GVótub eru gullin mín
týndir leikir œsku allir,
orðnar rústir bernsku-hallir,
allt týnt — néma ástin þín.
Hún mér enn í hjarta skm,
Ijósið bezt i lifi minu,
liknin fiest i auga þínu
brosti cetið móðir mín.
pó eg fengi allan auð,
völd og dýrð og vinahylli,
veittist skáldfrægð heims og snilli,
samt væri' æfin auð og snauð,
ef eg mœtt' ei rnuna þig,
hlúa að þér i hjarta minu,
hlynna að öllu minni þinu,
móðir, elska, elska þig.
S á t t.
Jafnvel pó eg pykist hafa vissu ,
fyrir, að séra Lárus Halldórsson á Yal-
pjófsstað, hafi við tækifæri og í vissu
sambandi látið orð falla ápekkt pví,
sem sagt er í Suðra 1. árg. nr. 10,
pá kannast egvið, að orðin: «að hann
hafi viljað innprenta mönnum, að hús-
vitjanir hafi lítið að pýða, húslestrar á
bæjum séu pýðingarlausir, ef eigi sið-
um spillandi», séu ofhermd og tek pau
pví aptur,
J>etta auglýsist hér með samkvæmt
sátt 29. aprílmán. p. á.
Reykjavík 1. maí 1884.
Gestur Pálsson.
-A-mglýsingai\
pakkarávarp.
Hér með pökkum við öllum peim,
sem á einhvern hátt sýndu okkur hlut-
deild í inni miklu sorg, pegar við
misstum einkabarn okkar, Símon, 15.
aprílmán. 3 '/* árs gamlan. Sérstak-
lega finnum við okkur knúð til að
pakka ekkjufrú Inger Johnsen fyrir
inar stórkostlegu velgjörðir við okkur
og sömuleiðis rektor dr. phil. Jóni
J>orkelssyni og frú hans, adjunkt dr.
phil. Birni Ólsen, móður hans og syst-
ur, enn fremur lærisveinum latínu-
skólans og líkmönnunum.
Jónas Jónsson. Krist ín Hinriksdóttir
Árbók fornleifatélagsins fyrir 1883 er
komin út og kostar 3 kr. fyrir pá sem eigi
eru félagar, en árbókin fyrir 1880—1881 5
kr. og fyrir 1882, 2 kr Gangi menn í félagiS
með árstitlagi oiga fieir kost á að fá árbæk-
urnar 1880—1883 fyrir 0 kr.
par eð árbókin 1883 verður send með
strandsiglingarskipinu og öðrum milliferðum
eru þeir félagsmenn, sein óska að fá hana
fyrr, beðnir að vitja hennar hjá formanni fé-
lagsins. Árna landfógeta Thursteinson.
B æ k u r t i 1 s ö l u
hjá
Einar i pórðarsyni.
Balslevs Biblíusögui‘
6. útgáfa, með sögu kristilegrar kirkju
eptir postulanna daga. J>essar sögur
eru ágætlega vel lagaðar fyrir börn,
enda hafa mörg púsund gengið út af
peim. J>ær kosta í bandi 75 aura.
Friðpjófskvæði
eru pegar alprentuð og fást til kaups
í kauptíð.
Sagan af Mírmann riddara
verður einnig til sölu um sama leyti.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Gestur Pálsson.
Utgefandi og prentari :
Einar Fórðarson.