Austri - 18.08.1887, Blaðsíða 3

59
ur hið brezka veldi aukist bæði að
víðáttu og fólksfjölda svo nemur nær
því 2/3. Flatararmál þess er nú
8.990,000 ferh.mílur, meir en 7 milj.
ferh.mílum stærra en fyrir 50 árum
siðau. Árið 1837 var öll fólkstala
hins brezka veldis um 126 milj., en
nú er tála þeirra er lúta Viktoríu
sem rikisstjóra ekki fyrir innan 310
milj.—fimmti hluti þessa hnattarbúa.
Árstekjur hinna ýmsu yfirstjórna í
ríkjum veldisins samanlagðar í eina
heild, eru um 1,050 milj. dollars; árs-
verzlun þeirra nemur 5,400 milj. doll.
rikisskuldirnar allar saman nema
5,400 milj. doll.
Af öllum konungum Englands,
liafa einungis 2 ríkt lengur en 50 ár
og 1 tæp 50. Sá sem lengst ríkti var
George III., hann tók við ríkisstjórn
1760, og dó 1820, 82 ára gamall;
ríkisár hans 59 ár. Hinn annar var
Henry III., tók hann við stjórn 1216,
og dó 1272 65 ára gamall; ríkti 56
ár. En þar eð hann var að eins 9
ára gamall þegar hann tók við stjórn-
inni, þá getur naumlega talist að hann
sjálfur hafi haft á hendi rikisstjórn
lengur en 47—49 ár. Sá er náði 50.
stjórnarári var Edward III., er tók
við stjórn árið 1327, og dó 1377. Af
drottningum Englands ríkti Elísabet
lengst, 44 ár frá 1558—1602; lézt 70
ára gömul. |>rír af konungunum ríktu
skemur en 1 ár. þeir voru: Játmund-
ur járnsíða, er tók við ríki 1016, og
dó sama ár 27 ára gamall; Haraldur
II., tók við ríki 1066; Edward V. (er
Rikarður III. ruddi úr vegi) tók við
ríki 1483, 13 ára gamall. Egbert
konungur, fyrsti konungur yfir öllu
Englandi, ríkti 12 ár frá 827 til 839.
jbað er ekki sjáanlegt að þurrð
verði á ríkiserfingjum á Englandi fyrst
um sinn. Viktoría gamla á nú lifandi
31 barnabörn og 6 barnabarnabörn.
Nolíkur orð um vegimi til Seyðis-
fjarðar.
J>að mun mörgum kunnugt, að
rekin heiur verið' íjörug verzlan á
Seyðisfirði nú í nokkur ár, og er það
ekki ólíklegt, því þangað sækja allir
liéraðsmenn nauðsynjar sínar og úr
öllum næstu fjörðum, uokkrir úr Skrið-
dal og allir austan megin Jökulsár
á dal og nokkrir norðan megin; alls
munu það vera 12 hreppar sem sækja
verzlun þangað og eru 8 af þeim fyr-
ir ofan fjall.
|>að mun enginn geta ímyndað sér,
sem fer yfir fjallveginn á milli Seið-
isfjarðar og Héraðs að það sé þjóð-
vegur, sem jafnmikil umferð er yfir;
óhætt er að fullyrða, að hvergi á
Austurlandi er önnur eins umferð yfir
fjallveg og þar, þessu fylgir svo mik-
ill ókostur að þess mun ekki finnast
dæmi, því vegurinn yfir Fjarðarheiði er
að kalla ófær, maður getur álitið að
þar megi klöngrast með lausa hesta.
J>ar eru ófærar forarkeldur og hvergi
sést hrú, því þó þær hafi verið hlaðn-
ar, þá eru þær eyðilagðar af vatns-
gangi; niður i stöfum er sumstaðar
farið eptir klappastöllum hröttum og
sniðhalt í klettum, og þess á milli
eru djúpar götur fullar með stórgrýti,
sem veltur ofan í þær á vorin í leys-
ingum, aðgjörð á vegi þar, nú sem
stendur er alls engin, en nokkrum
sinnum mun vera búið að gjöra við
veg þar og miklir peningar eyddir en
allt til einskis. Á þessu þyrfti að
ráða bót hið bráðasta, og ættu held-
ur mest allar vegabætur í Norður-
Múlasýslu að vera óunnar eitt ár og
leggjast til Vestdalsheiði, og muudi
þar þá verða fær vegur, en þetta er
allt of lítið fé, því það skal vel vanda
sem lengi á að standa, þar ætti að
leggja veg sem liægt væri að aka vögn-
um á ef mögulegt er og með því móti
gæti margur komist af með færri
hesta í Héraðinu.
Vegna þess að ekki mundi vera
fært að aka yfir heiðina fyrr en seinni
part sumars, að vegur væri orðinn þur,
væri æskilegt að eiga hús fyrir ofan
fjall til að geyma í vörur, því verið
gæti að menn vildu kaupa flutning
uppyfir, ef falt væri af þeim sem næst
byggju; sjálfsagt þyrftu vagnar að
vera nokkrir og yrðu hrepparnir að
eiga þá í félagi.
J>að er auðvitað að hver korn-
tunna yrði nokkuð dýrari þegar búið
væri að flytja hana uppyfir, en það
er spursmál hvort það yrði meira en
peningar sem menn spara við það að
fara sjaldan í kaupstaði; sá sem
kemur þar opt, eyðir æfinlega ein-
hverju til óþarfa og það þó sparsemd-
armenn séu og ætíð kemur einhver
kostnaður þegar maður kemur á höndl-
unarstaðinn, og opt fara menn vetr-
arferðir og teppast og eyða stórfé og
missa stundum hesta á heiðinni og
margur lífið.
J>ó að bæði sé styttra og betra
að leggja veg til Reyðarfjarðar nefni-
lega á Fagradal, eins og ritað var
um í Austra 3. árg., þá er það svo
mikið lengra fyrir Uthéraðsmenn, engu
styttra fyrir Upphérað og þar að auki
svo míkil bygging á Seyðisfirði, sem
verzlanir eiga útlendar og innlendar,
að það sýnist óhugsandi að það sé
eyðilagt, og nú, sem stendur, munu
menn hugsa að koma þar upp pönt-
unarhúsi.
J>að er óneitanlegt, að miklu auð-
veldara er að leggja góðann veg um
Fagradal en allar leiðir aðrar frá
Héraðinu til sjóar, en það mælir
margt á móti því, að það geti verið
eins þægilegt eins og sækja verzlun
á Seyðisfjörð.
J>að er aðalgallinn á vegagjörð
hér, að það eru sjaldan menn við það,
sem hafa verulega gott vit á vega-
gjörð, eptir því sem þeir eru í öðr-
xim löndum, það er optast að þeir sjá
vel út þegar þeir eru nýhlaðnir, en
eyðileggjast fljótlega af vatnsgangi, og
er það fyrir óvandaðan ofaníburð.
J>að er fullkomlega að heyra á
vegfræðingnum, sem ferðaðist hér um,
og skrifaði í Andvara 11. árg., að
leggja megi góðan veg íyrir vagna
yfir Yestdalsheiði.
Að leggja veg yfir fjallvegi svo
vandaða að vagnar gangi á, þarf að
vera lærður vegfræðingur fyrir verkinu.
J>að er mjög lítið sem vér ís-
lendingar höfum lagt okkur eptir veg-
fræði og sýnist það þó nauðsynlegt.
Nú er einn landi að læra veg-
fræði í Noregi, og ætlar að koma
hér upp á Seyðisfjörð í sumar og ætti
hann þá að fá strax forþénustu að
bæta veg til Seyðisfjarðar.
Ritað í aprílm. 1887.
G. S.
Úr bréfi frá Kaupmaiiiiahöfn.
Kmh. 26/5 87.
„Fyrir skömmu hafa Islendingar
í Kmh. stofnað félag, sem heitir „ís-
lenzkt náttúrufræðisfélag“. Aðaltil-
gangur þess er að koma upp sem
fullkomnustu náttúrugripasafni á ís-
landi, sem geymt sé í Reykjavík og
á að leggja mesta áherzlu á íslenzka
náttúrugripi en reyna þó líka til að
fá sem flest af því tagi frá útlöndum.
Félagið og stjórn þess hafa fyrst um
sinn aðsetur sitt í Kaupmannahöfn,
en þegar félagsmönnum íjölgar á ís-
landi og félagsmenn í Reykjavík eru
orðnir jafnmargir og stofnendur fé-
lagsins eða 30—40, þá er gjört ráð
fyrir að stjórn sé kosin í Reykjavík
og hafi hún mestan veg og vanda af
félaginu úr því. Tillagið er 3 krón-
ur á ári eða 50 krónur í eitt skipti
fyrir öll“.
Oskandi væri að sem flestir vildu
styrkja félag þetta með því að ganga
í það, því það getur gjört landi voru
mikinn sóma, ef því vex fiskur um
hrygg. Allar þjóðir verja stórfé til
náttúrugripasafna nema íslendingar,
enda kemur flestum saman um, að
náttúrufræðin sé vísindagrein sú, sem
gjörir mest gagn og gamanið er ekki
að efa, því það er hin bezta skemmt-
an að koma á slík söfn í útlöndum.
J>að væri ekki smáræðis prýði ef þar
væri náttúrugripasafn, náttúrlega snið-
ið eptir stakki höfuðborgar vorrar.
lítið en laglegt, sem lærðir menn og