Fjallkonan


Fjallkonan - 22.02.1898, Side 1

Fjallkonan - 22.02.1898, Side 1
Kemr út um miðja viku. Árg. 3 kr. (erlendis 4 kr.) Auglýsingar ódýrar. FJALLKONAN. Gjalddagi 15. júli. TIpp sögn skriíleg fyrir 1. ekt. Afgr.: Þingholtsstræti 18 XV, 8. Reykjavík, 22. febrúar. 1898. Botnvörpuveiðarnar. (Niðrl.). Það eru trúi ég tvö biöð, sem hafa haldið því fram, að nú þyrfti íslendingar ekki annað að gera til viðreisnar iandinu enn að koma upp botnvörpuskipaflota og stunda þá veiði ásamt Eng- lendingum og Dönum. Það gæti nú samt orðið bið á því, að ís- lendingar kæmu upp mörgum botnvörpuskipum, sem hvert kost- ar nær 100,000 kr. Efþeirgerðu það, mundu þeir gera það í fé- iagi við útlendinga, sem legði fram mest alt féð og tæki því aftr, auðvitað, mestailan ágóðann af fyrirtækinu. Ardrinn af sjá- varútveginum rynni þá úr landi meira enn áðr. Segjum nú, að reynt yrði að toma upp botnvörpuskipum með innlendu fé. Þau gætu ekki orð- ið nema örfá, og hverir mnndu verða eigendrnir? Eflaust kaup- menn, sem heizt hafa peningaráð- in, og ef til vill einstakir stór- bændr. Afleiðingarnar mundu verða, að örfáir einstakir menn sæti að öllum sjávarútveginum. Þeir sem ekki gæti tekið þátt í botnvörpuútgerðinni, og það yrði allr þorri manna, yrðu þá að hætta að stunda sjávarútveg; því, eins]og kunnugt er, er ómöguiegt að stunda annan veiðiskap, þar sem botnvörpuveiðar eru viðhafðar. Fáein(segjum 2—3) ísl. eask botn- vörpuskip, sem mundu hafast við á Faxaflóa og mundu verða eign fárra manna, helzt kaupmanna, mundu þannig algerlega fyrirmuna öllum almenningi kringum Faxa- flóa að leita sér nokkurar bjargar af sjó. Það er því auðséð, hver ófagnaðr yrði að ísl. botnvörpu- skipunum fyrir almenning. Lík- indi eru og til, að lítil hagnaðar- von væri af slíkri útgerð fyrir eigendrna sjálfa, þegar fram í sækti, því veiðin mundi þrjóta þegar minst varir. Eins og kunn- ugt er, er ekki hægt að stunda botnvörpuveiði nema á einstökum svæðum hér við land og óvíða; enn reynsla er fyrir því, að þar sem botnvörpuveiði er stundnð til lengdar á sama svæði, hverfr veið- in aigerlega af þeim stöðvum um langan aldr. Mestar likur eru þannig til, að hinir útlendu botn- verpingar verði að hverfa héðan þegar minst varir fyrir aflaleysi. Þau svæði, sem botnvörpuveiðar verða stundaðar á, verða brátt eydd af fiski. Botnvörpuskipin hafa þannig miklu minna veiði- svæði enn önnur fiskiskip. Útlendingar sækja ekki hingað til lands tii fiskveiða af því að hér sé meiri fiskauðr enn víða annarsstaðar, heldr af því, að hér mega þeir haga veiðiskap sínum eftir eigin vild; lögin setja þeim hér minni skorður, og eftiriitið er hér minna enn annarsstaðar. Botnvörpuveiðar eru allstaðar illa þokkaðar af fiskimönnum, nema þeim einum, sem stunda þær; þær eru og hvarvetna bannaðar í land helgi, þar sem þœr tíðkast. í Dan- mörku hafa þær verið bannaðar í landhelgi síðan 1872. Hér vilja menn lögleiða þær í landhelgi! Við Suðriand hefir verið fiski- lítið um mörg ár. Það hefir líka oft komið í'yrir áðr, að aflaleysi hefir verið mörgum árum saman. Því er engin ástæða til að ör- væuta, engin ástæða til að leggja aiveg niðr bátaútgerð, og taka upp þilskipaútgerð í staðinn, því bátaútgerðin er og verðr ábata- mest, ef skynsamlega er að farið og bærilega árar. Hefir nokkur fiskiþjóð lagt niðr bátaútgerð ? Nei, bátfiski er allstaðar stunduð jafnhliða þilskipaveiðunnm. Því miðr virðast blaðamenn vorir bera lítt kensl á fiskimál. Sem dæmi þess má nefna, að öil fréttablöðin í Reykjavík (nema Fjallkonan), sem hafa getið um nýja fiakifélagið danska,kunna ekki að gera greinarmun á lóð og færi. Það stendr í Isaf., íslandi, Dag skrá og Þjóðólfi að veiðarfæri danska fiskiféiagsins eigi að verða botnvörpur og færi(!); enn í öllum dönskum blöðum stendr „trawl“ og „iine“, það er „botnvörpur“ og „lóð“, eins og Fjallk. ein hefir skýrt rétt frá. Oamall sjómaðr. „Um blöðin“. Við greinina „Um blöðin“ eftir „Björg- ðlf“ í eíð. blaði jiykir rétt að gera'nokk- urar athugaBemdir. Jafnvel þðtt aðrir | Béu ekki færir að skrifa um það efni enn | blaðamennirnir sjálíir, og helzt þeir sem hafa margra ára reynslu, þðtti rétt að lofa þeBsum höf. að taka til máls, enda eru athuganir hans að sumu leyti réttar. — Höf. gerir oí mikið úr því, að blöð- unum hafi farið fram. Blöð, sem vðru útgefin fyrir 30 árum, standa yfirleitt lítið á baki blöðum þeim, sem nú koma út; þess verðr og að gæta, að samgöng- ur vóru þá miklu strjálli og var því örð- ugra að ræða í tíma um mál þau eem á dagskrá vðru og afla sér frétta úr öllum áttum. „Skammir, illdeilur og keskni“ sést varla í íslenzkum blöðum fyr enn undir 1870, og fer fjarri að rit- stjórunum hafi farið fram í kurteisi og sæmilegum rithætti síðan, því sum yngstu blöðin skara mest fram úr í strákskap- num. „Sjálfstæði"; blaðanna er ekki öllu meira sumBtaðar bjá stðrþjóðum enn smáþjðð- um. Hvernig er sjálfstæði blaðanna í Ameríku? Sama blaðið fylgir í dag’sér- veldismönnum, enn á morgun samveldis- mönnum, alt.eftirþví, hverir bera hærra hlut. Það er og algengt, að amerísku blöðin þiggi peningast.yrk frá pðlitiskum ilokkum meðan á kosningum stendr. Um sjálfstæði amerískra blaða er varla að tala; þau eru að kalla alveg háð vilja alþýðumúgsins og berast eins og flak fyrir straumi. í Bvrðpu leitast blöðin að vísu við að leiða vilja alþýðunnar og gera það, enn þau eru ekki öllu sjálf- stæðari hjá stærri þjððunum enn hinum smærri. Hvernig orð hefir t. d. farið af blöðunum á Frakklandi? Reikningar' höf. yfir söluverð allra

x

Fjallkonan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fjallkonan
https://timarit.is/publication/122

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.