Fjallkonan - 26.04.1898, Page 2

66
FJALLKONAN.
XV 17.
sósíalista. Hægri blöðin láta illa yflr kosninga-úr
slitunum og telja það hið eina ráð til viðreisnar
hægra flokksins, að iáta vinstrimenn komast til valda.
— Ekkert hátíðahald var hér hinn 8 apr. í tlleíni
af 80 ára afmæli konungs vors, og var það eftirósk
hans sjálfs; hér á staðnum blöktu fánar í hálfa stöng
þann dag.
Skáldinu Hinrik Ibsen, sem dvaldi hér nokkra
daga snemma í þessum mán., var fagnað hér stórvel.
Stúdentar héldu honum blysför og buðu honum i
samsæti í stúdentasamkomunni, og rithöfundar bæj-
arins héldu honum stórveizlu. Ibsen er lítt máli
farinn, og veitti örðugt að svara skálaræðunum.
Nú er hann í Stokkhólmi og í hávegum hafðr af
Svíum.
Sá kvittr gaus upp um daginn, að Andrée og
félagar hans væru komnir til gullgraftarbæjarins
í Klondyke, enn þetta reyndist að vera tilbúningr einn.
— Svíar gera nú út leiðangr til Norðr-Síberiu til að
leita Andrée’s.
Zola-mdlid. Dómi síuum skaut Zoia til ógild-
ingardómstólsins (kassationsret), og urðu hér þær
málalyktir, sem fæsta hafði grunað, að dómrinn var
ónýttr sökum þess formgalla, að hermálaráðherrann hefði
höfðað málið, enn eigi herréttr sá, er dæmt haíði
Esterhazy. Hefir nú herréttr þessi lengi verið að
bræða það, hvort mál skuli höfðað af nýju eða eigi,
þar til að Zola nú hefir verið stefnt fyrir þessi orð
í bréfi hans til forsetans, Felix Faure: „Herréttrinn
dirfðist að hlýðnaet þeirri skipun, að sýkna Ester-
hazy, og hefir þar með fótum troðið sannleikann og
réttvísina". Enn öllu. því í bréfinu, er snertir Drey-
fus-málið, hefir verið gengið fram hjá, enn að eins
þetta eina atriði talið, er snerti sýknun Esterhazys.
Má af þessu sjá, að stjórnin vili eigi láta nefna
Dreyfus við rekstr þessa máls.
ViðsJcifti Spánar og Bandaríkjanna eru höfuð-
leiksvið heimsviðburðanna um þessar mundir. Þegar
harðna tók milli Spánverja og Bandaríkjanna, bauðst
Leó páfi til að gera út um deiluefnin, enn því vilja
Bandaríkjameun eigi sinna og telja hann eigi óvil-
hallan gerðarmann. Stórveldin hafa einnig boðið
bæði spönsku stjórninni og stjórn Bandaríkjanna að
leita um sættir, enn því tilboði hafa Bandaríkjamenn
eigi svarað. Kúba er afar-frjósöm eyja og fýsir þá
mjög að krækja í hana. Ástandið á eyuni er hrylli-
legt, hungr og drepsóttir. Talið er, að um 200,000
eyjarskeggjar séu dánir úr hungri. Sjúklingum er
hrúgað saman sem fénaði í stekk; líkin liggja íköst-
um ójörðuð og enginn hjúkrar hinum lifandi; stjórn
og hernaðaraðferð Spánverja þar á eynni er jafnað við
miðaldavenjur. — Bandarikjamenn hervæðast nú í
ákafa. Þjóðþing þeirra hefir veitt svo hundruðum
miljóna dollara skiftir til herskipakaupa, því að komi
til ófriðar, mun eiukum verða barizt á sjó. Hafa
Baudaríkjamenn nú skipakost allau miklu meiri og
betri enn Spánverjar, semeruorðnir uppiskroppa með
fé og tilföng 011. Spánverjar sjá vanmátt sinn og
viija þess vegna komast hjá stríði í lengstu lög; nú
hafa þeir því auðmýkt sig svo, að þeir hafa boðið
uppreistarmönnum vopnahlé, enn eftir er að vita,
hvort þeir vilja taka því, þar sem þeir eiga víst
fylgi Bandaríkjamanna. — Mac Kiniey hefir nú birt
þjóðþinginu boðskap sinn; kveðr hann Bandarikja-
menn eigi geta þolað lengr, að horfa á slík grimd-
arverk, er fari fram á Kúba, og sé það því réttr
og skylda þeirra að þagga þar niðr allar óeirðir og
koma á friði og spekt, þótt það svo kynni að kosta
styrjöld. Og samkvæmt hinum seinustu hraðskeytum
hefir nú sú tillaga verið borin upp og samþykt á
þjóðþinginu, „að Kúba skuli viðrkend sem frjáls og
óháð og að stjórn Bandaríkjanna skuli krefjast þess,
að Spánverjar kalli aftr alt herlið sitt frá eynni, og
gangi þeir eigi að því, skuli forseta heimilt að beita
herafla Bandaríkjanna til framkvæmdar fundarsam-
þykt þessari“. Eftir útlitinu nú sem stendr virð-
ist því ófriðrinn lítt umflýjanlegr, nema Spánverjar
slaki til, enn það munu þeir víst varla gera, sakir síns
heimskulega þjóðarstærilætis. — Enn frá Spánverjum
er það að segja, að þeir safna fé eftir föngum. Ka-
þólski klerkdómrinn þar í landi biðr Bandaríkjunum
bölbæua á stólnum, æðir um með vígt vatn og æsir
upp lýðinn, leikhúsin leika til ágóða fyrir herbún-
aðinn og eflt er til almennra samskota. Jaínvel
kvennþjóðin í Madrid hefir bundizt samtökum um, að
einangra gersamlega ameríska sendiherrann þar. —
Fyrir nokkrum dögum sendu Bandameun út flota
sinn og stefndi hann í suðrátt; var kallað, að það
væri til heræfinga. — Nú þykjast menn skilja póli-
tik Mac Kinleys: hann hefir viljað draga málið sem
kænlegast fyrir Spánverjum, tii þess sð Bandamena
fengi tíma til hervæðingar, enn nú skal Spánverjum.
sýnt í tvo heimana.
ÍSLENZKR SOGUBÁLKR.
Æfisaga Jóns Steingrímssonar
. prófasts og prests að Prestsbakka.
[Bftir eiginhandarriti. Landsbókas. 182, 4to].
11. Nú mætti sýnast mér hefði alt að óskum gengið á so
blómlegri æskutíð, meðan eg yar í skóla, enn því var þó öðrn
visi varið, að ég mátti þar ei alleinasta á blíðu, heldr og so
stríðu þar í bland kenna, sem ég vil í fáeinum greinum sýna.
Á mínu fyrsta ári í skóla var minn tutur, sem áðr er sagt, séra
Skafti Jósefsson, so ég kveið þá ei neinu meðan um mína hagi,
sem annar unglingr. Bnn hann og annar skólapiltr til, séra
Iilugi Halldórsson, komust áðr skólanum var upp sagt í so
stórt þjófnaðarmál, að þeir voru í fangajárn settir og þanninn
burt fluttir, hvar með ég misti hans aðstoðar við; var þó guðs
náð, að fleiri komust ekki í þá sök. Tildráttr þar til var þessi:
Þar var á stólnum hestakarl, sem hét Púsi, auknefndr flotkampr
af nízkheitum, sem var sá allra versti sviðingr, sem hér innan-
lands hefi heyrt um getið, sem of svivirðilegt er að upptelja, og
safnaði þess vegna öllu í peninga, er hann hafði þá samankval-
ið hér um 80 rdl. Enn so sem margt ber á góma í skóla,
kom það í tal, að mátulcgt væri að skilja hann af með þá
enn hér sannaðist, að kemr í hug þá mælir, að hér greindir
piltar og fleiri náðu þeim, sem uppfiskaðist með kæDsku og
svikum Skúla fóveta, sem þar var þá sýslumaðr, fyrir umgang
einnar bannaðrar skækju þar á staðnum [í] bráðræði og drykkju-
svalli hans, hvar fyrir hann hafði þar af lítinn hróðr utan