Heimdallur - 01.03.1884, Qupperneq 16

með miklu kalli. Brátt komst hann upp á seinasta
kambinn, oglvarð hann þá mjög hræddur, er hann
sá, hvað hætmlegur leikur stúlknanna var. Kjett
við brekkuna,' þar sem hún var bröttust, var rekinn
niður staut, hjer um bil 3 álna langur; yiir hann
var lagt langt borð og gekk það upp og niður.
Stúlkiyrnar sátu klofvega á borðinu, hvor á sínum
enda og krosslögðu fæturna utanum það, og hjeldu
sjer í dálitla tappa, sem voru á endunum, og svona
hossuðust þær upp og niður, svo hornin á skýlunum
þeirra fuku upp ogniður; það dundi íjörðinni þegar
önnurhvor þeirra kom niður með öllum líkamsþunga
sínum, en á augabragði var hún aptur komin
margar mannhæðir upp í loptið, og liefði staurinn
þá bilað, hefði hún hrapað niður brekkuna og ekki
staðið heil upp aptur. En það var ekki á þeim að
sjá, að mikil hætta væri á ferðum, þær voru hlæj-
andi og skein í drifhhvítar tennurnar, fullar af
gáska og glensi, böðuðu út höndunum og kinkuðu
kollinum framan í barúninn, og þá var öllum hans
ótta lokið, og hann gladdist af að sjá, hvað æsku-
fjörið í þeim var mikið, og hvað þær voru hugaðar,
og honum fannst enn þá meira til um það, af því
liann var staddur uppi í þessum hrikalegu fjöllum;
hann varð glaður eins og hann hefði rekið sig á
fallegan hnapp af fjallarósum.
(Framhald síðar.)
Skrítlur.
Líku líkt.
Káðgjaíi nokkur var spurður, hversvegna hann
hjálpaði ekki þeim mönnum áfram, sem dugnað
sýndu. Hann svaraði: «Af því að það er ekki
dugnaðurinn, sem hefur hjálpað mjer áfram».
í gufavagni.
«Hver diríist að skirpa tóbaki á gólfið í vagn-
inum?» spurði einn farþegi reiðulega.
»]>að er jeg», svaraði annar og skirpti. “fjer
eruð einmittsá, sem jeg leita að; geíið þjer mjor uppí
mig», svaraði hinn.
Ættgöfgi.
Tveir aðalsmenn kíttu um, hvors ætt mætti
rekja lengra.
Eorfeður mínir voru frægir fyrir syndafallið»,
sagði annar.
«Ekki heíi jeg þó sjeð ættarnafnið yðar meðal
þeírra, sem komust af í örkinni hans Nóa», sagði
hinn.
«þ>ví trúi jeg vel», sagði sá fyrri, «því að það
hefur enginn í ætt minni verið sá aumingi, að
hann hafi ekki átt bát sinn sjálfur».
Raðning
á gátunni í 2. tölublaði:
Kvísl (kjálki og tindur).
Gáta.
Ýmist geng jeg eða stend,
þótt enga fætur liafi;
ei væri jeg til Islands send,
ef enga hefði’ jeg stafi.
Auglysing.
Útsölumenn Heimdalls bið jeg sem allra fyrst að
láta mig vita, livað mörg exempl. jeg eigi að senda hverj-
um þeirra, og að halda til skila þeim blöðum, sem jeg
hef sent, en þeir hafa óseld, einkum af 1. tölublaðinu, þar eð
þetta tölublað er uppgengið, og margir útsölumennhafafengið
fleiri kaupendurað blaðinu enn jeg hafði sent þeim í fyrstunni.
þeir, sem borga Heimdall skilvíslega í síðasta lagi
fyrir 1. sept., fá ókeypis litmynd (koloreret træsnit) á stærð
við eina opnu í Heimdalli.
þeir kaupendur Heimdalls, sem vilja, geta sente mjer
stuttar spurningar lögfræðislegs efnis, og skal þeim verða
svarað í Heimdalli, þegar rúm leyflr.
Um myndirnar: Konunglega leikhúsið í Kaupmanna-
höfn var byggt árin 1872—74; það stendur á torgi því í
miðri borginni, er Kongens Nytorv (Konungs nýjatorg)
heitir, og rúmar 1600 áhorfendur. Við leikhús þetta starfa
milli 2—300 manns, kariar og konur, af þeim leika hjer
um bil 40 karlar og konur söngleiki (óperur) og sjónar-
leiki, og hjer um bil 40 karlar og konur leika dansleiki
(ballet), rúmlega 50 menn leika á hljóðfærum.
Hirðleikhúsið í Dresden, höfuðborginni áSaxlandi, var
byggt árin 1870—78 og er eitt hið skrautlegasta]hús í heimi.
Efnisyfirlit: Dr. Georg Brandes, með mynd, ept r Hannes Hafstein.
— Alfred de Musset og George Sand, eptir Georg Brandes; þýðing eptir
Hannes Hafstein. — Konunglega loikhúsið í Kaupmannahöfn og liirð-
leikhúsið í Dresden. — Karen, saga eptir Alexander Kielland; þýðing
eptir Hannes Hafstein. — Upp til fjalla, eptir Paul Heyse; Sigurður
Hjörleifsson þýddi. — Skrítlur. — Ráðning. — Gáta. — Auglýsing — Um
myndirnar.
Ritstjóri og útgefandi eand. juris Björn Bja-rnarson,
Nörrebrogade 177. Kaupmannahöfm
Kaupmannahöfn. — í prentsmiðju S. L. Möller s.