Heimdallur - 01.04.1884, Blaðsíða 14

62
■enda við að strjúka
brak í greinunum
hann hjörtinn, en
inn hann hafði átt
im, en starði óðlega
hann staðar allra
í loptið, en rjett í því
ressti á hann augun
is og fætur toguðu
iut á eptir honum
á eptir honum því
m hefði hitt hann.
hvort han sæi ekki
,
/ á steini einum, sem hann
/ fór fram hjá, og þá hljóðaði
í hann upp yfir sig af gloði,
j en blóðferilinn gat hann
; þó ekki rakið, því hann
| hvarf í burknanum og
; grasinu, sem þar var.
\ Hann hætti hlaupunum
| og fór aðhugsaum, hvort
, sjer væri ekki bezt. að
| bíða eptir Frygíusi. En
; nú I angaði hann enn þá
: meira til þess að eiga við
\ hjörtinn einsamall, fyrst
í honum hafði mistekizt með
; fyrstu skotin, enda vonaðist
\ hann eptir því, að töluvert
; mundihafadregiðúrhonum
/ við blóðmissinn. Hannhlóð
í því bæði hlaupin ábyssunni
í og hlj óp svo á stað, og ávallt sá hann blóðbletti við og við.
; Brátt var hann kominn svo hátt upp í fjallið, að
; hann gat horft niðnr fyrir sig yfir hlynskóginn og
; hamrabrúnirnar. Stundum sýndist honum hann
; sjá Frygíus koma í gráu treyjunni sinni [fram á
■ milli greinanna, en rjett á eptir heyrði hann hann
i hóa einhversstaðar langt í burtu. Hann hjelt þó
; áfram upp eptir fjallinu á eptir hirtinum. Nú fór
; blóðferillinn að verða ljósari þegar kom upp á
holtin, en það lak líka niður af honum svitinn.
(Fratnliald.)
Mahdi’inn.
(þýtt lauslega úr *IUustr. Tidende* af stud. raed. Gísla
Brynjólfssyni).
Eins og flestum mun kunnugt, hafa eigi all-
litlar óeirðir gengið yfir þann hluta Suðurálfu, er
Súdan nefnist. Allar þessar óeirðir stafa frá
áhrifum eins manns á hina þarlendu þjóðflokka;
þessi maður er almennt kallaður Mahdi (spámaður),
og skulum vjer nú skýra lítið eitt frá honum.
Hann heitir rjettu nafni Ahmed Suleiman.
Hann ólst upp í Kairó og stundaði þar skólanám.
Varð hann þar brátt kunnur fyrir gáfur sínar og
dugnað og aflaði sjer svo
mikils álits, að honum var
falin á hendur umsjón
landsreikninganna í Súdan.
Hann stóðvelí stöðuþessari
og var stjórn Egiptalands
hinn nýtasti, og gat því gj ört
sjer von um að halda em-
bætti þessu eða jafnvel
komast tilenn hærri tignar.
En þetta fór á annan veg.
Honum lenti í deilum við
landstjórann, og svo lauk,
að hann varð að víkja úr
embætti. Fór hann þá að
gefa sig við þrælaverzlun,
og kaupskap ástrútsfjöðrum
og fílabeini. Heppnaðist
honum verzlunin velogleið
eigi á löngu áður en liann
varð foringi þrælasölu-
manna. Um þessar mundir
voru Egiptar að berjast við það að afnema þræla-
verzlunina og sendi því Ismail pasja menn til
að taka hann fastan, en hann vann sigur
á þeim. J>ví næst náði hann undir sig
herflokkum þeim, er Egiptar höfðu í Súdan og
varðist öllum ásóknum. Stjórn Egiptalands vildi
brennimerkja hann með einhverju móti og kallaði
hann «falsspámann», on einmitt þetta tiltæki
stjórnarinnar varð þess valdandi, að spámanns
nafnið festist við hann, því að jafnskjótt sem
fylgismenn hans komust á snoðir um þetta, gripu
þeir fegins hendi við huginyndinni og kölluðu
hann upp frá því 'Spámann». pegar Arabi pasja
MahcLi’inn.