Norðurljósið - 01.04.1913, Blaðsíða 2

26
Norðuri.jósið
ist að minnast á ritningarorðin: „Meiri elsku hcjir
enginn en þá, að hann láti lif sitt fyrir vini sína."
Heimurinn er hrifinn af framkomu Oates, sem vissi, að
hann gat ekki lengi lifað, og vildi því fórna sjer, svo
að hinir gætu átt frekari von um að komast af. En
hversu miklu meir eiga menn að verða hrifnir af kær-
leika Krists, sem fórnaði sjer til þess að bjarga, jafn-
vel óvinum sínum. Og það var ekki af úrræðisskorti,
því að hann sagði: Ænginn tekur líf mitt af mjer,
heldur læt jeg það sjálfviljulega. Jeg hefi vald til að
láta það og vald til að taka það aftur.« (Jóh. 10. 18.)
Hann gekk út í dauðann, svo að vjer gætum náð heim
í himnaríki. Sjálfsfórn Oates kom, því miður, að engu
haldi, en fórn Jesú Krists getur eilíflega frelsað hverja
sál, sem á hann trúir.
Aftur sjáum vjer mynd af kærleika Krists í því, að
þeir fjelagar vildu ekki yfirgefa Evans og Oates, sem
orsakaði það, að þeir náðu ekki forðabúri sínu. Held-
ur en að sleppa mannkyninu á hrakför sinni, gaf Jesús
sjálfan sig, og nú sleppir hann aldrei þeim, sem hafa
slegist í för með honum.
^thugasemdir ritstjórans.
»NorðurIjósið« þakkar mjög vel öllum áskrifendum
og útsölumönnum, sem hafa sent gjaldið fyrir þenna
árgang skilvíslega. Er ánægjulegt að sjá, hve margir
sjá sóma sinn í því að standa í skilum, þrátt fyrir alt
það, sem sagt er um óskilvísi blaðakaupenda hjer á
landi. Að vísu eru enn þá nokkrir eftir, — í miklum
minni hluta þó, — sem ekki hafa greitt gjaldið, en til
geta verið orsakir, sem hafa valdið drættinum, og jeg
á enn þá von um að þeir geri skil fljótlega. »Norður-
ljósið« á nú marga góða vini út um landíð, sem vinna
að útbreiðslu þess af hlýjum hug, enda þarf það á
þeim öllum að halda. Hvetur það hjer með alla les-
endur að reyna að útvega, þótt ekki væri nema einn
nýjan áskrifanda. Tilboð mitt um verðlaun fyrir þá,
sem útvega 5 nýja áskrifendur, (sbr. greinina: »Kosta-
boð« í 11. tbl. f. á.) stendur enn, en þeim, sem hjer á
eftir útvega 1, 2, 3 eða 4 áskrifendur, verða send rit
eða spjöld fyrir 10, 20, 30 eða 40 au. í þakklætisskyni.
Mig langar innilega til að stækka blaðið um næstu
áramót, og hafa margt nýtt í því, t. d. kvæði
með nýjum lögum, lengri söguro. fl. Hvort þetta reyn-
ist alt loftkastalar og ekkert meira, er að miklu leiti
undir kaupendunum komið, og því að nokkru leyti
komið undir þjer, góði vinur minn, sem heldur blaðinu
nú í liöndum þjer!
Sumir hafa beðið afsökunar á því, að þeir hafa ekki
Setað sent borgun fyrir blaðið / frimerkjum. Mjer kem-
ur það ekkert betur að fá frímerki í staðinn fyrir pen-
inga. Menn mega gera það, ef það er þeim þægilegra,.
en fyrir mitt leyti kemur það mjer betur að fá silfur
en ekki frímerki. 50 aura í frímerkjum er sama sem
48 au. í peningum, þvi að jeg get keypt frímerkin (í
heilum örkum) á pósthúsinu með 4 % afslætti. Ef hvert
einasta blað væri borgað i frímerkjum, myndi jeg því
tapa nær 80 krónum. Aðrir kaupendur hafa beðið niig
um að senda sjer kvittun fyrir áskrifendagjaldi sínu.
Ef jeg ætti að senda öllum þeim kvittun, sem fá blaðið
sent beint til sín, myndi það kosta nokkur hundruð
króna á ári, auk mikillar tímaeyðslu. Þar sem gjaldið
er svo lítið, er ekki sanngjarnt að eyða Vs parti af því
í að senda kvittun. Alt er nákvæmlega og samvisku-
samlega innfært hjá mjer, undir eins og hver póstur
kemur, og menn vita að jeg hefi fengið borgunina,
þegar blaðið er sent þeim reglulega.
Vilja þeir útsölumenn, sem kunna að hafa afgangs
óskemd blöð af fyrri árgangi, gera svo vel að endur-
senda þau, á minn kostnað?
* *
*
Það er sjaldan, að jeg hefi lesið eins góða grein um
»Kristilegt uppeldi barna« eins og stendur í síðasta
»SkólabIaðinu« (4. tbl. þ. á.) Er oft margt gott í því
blaði, sem fleiri hefðu gott af að lésa en kennarar. Jeg
man sjerstaklega eftir einni ágætri grein frá í fyrra
um »bænalestur«, sem sýndi glögglega fram á það, að
nauðsynlegt er að kenna börnum að biðja með eigin
orðum, en ekki að þylja sömu bænirnar ár eftir ár, svo
að bókstaflega ómögulegt sje að hugur fylgi máli.
Oreinin í síðasta »SkóIab!aðinu« gefur þeim ágætar
Ieiðbeiningar, sem eiga að kenna börnum kristindóm.
Hún byrjar vel: „Gerið börnin að sönnum Guðs börn-
um og góðum lærisveinum frelsarans, þá verða þau
að sönnum mönnum um leið. »Vjer verðum þá að
vera orðnir sönn Guðs börn sjálfir.« Best er það, vissu-
lega . . . Leiðum börn vor til frelsarans, svo snemma
sem vjer getum, þá leiðum vjer sjálfa oss um leið til
hans. Barnanna trú á hann styrkir vora trú.« Um pisl-
arsöguna segir í greininni: »Ekkert í ritningunni er
betur hagað fyrir börn en einmitt hún. Um sannleika
hennar efast enginn. »Því var farið svona með hann?«
spyrja börnin þá stundum.«
Þetta er nákvæmlega rjett, og jeg hefi oft reynt það,
að börn skilja furðu vel kenninguna um friðþægingu
Krists og elska hann þess vegna af heilum hug. Það
er eitt af því, sem oft er hulið »fróðum mönnum og
spekingum* en »auglýst smælingjum.«
í seinni hluta greinarinnar er talað um »fyrirmynd-
ina«, sem kennararnir eiga að vera. *Um fram alt,
elska biblíuna, þykja vænt um biblíusöguna . . •
Ætlist ekki til að börnin elski biblíuna, ef ykkur sjálf-