Norðurljósið - 01.01.1921, Blaðsíða 2

2
NORÐURLJÓSIÐ.
hans fyrir dýrð Jesú Krists, og hann gerðist lærisveinn
hans.
Margar tilraunir gerðu ættingjar Sundars til þess að
snúa honum aftur frá þessari nýju stefnu. Faðir hans
sýndi honum fram á það, að ríkidæmi og upphefð biðu
hans, sem ríkismanns sonarins, ef hann vildi aðeins
sleppa Kristi. Föðurbróðir hans bauð að gefa honum
nokkra dýrmæta gimsteina og álitlega fjárhæð, ef hann
ljeti aðeins að orðum þeirra. En gimsteinn hans var
Jesús Kristur og hann átti hlutdeild í »hinum órann-
sakanlega ríkdómi« hans, og sneri sjer því frá þessum
freistingum. Pá lagði föðurbróðir hans »puggarí« sitt
(tignarmerki, sem Indverjar hafa í höfuðfötum sínum)
við fætur hans, sem átti að tákna, að honum væri boð-
in tign sú og staða, sem föðurbróðirinn hafði í mann-
fjelaginu. En Sundar kaus heldur að »bera vanvirðu
Krists« og öðlast síðar »hinn ófölnandi sveig dýrðar-
innar*.
Pá var hann rekinn af heimili sínu og faðir hans
kannaðist ekki lengur við hann sem son sinn. Aður
en hann fór, var honum byrlað banvænt eitur, svo að
hann varð fárveikur. Hann leitaði hælis hjá innfædd-
um trúboða, og læknir var sóttur. Læknirinn sagði að
öll von um bata væri útilokuð, en hann skyldi koma
næsta morgun og vera við jarðarförina. Regar hann
kom næsta morgun, var Sundar, lækninum til mikillar
undrunar, ekki einungis lifandi, heldur og á góðum
batavegi.
Síðan ferðaðist hann um þvert og endjlangt Indland
og boðaði Krist alstaðar. Tvö ár var hann þó á guð-
fræðiskóla í Lahore. Síðan ferðaðist hann ár hvert,
meðan hitinn var mestur, um Tíbet. Þar er mjög lít-
ið um krislniboð, enn sem komið er.
Hann ferðast æfinlega án peninga og farangurs, og
hann leitar hvergi fjárstyrks. Rað eina, sem hann hefir
með sjer, er lítil útgáfa af nýja testamentinu á Urda-
mállýskunni. Hann tilheyrir engum sjerstökum trúar-
flokki eða trúboðsfjelagi.
Hann hefir frá mörgu að segja um handleiðslu Drott-
ins og varðveislu á hinum postullegu ferðum sfnum.
í einu þorpi tók fólkið honum svo illa, að hann
þorði ekki að sofa meðal þeirra, enda fjekk hann hvergi
húsnæði, svo hann bafðist við um nætur í skógarkjarr-
inu. Eina nótt, þegar mjög var dimt, lagðist hann til
hvíldar í helli einum. Pegar dagur rann upp og hann
vaknaði, sá hann stórt pardusdýr (mannskætt dýr, líkt
tígrisdýri) liggja sofandi við hlið sjer. Einu sinni varð
annað pardusdýr, sem hafði áður drepið nokkra menn
í nágrenninu, á vegi hans. En dýrið leyfði honum að
fara fram hjá, án þess að gera honum nokkurt mein.
í Nepal var hann handtekinn af innfæddum, sem ljetu
hann þola þvílíkar pyndingar, að ætla mætti, að þær
hefðu riðið honum að fullu. En hann lifði þó, kvöl-
urtim sínum til svo mikillar undrunar, að þeir fyltust
hjátrúarfullri hræðslu.
Meðan Sundar var í Tíbet, var hann handtekinn og
dæmdur til dauða af þarlendum yfirvöldum fyrir að
boða krislna trú. Tíbetar hafa tvær aftökuaðferðir.
onnur er sú, að hinn dauðadæmdi er vafinn í hráa
húð. Hún er saumuð föst utan um manninn og hann
látinn liggja í sólarhitanum þar til hann deyr. Hin að-
ferðin er: að manninum er kastað ofan í þurran brunn
og brunninum síðan lokað. Petta átti að vera hlut-
skifti Sundars.
Hann var afklæddur og honum fleygt niður í brunn-
inn. Par voru mörg mannabein fyrir. í þessari dýfl-
issu var hann meira en tvo sólarhringa. Priðju nótt-
ina opnaði einhver lokið á brunninum og hann heyrði
rödd, sem sagði honum að grípa taugina, sem væri að
síga niður. Hann gerði það, og var dreginn upp.
Hann heyrði að lokið var Iátið á brunninn aftur og
Iæst, en þegar hann náði sjer af loftbreytingunni og
leit í kring um sig, þá var sá horfinn, er hafði frelsað
líf hans.
Sundar segir, að indverskur maður mundi heldur
deyja úr þorsta, en að drekka vatn úr útlendu fláti;
en ef hinu sama vatni væri helt í messingbolla hans,
myndi hann drekka það. Hann á við, að innfæddir
menn eru tregir að þiggja lífsins vatn af hendi útlendra
trúboða, en þegar »Sadhu« (helgur maður), sem lifir
sjálfsafneitunarlífi, eins og »helgir menn« þeirra, kem-
ur til þeirra, þá vilja þeir frekar þiggja það af honum.
Og víst er um það, að Sadhu Sundar hefir fengið inn-
gang í heimili margra manna, sem mundu álíta það
óafmáanlega saurgun, að leyfa útlendingi eða manni úr
annari sjett, sem ekki væri »helgur maður«, að koma
inn til sín.
Hann finnur köllun til að fylgja Kristi á þennan hátt,
og segist hafa heitið honum að lifa þessu sjálfsafneit-
unarlífi alla æfi. Kappsmál hans er að þjóna með-
bræðrum sínum og vegsama frelsara sinn. í þessu finn-
ur hann þann frið og sálarsvölun, sem hann fann hvergi
annarsstaðar, þrátt fyrir allan ríkdóm og munað, sem
hann átti kost á. Ungi ríkismaðurinn, sem guðspjöllin
segja frá, fór burt hryggur, er Kristur sagði honum að
yfirgefa alt og fylgja sjer. En Sundar yfirgaf alt, og
fór burt glaður, með himneskan frið í hjarta sínu, sem
aldrei hefir yfirgefið hann, þrátt fyrir alt mótlæti.
Sundar er, eins og þúsundir annara manna, lifandi
sönnun þess, að persónuleg þekking á Jesú Kristi veitir
hjnni syndumþjáðu sálu ró. Hann hafði reynt hvað
trúfræði austurlandanna áorkaði, en niðurstaðan af því
öllu saman var sú, að hann varð þreyttur á lífi sínu.
Kristur einn gefur oss frið. Enginn annar getur
sagt, eins og hann: »Komið til mín, allir þjer, sem
erfiðið og þunga eruð hlaðnir, og jeg mun veita yður
hvíld .... þjer skuluð finna sálum yðar hvíld«. Að
austan og vestan, norðan og sunnan, — alstaðar er
vitnisburðurinn hinn sami, að þessi orð Krists sjeu
sönn og áreiðanleg.
Pað er orðin tíska hjá sumum ungum guðfræðing-
um, að hæla austurlenskum trúarbrögðum og gera lítið
úr kröfum Krists og kristindómsins. Austurlenskri trú-
fræði, svo sem »guðspekinni«, er haldið fram sem full-
komnari kenningu en kristna trúin er, sem sje orðin
»úrelt«.
Pó að margir beri kristna nafnið, er tiltölulega lítill
hluti vesturþjóðamanna kristinn. En þessi litli hluti
hefir haft hin stórkostlegustu áhrif á siði þjóðanna;
sjest þetta betur, er vjer berum þær saman við þær
þjóðir, sem hafa verið án kristilegra áhrifa að mestu
leyti, en hafa aðhylst eina eða aðra austurlenska trú-
fræði. A Indlandi ríkir óheyrileg spilling einmitt í
sambandi við trúarbrögðin. Ungbörn eru gefin saman