Norðurljósið - 01.03.1926, Blaðsíða 3

NORÐURLJÓSIÐ.
11
breiða þessar nýju skoðanir. Retta var fyrir 35 árum.
Jeg var víst hinn fyrsti »nýguðfræðingur« í Japan. Nú
finn jeg hve mikil ábyrgð hvílir á mjer fyrir að hafa
innleitt þetta eitur í kirkjulíf þjóðar minnar. Það hefir
gert feikna mikinn skaða, og gerir hann enn.
Á þeim dögum voru allir mótmælendasöfnuðir rjétt-
trúaðir. Allir prjedikarar og allir safnaðarmeðlimir börð-
ust með áhuga fyrir trúnni. Jeg einn varð villutrúar-
maður. Vinir mínir litu á mig sem hættulegan mann,
sem úlf meðal sauðanna, — og það var jeg í raun
og veru!
En mjer varð það ljóst, er jeg tók við þessum ný-
lísku skoðunum, að jeg mundi ekki geta verið lengur í
hinni rjetttrúuðu kirkju. Guðfræði þeirra var algerlega
ólík minni. Skoðanir þeirra um biblíuna voru algerlega
gagnstæðar skoðunum mínum.
Pað er þung raun, að verða að segja skilið við kæra
vini vegna trúmála. í tuttugu ár hafði jeg starfað með
þeim til að efla ríki Krists í Japan. En nú voru trúar-
skoðanir okkar svo ólikar, að jeg varð að slíta sam-
bandið við þá.
Nokkrir vinir mínir sögðu við mig: »Rað er ekki
nauðsynlegt fyrir þig að yfirgefa söfnuðinn vegna ný-
guðfræði þinnar. Pú mátt eiga þína guðfræði út af
fyrir þig í skrifstofu þinni, en prjedika ftá stólnum
það, sem fólkinu geðjast að.« Retta var auðvitað gott ráð
frá sjónarmiði heimsins barna. En jeg svaraði þeim á
þessa leið: »Retta get jeg ekki fengið af mjer. Hvernig
get jeg verið annar maður í ræðustólnum en sá, sem
jeg er í skrifstofunni? Jeg verð að prjedika frá stólnum
það, sem jeg hefi lært í skrifstofu minni. Jeg prjedika
það, sem jeg trúi, og ef jeg gerði annað, yrði það
blátt áfram óheiðarlegt. Jeg get ekki verið svikari í
ræðustólnum og þess vegna verð jeg að yfirgefa kirkj-
una og slfta samfjelag við ykkur.«
Um leið og jeg yfirgaf kirkjuna hætti jeg að prjedika.
Hvers vegna reyndi jeg ekki að finna nýguðfræðikirkju
og prjedika nýguðfræði f henni? Jeg skal segja ykkur,
hvers vegna jeg gerði (jað ekki. Um leið og jeg tók
á móti þessari nýguðfræði tapaði jeg algerlega boðskap
mínum og hafði ekkert til að flytja mönnum.
í fyrsta lagi, nýguðfræðin eyðilagði trú mína á
guðdómlegan myndugleik biblíunnar. Jeg hafði elskað
biblíuna, því að það var eingöngu við að lesa hana, að jeg
hafði fundið Krist Jeg hafði elskað hana, vegna þess að
jeg trúði því, að hún flutti mjer hið óskeikula orð míns
himneska Föður, — vegna þess að jeg trúði, að hún hefði
aðeins sannleika inni að halda, spjaldanna á milli. Jeg
hefi sagt frá því, í fyrri fyrirlestrinum, með hve miklum
áhuga jeg hefði lesið biblíuna. En nú kom nýguðfræð-
ingurinn og sagði: »Nei, biblía þín er ekki hið óskeik-
ula orð Guðs. Hún er hið skeikula orð manna. Biblía
þín hefir ekki eingöngu sannleika inni að halda, hún
inniheldur það einnig, sem ekki er satt. Biblía þín er
full af villum og hjátrú. Biblía þín inniheldur munn-
mælasögur, þjóðsögur, goðsagnir og allskonar tilbún-
ing, vinur minn!« Og hvernig gat jeg haldið áfram að
kenna mönnum úr slíkri bók? Mjer var það ómögulegt!
í öðru lagi höfðu kenningar þessar gereytt trú minni á
guðdóm Jesú Krists. Jeg hafði trúað, að Jesús Kristur
væri Guð. En nú kom nýguðfræðingurinn og sagði:
»Nei, Jesús Kristur er ekki Guð, hann er aðeins mað-
ur. Hann fæddist ekki af meyju, heldur af Maríu, eigin-
konu Jósefs. Jesús Kristur dó og var grafinn, en hann reís
ekki upp. Rað var engin meyjarfæðing, engin upprisa, hann
var eins og aðrir menn. Hann dó fyrir nítján öldum. Hann
var ekki frelsari okkar. Getur verið hann hafi verið mikill
og vitur maður.*
Pannig var það, að um leið og jeg misti trú mína
á guðdóm Krists, misti jeg líka trú mina á minn per-
sónulega frelsara. Aldrei oftar gat jeg prjedikað um
hinn guðdómlega frelsara, sem hreinsaði oss af syndum
vorum með blóði sínu. Regar jeg misti trúna á guð-
dómlegan myndugleik biblíunnar og á guðdóm Krists,
tapaði jeg öllu. Jú, jeg gat enn þá prjedikað siðfræði-
kenningar ritningarínnar, og jeg hjelt, að jeg gæti heim-
fært þær upp á nokkur þjóðfjelagsmál. En jeg gat ekki
prjedikað aöalkjarna kristindómsins, sem er hjálpræði
vor mannanna fyrir blóð Jesú Krists, úthelt á krossin-
um. Pegar injer var það Ijóst, að jeg gæti eigi lengur
haldið þessari kenningu fram, sagði jeg við sjálfan mig:
»Rjer er það þýðingarlaust að vera lengur kennimaður
í kristnum söfnuði. Ur því að biblían getur ekki veitt
heiminum neitt annað en þjóðfjelagslegar leiðbeiningar,
þá getur þú flutt þær eins vel eða betur, þegar þú ert
hættur við kennimannsstarfið.«
Jeg hætti þvf að vera kennimaður og fór að starfa
að þjóðfjelagslegum umbótum, í þjónustu sljórnarinnar.
Um tuttugu ár ferðaðist jeg um alt landið og hjelt
fyrirlestra um þessi efni. Jeg hjelt fleiri en 3000 fyrir-
lestra og jafnvel enn þann dag í dag er jeg kunnari í
ættlandi mínu í þessu sambandi, heldur en sem vakn-
ingarprjedikari. Pannig eyddi jeg til lítils gagns hinum
bestu árum æfi minnar, — frá því að jeg var 35 ára,
þar til jeg var 55 ára. Líf mitt sem kristins manns hafði
liðið skipbrot á miðri leið, á skerjum nýguðfræðinnar!
Heitin, sem jeg hafði gert á hólnum Anaoka fyrir
mörgum árum, — að boða náðarboðskap Jesú Krists um
allan Japan, — voru nú rofin. Rað, sem óvinurinn
hafði ekki getað komið til leiðar með ofsóknum, tókst
honum að gera með hjálp nýguðfræðinnar. Hvílíkt vopn
hún er í hðndum óvinarins!
Pannig varð jeg stýndur sonur« og viltist burt frá
heimili míns himneska Föður í meira en 20 ár. Pegar
»týndi sonurinn«, — í 15. kapítula Lúkasar guðspjalls, —
yfirgaf heimili föður síns, gleymdi hann öllu, og hugs-
aði ekkert um það, fyr en »mikið hungur kom í land-
inu og hann tók að líða skort.« En faðir hans hafði
ekki gleymt honum. Hann beið altaf eftir endurkomu
hins týnda sonar.
Á sama hátt gleymdi jeg öllu, á þessum tuttugu
árum, sem jeg var á reiki, — mínum himneska Föður,
frelsara mínum og mínu andlega heimili. En Faðir
minn gleymdi mjer ekki. Hann beið eftir tækifæri
til að grípa fram í, og í næsta fyrirlestri mínum skal
jeg segja frá því, hvernig hann dróg mig aftur til sín
og Ijet mig aftur boða Jesúm Krist og hann krossfestan.
(Framhald).
Vinagjafir til „Norðurljóssins“: J. S. (Ak.) 4,00; ónefnd
kona (V.m.e.) 10,00; J. J. (V.-Barð.) 10,00; A. Á. (V.-Hún.)
2 kr.; J. E. J. (A.-Barð.) 1,85. „Norðurljósið" þakkar hjart-
anlega þessum vinum, sem taka þátt í starfi þess Og upp-
fylla áminninguna í Galat. 6. 6.