Norðurljósið - 01.04.1963, Blaðsíða 1

44. árg.
Apríl 1963
4. tbl.
EITTHVAÐ HANDA ÖLLUM
Eftir ritstjórann.
Þessi grein ó að flytja öllum sínum lesendum eitthvað, hvort sem þeir eru ungir eða
gamlir, ríkir eða fótækir, góðir eða vondir, sem kallað er. Lesið hana og sjóið, hvort hún
nær ekki þessu marki sínu.
GÓÐI MAÐURINN KORNELÍUS.
Kornelíus hét maður. Hann var í hermannastétt og und-
irforingi að tign. Honum er þannig lýst: „Hann var ráð-
vandur maður og óttaðist Guð og allt hans heimili, og
gaf hann lýðnum miklar ölmusur og var jafnan á bæn til
Guðs.“
Ef þetta var ekki góður maður, hvar er þá slíkan mann
að finna?
Var það nokkuð, sem hann vantaði, þennan ráðvanda,
guðrækna mann, sem var jafnan á bæn til Guðs? Dettur
þér nokkuð í hug, sem hann hafi vantað? Finnst þér, sem
reynir að breyta eins vel og þú getur, að þig vanti nokkuð?
Guð sá, að Kornelíus vantaði eitthvað. Það var stórgjöf
frá honum sjálfum, Guði. Gjöf, sem hann vill gefa sér-
hverju mannsbarni á jörðu. Gjöf, er sérhver maður þarfn-
ast, enda þótt hann breyti svo vel sem hann frekast getur.
Guð sendi þjón sinn, Pétur postula, til Kornelíusar.
Þegar Pétur kom til hans, hélt hann ræðu. Hún er svo
mikilvæg, að hún er sett orðrétt hér.
RÆÐA PÉTURS.
„Sannlega skil ég nú, að Guð fer ekki í manngreinar-
álit, heldur er honum þóknanlegur í hverri þjóð, er hann
óttast og stundar réttlæti. Guð hefir sent Israelsmönnum
boðskap sinn, er hann boðaði fagnaðarerindið um frið
fyrir Jesúm Krist, sem er Drottinn allra. Þetta erindi
þekkið þér, sem flutt var um alla Júdeu, en hófst í Galíleu
eftir skírnina, sem Jóhannes prédikaði, -— söguna um
Jesúm frá Nazaret, hversu Guð smurði hann heilögum
Anda og krafti. hversu hann gekk um kring, gerði gott
°g græddi alla, sem af djöflinum voru undirokaðir, því
a® Guð var með honum. Og vér erum vottar alls þess,
sem hann gerði, bæði í landi Gyðinga og í Jerúsalem.
Hann deyddu þeir jafnvel með því að festa hann á tré.
Þann hinn sama upp vakti Guð á þriðja degi og lét hann
birtast, ekki öllum lýðnum, heldur vottunum, sem áður
voru af Guði kjörnir, oss, sem átum og drukkum með hon-
um, eftir að hann var risinn upp frá dauðum. Og hann
bauð oss að prédika lýðnum og vitna, að hann er sá af
Guði fyrirhugaði dómari lifenda og dauðra. Honum bera
allir spámennirnir vitni, að sérhver, sem á hann trúir, fái
fyrir hans nafn synda-fyrirgefning.“
í ræðu sinni segir Pétur frá Jesú Kristi. Hann er gjöfin,
sem Guð hefir gefið heiminum. „Því að svo elskaði Guð
heiminn, að hann gaf son sinn eingetinn, til þess að hver,
sem á liann trúir, glatist ekki, heldur hafi eilíft líf.“
(Jóh. 3 16.)
Kornelíus og vinir hans, sem með honum hlýddu á ræðu
Péturs, höfðu heyrt um Jesúm Krist. Orð Péturs: „Þetta
erindi þekkið þér,“ sýna það. En þeir vissu ekki, að Jesús
var gjöf til þeirra, sem Guð ætlaði þeim að þiggja af sér,
veita viðtöku. Kornelíus vissi ekki, að Guð vildi vegna
nafns Drottins Jesú fyrirgefa honum syndir hans, ef hann
tryði á Jesúm. Hann þekkti ekki gjöf Guðs, sem er synda-
fyrirgefning handa öllum, sérhverjum þeim, sem trúir á
Jesúm.
Sumir munu spyrja: „Þurfti svo góður maður sem
Kornelíus fyrirgefningu syndanna? Hafði hann ekki feng-
ið hana vegna bæna sinna og gjafa til fátækra, mannkær-
leika síns? Hafði hann nokkuð syndgað á móti Guði?“
Guð svarar þessu í orði sínu, Biblíunni, þannig: „Allir
hafa syndgað og skortir Guðs dýrð.“ „Enginn réttlátur
maður er til á jörðinni, sem gert hafi gott eitt og aldrei
syndgað.“ (Róm. 3. 23.; Préd. 7. 20.) Guð þekkir alla
menn. Hann er óskeikull. Þetta er dómur hans, jafnvel um
hina beztu menn: „Allir hafa syndgað og skortir Guðs
dýrð.“ Þess vegna gaf hann oss son sinn. Jesúm Krist, til
þess að hver, sem á hann trúir, fái fyrir hans nafn synda-