Norðurljósið - 01.04.1963, Blaðsíða 3

NORÐURLJÓSIÐ
27
„Þér létuð þvost“. Er fólk í Korintu festi traust sitt á
Jesú Kristi, á dauða hans í staðinn fyrir það, þá fyrirgaf
Guð syndir þess, hreinsaði það, eins og þvoði það af synd-
um þess. „Blóð Jesú, sonar hans, hreinsar oss af allri
synd“, ritaði Jóhannes postuli. Hvílíkur boðskapur! Fyrir-
gefning synda fyrir nafn Drottins Jesú, alger hreinsun
þeirra fyrir hans blóð, fyrir dauða hans. Sektartilfinningin
þurrkuð á brott úr vitund mannsins, af því að allt er fyrir-
gefið! Hvílíkur boðskapur, og hvílíkur dásamlegur frels-
ari!
Eftir þeim fregnum, sem blöðin hafa flutt á undanförn-
um árum, og flytja enn, þá er enginn vafi á því, að sömu
syndir eru framdar nú hér á landi, sem drýgðar voru í
Korintu forðum. Þess vegna á Drottinn Jesús erindi við
alla þá, einn og sérhvern, sem hafa framið þær eða lifa
í þeim. Hann vill frelsa hvern mann, þvo hann og helga,
gefa honum nýtt líf og nýjan kraft. Enginn má segja,
hversu illa, sem syndin hefir leikið hann: „Það er alveg
vonlaust um mig. Mér verður ekki bjargað.“
„ÞAÐ ER VON HANDA ÞÉR“.
Það var í byrjun vetrar 1923. Ég var kominn sem sjúkl-
ingur að Vífilsstöðum, niðurbrotinn maður að ýmsu leyti.
Þar var mér gefið blað á ensku. Ég skildi fátt. En orð,
sem prentuð voru með eins konar ljósletri, drógu mig að
sér. Þau voru: „There is a hope for you“. Það er von handa
þér. Ég sá, að þau stóðu í sambandi við nafnið ]esú,
þetta blessaða og dýrðlega nafn frelsara míns. En ég hafði
þjónað syndinni meir en honum. Fáum vikum áður hafði
ég reynt eitthvað af örvæntingu eins og Júdas forðum.
Mér fannst ég hafa svikið Krist eins og hann.
„Það er von handa þér“. Guði sé lof, það var ekki úti
öll von. Það var til von handa mér. Ég helgaði Kristi líf
mitt. Hann tók á móti því, sem lagt var í hönd hans.
Reynsla mín í nálega 40 ár hefir sannað það. Kristur er
máttugur frelsari. Hann yfirgefur þá ekki, sem leita hans
í einlægni.
Leitaðu á fund Krists. Hann hefir sagt: „Þann, sem íil
mín kemur, mun ég alls ekki burtu reka“. Þreyta þig þján-
ingar? Ertu í miklum erfiðleikum: Er syndin orðin þér
kvalræði og byrði? Kom þú til Drottins Jesú: Hann segir:
„Komið til mín allir þér, sem erfiðið og þunga eruð
hlaðnir, og ég mun veita yður hvíld“. Ógnar þér fram-
tíðin? Sýnist þér eintómt myrkur framundan? Er sál þín
skelfd? Kom þú til Drottins Jesú. Festu traust þitt á hon-
um. Hann segir: „Hjarta yðar skelfist ekki né hræðist.
'I’rúið á Guð og trúið á mig.“ Misskilur fólkið þig? Hæðir
heimurinn þig? Dæma mennirnir þig? Kvelur þig vond
samvizka? Kom þú til Jesú. „Blóð Jesú, sonar Guðs,
hreinsar þig af allri synd.“ Guð lagði allar syndir þínar,
I>rasanir og yfirsjónir á Drottin Jesúm. Hann dó fyrir þig.
Skuld þín er greidd. Þú ert frjáls. Þú ert frjáls til að lifa
Kristi, því að „hann er dáinn fyrir alla, til þess að þeir,
sem lifa, lifi ekki framar sjálfum sér, heldur honum, sem
fyrir þá er dáinn og upprisinn.“ Festu traust þitt á hinum
Hfandi Kristi. Veittu honum viðtöku. Gefðu honum líf
þitt. Einsettu þér að lifa honum, sem dó fyrir þig.
ÁKVÖRÐUN MÍN.
Ég vil taka ákvörðun nú. Ég kem til þín, Drott-
inn Jesús. Ég hefi syndgað. Ég vil, að þú sért frelsari
minn, og ég veiti þér viðtöku sem frelsara mínum og
Drottni mínum. Ég treysti því, að þú hafir tekið á móti
mér, því að þú hefir sagt: „Þann, sem til mín kemur,
mun ég alls ekki burtu reka“. Þökk fyrir það að taka á
móti mér. Fyrir þíns nafns sakir. Amen.
------x———-—-
BARNAÞÁTTUR:
Sögur Gísla smala.
Jósef ræður drauma konungsins.
Konungurinn í Egyptalandi var kallaður Faraó.
Hann dreymdi eina nótt, að hann stóð við ána Níl,
sem rennur um landið og gerir það frjósamt. Þá
sér hann, hvar upp úr ánni komu sjö kýr, feitar
og fallegar. A eftir þeim komu sjö aðrar kýr,
magrar og ljótar. Þær átu allar feitu kýrnar og
voru samt eins horaðar á eftir. Síðan dreymdi Faraó
aftur, að hann sæi sjö falleg kornöx á einni stöng.
Þá spruttu upp sjö skrælnuð öx, sem svelgdu í sig
fallegu öxin. Um morguninn sagði Faraó vitrustu
mönnum landsins drauma sína, en enginn þeirra
gat sagt Faraó, hvað draumarnir þýddu. Þá mundi
einn af þjónum hans eftir því, að Jósef hafði ráðið
draum fyrir hann og annan mann, sem verið höfðu
í fangelsinu með honum.
Faraó sendi samstundis eftir Jósef og sagði hon-
um að hann hefði frétt, að hann gæti ráðið alla
drauma. Þá sagði Jósef: „Eigi er það á mínu valdi;
Guð mun hirta Faraó það, er honum má til heilla
verða“. Síðan sagði Faraó honum draumana. —
Jósef var ekki lengi að ráða þá. „Það, sem Guð
ætlar að gera, hefir hann sýnt Faraó“, sagði Jósef.
Hann réði svo draumana þannig, að fyrst mundu
koma sjö mjög góð ár, en á eftir þeim sjö ár, þegar
ekkert mundi spretta, og yrði þá hallæri og hungur
í landinu.
Jósef var orðinn því vanur að segja öðrum, hvað
þeir ættu að gera, svo að hann fór undir eins að
segja konunginum, hvað hann skyldi taka til bragðs.
Faraó skyldi skipa umsjónarmann yfir landið og
láta hann safna miklum birgðum af korni á góðu
árunum, svo að matur yrði til, þegar hallærið kæmi.
Þetta ráð líkaði Faraó og þjónum hans vel, og
hann sagði við Jósef: „Með því að Guð hefir birt
þér allt þetta, þá er enginn svo hygginn og vitur sem