Heimskringla - 01.03.1888, Síða 3

en h;ifi raenn gó'Kan útbtínað, fá er
fiatS hvergi nærri eins tiltinnanlegt og
margir ætla, sem ekki pekkja til pess.
Ef inenn hafa tjald ytír vökinni, þá
eru menn svo gott sem inni 1 htísi;
bvo geta menn og haft ofn í tjaldinu,
og þaö hafa margir, og kynnt hann
meðan á umvitjan stendur.
1C. L.
1 S L A N D S-F R J E T T I R.
REYKJAVÍK, 27. .TAX. 1888.
Á k v e n n a s k ó 1 a n u m á Y t r i - E y
eru ntí 18 námsmeyjar.
Fiskafli er ágætur i Garðsjó.
Nokkrir liafa farið þangaö hjeðan innan
að og aflað vel, og mikið af f>ví vænn
jsorskur,
Tíðarfar iiefur í vetur, víðast iivar
á landinu verið líkt og hjer syðra. Um
árainótin gerði allliart kast, en síðan
koin hlákan, svo aö víðast varð alautt.
H af ís nokkur víða fyrir norðurlandi.
Eptirfyigjandi brjefkaflar segja gjör
frá hag aimonnings o. fl. norðanlands:
Htínavatnssý slu, 7. jan......„Vet-
urinn með betra móti til pessa. Á
bráöapest hefur lítið borið í vétur, enda
ber jafnan minua á henni, þegar fje
nær til hreinnar rótar og krafsjörð er,
eins og hefur verið í vetur. Flestir eru,
að jeg vona, nokkurn veginn heybyrgir,
enda er ntí fje fátt og margir vilja fara
vel með fje sitt, enda ætti mönnum
að vera farið að skiljast, uað fátt fje
vel haldið gerir meira gagn, en margt
illa haldið”. Það liggur næst fyrir al-
menning til lífsbjargar og viðreisnar, að
fara í vetur svo vel með fjenað sinn,
að hann geri fyllsta arð. Hið mikla
áfelli síðastliðið vor, ætti ekki að vera
tír minni liðiö, lieldur ætti skaðinn aö
gera menn liyggna. Ástand almenu-
ings er yflr höfuð mjög ertítt einkuin á
Útkjálkasvoitum, par sein skepnur eru
sárfáar orðnar; margir gjörast óþolin-
móöir tít af ástandinu og tala mikið
um að fara til Ameríku, ef þeir gætu
selt bústofn sinn, eu pað er ekki sjá-
anlegt aö þeir geti það. Þungbærust
eru sveitarþyngslin, og útsvör á efnuð-
um bændum skipta hundruðum kr.
Hafa hreppsnefndir sjaldan haft í eins
stríðu a'ö standa eins og nú. Hefur því j
sjaldan veriö jafn áríðaudi, sein nú, að I
þær með hyggindum og framtakssemi
láti til sín taka, til að gera sveitar-
byrðina sem ljettasta; ætti því aö halda
foreldrum óskilgétinna barna, sem þiggja
af sveit, til vinnu undir eptirliti lirepps-
nefnda; en sparsöinum og duglegum
fjölskyldum, ætti að útvega jarðnœöi
og hjítlpa þeim um eiuhvern búpenings-
stofn, til þess þær þyrftu ekki árlegan
sveitarstyrk, því aö „ódrjugur er jafnan
heimborinn eyrir”. -Eigi er annað sjá-
anlegt, en að sutnir lireppar komist
ekki af áu hallærislánsins, þó munu
sumir reyua að komast af áu þess, t, d.
Svínavatns- og Torfalækjar-hreppar, sem
ækki ætla að taka lánið, og tieiri hrepp-
ar vilja sneiða lijá því. enda er þnð 1
næst að halda, að það lendi á endanum
á sveitarsjóðunum að borga lánið, með
pví að þiggjendurnir geta þaö ekki.
Að segja, að hjer sje ekki liallasri og
að síðastliðiö vor, Invti eigi litið út fyrir
neyð og vandræöi, er fjarri ölluin sanni,
þó aö þaö liafi verið sagt af einum sýslu-
nefndarmanni, sein er launaður af opin-
beru ije, og sjer sjer liorglð með því.
Til merkis um ástandið hjer má nefna,
að fyrir 2 áruin var livert sel byggt,
sein hafði einhvern húskofu, en í ár
veit jeg til, að 15 jarðir, og sumar
allgóöar, hafa vorið í eyði, og fleiri
verðu í eyði næstu fardagaár. Uppboð
var haldi'S í haust á einum bæ í Vind-
hællslireppi, og lvljóp þar boðstofa í ii
gtafgólfuni á 4 kr. og nokkra aura, og
fjárhús yfir 40 fjar a 35 aura; eptir
pessu seldist annað á uppbttðinu. í
vetur átti í satna lireppi, að halda upp-
boð á kyrrsettuni fjármuuum fátækrar
ekkju upp í úfallið jarðarafgjald, um 80
Ur., en á uppboðinu inætti hreppsstjór-
lnu, sem letlaði að ivalda uppboðiö, og
annar maður tii, svo aö ekkert varö af.
Þesai flæmi sýna, livílík breyting er á
oröin, því að á uppboðum héfur veuju-
lega alit gengið út í fullu verði. Á
Hlönduósi eru litlar matarbirgöir; er
pað óvanalegt iyá Höepliners verzlun,
sem opt hefur reynst bjargvættur, þeg-
ar aðrar verzlanir hafa verið kornmat-
nrlauíiar".
Skagafjarðasýslu, 8. jan. . . .
ikið er látið af árgæskunni á Suöur-
landi, enda ætla fjöldamargir suður til
sjóróðra hjeðan að norðan, því að þeir
hafa lijer lítið við liundið, skepuurnar
eru okki svo margar hjá almenningi,
fullmn þriðjungi færri en í fyrra og
helmingi færri en fyrir 5 árum. Þó er
bót í máli, aö rní er búist viö, að menn
geti haldið skopnum sínum í góðu standi,
því aö lieybirgðir eru sæmilegar og svo
hefur veriö heldur góö tíö, þaö seiti af
er vetrinum. Uin jólin var sönu smnar-
blíða, þangað til á nýársdag; þá gerði
hríð, er stóö í nókkra daga og í þeirri
rumbu rak liafísinn upp í land, en í
gær lónaði hann dálítið frá, svo að
ekki er að vita, hvað mikill hann kann
aö vera.....E' ki er enn farið að bera
á bjargarvandræðum manna á milli, því j
að flestir hreppar keyptu allmikið af i
kornmat hjá Knmlsen fyrir hallæris- j
peninga, og svo eru miklar birgöir af j
kornvöru hjá kaupmöunum á Sauöár-1
krók, svo að búist er við, að korn
veröi sótt bæði vestan úr Húnavatns-
sýslu og ef til vill að norðan iíka, því
að á báðum stöðum er matvöruskortur
í kaupstöðum. Hallærislánið greiðir ó-
neitanlega úr hinum bráðustu vandræð-
ræðum, en margir kvíða .fyrir, þegar
kemur að skuldadögunum, því að pen-1
ingaborganir verða mönnum allertíðar I
í þessum árum, eptir því, sein komið
er hag manua.
Jarðabyltiugar eru fjarska miklar
og fjöldi af jörðum óbyggðar og ekk-
ert útlit fj’rir, að þær byggist allar
næsta ár. Að minusta kosti eru fáar
j byggðar enn af K'im, sem sagt liefur
verið lausum......Flestir umboðsjarða
landsetar, er búnir voru að fá heimild
til að kaupa ábýlisjarðir sínar, eru
liættir við að kaupa þær, og sumir liafa
euda sagt þeim lausum”.
Su ð ur-Þi n gey j arsýsl u, 3. jan.
... .„Síðan 17. nóv. hefur tíð verið hörð
°S jaröbönn víða hjer um slóðir. Gamla
árið kvaddi okkur og nvjn árið heilsaði
með stórhríðuin. Útlitið þykir ísalegt,
og sagt er, að hafíshroði liafi sjest út
af Skjálfanda og Eyjafirði, og mun það
satt vera, en þó eigi nema lítill jaka-
slæöiugur”.
Þjóbólur.
Iteykjuvtk, 24. des. 1887.
N o r ð u r-M ú 1 a s ý s 1 a, 7. nóvember.
„Heyskajmr í sumar varð með bezta
móti, enda þurf þess við, því nú er þegar
orðið hagluust fyrir suuðfje, einkumút á
hjeraðinu.- Kanpmenn þykja harðdræg-
ir í skuldheimtum. Gránufjelagið byrj-
aö iið stetna, og munu þar líklega fleiri
á eptir l'ara. Pöntunarfjelagið hefur
gert stórmikiö gagn lijer eystra, enn nú
er að koma einhver sundrung á það og
helzt útlit fyrir, að það leysist upp”.
Jsui'Kur-Þingeyjttrttjjitlu, Mi. nóvember.
„Hjer liafa undanfarin harðæri sorfið
fast aö mönliUÐi; fjenaöur hefur stór-
kostlega fækkaö síðustu árin og hávaði
bænda eru öreigar; jarðir leggjngt lijer í
eyöi hver af annari. Þéir sem einhvers
eiga úrkosti, liugsa ekki um annað enn
Ameríku l'arir”.
Svitur-Þint/eyjnraý*lu, 24. nóvember.
„Frá 4 17. þ. m. var lijer stilt veður, síö-
an óstöðugt. IJtill snjór erenn kominn.
DálKill fiskiafli hefur verið hjer alt að
þessu”.
l'fletur-SkutttifeHseýjiiH' -js. nóvember.
„Heyföng niauna eru vel hirt og meö
mcira móti; urðu þo margir lijer t'yrir
stórtjóni á beyjum vegila ofsaveðra í
liaust. Góður vetur það sem af er”.
Straiidmýnln, 3. des. „Tíð hefur ver-
ið injög stormasöni ng óstiit í a]t haust,
en lítill sujór,- -Algerlega aflalaust hefur
veriö hjer iiinan til í sýslunui í haust, og
lítur iJla út ineð bjargræöi, því nienn
raunu liafa hlífzt við að farga liinum
litla fjárstofni sjor til bjargar eins og
þurft hefðl, og er það vorkunn, þegar
vel liefur lieyjazt, enn fjenaður víðast
sárfár eptir fellirinn i fyrra”.
RKYKJAVÍK, 10. JAN. 1888.
Uókmentafjelagið hjelt aukafund
í Rvíkurdeildinni 2. jantíar. Þar var
rætt uin iieimfiutninsgmáliö. Eins og
mörgum mun kunuugt vera, komst það
iuál í suinar á þá afvegu, aö deildin
hjer lætur sjer nægja, ef húu fær allur
fjelagstekjurnar hjeöan af landi. Þetta
hefur Hafnardeildin ekki viljað sam-
þykkja öðru vísi enn svo, að 13 1400
kr. af fjelagstillögunum hjer á landi,
sem hún hefur áður fengið, gangi til
Rvíkurdeildarinnar [enn þau eru talin
all? 1700 kr.], þó með því skilyrði, að
Rvíkurdeildin taki að sjer útgáfu Skírnis
og skýrslna og reikninga. Deildin hjer
endurnýjaði eun á þessum fundi kröfu
sína um, að fá öll tillög fjelagsmanna
hjer á landi.—Samþykkt var að stjórn
deildarinnar gengist fyrir aö koma upp
einhverri sýnilegri minning um stofu-
anda fjelagsins R. Kr. Rask, í sam-
bandi við 100 ára afmæli hans í vetur,
lielzt brjóstlíkneski.
Síðar um kvöldlð lijelt dr. Björn
M. Olsen fróðiegan fyrirlestur um II.
K. Rask. Þar var - og sungiö kvæði
eptir Hannes Hafstein í minning ivasks.
F v r i r 1e s t u r kvennmanns u m
kvennrjettindi. 30. des. f. á, hjelt
jungfrú Briet Bjarnhjeðinsdóttir fyrir-
lestur hjer í bæuum um rjettindi og
menntun kvenna. Hún rakti sögu
kvennrjettipdinna í ýmsum löndum frá
elstu tímum fram á þennan dag, og
sýndi fram á liinn óeölilegá mismun á
rjettiudum karla og kvenna, er all-
staðar hefði átt sjer stað. Sjerstaklega
tók hún það fram, að rjettleysi kvenna
í kristnum löndum ætti að nokkru leyti
rót sína og viðhald í lærdómum biflí-
unnar, sköpunarsögunni, Móses lögum,
kenningum Páls postula o. s. frv. í
síöari hluta fyrirlestursins skýrði hún
greinilega frá framförum kvennrjett-
indanna á síöustu tímum í flestum
menntuöum löndum. Sjerstaklega tal-
aði hún um kjör og rjettindi íslenzkra
kvenna að fornu og nýju. Að lokum
benti Hún á, hvernig ráða mætti bæt-ur
á kjörum kvenna hjer á landi með ýmsu
móti. Fyrirlesturinn lýsti mikilli sögu-
legri þekliingu og var ski]>ulega sam-
inn. Málið mjög lipurt og fjörugt og
framburður skýr og einarðlegur. Þetta
er í fyrsta sitini, sem kvenumaður
hjer á landi heldur opinberan fyrir-
lestur, og er líklegt aö fleiri fari á
eptir, þegar svona vel er byrjað.
Bæjarstjórn Rvíkur. Þessir 4
menn voru kosnir í bæjarstjórn Rvíkur
3. jan.: H. Kr. Friðriksson yfirkennari,
endurkosinn, dr. ,T. Jónassen, Þórhallur
Bjarnarson prestaskólakennari og Guð-
braiidur Finnbogason konsúll.
Brennumálið. Eigandi hússins
Bjargasteins hjer í bænum, er brann í
nóvember f. á., var hafður i rannsóknar-
varðhaldi til nýárs, ásamt konu lians
Og bróður, og meðgengu þau fyrst á
gamlaárskvöld, að þau heföi unniö
þetta voðaverk.
Skiptapar. 31. des. fórust tvö skip
í fiskiróðri úr Keflavík, annaö meö 5
mönnum og hitt með 6 mönnum. For-
menuirnia hjetu Pjetur Sveinsson og
Pjetur Hclgason.
Sjálfsmorð. Áriö sem leið hafa
3 menn ráðiö sjer baua hjer í bænurn á
sama hátt, hlaupið í sjó fram af bryggj-
um eða klettum. Yirðist svo sem sjálfs-
morð sje að fara hjer í vöxt eins og í
öörum löndum, einkum í stórborguuum.
31. jauúar 1888.
T í ð a r f a r. Yetur hefur veriö allgóö-
ur víðasthvar á landinu fram að nýári. Á
útkjálkum (í Þingeyjarsýslu og víðar)
het'ur þó verið allhart síðan í nóv., og úr j
nýári var tíð lieldur að kólna (segja brjef
úr Þingeyjarsýslu) og útlit fyrir að
ha fís væri í nánd, enda liafði hafíshroöi
sjest við Strandir noröantil.
Bjargarskortur vofir yfir víöa j
á noröurlandi, þar sem málnytupeningur !
var í færra og rýrara lagi í sumar og
fiskiafli með minna móti, og auk þess
brugðust aðfiutningar stórkostlega bæði
til Borðeyrar og Akureyrar.
Kaupfjelag Þingeyinga. á
von á gufuskipi í febr. með nauðsynja-
vörur frá Englandi, ef ís hamlar ekki.
Möðruvallaskólinn er nú að
veslast upp, og virðist nú fullreynt, aö
þannig lagaður skóli þrífst ekki á Norð-
urlandi. Ntí eru þar að eins sjö uáms-
piltar, og verður uám þeirra æriö dýrt
landinu, þar sem kostnaðurinn við skóla-
lialdið er 8000 kr. á ári.—Þar á mót er
al þýðuskólinná Hljeskógum í upp-
gangi og vel sóttur. Þar eru 18 læri-
sveinar og fengu færri aðgöugu enu vildu,
þvi að skólahtísið rtímar ekki meira.
Hljeskógaskóla eru veittar að eins 300
kr. á ári.
S k r i ö a hljóp á bæinn á Steinum
undir Eyjafjöllum fyrir skömmu og
braut bæinn og gjörskemdi ttíniö, enn
fólkið komst af. Á tónið bárust þau
heljarbjörg, að 20 menngátu ekki hreyft
þau tír stað.
Þjnllkfí nan.
Útdráttur tír feröaáætlun póstgufu-
skipanna milli íslands og Leith á Skot-
landi 1888.
Frk Leith, Laura : 19. jan., 6. marz
og 23. apr. Tyra, 9. maí, Laura, 6. jtíní,
Tyra 4. jtílí, Laura 16. jtílí og 18. agtíst,
Tyra 10 sept., Laura 4. okt. og 12. nóv.
Til Seykjavikur: 26. jan., 14. marz,
30. apr., 25. maí, 12. jvíní, 23. jtílí (koina
þangað 2 þann daginn—bæði Tyra og
Laura), 25. áug., 25. sept., 12. okt. og 21.
nóv.
Til SeyðÍ8fjarðar: 15. maí, 9. jtílí,
13. sept. og 9. okt.
Til Akureyrar: 17. maí, 11 jtílí og
16. sept.
Til ísafjarbar: 20. maí, 15. jtílí og
19. sept.
Frá Reykjamk: 3. /el>r., 21. marz,
14. inaí, 2. jtíní, 26. jtíní, 27. jtílí, 29. jtílí,
7. sept., 2. okt., 19. okt. og 29. nóv.
----Laura fer 3 aukaferðir frá Reykja-
vík vestur um iand til ísafjaröar. Fer
frá líeykjavík 2. maí, 14. jtíní og 27.
águst.
(Eptir „Fjallkminnni”).
On to JKit'hmoinl.
Eptir A. F. Orant.
(Eggert Jóhttnnsson Þýddi).
(Framhald).
,Nei, það veit jeg ekki’, svaraði Gren-
ville.
(Kallaðu mig Coville, ef þtí getur, en
vittu að Dora Mordaunt er mitt rjetta
nafn; að jeg er stúlka, hartleikin af ein-
um, sem þó er íklæddur btíningi Sunnan-
manna. En hefurðu nokkur tíma heyrt
getið um ungan mann aö nafni Barker,
lierra iæknir?’
,Nei’.
(Auðvitað! Þtí gazt vitanlega ekki
þekkt neitt til hans, nema ef banamaður
hans hefði sjálfur sagt þjer frá lionum.
Jæa. Blóð mannsins, sem jeg var lofuð,
er á höndum mauns, sem er viuur þinn!'
Grenville kipptist viö. ,Ekki á hönd-
um neins vinar míns’, sagði hann.
,Menn kalla liann það þó, það er
æfinlega víst. Jeg á við Ralpli Porson’.
Grenvilie gat engi svarað. Hann að
eins staröi á sjtíklinginn, sem nú þegar
liann var þannig btíin aö opinbera sig,
lagöi aptur augun og var eins og hroll-
kuldi færi um hann.
,Mig langar til að spyrja þig að eins
að einni spurningu, Greuville, en jeg get
þaö naumast’, sagði Dora eptir litla þögn,
(en htín er þessi: Því fór ekki ktíian liel dur
gegnum hjartaö en öxlina á mjer? En
farðu nú til þíns verks og geymdu leynd-
armál mitt vandlega’.
En Grenville fór hvergi. Hann horföi
í andlit mey-skósveinsins meö því augn-
ráði, er ekki veröur lýst. En Dora sneri
sjer á beddanum og veifaöi honum burt
með hendinni, og þeirri skipun lilýddi
hann án þess að mæla orð. Augu þeirra
mættust um leiö og hann reis á fætur, og
varir hennar opnuöust, um leið og hann
gckk burt, til að segja að endingu.
,Láttu Ralph Porson ekki vita livar
jeg er. Hann hefur ekki hinn minnsta
grun um aö brúöur Rarkers, sem átti aö
verða, sje hjer. Við finnumst, aptur, Gren-
ville, en ekki hjer, aö jeg vona. Vertu
sœll'.
Dora horföi á ejitir honum, þegar
hann gekk burtu, og sagöi viö sjálfa sig:
,Haun komst aö liver jeg var, einmitt
þegar mjer reiö mest á aö dyljast. En
mjer er lield jeg óhætt að treysta honum
Hannlítur tít fyrir aö vera rnadur, og jeg
vona ac hann segi ekkert, þó hann og
Porson ef til vill sje vinir’.
Grenville gekk tít'tír þessu tjaldi og
ætlaði aö fara inn í anuað, til að leita
að Bolivar, en í þeim svifum kom skó-
sveinn, er fteröi honummiöa, en það var
skipun aö taka til starfa, og þeirri ski]i-
un þorði hann ekki annað en hlýöa.
VI. KAPÍTULI.
Porson fanginn.
,Þetta var mitt eina tæV ifæri og jeg
hlaut að nota þaö’. Þessi orð lirutu af
vörum mannsins, er hjelt á skannnbyss-
unni, sem lagt hafði Traey Dupont,
aorðanspæjarann, aö velli, meöan varð-
menn lians voru á ferðinni með hann til
tjalda Zubians, samkvæmt fyrirmæluin
Hills hersliöfðingja, Og sá er talaði
oröin stöklc á fætur frá trjenu, er hann
grtíföi sig við, og gekk hvatlega'burtu,
áður en varömenn spæjarans komn auga
á hanu.
,E ki datt mjer það í hug, að hann
mundi gera þetta’, sagði einn varöniann-
anna, ,þó jeg sæi að houúm bjó eitt-
, - --i. ' ‘i. >•
hvað í brjósti. En skyldi liann hafa
gert tít af við bláserkiun. Ef svo er,
þurfum við ekki að koma til Zubians,
heldur getum liorfið til baka í voru eig-
in hóp. Hill, sem heppilegt er, þekkir
okkur ekki, og á rnorgun verður hunn
btíin aö gleyma Norðanmanninum’.
Allir þrír lutu nví niður að Tracy og
sneru liouum við, en það var ekkert lífs-
mark að finna með honum.
(Haun er frá, .drengir!’, sagði einn
þeirra. ,Majóriun liafði ágætt tækifæri
og hann auðvitað skaut aö eins í þeim til-
gangi að fuligera verkið. En jeg segi
ykkur satt, hánn er býsna djarfur, að
skjóta þannig fanga, og það þegar for-
inginn hafði skipað honum að færa hann
lieilan heilsu til Zubians. En majórinn
er enginn viövaningur. Haun hefur
slarkað í gegnum að minnsta kosti eina
uppreist á Cuba’.
Þessir þrír fjelagar samþykktu að
hverfa aptur til hersveitar sinnar, fyrst
spæjarinn var dauöur, og segja engum
frá atburði þessum. Allir þóttust þeir
vissir um, að engiun annar en inajórinn
hefði orðiö honum að bana, og álitu því
að þeir gerðu honum ekki svo lítiö þægt
verk með þvl að þegja. Dupont var lát-
in liggja þar, senuliann liaföi falliö, rjett
í skugga hávaxins furutrjes, íklæddur hin-
um gráa búningi Suimanmanna. Yarð-
mennirnir gengu burtu í áttina til tjalda
sinna, og var það ekki svo lítið gleðiefni
fyrir mann er huldist í rvmna skammt þar
frá, ogsem ntí einnig gekk burtu án hinn-
ar minnstu samvizkunögunar. Þessi
maður var Ralpli Porson, majórínn frá
Cuba.
,Ntí þarf jeg að finna Greuville og fá
hjá honum ýmsar upplýsingar’, sagði
hann við sjálfan sig. ,Og jeg þarf ýið
hraða ferðum. Því hittist þeir hershöfð-
ingjarnir, þá kemst ILill að |>ví, að jeg
fór með heilbera lýgi. Þeir fara að
grufla upp ástæöurnar, sem jeg liaföi til
þess, bera þetta saman við liitt og gera
svo áætlanir, og það Jetur orðið mjer æði
hvimleitt.—Eoxhall er dauður, og dætur
hans einhvers staðar á leiðinni til Rieli-
mond. Og nema jeg vinni skarplega ntí,
er eins víst að jeg tapi Láru liinni fögru.
A f r a m til Richmond. Það skal niitt
orðtak framvegis, engu síður en Grants’.
Það var komið fram yfir miönætti,
þegar Porsou kom að tjaldi Grenvilles
og leit inn. En lækiiiriim var ekki kom-
in enn. Að segja, að Porson hafi reiðst,
er allt of vægt; li.-mn varð óður, dansaði
fram ogaptur títi fyrir tjaldinu, bölvandi
og ragnandi, þar til liann lieyrði manna-
mál álengdar.
(Liösafli fyrir vtustri fylkingararm-
inn’ hugsaði hann með sjer, eu dró sig
jafnframt í hlje inn í tjaldið og gægðist
tít með tjaldskörinni, og sá lmir fylking-
arnar gengu fram ígá þögnlar, eins og
allir væru málleysingjar. L'ndir eins og
seinnsti maðurinn var kominn fram hjá,
skreiö hann tír fylgsni sínu og sagöi við
sjálfan sig; ,Þar þekkti jeg Amber sveit-
arherstjóra. Haun er efalaust að hugsa
um hvar jeg muni lialda mig, þar sem
hann hefur ekki sjeð mig síðan í morg-
uu. En vertu sæll. herra sveitarstjóri !
Við finnumst máske í Riclimond’.
Hinn dimmi gönguþytur hermann-
anna heyrðist ekki meir, en dagsljósið
var í nánd, og nieð því eudnrnýjun ornst-
unnar, þegar Porson hjó sig til burt-
[ göngu frá tjaldinu.
i ,Jeg verð að fura’, sagði hanii viS
sjálfan sig, ,og jeg veit ekki neina jeg
sje htíin aö dvelja of leugi, að verja of
löngum tíma til að reyna að hitta Gren-
ville. Ef sá piltur gerist of einráður,
þarf jeg ekki annaö en iierða ofurlítið á
böndunum, og hanii niun ]>á rtjótt biöja
um vægð. Þeir þurfa uiíu ekki lijer,
I hvernig sem á það or litið. Lae hefur
i engan McLellnn eða hans jafuingja, til
að gauga friun i broddi fylkingar. Og þó
jegvildi, þá megnarekki armleggnr minn
að stemma ölduna, sem lilýtur aö lirífa
| Lee með sjer suður eptir. Jeg....
l.engra komzt hann ekki, því á saina
i augnabHki sá hann framuudan sjer mann
I sitjandi á liesti. Þessi mynd, er þannig
bar fyrir sjónir lians, sýudist feykilega
i stór, þar sem lidn kolsvört eius <>g
j skuggamynd bar við alstyrndan liirnin-
inn. Og mvudin sýndist í tæpra 20
skrefa fjarlægð. iiægri Uönd Porsons
greip eins og óafvitundi um skammbyss-
’unu, og jafusneninm ki]>])ti liann hinum
handleggnum tír fetamim, er Grenville
hafði btíið um morguinum áður. Þó
dítrinit væri gat Porson ekki annaö en ut
hugað, hve hermannlega inaðurinn fram
uudan honurn sat í söðliuum.
(Framliald síðar).