Heimskringla - 12.06.1890, Síða 3

IXKIHSKRIXOLA, WIXSIPEG, HAX., l‘i. .11X1 188«.
.1.
ÍSLAXDS-FRJETTIR.
LÝSING ÍSLANDS.
T e 1 e f ó n m i 11 i R e y k j a ví k n r o g
Ilafnarfjaróar . Til orða hefir kom-
ið, að reyna að leggja telefón miili Rvíkr
og Hafnarfj., og hafa verið haidnir
fundir nm pafi efni og itofnað fjelag til
t-'ess. 'I'alifi að 3000 kr. juirfi til fyrir-
tivkisina.
Ldfa'S hefir verift 2000 kr. hjerí Kvik
og llafnarfirði til fyrirtíekisins, mest-
megnis frá kaupmönnum.
Verölagaskrárnar fyrir tímabiiift
frá mifijum maí 1890 til satna tíma 1891
eru nií útkninnar í Stjórutifiindiinuni.
Mefialalin er: í Austr-Skafafellssýslu
45 au., í Vestr-Skaftafeilssýslu 50Ví, í
Rangárvallasýslu 48, í Árnessýslu 08, í
ivjósar- og Gullbringusýslu og Rvik 50, í
Borgarfjarftarsýslu 57, í Mýrasýslu 57, í
Snæfellsness- og Ilnappadalssýslu 55, í
Dalasýslu 53, í Barfiastrandasýslu 56, í
ísafjarðafsýslu 5S, í Strandasýslu 55, í!
Ilúnavatnssýslu 53, í Skagafjarðiirsýsiu
51, í Kvj.-ifjarÖMrsýsln 47. í binvi yjarsýsln
48, i N.-Múlasýslu 57J2, í S. Múlasýslu
43 iiurar.
U m b o ð „Norðrsýslu ng Reykjadals !
jarða og Flateyjar”, sem Jón á Gautlönd-1
um bafSi, liefir landshöfðingi fengið |
bróður sinum, btefáni Stephensen, til að j
gegna pví ásamt sínu umboSi (Múkapver- j
árklaustursumboöi) „þnngað til öfiruvísi
kami afi verfia ákvefiið”.
AflabrögS eru lnjög rýr ú jiessari j
vetrarvertlð Iijer við Faxafióa, Hlutir !
200—300, og þaðan af minni. Xokkru
meiri afii í Grindavík, enbestr í Herdísar-
vík; i'ar komnir um 1000 fiska hlutir.
1. á t u i r m e u n. Jónas Jóhannesson,
bóndi á Ondólfsstöðum í Þingeyjarsýslu,
bróðir Sigrjóns á I.axamýri, „góðr bú-
höldr og fyrirmynd bænda að mörgu
leyti”.—Halldóra Ásmundssóttir, koua
Jóns Olafssonar, fyrrum bónda á Lauga-
larnli, en systir Einars i Nesi. — Pálmi
Olafsson, bóndi á Svalbarfii í Dalasýslu,
„ineðhl inerkari bienda par”.
X ý 1 ö g. 22. mars eru þessi lög frá j
síSasta alþiugi staðfest af konungi.
24. Farmannnlög. 25. L. um löggilt-
ar reglugerðir sýsiunefnda. 20. Vifi-
aukalög við tiisk. uin veiöi á íslandi 20. í
júní 1849. 27. L. um breyting á nokkr-!
um prestakölium i Dala og Barðustrandar
própastsdæmum. 28. L. um breyting á 1.!
gr. i 1. um skipun prestukalla 27. febrúar j
1880.—Eftir ei u pá 13 lög óstaðfest.
Prestakall veitt. 10. apr. Stað-
arstaður veittr af kouungi Eiríki pie.-ti j
Gíslasyni á Breiðabólstað sninkv, Uosn-
ingu safnaðarius.
V e r s 1 a n i r 01 a u s e n s s e 1 d a r.
Siiturðr Sæmundsen hefir keypt Ólafs
vikrveisliiiiiiia, 1{. Riis versluiiiiia á Borð-
eyri, Z 'llin-r, tengda-onr Cliinsens, veisl-
iiiiit.a ■> ís iiifii, eu llolg. C.aiisen soiu
h.ms veisliii.inii í Stykki hóliui.
Pöntunarfjelög eru í lithim við-
gangi i Htínavatnssýslu, segja brjef paSan
enu aftr fremr í Skagafirði. „Vænta
inenn töluverðrar samkeppni í kaupum á
Þessu sumri. Margir iijer liafa góðan
hug til kaupmanns G. Thordal, ef hann
kemrhjertil fjárkaupa í sunwr” (segja
brjefin).
J ö kl a r a r eru farnir uð losuu dálítið
úr verslunarböndunum. Suinstaðar. par
-ru vörupantanir komnar á í sambandi
við Ðalamenn. -- Svo er kaupm, Thoi
Jeusen úr Borgarnesi fáritiu að hafa tals-
vei ð viðskifti par vestra og fór pangaS
nýlega með vöruskip. Hann rekur versl-
un sína iiieS miklu fjöri ogdugnaði.
Ii a u p s k i p vóru sem tiðast að koma
t.ii norðrlandsog vestrlandsí aprílmánuðl.
Ilvai rak í apríl að Ásbúöum á
Skagn, 35—40 álua langan. Eigendr:
Jó.nilat böndi Jóiiiitansson á Iloltastöðum
og I’jetr bóudi PjetiSsou á Guuusteius
st iðum.
íslenskt vöruverð erlendis
er enn iitS lækka. og litr sem stendr illa
út meS i erð á fiski og lýsi vegna hins |
mikia afla 5 Xoregi. l’l) og æðardúnn |
var heldr aðlækkai verfii er sí ð'ast frjettist. ’
.1 urðskjáiftur gera smáinsaman ■
vnit við sig hjer í Rvík og nærlendis.
Seiuast suöggur kippr á sunnudagskveldið j
T í ð a r f a r. Hin sama veðrlilíðu 1
helst, og er nú vonaudi að vel vori. Grófir j
þegar kominn álika og stmidum í júní.
Aflabrögð nlt uf lieldr treg við I
Faxafióa, enn ('ó lieldi Jiflegri uú síðast.
Á Eyrarbakka var t. muí bæ-tr afli 23 í !
hlut. í Vestmaunaeyjuui allgófir afii.
Látnir m e n n (um miðjan f.in.): i
húsfrú Þordís Hildebrandt á Vindhæli í |
llúuavatnssýslu, ekkja Ilildebrandts
kaupmanns, uin áttrælt; Ilúsfrú Björg
Berentzsen, kona Berentzsens liorgara á
llólanesi; Gunnar bóndi Gunnarsson á
Hafragili í ytri Laxárdid.
Sýslumaðr settr í Rangárvullasýslu
frá 1. maí á Egin ábyrgð cand. jur. JBjörn
Bjurimrson. (Fjallkonan).
Telefónfjelag Reyltjavíkuri
o g II a f ti a r f j a r ð a r var stofnsett 26. j
þ. tn., eins og til stófi, i því skyni afi Gestaherbergifi (stofan) segir Hal j
leggja telefón inilli Reykjavíkur og Ilafn- j 3tei)d ad sje randaíasta tuejarlnisif! á ís-
arfjarfiar, halda honum við og hagnýta , . , . , , ,
, ’ , landi. Það gestalierbergi er hann hafi l
hann. Voru fá fengnar 2000 kr. í liluta- j .
loforfium, en vís von um nokkra fleiri, j kynnst hafi veriö ineð þilgólfi og að á |
og álitifi áhættulaust aö byrja með pað. j stafni pess liafi verifi 6 rnðu gluggi (hver j
Lög voru snmpykkt og stjórn kosin (Jón j rdpa 8 + 10 puml.). Undir gluggannm i
Þórarinsson, Guíbr. Finnbogason, Bjö.rn j hafi stnði5 gUrautlau6t furuvifiarborð og j
Jónsson). Viðina, staurana eða stoðirn-j _ ,, , , , ,
. - . . sjalfsaut til að slita efni pess ekki aö o-
ar undir praðinn, skyldi panta nu pegnr
frú Mandai, og annað efni og áhöld síðar j Þörfu hafi pað ekki verið núið of opt me* j
í v.or. Síðuri part sumars á svo að leggja j pvotti. Á borðinu haíi verið dálítið j
práfiinn og láta telefoninn taka til starfa. j Unyppi af har'Sfl'ski, diskar meðbyggkök- j
.1 a r fi r te k t a r f j e 1 a g Keykja- um á, sem ekki hafi verið eins seigar
v í k u r. Sama d«g 26. p. m., var stofna'K , undjr tönninni eins og höggspænir—hann j
fjelag, er svo heitir, með peim tilgangi, „i... zzn.i___í
Uuð hvetja meiin til afi taka óyrkt land til
ræktunar og Jjetta möniium kostnafiinn
við pafi svo sem iimit er”. Stofnendur
voru 10 uienri hjer i bænum, embættis-
menn u" 'borgarar, er Jiafa fengið sjer út-
mæidar til túuræktar um 70 dagsláttur í
landeign bæjarins hin síðustu missiri,
mpstallt frá pvi í fyrin; auk pess ek’ii
nokkrir peirra fnim undir 20 dagsláttur
samtals af ræktuðu laudi (túiiuro). Fje-
lugið ætlar að eiguast og nota í samein-
ingu hesta og vagna, plóga og herfi og
fleiri j.irflyrkjutól. Sömuleiðis að vera
sjer úti um gem inest af áburði, er til
fellur í bænum, láta gjðra safngryfjur fyr-
ir haun utanbæjar o. s. frv, Til pess nö
standast pann kostuað skalgreiðaí fje-
lagssjóð 5 kr. tillag í eitt skipti fyrir öll
fyrir dagsláttu liverja af óræktivSu landi,
ertekið er til ræktutiar, og ársgjald að
auki 1 Ur. fyrirhverja dugsláttu af yrktu
ogóyrktu landi.
Á undirbúniugsfuudi nokkrum dög-
um áfiur liöfSu peir landlæknir Schier-
beck,kand. ÁsmundurSveinsson ogyfir-
rjettarmálafærslumaður G uðl.Gu'timunds-!
son verifi kosnir til að semja frum-
varp til luga fyrir fjelagið. Var frum-
varp petta snmpykkt ejitir nokkrar um-
ræður og peir hinir sömu kosnir í stjórn
fjelagsins til næsta afialFundar (íjanúar
1891).
R a n n só k n a r í e r ð i r Þ o r v a 1 ds
Thoroddsens. Dickson, auðmaður-
inn frægi i Gautaborg, erlagtlrefir stór-
fjo ti! noröurferða Nordenskiölds o. fl.,
lrefir boðizt til að kosta rannsóknarferð
Þorv. Thoroddsen í surnar Irjer álandi,
er pingið neitaði um í fyrra, ef hann
ranustikar Snæfellsfjiiligarðinn, á sama
hútt og hatin iiefir rntmsskað flesta hluta
landsins áðiir,
V e r ð 1 a u n a p e i\ i n g h á s k 61-
a n s (gullmedalíu) í Khöfn, liefir landi
vor. Nikulás Runólfsson, aðstoðarmatf-
ur vifi fjölfræfSingaskólann, fengið i vet-
ur fyrir ritgjör'5 í náttúrufræði: um gagn-
sa'i i blöndun vökva og dupta með lík -
um ijósbrotnm.
ít e i fi u r s in e r ki. Limdlæknir G.
Scliiertiecl; sæmdnr riddarakrossi daunc-
brogs-wðutuiut' 11. f. m.
fx’ifold.
T íð arf a r. Xorðanlauds
hálfaninánuS fyrir sumarmálin (lnorðan-
kuliianæðingar og stundnm stórhríðar á
útkjálkum” er oss skrifafi úr Mififir'Si.—
Suiitianlands hefur siSan á sinnarmálnm
verið einnuina blíðviðri.
S k e n u ti ö 1 d góð tlm allt laud.
II e y f y r n i n g a r með mesta móti
vífiast noiAe.nÍMnds.
„A f 5 r !i á 1.1 v e r fi á fje er nú orðið
fyrir noi fiau: ær 16—19 kr., gemlingar 10
til 14 kr.. ajli'r vduast eptir sama fjárveröi
í haust, sem var síðustlifiifi haust”, eross
skrifað úr lliínavutnssýslu.
II v a 1 r e k i. Ur Húnuvatnssýslu er
oss skrifað 20 f. in.: „Hval rakánorðan-
verfium Skaga priðja dag jiáska, lijer um
bil 45á)na langan með höfði og sporði
að telja. Reki pessi tilheyrBi Gunnsteins-
-t'iBum afi linlfu leyti, en Iloitastaöa-
kirkju að hiimm helmingnum. Ilvalur-
inn var gamall, spikogrengi að vísu 6-
skemmt, en allt hitt ónýtt. Ekki hægt að
sjá, hvaB liouum hefði orðið a'S bana
kveðst hafa sje5 eins óálitlegar kökur— !
fiaska með brenuivlni, er litið liefði út |
fyrir afi vera ágætis hleðsla í sprengikúl- (
ur, uudirskél fuU af feitmeti, sem, ef!
lauslega pýtt, mundi mega kalla srnjör, og
3. niarka kanna full af mjólk. Kaunau,
í mótsetningu við allt hitt, segir liann að
hafi veiið hrein og mjólkin góö. Þetta
herbergi segir hanu að hufi getaB stæit
sig af húsbúnaði, er hafi samanstaðið af 4
stórum kistam, en sem hann áleit miður
hentugar til fiutninga. Svo getur haun
pess, að á meðan hann og peir fjelagar !
hans drukku mjólkiua og virtu fyrir sjer
harðfiskinn, kökurnar, smjörið ogbrenni
vínið, hafi húsbóndinn seti'S á kassa og
danglaS fótunum I gólfið, að hann hafi
verið með hina ævarandi íslenzku skó úr |
óverkuðu leBri á fótunum, með óhemju- j
stórann bólstur af óhirtu liári á höfðinu I
og — óhreiun um nefik.
Lýsingu húsakynnauua á íslandr end- j
ar hann með pví að segja, að vanda'Sasta
húsið á eyjunni sje fangahúsið I Rvík, og
að hið markverðasta í sögu pess húss sje
pað, að i paB hafi aldrei komið fangi-
Hann segir Reykvíkiuga óspara að segja
frá pví, sem fullkomnustu sönnuninni
fyrir dyggðaríki landsmanna. Jafnframt
lætur hann þess getið, uð fangahúsið
mundi ekki halda duglegum fanga nenra
hann væri í járnum, pví engar sjeu járn-
grindur fyrir gluggunum. Þá drepur
hann á dyggðaríki íslendinga. Segir pað j
væri rangt að ímynda sjer pá alla full- !
komna í rjettlætinu, eða að ísland sje
eins laust við synd eins og írland er laust
við höggorma. Því til sönnunar segir
hann að 15% af börnum er fæðist á ís-
landi sjeu laussleiksbörn. líauu segir
pað ekki satt aB drykkjumenn og bein-
ingamenn sjeu ekki til á íslandi, og ekki
heldur sje pað satt a5 íslendingar æfin-
lega neiti að taka peninga nf ferðamönn-
um fyrir greiða. Hanu segir pvertá móti
að peir veiti gjuldiuu æfinlega móttöku og
var um í einu tifelli liafi verið sagt að );aö væri
oflítið, enda pótt ekki heffli veriB ástæðu-
laust að efa að svo hefði verifi.
Hann segir pað almennt að ákæra Js-
lendinga fyrir dofinskap, seinlæti og
skerpuleysi, en segir það blandaðan sann-
leika. En haun segir ekki undarlegt pó
þeir væru pað, standandi eins og peir sjeu
alla æfi á takmörkum Jífs og dauða.
Mann fram af ruauni, öid eptir öld, hafi
peir mátt berjast við bæði frost og eld
og ófrjóvsama jörð, umkringdir af preng-
ingum á allar liliðar og ófáanlegt að peir
megi ráða sinni egin löggjöf fyrir hugs-
unar- og kærulausri liai ðstjórn. Þetta
allt segir hann líka að hafi sett merki sitt
á íslendinga. Þeir sjeu á svipinn börku-
og kuldalegir, og að á miðaldri sjeu and-
lit manua veujulega orðin preytu- og
pyrkingsleg. lianu segir það liti svo út
a5 ísl. kappkosti að æfa sig í að dyija
►. C
Ce
lti YDS. FRUIR §1,00.
DÚKAR He. YD.

9 ©
•<
x
U*
#1*
H M
>
H
3 H
> >
-3 96
Oiidm. .Toliiiísoii.
mw. HOENI ROSS 00 ISiBEL STS, Winnipeg.
>* H
H
z >
r s
o
3 >
3 H
H
^ >
* X
ís "■
o
að lijón ein hafi riðið 20 mílur vegar mefi J pessuin svivirðilega dóini um nýleudu- j urorðið skaðsamlegt vopn i hendi óvit
barnsittd'iuðsjúktaf barnaveiki((7ro»p). { bua ætlum vjar ekki «ð verja þá aö/kiísk ; ans, einkum fyrir hann sjálfau; en yil;
einu daginu sem peir fjelugur itafl verið j
við Geysir, af því þau lröfSu lreyrt afi par i „afi afi eins einn maður liafi veriS a-
væri framúrskarandigóðnr ameríkanskur | litinn fær um að vera skrifari sveitariunar
læknir i förinni, og af pvi lijeraðslæknir- J í X. í.” Hjer bregður aptur sannleik
heföi verifi kominn burtu, er pau | fyrír í avip, en aðgætandi er, aS nú „tal
ar ltann ekki af sinu eigin”; liann krækti
í petta frá „Heimskringlu”, sem hann, án
Yfir höfuð er það auösætt að hann efa.er pakklátur fyrir láuið.—Menu purfa
vill fara vel me'5 menuina sjálfa, eius og j alIs ekkl «ð T,'r:* 111:1 að «d«r, aem lelk-
menn, T>ótt þeir ekki Fegar í statf, sjeu
mu
komu til hima*
dæmi hver par um sem lionum ; hann ekki lilýðnast pessu vel meiuta ráfi
sæmilegt. Og ennfremur segir ! voru, verðum vjer, ef til vill, neyddir til
aB hirta hann nokkuð alvariegar næit,
enn vjer viljum gera mí, svona í fyrsta
siuni.
Þrír búeudur í Xýja íslandi.
VI li L-POSTAK.
líkaer auðsjeBá pessum útdreguu púnkt
unr. En pa'5 verSur annað uppi á ten-
ingnum pegar hann fer að lýsa tilburð-
um peirra, búningi, siðum, liúsakynnum,
—í stnttu máli öllu sem peir gera. Pá
'kín hæðuin út úr nærri hverri einustu
setningu. Þeir eru pá barbarar, sem
ekki hafa vit á að hafa petta öðruvísi.
„Illt er að heyra ungann (k)Runka,
ófleygann i hreiðriuu”.
Garnait orðtak,
í 17. tölublaði „Lögbergs”, 7. maí, er
ritsmrS nokkur með ylirskript: „Xifiur
í Nýja ísiandi”, er byrjar á pessum lær-
dómsríku orðum: „Það rnætti mörgum
virðast óparfi, afi fara að rita um Xýja
ísland” o. s. frv.—Þetta er hin langvitur-
legasta og skarþasta setning í allri grein
inni, pvi í þett’í sinni hefði sannarlega
verið heppilegra fyiir alla málsaðila að
-paraBur heffii vevöið pappír, penni.blek
g timi höfuudarins, heldur en mi -brúkn
tillt petta jafn sorglega og höfundurinn
gerir að pessu sinui.
eptir sögn' skurfiarmanna. Allur hval-
urinu upjiskorinn, pegar elgendur komu úugsanir sínar, koini rcfiulcga frum lyrir
til, og áskyhlu skui-5armenn sje Jý alls 1 ókunna menn með einhverja kæruleysis-
grímu, og pó sjeu þeir í rauninni blið-
Fólkstala á Grænlandivar
í árslok 1888 samtals 10,221. Þar afvoru
4838 kailkyns og 5383 kvennkyns. Sá ó
venjunjikli munurá tölu karla og kvenna
stalar sjálfsagt af því, að svo margt fer í
$jóinn af karlmaimapjóðinui. Af 281 dáu-
um pað ár (1888) böfðu 41 furizt af slys-
um, par á meðal 31 drukknað á húð-
kéipum. Fólkstala jókst á Grænlandi
p .ð ár um 99.
Fólkstala á Færeyjumvar 1.
febr. p. é. 12,953. Þar af voru í einum
kaitp-tMðnum á ej’junuin, Þórshtifn, 1303,
itv ■ • ’, i xt y..ja\ík fyrir 35 ár-
■ (i8x* ... .íii.s i. okt. i85ð).
hvidsins”.
S k ii : ii fjarðars ý s 1 u 19. apríl:
„Tifiin einlægt hin beztaað undanteknum
nokkura daga kuidasteytingi á norðan
nú að undauförmi. Skepnuhöld inanna
í bezta lagi. Útiit fyrir talsverBar hey-
fyrningar hjá.mörgum. Fjekomið í geysi
hútt verfi mimiiiui á milli.—Meðal látinna
heldri bænda ntá telja Gunnar Gunnars-
son á Hafragili, nýtan og ötulan mann,
huíginn á efra aldur”.
11 ú n ii v m t n s s ý s 1 u 22. apríl:
„Xorðanátt og kuldi liefur verið nú um
tíina :t'5 undanförnu; annars yfir höfuð
góð tið. Menn farnir að sleppa fje. Fjár-
hökl almenntí góðu lagi og’heyfyrningar
me* lauguie.sta móti.—Xokkrir menn
hafnnýlega dúið lijer í sýslu, par á meðal
Jón GuSnnindsson, bóndi i Hvammi í
Laxárdal, fyrrum bóndi á StrjúgstöSum
og Móbergi, merkismaður, valmenni og
Ijúfinenni, er kom upp 9 börnum niann
vænlegum með litlum efmim á ljelegum
jörðum.—Nýdáiu er og Þórdís á Vínd-
bæli, ekkja Hillebrundts, fyrrum verzl-
unarstjóra i Ilólanesi og Blönduósi, víst
áttiseð afi aldri.—Eun frenutr nýdáin
Björg, loina kaupmanns Berndtsens á
Hólanesi.
Vestursýslubúar eru uúað hugsa um
að fara ;tð Jtaila sjer a5 Zölner metS vöru-
pöntun, hvað sem úr pvi verður. Fjár-
loforð datrf, enn sem komið er.
Prentsmifiju sína hefur Sigfús Ey-
mundssou seit Halldórl ÞórSarsyui bók-
biud'iin, og peim litstjórum blaðauna
„ÞjoBólf-i” og „FjMllkouunuar”.
Þjóðólfur.
lyndir og örgerðir. Hvert petta komi af
sjálfsálitieðaaf varasemi aðberasig sam-
an vi« hiua ókunnu, sem náttúrlega eru
ómxld stærð, pað kveðst hann ekki vita.
Stórlæti fyrir ættgöfgi segir hann al-
mennt, pvi allir sjeu komnir af gömlu
Noregskougum, Hinn ruddalegasti
íslendingur sem hanu hafi sjeð, og hinn
eini er siíelt vildi troða sjer upp á erlendu
mennina, segir hann að hafi stært sig af að
geta rukiS ætt sína 1,200 ár aptur í tímann
og náttúrlega eins og allir afirir beint til
Xoregskonga. llann hrósar peim fyr-
ir pekkingu á sinni egin sögu, og segir a'S
peir verði eldfjörugir og brennheitir und
ireins og gömlu sögurnar peirra sjeu
nefndar á nafn. Hann segir og yfirgengi
legt hvað margir þeirra sjeu kuunugir
enskii og pýzkri literature. Blíðlynda
segir hann íslendinga vera og alítur
rangt að tiloinka sufiurlandapjóðiunim
einuin hina brennandi ást og örlyndi.
íslendingar muni vera öldungis eins við-
kvæmir og íbúarnir á Grikklandi eða
eyjunni Ceylon, en að peir beri ekki
kjartað utan á treyjuermunnra. Þeir unni
eginkonum sínum að jaf naði meira en kon-
um nágrannanna,ogað pað sjenokkuð sem
ekki sje æfiulega sjerlega mikils metið
i suðurlöndum. Svo getur hann pess,
sera da'mi upp á viðkvæmni íslendinga,
F.ptir nokkur inngangsorð, mjög óljós
lega og ófiinlega rituð, rekur liöf. sig
fyrst á „títtiutnlngMna miklu” og segir
að pá liafi pað o: X. í. „misst alla sina
beztu og mestu menn”.
Iljer hefur að vísu. máske í fljótfærni
og óviljandi, slæðst með dálitið brot af
eannleika, en pað erum vjer fúsustir
manna á að fyrirgefa, enda verBur pessum
ritsmið slíkt mjög sjaldan. Að eitthvað
færi af betri eða beztu mönnum í „mikl 1
um títflutningi”, leiðir af sjálfu sjei; svo
framarlega, að eitthvað var til af slíkum i
mönnum, a5 peir hafi ollir fari'5, er t.lls
ekki par með sagt.
Eigi mun lieidur neiuum skyuber-
andi manni koma tll liugar, a5 li'ta eða
kasta steini á pá, er eptir urðu,fyrirtítfiutn-
inga pessa, pví pað munu ekki hafa verið
þeir, er verið var aB flýja, og síst gátu
þeir menn sakast um útflutninginn, er þd
sátu lieima á íslandi, og komu lijer tieir
um árum síðar. í heild sinni kemur
petta títflutningamál lijer fram mjög
svipað pvi, er sagt liefur verið um fram-
komu einnar ónefndrarstærðarúrsauðar-
leggnum.—
Þarua fór Runki é r.....!!!
/anflutning til X. Islands væri meiri j
ástæða að athuga, enda gerir R. það, en— 1
upp é siun máta. Svo hljóða hans orð:j
„Þeir sem fluttuburt höfðu eðlilegamjög
Idga hitgmynd umlandið, sem þeir skildu
við” o. s. frv. Þetta er gagnlega að orði
komist og kurteislega gagnvnrt þeirn, er
burt fluttu, nð bregða þeim um Idyar,
ógöfugar, auðvirSilesar hugmyndir- og
liugsunarhátt g>'.u nýlendnnni, pessar
hugmyndir, segir hann, liatí fijótt tít-
breiðst og af því hafl leitt, að síðan „hafi
engir leiðaHdi áhugamenn komið hingað
til að staðnæmast ajer”.—Og vel segist
honum núna, skepnunni!!
Líka segir hann, að 'Winuipeguienn
hafi tekið hvern „álitlegau mann”, er
heiman hafi komið og ráðið lionum að
fara í hamingju Pænum eitthvað annað,
en í „pokaháttinn og aumingjaskapinn” í
N. ísl., og pví haíi N. í fengi 5 svo fáa af
slíkum mönnum. Fagur vitnisburBur urn
Winnipegmenn!—Ilvað seni satt kann að
vera í þessum áburði hans á Wiunipeg
btía, pá vill pó svo vel til, að hingaB hafa
einmitt komið nokkrir af vorum nýtustu
mönnum síðan títflutninginn; en vjer
metum ekki gildi manna að ein» eptir
efnahag, en R. pekkir, ef til vill, ekki
annað gildi.—Þar uæst fer hann a5 skim-
astum,hverthjer muni veranokkra menn
að flnna, „sem vinul fyrir pjóíargagn af
heilum hug,en ekki að eins af eigingirni”.
í peirri sjóferB er hann ekki fengisamur;
kemur kaldur oghrakinn og nærriöngul
sár i landi.—„Veslings” Uunólfur!—Fvr.r
A: „Hevrðu kunniugi! Þurfa endi-
j pvi vaxnir, að standa í brjefaskiptum við j leEa að vera Oskepnur í kúgildi? Geta
hjerlenda embættismenn á peirra máli, Þ;Ur ekki verið fleiri eða færrif”
j svo vel sje. Sveitaritnriun verfiur að; Bt „Það helcT-jeg. í rauuiuiij er
j hafa talsverSa pekkiug á gangl hjeriendra j nafninu kúgildi nieiutar 6 ær, en jeg
J stjórumála, og par áð auki verður hann 1 ;úít að í kúgildi gætu líka verið 7 skepu-
j að vera svo fær í enskri tungu, að hann ! ur, t. d. 6 sauðir tvævetrir og eitt naut
[ geti brotist fram tír ensku sendibrjefi án j gamalt, pví pó pað sje auðvitaS meira til
þess, aSmisskilja eins hraparlega og sagt j niðurlags, er hvorutveggja jafnt á íands-
j er, að einu af hinum „sárfán” hafi eitt1 vísu’’.
! sinn gert. . »
M i s g r 1 p. V on a gestuiu. Dreug -
9ú saga hefur gengi« pannig hjer um | ur sendur á bæ eptir borðáliöldum..
nýlenduna: Maður einn f*r brjef a ensku; j drengurinn kemur aptur rneð kvistóttann.
hann fer til grantia síns, er póttist fær í plankastúf. „Hjerna pabbi!”.
flestan sjó” og biður hann skýra sjerefni Faðiriuu: „Þú áttir ekki »ð sækja
brjefsins. MaBurinn sá hinn spaki aegír; j planka, en— látuin biða— jeg heU jeg
„Láttu mig sjá seftilinn, bróftir”. .Síðan geti haft bann í hrossabrest”.
tekur hann við brjefinu, sein sagt er að j
hafl verið af „banka”, setur upp allmikinn j
spekingssvip, grettir sig dálítið og les í
hljófii: lírur sífian til skjólstæBings síus j Bvar: 8iæpa lielgra maana höfuB.
með liátiðlegum ineðaumkunarsvip, en j * * *
segir sífian: „Þú verður a5 fara á auga-j Oddur talar ekki um bjargráfi í
bragfiitil Wiunipeg, itiaðurl par erupen | kirkjunni. „Þaðerltraparlegar mic-
ingarnir sem pú átt uudireius að veita ; akilningur Þessvegna drukkuar fólkifi
móttöku”. Mannskepnan stó5 sem steiui I’ H r-
J lostinn af undran og fögnuði við penna I
gleBilega boðskap, leggur saiut á stað svo j
„Hvai?
íiiingar?”
tivar:
gera „ekta-ísienzkar lnust
fyr.r pápum’
inælandi: „Já, gaman er a5 vera svoua
að sjer”. Eu þegar bann koiu til Winni-
peg, kora anuað hljóB í strokkiun; pa
tkuldaði hanu og vsr krafi.nn nm pessa
peninga-upphæð,
Þá segir sagan hnnu hafi stokkiS upp
hart og títt, ogmæltreiður mjög: „Fari
hauu logandi, greujandi fvri herjans vit
leysuna og—montið”.
Hefði ntí slikur maður og pessi, sje
sagan aunars sönn haft pað oftraust é
sjer, að sækja uiu skrifara-störfin, hefði
sveitarráöið satinarlega fariB óheppilega
ineð vald sitt, ef pað hefði veitt honum
starfann. Þuð hefsi getaS kostaS sveit-
ina tvenna $90,00; en sveitarráS vort er
of gætifi til þess, aS gera slíkt „axar-
skapt”.
Ekki segir K. M. íslendinga mjög
fjöruga „starfandi meðlimi kirkjufjelags-
ins” og ærið hafl peir, sumir hverjir, ver
ið dýrkeyptir í slikar farir. í starfi
kirkjupingsins munu sendimenn hjeðan
hafa tek'ð pann pátt, er sannfæiing peirra
og uraboð leyfði peira; lengra var ekki
hvggilegt að fara. Eu hvert haun kall-
ar pað að taka „afarhátt kaup”, aS íara
slíka fer5 um bjargræðistíma, kosta sig
aö öllu; kaupa inann til a5 annast heim-
ilið í fjærveru sinni og fá ekki eitt ein-
asta cent fyrir, pað látum vjer hann um,
eu til pessa vitmn vjer dæml.
Ef hann vildi gera svo vel næst, peg-
ar hann ritar „að neSan”—pótt reyndar
væri óskandi, að slík ósköp kætnu ekki ;
optar yfir hann—og benda oss á hvar þaS
er, sem menn geta fengis hlutina fyrir
minna eu ekkert; fyrir pað skulum vjer
vera honum pakklátir og á pann markafi
mundum vjer X. íslendingar koma meS
pokana—ekki pokaskapinn okkar, til að
fá okkttr „sína ögnina af liverju”. Má
ske okkur veittist líka stí ánægja, aS sjá
par vin okkar.
Hnútum peim er R. kastar t’.ð pre-sti
okkar, ætlum vjer houum eður safnaðar-
nefudunum aS svara, endaer pað all auð-
velt verk; prestur stendur sannarlepa par
vel að vigi.
Og svo er pað' bezta við alla pess„
j Runólfs-romsu, að hauu kemur ekki með
eitt einasta leiðbelnandi ráð til nýlendu-
manuM. Á patt ekki til, veslingur.
Að sinni uennum vjer ekki að týna
fleiri spörð, sein eru víðsvegar í grein-
inni eptir pessa kind, en viljum að end-
*
„Tekur a5 htllast
„Að hverju leyti?”
„Þeir ertt alltaf að vasla og v e r j a sig
„Bull!”.
„Ónei, auliun piuu, Jtað stendur svart
á livitu í „Vilsunni”.
* * *
Svaraðu fljótt herra!: Er mögulegf
að gera alkunnugt pað mál sem hvork;
hefurverið hugsaSeðatalað?
Svar: Já, já. Ef ekki fást reglur
fyrir pessu I loyic Jóns, þá er ekki annað
en búa til strokkvindti og sjá hvað gengur.
* * *
„Heldurðu laxiað Musterlsmafturinn
verði lengi með brjefið sitt?”.
„Það er ekki gott að vita—liklegast
er samt, aS niðurlagið komi um p*r
mundir seni skolla tós hnrttir afi elta
lömbin”.
. *
Prestleg hógværð: „Jsgheimta
enga borgun fyrir aukaverk, en—jeg tek
við öllu sem að mjer er rjett”.
* * *
Brnndnr: „Ertu einn úr „klikknnni
Xonní?”.
Jón: „Vístekkii”.
Br: „Sýnist pjer ekki ráðlegra að
fylgja mestu og beztu mönnuuum?”’
Jón: Jú, einmitt og pessvegna stend
jeg kyrr í frjálsa llokknutn, en gef peim
gainla allar „klikkur”.
„Ljótur ertu Jón!’’.
Hvað eiga fátækir landar að gera
pegar peir mæta hörðu árferði í Ame-
ríku?”.
Svar: „Skjóta fáeinum dollurum” til
ættlendinga sinna heiins. sem fnllvel
komast af.
*
* *
„ÆtlarSu að fá pjer uokkra andlega
hressingu i dag?”.
„Já, vertu viss kaUiun ininu! Jég
tek árbit að Jóni, jeg fer til Björns að
nóni, á náttmálum geng jeg norSur og
austur og n i ð u r til Jónasar”.
* * *
MikiS var um dýrfiir um dagiun peg-
ar prinzinn var á ferðinni. Bæjarstjórn-
in hafSi látit reisa há-pail fr’imundan
City Hall, hafðl klætt sig i sparifötin,
þvegið sjer ög greitt, blánkaS skóna sína
og keypt alinnar háa pípuhatta, sem
gljáðu eins og svart flöskugler í sólskin-
ingu alvarega óska, að honum rnætti sem inu. Framstefni margra búða vor sveip
fyrst batna petta rit.ringl, er virðist hafa í uð marglitum dúkumog ailir 4 gluggaru-
verið mjög illkyujað og gripiS hann hast-, ir
arlega; en sjerstaklega viljum vjer óska,
aS honum mætti veitast styrkur til að láta
ekki leiðast í pá freistjii, að taka penna
sjer í hönd til ritgerSa í blöSin; pemti get-

„a ritstjórnarskrifstofu
afgreiðsiustofu pess”,
„Lögbergs”
.sem að
Main Street vita”, voru fullir af ahorfend-
um, er allir voru »5 sjálfsögðu ekta
„gæsalappamenn”.