Heimskringla - 03.02.1892, Síða 2

UKlMSKKlNttLA, WIK
1«, BAS. 3. FKttKUAR 18»»

)!
U
kemur út á hverj-
um miðvikudegi.
)
An Icelandic Newa-
paper.
Published e v e r y
Wednesday by
Útgbfendur:
The Heimskringla Printing & Publ. Co’y
Skrifstofa og prentsmiðja:
Lombar i 8t.----Winnipeg. Canada.
Blaðið kostar:
Heill árgangur............ $2,00
flálf ir árgangur.......... 1,00
Um 3 mínu'Si................. 0,65
Bkrifstofa og prentsmiðja:
151 Lombard St.......Winnipeg, Man.
lyUndireins og einhverkaupandi blaðs-
Ins skiptir um bústað er hann beðinn aS
senda hina breyttu utanáskript á skrif-
stofu blaðsins og tilgreina um leið fyrr-
mramdi utanáskript.
Aðsendum nafnlausum greinum verð-
ur ekki geflnn gaumur, en nöfn höf-
undanna birtir ritstjórnin ekki nema
með samþykki þeirra. En undirskript-
Ina verða höfundar greinanna sjálflr að
til taka, ef þeir vilja að nafni sínu sje
leynt. Ritstjórnin er ekki skyldug til
»•8 endursenda ritgerðir, sem ekki fá rúm
1 blaðinu, nje heldur að geyma pær um
lengri eða skemmri tíma.
Upplýsingarum verð á auglýsingum
í „Heimskringlu” fá menn á afgreiðslu-
■tofu blaðsins.
JSgT* Uppsögn blaðs er ógild, sam
kvæmt hjerlendum lögum, nema að
kaupandinn borgi um leið, að fullu
skuld sína við blaðið.
BUSINESS MANAGER:
Eina/r ólafsson.
Hann er að hitta á afgreiðslustofu
blaðsins hvern virkan dag kl. 9 til bádeg
k ">g frá kl. I—6 e. m.
Utar.ásKript til blaðsins er:
Tht B nmskringla Printing&PublishingC o.
P. 0. Box 305
Winnipeg. Canada.
VI. A.R. NR. 6.
TÖLUBL. 270.
Winnipeg, 3. Febrúar 1892.
HVAD HUGSA DYRIN?
(Þýtt).
1 dönsku tímariti uNáttúran og
maðurinn” er ritgerð ein pessa efnis.
Byrjar hún með pví að benda á,
hve pýðingarmikil að skilningarvit-
in sjeu fyrir meðvitundarlíf dýr-
8nna i heild sinni. En þar sem nú
heilin fyrir skilningarvitin fær áhrif
f>au, er hugmyndirnar skapast af,
pá er og augljóst, að hin miður
proskuðu skilningarvit verða og að
yalda daufara ogófullkomnara heila-
llfi.
Er fyrst rannsakað hversu skiln-
ingarvitum dýranna sje varið. Rann-
sóknir pessar snerta spendýr og
fugla, en ná þó út yfir nokkra
flokka liðdýra og hinna æðri skor-
kvikinda og kemzt höfundurinn að
j>eirri niðurstöðu, er nú segir:
Dýr pau, er hafa næma ilming,
eru hyggin og slæg. Til þessa
flokks heyra t. d. rándýrin, selirnir>
gasellumar og hirtirnir. En vanti
petta skilningarvit, stendur dýrið
lágt að vitsmunum, eins og íjá má
af strútum, hvölum og úlföldum.
Hið sama á sjer og stað meðal
mannanna, pvi ilman heimskra
manna er jafnan mjög ófullkomiu.
Skörp sjón veldur pví, að dýrið
getur elt óvini slna með miklum
skjótleik, en sje heyrnin betri en
sjónin, erdýrið huglítið og jafnan
viðbúið að leggja á flótta. Hafi
dýrið fcæði góða heyrn og ilman,
fær pað nokkurs konar traust á
sjálfu sjer gegn pví, er umhverfis
pað er, og verður hugað, eða—ef
kraptar pess eigi eru miklir—slægt.
I>au dýr, er örðugt eiga með að
varðveita og afla sjer fæðu sinnar,
eru ætíð mjög fullkomin að vits-
munum, pess vegna hefur kötturinn
Og önnur rándýr svo mikla yfirburði
yfir kúna eða önnur jórturdýr, sem
finna fæðu sína beinlínis á jörðunni.
En aptur eru dýr pau, er eta allt
sem að höndum ber, eins og
úlf&ldarnir og strútarnir, miður
skynsemi gædd, og par sem peim
stendur á sama, hvernig fæða
peirra er, parfnast pau hvorki næmr,
ar ilmingar til pess að pefa hana
upp, nje fullkomins smekks til pess
að dærna um ásigkornulag hennar.
Þetta er ekki undarlegt. Hið
sarna á sjer stað meðal rnannanna
Á þeim stöðurn, er fæðan vex á
trjánum, eru vitsmunir mannanna
mjög óproskaðir. En par sem peir
verða að beita allri orku sinni til
pess að yfirbugasteigiaf hörku veðr-
áttufarsins eða ófrjófsemi náttúr
unnar, par er menntuninn á hæsta
stígi.
Skilaringarvit pað, er mesta pýð
ing hefur fyrir dýrin, er ilmingin
Fyrir hana vaknar matarlist pess, og
með henni finna pau bráð sína, og
geta greint vin frá óvini. Svipt
menn hund ilmtaugum hans, pá sýn-
ir hann enga náttúru til veiða, og
enga ást til manns, en verður að
fullkomnum fábjána. Þýzkur vís
indamaður, er tók ilman-taugarn
ar úr fjórum bvölpum, segir svo frá,
að peim liufi verið alveg ómögulegt
að finna næringii hjá inóðurinni, og
að peirán afiítshafi sogið eyru, lapp
ir og rófu hcnnar, og hvað eina, er
peir gátu gapað yfir. Þá er peir
stálpuðust sýndu peir alls enga ást
tii húsbónda síns, nje nokkra pakk-
látsemi fyrir mat pann, er peim var
gefinn.
Jafnvel fyrir hin hrygglausu dýr
er ilmingin mjög pýðingar mikil.
Sumir tordýflar geta pefað úldið
kjöt I 90 metra fjarlægð.
Menntuðum mönnum er eigi svo
auðskilið, hve mikla pýðing að lykt-
in hefur fyrir menn pá, er standa á
lágu stígi. t>ó eru viltir pjóðílokk-
ar, er með pvl að eins að pefa af fót-
spori manns, geta greint, hvort pað
er stígið af vini eða óvini.
Drn pýðing ilmingarinnar
dyrin, má nefna petta dæmi :
Ungur hundur, er aldrei
sjeð úlf eða komið nærri honum, valt
útaf með megnum sinadrætti, afpvl
að pefa af úlfsskinni. Dað var hin
arftekna endurminning um baráttu
forfeðranna við úlfa, er af pef úlfs-
skinnsins vaknaði I heila hins unga
dýrs.
Eins og tekið hefur verið fram, er
heyrnin mjög proskuð hjá mörgum
dýrum. Fisklmaðurinn segir að
iðgn sje skilyrði fyrir góðri veiði.
Fiskurinn er viðrar sig í sólinni
hverfur við hinn minnsta háfaða,
geir Siefánssynl um þaö, að hann hefði
ekki sýnt fermingarbörnum þeim, sem
haun bjó undir fermingu, þá virðingu,
að fylgja þeim til fermingar, tilað hey a
hvernig hann hefði ley9t sitt eigiö verk
af hendi.
Það finnst mjer sorglegt, að jafngóí
ur drengur og 8. Nordal skuli fara að
tala út í þessi mál. Hvenær hefur hann
búií börn undir fermingu? Hvaða hug-
mynd hefur hann um a8 búa börn undir
fermingu? Hvernig getur hann sett sig
til dómara yfir hr. Sigurg. Stefánsson,
og hví gerði hann þa8 þá ekki fyr, áður
en börnin voru fermd? Hví lagði hanD
ekki fram sinn skerf til upplræðingar
þeirra? Jeg hefði álítið betur fara, að
hannhefði einnig á þessum fundi, eins
og annars staðar, haldið sjer innan þeirra
takmarka. er meðvitund hans og skyn-
semi segirhonum að sje honum eðlileg.
Hveaær hefur hann komið fram með
fermingarbörn, er betur sjeu innrætt, er
betur sjeu að sjer, en þessi. Þau voru 6.
Af þeim vcru 3 í bezta lagi sem gerist,
hin í meðallagi að kunnáttu og skilningi,
en það sem ákærandinn ekki hefur grip
ið, var þa8, að þau fyrir uppfræ8slu sína
og guðs náð, voru heit og brennandi í
elsku til guðs og Krists, heit og brenn-
andi í vitSbjóð við öllu illu og óguðlegu,
með þeim fasta ásetningi, að leitast rið
að lifa lífl þvi, sem sínum himneskaföð-
ur væri þóknanlegt.
Hvað hr. 8igurg. Stefánsson snertir,
þá áleit jeg þá—og álít eius nú, að hann
hafl iniklu meiri hæfiieika og þekkingu
að dæma um fermingarbörn, heldur en
ákærandi. Ekki segi jeg það á þann veg,
at! jeg í neinu vilji niðra hr. Sigvalda, því
hver hefur sitt pund úthlutað, en um
þetta álít j°g að hann helst hefði ekki
átt atS tala.
Þetta vottajeg áæru og samvizku—
frá því að jeg var þá lúterskkr kirkjufje-
lags prestur, en er nú lúterskur iiber-
al prestur.
Selkirk West, 21. jan. 1892.
Magnús tikaptason.
reiðar—á orrahríðar og berserks
gang—kappanna, eins og öllum er
MLYIÍEOTA, 23.
1802.
.1AX.
hafði
Fíllinn leggur á flótta viðhið minnsta
brak af brotinni grein I frumskógn-
um. Ljónið verður órótt ogsperrir
upp eyrun, er pað heyrir eitthvað
skráf I sandi eyðimerkurinnar. Engi-
sprettan lokkar húndýrið til sín með
tísti sínu. Og hve mikla pýðing að
heyrnin hefur fyrir ástalíf fuglanna,
parf hjer eigi að greina frá.
t>ar sem nú heyrnin er meðtakandi
skilningarvit—hræðslunnar og til-
finninga skilningarvit—pá er sjónin
hið framtaksamasta af skilningarvit-
um vorum—hugrekkisins og áhlaups-
ins skilningarvit. t>essi tvö vit til
samans, eru að miklu leyti verkandi
til skilnings dýrsins á tilverunni.
Svipti menn dýrið sjón pess, miss-
ir pað og starfsemis fýsn sína. Það
verður pá háð að eins lyktinni og
heyrninni, lifir I endurminning
unni, og hlustar fullt hræðslu. t>að
er pví einkennilegt að bíflugur,
maurar og önnur mjög fullkominn
liðdýr, verða að mestu leyti að styðj-
ast við skilningarvit sjónarinnar.
m
[Vjer minnum lesendir „Heims-
kringlu” á, að undir „Raddir frá almenn
ingi” er það ekki ritstjórn blaðsins, sem
talar. Hver matSur getur fengið færi á
að láta þar í ljósi skoðanir sínar, þótt
þær sjeu alveg gagnstæðar skoðunum
ritstjórnarinnar, en menn verða að rita
sæmilega og forfiast persónulegarskamm-
ir; auk þess verða menn afi rita um
eitthvert það efni, sem almenning að
einhverja leyti varðar.
Jeg sje að frjettaritari yðar hjer
hefur sent yður frjettagrein dagsetta
30. des. f. á., er inniheldur I almenn-
ings nafni ýrnislegt pað, sem jeg er
viss um, að alinenningur hjer vill
fvrir ekki kannast við, eða sampykkja.
t>ar er sagt, að “almennt” muni fyr-
irlestur sjera Hafsteins vera “ met-
inn beztur,” en sjera J. B. “verstur”
—°g pví svo bætt við, “að mönnijm
pyki sjera Jöni heldi r uin of tíðri^t
um djöfulinn!” Hvað svo sem pví
nú líður, hver; fyrirlestranna sje,
“beztur”(!)eða “verstur” (!) (kritískt
talað !), pá er hjer vafaiaust skakkt
getið í sakirnar hvað fyrirlestur sjera
Jóns Bjarnasonar snertir, pví pvert
á móti mun sá fyrirlestur vera af
flestum mjög mikils metin, eins og
verðugt er; og munu fæztir álíta,
pað inikil spjöll á fyrirlestrinum, pó
höfundurinn hafi haldið vel við efnið
og orðið “tíðrætt” um “pað, sem
verst er I heimi”—einmitt pað sem
fyrirlesturinn er út af.
Og “vjer hjer kaupum öldina,”
og líkar fremur vel við hana,” segir
frjettaritarinn. Hjer er hraparlega
skakkt að orði komizt, vegna pess,
að með pessu “vjer hjer” gefur frjett-
aritarinn I skyn, að allur fjöldinn
hjer kaupi “Öldina”; par sem sann-
leikurinn er sá, að kaupendur henn-
ar hjer eru aðeins táir; og virðist
pað benda til pess, að tiltölulega
fáum sje sjerlega “vel við hana.”
“En sorgar svipur kom á andlit
sumra guðhræddra manna, pegar
peir lásu seinasta nr. blaðsins”—
heldur frjettaritarinn áfram. Áður
er hann búinn að hæla “öldinni’
og par með gefa til kynna, að sjálf-
ursjehann, auðvitað, I tölu pessara
“vjer hjer” semkaupa “öldina,” og
sem “líkar fremur vel við hana”
og pví, að sjálfssögðu, ekki I flokki
hinna “guðhræddu,” sem hann minn-
ist á. Þegar tillit er nu tekið til
pess, að frjettaritarinn er ekki að-
eins safnaðarlimur, heldur og safn-
aðarfulltrúi, pá er pað I meiralagi
undarlegt, hverntg hann kernst hjer
að orði um fjelagsbrœður slna-
par sem hann sjálfur hlýtur pó að
kannast við, að á öllum tíraum hef-
ur verið löngun sannra safnaðarlima
að mega vera í flokki guðhrœddra
manna.
Blaðamönnum ætti sannarlega að
koma flest fyrrtil hugar, en fara að
narrast að guðhrœddum mönnum !
F. R. JOHNSON.
kunnugt, sem hafa heyrt mln getið,
pví jeg er sjálfur talsverður atgerv
ismaður, og hefi farið frá einni álf
unni til annarar, til pess að leita að
æfiniýrum, ogsjá hversu langtdreng
unum fer fram eða aptur I hamrem
inu og víkingaskapnum. Jeg hefi
skrifað I mlna minnis-syrpu púsund
og hundrað púsund kappanöfn. sem
náð hafa frægð á burtreiðar-völlum
pjóðanna. Jeg hef sjeð hetjurnar
koma og fara, sjeð pær ríðast á I
gamni og alvöru,—suma bera hærra
hlut og aðra verða undir. Jeg hefi
sjeð burstengurnar brotna, hjálmana
klofna, brynjurnar slitna og skildina
rofria;—og pá hefir mjer verið skemt!
Þannig hafa árin og tugir ára liðið
fram I djúp aldarinnar. Jeg hefisjeg
n’ddara-skapinn og hreistina fara
hnignandi og líða undir lok,—og
aptur rísa upp, og aptur líða undir
lok. Jeg hefi leitað að nýjum ridd-
urum og nýrri hreysti, og hefi alið
aldur minn upp á síðkastið, í aust-
urlöndunum, par sem enn eimar ept-
ir af ofurlitlum kappadug,
En hvað heyrði jeg hjerna um
daginn ? Ekki nema pað, að peir
væru farnir að etja saman hestum
sínum og æfa sig í tournament á
Islenzkum hólmgönguvelli I Amer
íku. Svo jeg hugsaði jeg skyldi
farapangaðog sjá hver hæst bæri
hjálmskúfinn og bezt hristi burt-
stöngina; og jeg fór; ognú hefi jeg
horft á allan aðganginn um hríð.
Einn riddarann hefi jeg sjeð lang-
fræknastann, sem hefur riðiðallmarga
úr söðli. En eigi hefir mjer pótt
hann fylgja burtreiðar-lögunum til
hlýtar. Honum hættir við að ráðast
á hina próttminni riddarana, en slíkt
er eigi drenglyndra riddara siður.
Vil jeg nú mælast til að hann hefji
við mig dálitinn smáleik með burt-
stöng sinni; og láti auðnu ráða hvor
okkar lætur fæturnar fyrr snúa I lopt
upp. Þetta skal að eins verða mein-
laus skringileikur, pví jeg er ekki
harðleikinn.
Því miður get jeg ekki boðið
pessum kappa út með nafni, pví jeg
veit ekki heiti hans, en lýst get jeg
houuin ; “Ekki er haiiu bvo ýkja hár
en dæmalaust er hann digur;” hann
hefur kolsvarta stálhúfu, bláa spang-
abrynju, marghlykkjótta burtstöng,
og á skildinum hans, sem er nokkuð
slettugur, stendur gult rómverskt
ö og grænt gotneskt í.:—
hvað sem pað nú annars pýðir.
Ivanhoe II.
Gleðstu barn, því gu8 er þinn í neyð,
gleðitár þín hiífur augu mynda;
heill sje þjer á hafsins ógna leift,
heili þjerlandmeð jukulhvita tinda.
8
EITT OG ANNAD.
Það hefur verið dáðst að pví að,
kapphlaupahesturinn Salvator hljóp
1 mílu á 1.35^ (einni mínútu prjátíu
og fimm og hálfri sekundu) en fá-
um hefur komið til hugar hve mikill
hraði, að petta I raun rjettri er. t>að
ernær pví 40 mílur um tímann—en
pað fara mjög fáar járnbrautarlestir,
Nú eru 5,280 fet I inllu, svo að á
sjerhverri pessara 95 sekundu—eða
á hjer um bil jafnlöngurn tíma og
hver lífæðarsláttur fer fram—hljóp
pessi aðdáanlegi hestur fiinmtíu og
fimm og prjá tíundu fet. Hinn stysti
tími er markaður er á úrum kapp-
reiðarmanna, er fjórðungur úr sek-
undu—og er pað svostuttur tími. að
augað getur varla eygt pað, nje hugs-
unin orðið pess áskynja. En pó stökk
hestur pessi á hverjum pessum 382
sekunduin fjórðungum, sextán og
prjá tíundu parta úr feti.
JÁRNBRAUTA-BÁLKUR.
Mjer þótti það leitt, a5 vera ekki
inni á safnaðarfundinum I Selkirk, þeg-
ar hr. Sigvaldi Nordal ámælti hr. Sigur-
ISLENZK BURTREID
(TOURNAMENT.)
Mjer hefur æfinlega pótt gam
an að horfa & hólmgöngur og burt-
CANADA.
Heill þjer land með hyldjúp vötn ogár!
Heill þjer land með jökulhvíta tindi!
Heill sje ykkur huldar klettagjár,
heill þjersljetta ! Geislar þínir blinda.
Augum mætir austast straumlyngt fljót;
S því speglast sólin undurblíða.
Quebec bylgjur, brim og hraunarót
bera fána gullna frelsistíða.
Svífum nú um sollið Atlantzhaf.
Sitta heil þú forna Acadia,
Frakklands böndum laus. ertu orðin af,
ornar þjer nú frelsissólin hlýa.
Brezka óðal! bogna skalt þú ei,
ber þig vel; þú armur landsins frjálsa,
ströndu þinni fram með sigla fley,
fagra dali girðir bugur hálsa.
Yestur höldum, heill þjer Lawrence fljót
hverfur þúsem gleymsku draumur lýtia.
Vestur höldum, hafiðbrosir mót;
hvar er takmark þitt, þú vatnið fríða ?
Vestur höldum, hvilik undursjón !
Ilvaðan myndast slíkar jökuidrómi ?
Hrististbergið, hamast fossaljón,
heljar bundií þungum skapadómi.
Norður sjáum akra, eiðiskóg,
öldur, feli ogbrúnir hárra dala;
þar sem höldar hafa hvíld og ró,
höfgum sofa frelsisdrauma-dvala.
Heill sje þjer! Með frelsi, fjör og þrótt,
fram þú halt og dáð i orði og verkl,
fram átímans uepjudimma nótt,
njóttu gleði heilla vafin serki.
Vestur höldum yflr eyðisand
allan þakin vatnastraumum bláum.
Vestur höldum. Lítum sljettulaud;
ljóma blóm á eikutn himinháum ;
akrar hreifast höfgum fyrir vind
hægt sem bárur; k\ rð og friður lifir,
hreinni svipur, heljarlegri mynd,
hvar mun finnast jarl'arríkið yflr ?
Vestur höidum, hljóttu heilla kranz,
hamia girta British Columbia.
Gullnir jöklar hrífa huga manns,
hefja manninn, sál hans endurnýja.
Dunar himin, hamar, strönd og sær,
hreim þann gull og silfur endurtekur,
frjáls og ung sem fæddist þúí gær,
íerðamannsins dýpstu lotnÍDg vekur.
Stöndum við og lítum yfir land,
leikur bros á akrabylgjum klárum.
Timans yflr eyðilegann sand,
öflugt gakká lífs’og frelsis bárum.
I>að hefur allt af veriðálit mantia,
að Stephenson enski hafi verið fyrsti
maður í heimi til pess að finna upp
og láta smíða gufuvagn. En nú er
uppkomið, að pað er ekki rjett.
I>að var sænskur uengineer”, Karl
Hogstrom að nafni, er fyrstur fann
upp pessa nytsömu vinnuvjel. Ekki
einungis fann hann upp vjelina og
ljet smíða sýnishorn af henni, held-
ur fann hann einnig upp hvernig
járnbrautin pyrfti að vera. í fyrstu
gerði hann tilraun til að láta vjel-
ina ganga eptir almennum akbraut-
um, en sá skjótt að pað gekk ekki.
Komst hann að peirri niðurstöðu,
árið 1791, að 3 járnteinar væru
nauðsynlegir til pess vjelin gæti
dregið punga lest, 2 teinar, sljettii
að ofan, og skyldi brún á hjólunum
til að halda peim á teinunum; 3
toinnmn átti að vera tenntur og
liggja á milli hinna teinanna og ept-
ir honum skyldu ganga tenningar-
hjól, er hjálpuðu vjelinni til að
knýja lestina áfram (tenningarteinn
og hjól eru viðhöfð nú á tíinum á
stöku stöðum, par sem bratti er ó■
venju mikill á járnbrautum). Hog
strom sýndi mörgum vísindamönn-
um sýnishorn sín og skýrði fyrir
peim uppfindinguna, en peir allir
kváðu fyrirtækið óðs manns æði,
sögðu óhugsandi að gufuafl einsam-
alt gæti nokkurn tíma dregið einn
og pví síður fleiri vagna. Hog-
strom hætti, uppfindingin hans
gleymdist, hann sjálfur fór úr landi
burt og enginn veit hvert. Nálægt
40 árum síðar kom George Stephen-
son fram á sviðið með samskonar
uppfinding og vann sinn fræga
sigur.
eptir amerikönskum mælikvarða, sem
kemur til af pví, að engir erlendir
brauta-fræðimenn fá par að leggja
hönd á plóg. Það eru púsundir
manna sein að brautarbyggingunni
vinna, áöllusvæðinu frá Yealdivost-
och við Kyriahafið til Ufa (vestur-
enda brautarinnar, nálægt landa-
mærum Evrópu), en par vinnumenn-
irnir eru nálega allir sakamenn, sem
öll önnur verk verða að gera jafn-
framt, er framsóknin lítil á hverjum
máuuðinuin. Landið með fram braut-
inni ersagt hið fríðasta og frjóf-
samasta, að tnestu leyti öldumynduð
sljetta, með rennandi vötnum og
skógarbeltuir hvlvetna. Bæði kola
og málm námur hafa og fundizt
meðfram brautinni.
Stjórnin í Paraguay í Suður-Amer-
íku, hefur leyft konsúl Belgiumanna,
fyrir hönd Belgíu-auðmanna, að
kyggja 500 mílna langa járnbraut
norður um land til Brasilíu.
Jafnvel stjórnin í Síam vill fá
járnbrautir byggðar innan landamæra
sinna. Hún auglýsti fyrir skömmu,
að hún vildi fá járnbraut byggða á
miili ákveðinna bæja, og bað uin til-
boð. Tvö boð einungis komu fram,
annað frá Krupps fjelaginu mikla á
Þýzkalandi, er bauðst til að byggja
brautina fyrir $1,948,000.
Mílnatal allra járnbrauta í heimi
við lok ársins 1890 var samtals
383,500, er skiptast pannig í flokka:
I Norður Ameríku........ 187,500
í Norðurálfu............. 141,000
í Asiu.................... 20,000
í Suður-Ameríku........... 16,000
í Ástralíu................ 13,000
í Afríku.................... 6000
Samtals 383,500
Á síðastliðnu ári voru i Norður-
AmerÍKU (Bandaríkjum, Canada og
Mexico) byggðar að nýju rúmlega
5,000 mílur, en skýrslur engar til,
er sýni viðaukann í öðrum löndum.
Trjáviður er dýr á Indlandi, og
eru pví járnbrautafjelögin almennt
farin að brúka járnbönd eins og
víða er gert á Englandi. Á Ind-
landi kosta járnböndin ekki nema
>riðjungi meira en trjeböndin, en
endast meira en § pörtum lengur.
Eitt stærsta járnbrautarfjelagið par,
the Great Indian Peninsular fjelag-
ið, hefur og nýlega fundið nýtt brúk
fyrir gainla og ónýta járnteina.
Það stingur peim á endan, býr ram-
gerlega um pann neðri og brúkar
pá svo fyrir telegraphstólpa. Stólp-
ar pessir hafa reynzt vel.
Mílnatal járnbrauta í hinum ýmsu
ríkjuin og territóríum Bandarikja,
Rafurmagnsjárnbraut er ráðgert
að byggja í Austurríki á milli stór-
borganna Yínarborgar og Buda
Pesth. Vegalengdin er 150 enskar
tnílur og er gert ráð fyrir að hafa
102 rafurmagns söfnunarstöðvar með
fram brautinni—2 aðalstöðvar, sína
á hvorum enda og 100 hjálparstöðv-
ar á milli bæjanna. Rafurmagns-
strauminn á að leiða eptir brautar-
teinunum sjálfum, og ferðhraði lest-
anna er áætlaður 120 mílur á
klukkustundunni. Þær eiga að fara
150 milur á 75 mínútum.—Leyfið
til að byggja brautina er enn ekki
fengið, en talið efalaust, að braut
pessi komist á innan skamms.
Eptir blaðinu Yeekeehs Zeitung.
Siberíubraut Rússa hin mikla,
smápokast áfram.pó hægt gangi,
í Illinois . . . 10,235
“ Pennsylvania . 8,978
“ Kansas . . , 8,901
“ Texas . . 8,845
“Iowa . . . 8,444
“ Ohio . . . 8,152
“ NewYork . 7,920
“ Michigan . . 7,237
“ Missouri 6,188
“ Indiana . . . 6,135
“ Wisconsin . . 5,762
“ Minnesota . . 5,659
“ Nebraska 5,451
“ Georgia 4,826
“ California . . 4,484
“ Colorado . . 4,344
“ Alabama . . 3,601
“ Virginia . . 3,556
*• North Carolina 3,244
“ Kentucky . . 2,676
“ Tennessee . . 2,971
“ South Dakota 2,665
“ Florida . . 2,573
“ South Carolina 2,500
“ Mississippi 2,741
“ Montana . . 2,394
“ Árkansas . . 2,288
“ Washington 2,230
“ North Dakota 2,218
“ New Jersey 2,117
“ Massachusetts 2,103
“ Louisiana 1,903
“ West Virginia 1,617
“ Oregon . . • 1,510
“ New Mexico . 1,405
“ Maine 1,382
“ Utah 1,347
,‘ Maryland . . 1,293
“ Indian Territory 1,276
“ New Hampshire 1,154
“ Arizona . . 1,095
“ Connecticut 1,067
“ Wyoming . . 1,052
“ Vermont . . 1,008
“ Idaho . . . 966
“ Nevada . . . 965
“ Delaware . . 315
“ Rhode Island 225
Alls 171,070
Ágætasti viðurgerningur, fínasta hús-
rúm með hentugum útbúnaði; vin og
▼indlar af beztutegund; alltódýrt.
P.O’Conner, 209 Market street.
WINNIPEtí, MAMTOBA.