Heimskringla - 03.02.1892, Blaðsíða 3

HKinMKKISiULA, WINNIPKU IIAN., 3. IKKKI AK 1»»2
l>oniiiiioii oí' Oanada.
Átiylisjarlir okeypis íyrir miljonir manna
»
2öO,OöO?OOö ekra
af hveiti- og beitilandi í Manitoba og Vestur Territónunum í Canada ókeypis fyrir
landnema. Djúpur og frábœrlega frjóvsamur jarðvegur, næg« af vatni og skógi
og meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstur hveitis af ekrunni 30 bush., ef
vel er umbúið.
í HINIT FBJOVSAMÁ BELTl,
í Rauðár-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhverfisliggj-
andi sljettlendi, eru feikna miklir fiákar af ágætasta akurlandi. engi og beitilandi
—hinn víðáttumesti fiáki í heimi af lítt byggðu landi.
r r
Malm-nama liintl.
Gull, silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Ómældir flákar af kolanámalandi;
eldivifiur pví tryggður um allan aldur.
jÁrnbkaut fra iiafi til hafs.
Canada Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi viti Grand Trunk og Inter-Colonial braut-
lrnar mynda óslitna járnbraut frá öllum hafnstóðum við Atlanzhaf í Canada til
Kyrrahafs. Sú braut liggur um miðhlut frjóvsama bettisins eptir því endilöngu og
um hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, uorður og vestur af Kfra-vatni og um hin
nafnfrægu Klettafíöll Vesturheims.
II e i 1 n æ ni t loptslag.
Loptslagið í Manitoba og NorSvesturlandinu er viðurkennt hið heilnæmasta í
Ameríku. Hreinviðri og purrviöri vetur og sumar; veturinn kaidur, en bjartur
og staðviðrasamur. Aldrei pokaogsúld, ogaldrei fellibyljir eins og sunnarí landinu.
SAMBAMDSSTJHRKIIÍ I CAXADA
gefurhverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfamilíu að sjá
160 ekrur af landi
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki það.
Á. þann hatt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlísjarðar og
sjálfstæður í efnalegu lilliti.
lSLENZIíAR kIlEHDER
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöðum.
t>eirra stærst er NÝJA ISLAND liggjandi 45—80mílur norður frá Winnipeg, á
vestur strönd Winuipeg-vatns. Vestur frá Nýja Islandi, í 30—35 mílna fjarlægð
er ALPTAVATNS-N ÝLENDAN. báfium þessum nýlendum er mikið af ó-
numdu landi, og báðar þessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
hinna. AltOYLE-NYLENDAN er 110 mílur suðvestur frá Wpg., ÞING-
VALLA-NÝLENDAN 260 mílur í norSvestur frá Wpg., QIPAPPELLE-NÝ-
LENDAN um 20 mílur suSur frá Þingvalla-nýlendu, og ALBERTA-NÝLENDAN
um 70 mílur norður írá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. í síðast-
töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Prekari upplýsingar í þessu efni getur hver sem vill fengið með þvi að skrifa
um það:
Thomas Bennett,
DOM. GOV'T. IMMIGRATION AGENT
Eða 15. I j. Baldwinson, (Islenzkur umboðsmaður.)
D0M. OOV'T IMMIORATION OFFICES.
Winnipeg, - - - Oanacla,
BEATTY’S TOUB OF THE WOBLD. ^
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty'a
celebrated Organs and Pianos, Washington,
JNew Jersey, has returned hotne from an ex-
tenaed tour of the world. Read his adver-
ísement m this paper and send for catalogue.
BEATTY
Dear Slr:—Wf
returned home
Aprll », 1890,
from a tour
eroond the
worl.l, vl»lt Inf
Kurnpe, A»U,
(Holy l.end), In-
dla, Ceylon, Af-
rlca (K*ypt), Oce-
anlca, (lelandof
the Seas,) and
Western Amert-
ca. Yet In all
our jreatJ ourney
of 86,974 niiles,
wedonot remem-
ber of hetirlng a
plano or an organ
■weeter ln tono
than Deatty’s.
__ For we belleve
IX-mayor DahikIjF. bkaTTT* we h a ve the
^rona a Photograph taken ln LondOÐ, -.Í!?1
.rlc. v lm- m.d. aT .V;
»h«ni i'i ui.r to ProT* to 7on that thl> itatement !s
‘I"0* wa Woulð Itke for any reader of thli
*r on* of our niatchle»e orifane or planos
V - „yoQ a Kr*at bargaln. Partlculars Free.
®UARANTBBD or money promptly re-
SanorrLt wlth,n *hree(8) year., wlth Intere.t
«m*!lher.Pifno or Organ, fully warranted
horne apenniless plowboy:
“*T* R®»rly one hundred thousand oí
Beatty ■ OWJX* and pianos in use all over the
w<o* « wetse tr°od, we could not have
*oid so many Couid wo I No, certainly not.
*ach and every instrument is fully warranted for
ten yeara, mo;nufactured from the best
matenal market affords, or ready money can huy.
Church, Chapel, and Par.
kUtiful Weddinc, Blrth.
aday or Holiday Presenta.
Mon rinni'.i t, ^ 1 Cataloguo Free. Addreee
Hon. DamelF. Beatty, Washington, Newjersey.
Fjailkonan, Útiireiddasta blaðið á
sl.indi, kostar þetta ári Aineríku að eins
1 dollar, ef andvirðik er greitt fyrir ágúst
mánaðar lok, ella >1,25, elns og aður hefir
verið auglýst. Nytt blað, Ltiiitlnem-
fnn, fylgir nu r jiiilkonunni ókeypis til
*llra kaupenda; þaS l’la'Kflytur frjettir frá
Islendinc/um i Caaada og tjallqr eingöngu
um málefni þeirra; kemur fyrst urn sinn
Qt ahnanlivern mánuð, en verður stækk-
»ð, ef það fær góðar viðtokur. _
Aðal-útsölumafiur i ”,1I}n*PeK,
Chr. ólafsson. 575 Main Str.
PRIVATE BOARD.
55ÍJÍ. Central Avenue.
Eyjðlfur E. Olson.
X ÍO TJ s
DOMINiON-LINAN
selur uPrepaid”-farbrjef frá Is-
landi til Winnipeg:
Fyrir fullorðinti, yfir 12 ára >40,50
— barn 5 til 12 ára .... >20,25
— barn 1 til 5 ára ......>14,25
Sömuieiðis farbrjef frá Winnipeg til
lslands:....................£78,50
að frádregnu fæði milli Skotlands
os íslands, sem farþegiar borcfa
sjálfir 2 kr. á dag.
Menn snúi sjer til
B. L BALDWIHSON,
IMMIGRATION-HALL WP.
M. 0. SMITH.
COR. ROSS & ELLEN STR.
hefur nýlega flutt sig þaðan sem hann
var áður í miklu stærri og betri búts.—
Hann hefurnútil sölu nll-r tegundir af
sköfc.lnaöi, ásamt miklu af leirtnnl,
er hann hefur keypt mjög lágu verði og
þar af leiðandi selur þat! ákaflega ódýrt:
t d. bollapör á >1, dúsinið; Glassetts 20
cents og upp; lampar 35 cents—65; te-
pottar 25—35 cents; vatnskönnur 50 cts.;
dúsin af diskum 75 cents til >1,30, vetr-
arvetlinga 50 cts,— >1,50 >2—4,25; te setts
>2,50—3,50; vínglös >1 dúsínið; yfirskó
1,50—2,00; skóíatöskur 50—75 cents;
ferSakistur >1—2. Bezta verd f
borginni.
M. O. SMITH.
S. K. Cor, Rogg & KHcn St„
í H.JRATT.
llin elzta, stærsta og áreiðanlegasja
verzlun í Cavalier er H. E. Pratt’s.
Þótt verzlanir fjölgi, er hann samt
ætíð fyrstur.
Tilbúin föt, klæða- og kjóla-efni,
skófatnaður, matvara og yfir höfuð fiest!
er hver einn þarfnast, er æfinit ja til hjá
E. H. PRATT,
CAVAUER, - - N. DAKOTA.
'.T -- ff
I I U • a • 11. I a
HÚ8BÚNAÐAR8ALI
Market St, ■ • ■ ■ IVlnnIpeg-
Oegnt CITY llALL.
Agætar vörur, prýðileg sjerstök herbergi,
hlýlegt viðmót. Enska, frakkneska og
skandinavisku málin töluð. Eigendur
JOPLlNG& ROMAN80N (norðma'Sur)
Selur langtum ódýrara en nokkur ann
ar í öllu Nortivesturlandinu. Hann hef
ur óendanlega mikið af ruggostólum af
öilum terundum, einnlg fjarska fallega
muni fyrir stásstofur.
C. H. WILSON.
GULL-KORN
iSLiEHsriDixTGkA^
Jónas Guðmundsson á Ölvaldstöð-
um í Mýrasýslu orti mjög ófivingað.
Er hjer erindi úr ljóðabrjefi hans til
Þuriðar húsfreyju Eyólfsdóttir í
Garðhúsum við Reykjavík.
Þegar seinast jeg frá þjer fór
fengum við hezta óska-leiði.
Qnoðin rann yfir rostungsheiði,
eins og gangljettur gæðings-jór.
Þá var gaman um þorskalönd;
það var Hrafnistu líkast körlum;
við tókum ekki ár í hönd
úr Víkur-sandi að Hvítárvöllum.
Hjer er heimslista vísa eptir
Sigluvíkur-Jónas:
Hreifir yndi’ í hæru f>ey
hesti beztum rfða,
I pægum vindi að færa fiey
og faðmi binda kæra mey.
Björn Eggertsson heimsótti
Eyjólf í Sveinatungu í norðan hríð-
arveðri, og kvað :
Norðan blæs hann nóg f dag
napur hræsvelgs andi
bylgjur hvæsa banalag,
byljir æsa rammaslag.
Þegar Bólu Hjálmar eitt sinn
háttaðj hjá konu sinni í köldu húsi
f>á kvað hatin :
Hýru skerð og helfrosinn
hjá F*jer jeS niður;
falda gerður föl á kinn,
frostið herðir jökulinn.
Ingunn Hallgrímsdóttir móðir
Baldvins skálds- kvað eitt sinn við
hann ölvaðan:
Vínið hryndir menskri mynd
magnar lyndi skiílð,
gjörir yndið allt að synd
og steinblindar vitið.
Agnar Jónsson, dóttursonur
Guðmundar Ketilssonar, kvað við
metorðagjarna stúlku :
Eptir lífsins ama gust
eikin linna fitja
á himnaríkis bæjar bust
berðu J>ig að sitja.
Sigurbjörn Jóhannsson í Fóta-
skinni kvað um fyrrikonu sjera
Benidiks Kristjánssonar, prófasts
frá Múla. er þótti nokkuð sjerdrægul
og aðsjál, stöku fiessa :
Auð f>ó hálan hangir við
höstug fálan bauga
pinni sál er himin hlið
hesti nálar auga.
Friðfinnur bóndi frá Litluvöll-
um bjó um tíma saman við Guðrúnu
nokkra dóttir sjera Páls skálds út á
Fljótsbakka, og kváðu margir um
þau skopvísur. Baldvin skáldi var
einn af peim; fann hann eitt sinn
Sigurbjörn frá Fótaskinni, tjáði hon-
um sína vfsu og bað hann bæta við;
f>á kvað Sigurbjörn :
Um Finna safnast kvæðin klúr,
kroppa jafnir svínum,
mannorðs hrafnar augun úr
eðlis nafna sínum.
Þessi vísa er eignuð Skárastaða
Jóni:
Dymmt er úti nú á ný
nota þrútið heila bý
dregst að skútum drífa f>ví
Dofra hnútum sýngur í.
Þorbergur á Stóruborg, kom út
í austan hlýveðn og kvað :
Gleði nýja gefst að sjá,
glampa dýja höðum,
austan gnýja gustar á
ylltum skýja röðum.
Baldvin skáldi vareitt sinnvinnu
maður á Nautabúi í Hjaltadal.
Kunningi hans kom pangað til
hans og spurði, hvernig honum lík-
aði þar. Baldvin svaraði:
Hjer pó slæpist hagþrotinn,
hlynir gauta trúi,
mun jeg tœpast mörg árin^
mygla á Nautabúi.
Einu sinni var Baldvin staddur í
kaupstað mjög drukkinn; fór f>á
maður nokkur að bregða honum
um drykkjuskapinn og kvað hann
vart mundu faravel, ef hann ekki
hætti að drekka. Þá kvað hann vísu
f>essa:
Vonarfley um dimma dröfn,
dauða veginn kafar,
pað mun svegja að hentri höfn
hinummegin grafar.
Baldvin gisti eittsinn á bæ, f>ar
sem enginn var, er hann hafði
skemmtun af að tala við og fátt um
bækur. Um morguninn var kom-
in stórhríð, svo hann komzt ekki
bur t . I>á kvað hann:
Magnast gröndin geðs um rann,
gleði vönduð dvfnar,
lfður önduð ánægjan
ofan i höndur minar.
Þegar Friðrik og Agnes voru f
haldi, kom Natans-Rósa f>angað og
sá Agnesi. Hún ávarpaði hanaf>ann-
'S-
Vannstu til f>ess baugabrú
höls f>ó hreppir pýnu,
hefur burtu hrifsað pú
helft af lífi mínu.
Agnes svaraði:
Er f>að klárust óskin min,
angurs-tárum bundin,
ýfðu ei sárin sollnu mín,
sólarbáru hrundin.
Sorg ei minnar sálar herð,
sjálfur guð mig náðar,
af f>ví Jesús eitt fyrir verð
okkur keypti báðar.
PÓLSKT BLÖD.
(Þýzk-pðlsk saga þýdd).
Heyrðist nú um stund að eins lágt
hvísl og voiu þá vængiahurðirnar opnað-
,nr hljóðliuist og prinseisa Anna Regina
gekk inn við handlegg forsetans.
Hún heilsaði frú Leonie mjög vin-
gjarnlega, hneigði sig svo til allra hliða
og rjetti greifafrú Dynar mjög hýrlega
hina litlu hendi sína.
Xenia varð at! heygja sig djúpt til
þess at! færa hina litlu hendi að vörum
sjer, því prinsessan var mjög lítif vexti,
og virtist sem hinn langi silkislóði væri
of þttngur fyrir hinn grnnnvaxna líkama.
Andlitið var fölt og barnalegt, en
augun stór og var sem þan litu hissa og
hjálparlaus út í veröldina, líkt og þegar
fuglsungi, er í fyrsta sinn hefur farið úr
hreiðrinu, finnur vaggandi grein undir
fótum sjer. Hið ljósa hár vaa strokið
aptur frá enninu og fjell i löngum lokk-
um um háls hennar. Gimsteinasettum
nálum var stungið gegnum hinn griska
hnút á bakhöfðinu, er hjelt uppi hinu
bylgjandi hári.
Þeir voru til, er sögSu, að harla lítitf
kvæði at! prinsessunui og að hún eigi
væri annaS en leiksoppur i höndum hirS
konu sinnar Kany. Aptur aðrir, sem
þóttust hafa tekið eptir ýmsu og töluðu
ui'iileiptrandi auguog samanþrýstar var-
ir, Þeir hristu höfutiið og virtust að
trúa því, að Anna Regina væri' lirein
dúfa innan um eintómar krákur, er eigi
þyrði að lypta vængjunum til flugs, af
því að hún sæi, hve yfirsterkari að mófi-
stöðumenn hennar væru.
Tevatnið var drukkið standandi, en
listamenn frá leikhúsum skemmtu á meö
an með ýmiskonar söng.
Prinsessan gekk meö hinum venju-
lega blíðleik inn í söngherbergið og
fylgdu henni allir þeir er viðstaddir voru.
Gekk hún því næst við handlegg frú
Leonie snöggvast um hina löngu röð af
sölum og settist svo loksins í herbergiö,
er búið var í 17. aldar stll og söfnu’Sust
þar um hana nokkrir liinir vildustu vinir
hennar.
Er hún hafði fyrst komið inn í salinn
hafði hún litið í kring um s!g og þegar
tekið eptir því, að eigi hafSi öðrum veriS
boðið en venja var.
Voru það eingöngu ulanriddarafor-
ingjar, nema húsbóndinn sjálfur og baron
von Drach.
Orðrómur sá, er gekk um fylkið var
hvorki ósannur nje orðum aukinn. Ul-
anriddararnir höfSu tekið á sig slíkan
brag. aSalmenningsálitinu ofbauð. Þeir
forðuðust með miklum hroka bæSi borg-
aralega menn og einnig fjelaga sína í fót-
gönguliðinu og stórskotaliðinu. Orðtak
þeirra var: „Einungis fyrir sjálfa ossi’
Og eigi voru arðir teknir 1 ridd-
araflokk þennan en þeir er voru af æSstu
stigum.
Frá þeim tímum, að prins Reusseck
hafði stýrt herdeild þessari, fór a* úa og
grúa þar af smáfurstum, prinsum og
greifum, en fyrir ættsmáa menn var eigi
hugsandi af! komast þar að.
August Ferdinand prinsi líkaði þetta
að vísu illa, en hann fekk eigf við-
ráðíð. En til þess þó að bæta dálítð úr
þessu, haf ði hann nær því eingöngu tekið
sjer aðstoðarmenn úr fótgönguliðinu,
en í stað þess atS draga með því úr ágrein-
ingi þeim, er var milli hinna ýmsu her-
deilda, hafði hann öllu heldur aukits
hann.
Anna Regina hafði sezt á hornlegu-
bekkinn. Til vinstri handar henni sátu
furstafrúrnar Rensseck og Xenia, en
til hægri handar frú Leonie og þrjár
helztu foringjafrúrnar. Fyrst var grelfa-
frú Tarenberg, var hún lítil vexti, lag
leg og ljóshærð; rödd hennar var há og
hvell, og haflSi hún flestum fremur vit á
pvl, er búninga snerti, en um fram allt
var hún hrædd um hinn undur-Iaglega
mann sinn. Þá kom frú von Hofstraten,
hún var heldur feitlagin ognokkuð þung
lamaleg, en þó mjög viðfeldin. Siðan
kom svo greifafrú Ettisbash, virtist hún
að vera með öllu áliyggjulaus og hngs-
unarlaus, en orðtak hennar áþessaleið:
Á morgun glöð aptur.
Báðar hinar konurnar, er þó heyrðu
herdeildinni til, voru sjaldan við hirð-
lna og var því tekið lítitS tilllt til þeirra.
önnur þeirra var mjög heilsutæp og hin
mjög einföld og barnsleg. Barónsfrú
Gftrtner og greifafrú DynarhöftSu eptir
sjerstöku boði Önnu Reginu verið tekn-
ar inn í samkvæmi þetta, en Úlanriddar-
arnir voru nokkurs konar fljúgandi
hjörtu milli allra þeasara rósa. Höfðu
þeir nú þegar fimlega smeygt smástólum
inn á milli hinna stœrri stóla.
,Hver einn hafi sína!’ var nú sagt
hlægjandi og þótti það mjög eðlilegt, að
hinir dyggu sveinar settust til fóta drottn-
inga sinna.
Greifrú Kany haftSi nú farið frá
unun whist-spilsins í næsta herbergi og
studdist nú við stól greifafrúar Taren-
berg, og kvað það skyldu sina að skýra
hinni litlu frú frá því, að maður hennar
hefði nú þrisvarsinnum spilað eitthvaS
grunsamlega meö lijartadrottningunni.
Var almennt hlegiS að þessn, en
Leonie leit fljótlega til hirðkonunnar og
dró hana til sin á horniS á legubekknum-
<Vitið þjer, að þjer eruS ágætis
kona, kæraKany’, mælti hún og ógnaði
henni um leið með veifunni. ,Þjer mun-
uð hita vesalings Tarenherg um eyrun>
vegna þess að hann daðrar ekki nógu ept-
irtakanlega viS yður.—Hver er það, sem
svo hryggðarsamlega leikur .harmatölur
Lotus blómsins þarna inn i salnum?’
,Leikari einn, er prinsessan heldur
hendi sinniyfir, baronsfrú. ,Lofum hon-
um a« ausa út harini sínum; hann hefur
borgað fyrir það’, mælti einhver við hlið
þeirra.
,Það var enginn, sem spurði yður,
kæri Hechelherg’ svaraði Leonie, og sló
með velfunni hœgt á herðar riddaraliðs-
foringjans.
,Frúr góðar, jeg hef nýungar að segja
ykkur’.
,ÞatS er ágætt! Heyr, heyr!’
.Baronsfrúin hefurorðiði’kölluðu allir.
Krosslagði hún þá handleggina og mælti
á hinni óskýru þýzku sinni:
,Jeg hef að segja frá miklum við-
burði, frúr mínari Vitið þið að hann,
hinn ágætasti af öllum, hinn nýupprisni
Appollo, hinn frægi Proczna, syngur í
höfuðstaðnum!’
Er hún hafffi mælt þessi orð, leithún
skyndilega til Xeniu, er stóð og talaiSi
rólegavið Heller Huningen. Hún virt-
ist eigi hirða miki-K um viðburð þennan,
og hjelt áfram samræðu sinni, eins og
ekkert hefði i skoiizt.
,Hvað? Er-Proczna á Þýzkalandi?’
hrópuðu frúrnar Reusseck og Ettisbash,
en greifafrú Kany greip fram í og sagfii:
Nei, núl Ætlar hinn ódauðlegi Pólverji
þá a* fara að ijetta á þýzku peningapok-
unum okkar. Hvað kostar aðgangurinn?
í Wienarborg kvað tíu menn hafa verið
fóttroðnir, af því að söngvarinn af guðs
náð gat ekki nógu fljótt skipt hundrað
gyllina seðlunum.
Leonie klappaði saman lófunum og
Flandern brosti af innri ánægju.
,En, kæra Kany’ mælti Anna Regina
ðg leit hissa upp.
(Janek Proczna er einhver hinn á-
gætasti listamaðurnú á tímum. Og sel-
ur varla sjálfur aðgöngumiðana’.
jBiðjið fyrir yður, yðar konunglega
tign, þess konar menn halda ætíð eðli
síbu, hvort sem þeir eru í svörtum frakka
og syngja fögur fög, eða sem töframenn,
eta eld og gleypa hnífa’.
Svipur hirðkonunnar lýsti nú tak-
markalausrl Illkvitni, er hún leit til
greifafrúar Dynar, er sat gengt henni
grafkyr eins og marmaramynd.
,En það stendur í blöðunum, að Ja-
nek Proczna sje að eins dularnafn’, greip
greifafrú Ettíshash fram í, er Anna Re-
gina þagnaði, ,og að söngvarinn sje eigin-
lega af mjög tignum ættum’.
Flandern kældi andlit sitt með veifu
Leonies.
,En frú min’ mælti hann, ,jeg mun
innan skamms leyfa mjer að heimsækja
yður,til þess að ræða lítið eitt um .brögð
og auglýsinga hnykki’.
,Það væri skrítið’, flissaði barónsfrú
GSrtner.
En greifafrú Tarenberg flýtti 6jer
aö leggja fingurnar á hinn fagra munu
hennar og mælti:
,Ein af vinkonum minuni hefur heyrt
Proczna syngja S Parls og var mjöghrif-
in af því. Hann kvaShafa verið svo ftá-
bærlega skemmtllegur og einkennllegur.
Konur sáu ekki sólina fyrir honum. Sjálf
keisaradrottningin hafði hann í hávegum
og bautt honum til hir'Barinnar. Það er
og haft fyrir satt, að hann hafl hitað ofn
sinn með ástabrjefum og að konurnar i
Paris hafi mútat! þjónunum á hóteli þvi,
er hann gistl í, til þess að láta þær fá
þvottavatn það, er hann hafði notað’.
,Hvaða ósköpi’ hrópaíi frú von Hof-
straten og strauk handarbakinu hálf-ó-
þokkalega um munninn.
En furstafrú Renssck kom flestum
til að hlægja, er hún mælti:
,Ef manninum mínum tekst að tæma
huddu húsráðands í whist-spiiinu, pá för-
um vi® á morgun til höfuðstaðarins og
þá skuluti þjer vissulega fá eina af þess-
um frægu flöskum 1 jólagjöf’
,Jeg fer líka! Jeg ætla af! skera nafn
Proczna út úr auglýsingunum og jeta
það á hrauði’, kaliaði greifafrú Ettis-
bash og klappaði saman höndunum,
eins og lítil skóiastúlka. ,Svona förum
við að ískólanum’.
Vinkona hennar Tarenberg fleygM
veifusinni á borðið.
,Þetta er ágæt hugmynd. Við för-
um öll. Áfram!’
Augu hinnar litlu hirðkonu leiptr-
uðu, er hún leit til greifafrú Xeniu og
spurði:
,Og Þjer, ástkæia greifafrú, eruðhin
einasta, er munuð hata, þegar allt ann-
að er einskær kærleikur. ÆtlLS þjer að
vera einar heima?’
Greifafrú Dynar virtist að vaxa um
helming, er hún svaraði þurlega:
.Já’.
Leonie leit niður á hinar rósrauðu
neglur og ljet Ijósið leika um þær.
,Mjer dettur nekkuð í hug, mælti
hún niSurlút og í hálfum hljóSum. ,Hug-
mynd, hugmynd! Konungsriki fyrir
hugmyndl’.
Barónsfrúin leit allt i einu upp og
augnaráð hennar flaug sem neistar j^fir
þá er voru þar samau komnir og stað-
næmdust rið Önnu Reginu.
.Hvernig væri, ef Úlanriddaradeild-
in, keisari Franz Josef tækist á hendur
aðbjóðaJanek Proczna að syngja í okk-
ar Norðurlanda-Babel, en eingöngu fyr-
ir þetta sai..kvæmi?’
Mikið iófaklapp var gert að þessari
uppástungu.
Heller Hunengen stökk upp, eins
og væri hann snertur af rafurmagni.
.Sönglistin er vissulega mín veika
hlið’ kallaSi haDn upp, ,en þó er jeg til
í þetta’.
Greifafrú Tarenberg varð eldrauð
af fögnuSi og faðmaði aS sjer greifa-
frú Ettisbash og lá við sjálft að hún
mundi springa af ofurmagni tilflnninga
sinna.
.Þetlaer ágætt’ hrópaði greifafrúin
Reusserk og hleypti um leið neðri vör-
inni yflr hina feitu undirhöku, en
það var vanalega merki þess, að nú
þætti henni allt vel fara. ,Hví það mun
hneyxla þessa....í fótgönguliöinu—.
Börn góð, það yrði laglegt gaman’.
Önnu Reginu fannst sjer of aukit!
hjer. Engum datt S hug, a* taka nokk-
urt tillit til hennar, því nú var ekki far-
ið eptir hirðsHSum.
Greifafrú Dynar var hin einasta, er
leit með stoltlegum svip á hirðkonuna,
er eigi tók augun af henni.
,Við höfum auðvitað Proczna fyrir
okkur’, endurtók nú Leonie. ,Hann fær
eigi aö syagja annars statíar en S okkar
samkvæmi og veslings náunginn getur
gengit! niðri á götunum og látið sjer
nægja óminn og munum við eigi öfunda
hann af 'því-
,Ominn og þvottavatnið’, sagði frú
von Hofstraten og sló um leít! með veif-
unDÍ hart S boríið.
,Vjer bjóðum honum þá! Skrifum
til hans! Það stendur á sama, hvað það
kostar!’ mælti grelfafrú Ettisbash fagn-
andi og var hún þá lSk óþolinmóðu haml,
er biður eptir jólagjöf.
,Það veríur þá svo’, sagði Leonie og
sneri sjer að önnu Reginu. ,Við skrif
um strax. Eða þarf samþykkis hans
tignara* því kostnaðinn snertir?’
.HvatSa vitleysal Þess þarf ekki við’
hrópuðu nú allar konurnar.
Heller Huningen tók nú á sig „hinn
litla heimskusvip” og mælti hissa:
,En baronsfrú, þjer leyfið sjálfsagt
að við karlmennirnir gefum ykkur kon-
unum söng Janek Proczna S jólagjöf!’
.Úlanriddaradeildin, keisarl Franz
Josef kostar söngmenn eSna’ stamar nú
Flandern og keyrfli höfutSið stoltlega
aptur á ba ,Það er eigi nein þörf á
samþykki þeirra, er fjærverandl eru, er
fjórir úr okkar hóp fara þessu fram!’
Framh.