Heimskringla - 30.03.1892, Side 3

Heimskringla - 30.03.1892, Side 3
HEJ~IVrFt~F<~~F?.T-T\rCAT. A OGr OLDIN WIJSTISriPEG; 30. TsÆ-A-ElZ 1802. þykist meiri verkfræðingr en Mr. McDonell, heldr en þegar hann þyk- iststanda jafnt, ef ekki framar, en Gestur heit. Pálsson og Benidikt Gröndal í ritsnilli og skrildskap. Ef haun ber fi móti pví, f>íi hef óg skil- fiki nokkur í hOndum, sem óg get sannað þetta með. Ég vil hér geta þess, a? J>6 Þor- valdr Þórarinsson hafi komið miðr vel fram í þessu brfiar-ináli, pá bera honum gottorð, allir sem þektu hann áðr en hann kom í nágrenni við G. E-, vil ég par af ráða, að pessi fram- koma hans á brúar-málinu só meir óliappa atvik en af varmensku sprott- in. Vini tnínum, St. B. Jónsson, hef ég engu að svara, par er ekkert að hrekja, pví ekki fer óg að fárast út pvi, að hanu hótar mór atvinnu missi, meðan hann hefir ekki ráð á atvinnu handa sjálfmn sór. Um framkotnu hans á brúar-mála fundinum, er pess að gæta, að hon- um leiðist að h’afast ekki að, þá aðrir starfa, mun ætið fús að fjallanokkuð um almenn mál, og eru það pá oft- a»t forlög hans, að lenda í minni- hluta, enda tneiri frægðarvon, og oft nokkuð sögulegt þeim megin að vera. Ég hefi nú hrakió slettu [tyrilsins við íslendingafljót í 12. nr. “Hkr.” treystandi pvi, að almenningr sjái nh gjör, hvor okkar hefir róttarafyrir sór í pessu brúar tnáli. Dar fyrir býst ég ekki við hann hætti að hræra upp illyndi og lygi, og hvítþvottar rugl Uln sjálfan sig, en ekki mun óg hirða um, að eltast við hann í bráð; enda er pað óþarfi hvað nýlendu- menn áhrærir, þeir trúa ekki betr orðum hans eða ritum, en þeir trúa honum fyrir bréfum sínum sem póst- afgreiðslumanni. Aðr óg skilst við þennan greinar- stúf, vil óggeta pess, að það fer að verða eitt af aðal-málum peosarar ný- iendu, hvernig hún á að verjasí 6- friði annara eins vandræðainanna og U'- E. er, hann kveikir ófrið út af ðilu, svo að sumir af beztu mönnum nýl- hafa hröklazt í burt, sumir þeirra að fara, og ósýnt hvað margir hunna að fara áðr lýkr, ef ekki verðr hetr tryggðr friðrinn. Eins og allir kunnugir vita, er við uiargt að stríða í frumbýlingslífi ný- lendanna, og ekki sfðr í Nýja íslandi en annarstaðar; hór eru helztu ann- roarkar; bleytur, vegaleysi, ópjáll skógr, illgresi, samtakaleysi og deyfð, en versti annmarkinn—verri en allir ntir framantöldu—sem Nýja ísland Verðr að dregnast með, er nú sem stendr Gunnsteinn Eyjólfsson. Gimli, 22. marz, 1892. G. Thorsteinsbon. PÓLSKT BLÖD. (Þýzk-pólsk saga þýdd). Var nú'stíiðið upp frá borðum og stóðu menn i smá-pyrpingum í salnum °g ræddust við. ^meðan stó'íi á kvöldverðinum, hafði Þonat eigl haft mikið næfSi til þess að athuga hvaiS fram fór. Hann sat all- fjarri litlu Becky og sá pví óglöggt til hennar. Það var hálf-skrítið, afí hann varð nú að skoða lúna litlu stúlku, sent væri hún fuliorðin kona. En var hún í raun rjettri eins lagleg og Proczna hafði vilj- að gefa í skyn, er hann fyrir skömmu talaði nokkur orð viS ltana? Eigi var pó ólíklegt að hann inundi vera manna færastur að dæma kvennlega fegurð. Eu varhún annað en stelpu-krakki, pó vel mætti vera, pegar allt kæmi til alis, að hin litla frænka hans væri sú stjarnn, er menu á hinu hálfsiðaða Þýzkalandi litla hugmynd hefðu um. Hann fór nú að virða hina uugu stúlku nákvæmlega fyrir sjer, er liafði vakið svo mikið athygli Janeks Proczna. Við hlið Xeniu leit hún vissulega út eius og perluhæna við hlifS tíguglegrar álftar, en pó var hún mjög fríð, ungleg og blómleg ásýndum. Hinn ungi for- ingi hugsaði sjer enn einu sinni að reyna Proczna, og sýnahinni ungu stúlku meiri og auðsærri blíðleik en ella. Hann tók upp glassitt og hneigiii sig fyrir Becky, í fyrstu sá hún pað ekki, en er Donat ljet ósk sína -berast*frá manni til manns til Becky, leit hún snöggvast til hans, roðna'Si og ljótnaði af ánægju. Þá er kvöldverðinum var lokið, gekk ltann samstundis til hennar. Becky stóð fyrir aptan móður sína, er jafnan hj»lt henni vitf hlið sjer, og leit til hans með miklum blíðleik. ,Má jeg kyssa hönd yðar, litla frænkal’ Þá glamraði í sporum Douats, er hann hneigði hið velgreidda höfulS sitt og brosti eins vinalega og ástnðlega og honum var eðlilegt: ,Hvers vegna sátuð pjer svo fjarri mjer við borðið? Jeg gat varla komið.auga á yður’. ,En pjer drukkuð mjer pó til’ greip hún fram í og hneigðuð ySur fyrir mjer! En hvaS jeg varð glöð af pvíi’ ,Voruð pjer það?’ ,Já, jeg sá af pví, aS pjer voruS eigi lengur reiður við mig’. ,Jeg reiSurl’—Donat yppti efri vör- inni svo að skein í hinar hvítu tennur undir varaskegginu; en svo var ltann jafnau vanur að gera, er hann var hissa. jÞaðhefur mjer alls ekki komið til hug- ar. En, frænka litla, segSu mjer, hvað eigiðj pjer við?’ ,Nú, ySur dettur það pá ekki l hug’ —Beatrice varð nú ljettara um—,Jæj», guði sje lof! jeg var fjarskaókurteis við yður!’ ,Þjer? Nei, lltla frænka Becky. En segið nú, hvað pjer haflS aðhafzt’. Hún laut niður hinu litla höfði. ,Munið pjer ekki eptir pví, að pjer tókuð í fljettuna mína. Muuið pjer eigi eptir hvað jeg sagði þá?’ Donat mundi alls ekki til pess. Becky ljet nú hökuna síga dýpra niður á brjóstið, en dökkur roði litaSi kinnar hennar. ,Nei, verið ekki að þessu. Þjer eruð reiður. En þaS var ekki sagt í pví skyni, erjegsagSi: ,Þjeróskammfeilni maSur’, eða hvaS pað nú var, pá... .Óskammfeilni maður?’ Nei, petta er hreint ágætt! Hreint ágætt!’ Og fursti Heller-Huningen hringbeygðist af hiátri. ,VitiS pjer hvað, Becky litla, pjer eruS óviðjafnanleg stúlka’. Hún starði á hann stórum augum. ,Þjer haflð pá ekki pykkst af pví?’ spurðl hún alveg hissa. Ilann studdi báSum handleggjunum á stólbaklð og leit nú mjög alvörugefinn á hana. ,Alls ekki! ,’eg er mjög glaSur’, svaraSi hann með einhverjum uppgerSar hátíðasvip. ,Hver sá, sem sjeð hefur jafnmikið af heiminum og jeg og lesið blóm allra landa, hann einn kann að inet i það. Trúið mjer Beatrice, eins og jeg met mikils vopniS íheudi karlmanns- ins, eins mikiS þykir mjer og koma til herópsins frá vörum iítillar elskuverðr- ar stúlku. llvortveggja livetur mig jafnt til sigurs. ,En—Doniit! Þetta skil jeg ekki’ ,0g ekki heldur jeg’ hugsaði Hun- ingen. En hann ljet ekki í ljósi hugsun síua, en tók á sigmjög djúpan liyggnis- svip. ,Þjer iminuð líklega heyra y'mis- legt frá munni iiiínum, er kann að gefa ySur ástæðu til að lutgsa’. Becky fórnaði höndunum og virtist vera hálf-hrædd. ,Nei, kœri Donat, talaðu,í guðs nafni, ekki svona óskiljanlega til mín. Jeg veit ekkert verra en pá menn, er svo gera’. Hvað pá. Þettavoru ávitur, er hinn ungi fursti aldrei fyr hafði lieyrt. Glettn in skein út úr augum itatts, og vænt pótti honum um pessa barnslegu aðdáun; hann líkti sjer við kött, sem strokinn er um bakið. En nú kom honitm allt í einu nokkuS til hugar. .Becky’ mæiti hann með nokkrum pykkjusvip, .vitið Pjer liver stúlkan frú Dom Romi var?’ Hin unga stúlka tók andköf af ein- tómri skelflngu. .Jegskal spyrja Miss Davenport i kvöld’ svaraði hún. ,Becky, vitið þjer hvað t o r s o er?’ ,Nei, í guSs nafni, hvað er pað?’ (Becky, hvar stendur Emilia Ga- lotte?’ ,Hún má mín vegna standa fyrir framan ráðhúsið í Bremen’, svaraði hún með miklum pykkjusviit og stappaði í gólfið með ltinum litla fæti. (Þjer haldiö liklega að pjer hafið ieyfl til pess að prófa mig eins og einhvern stúdent, sem gengur undir próf? Jeg er ails ekkert skólabarn og parf ekki að læra meira en jeg pegar hefl lært’. Einhver ánægju tilfinning kom yfir hinn unga foringja. Loksins hafði hann hitt pann fyrir, er hann sjálfur gatkomið i bobba. Þetta var allt annað en Xenia frænka hans, er var vön aS slá hi'indum af örvæntingu og skoSa hann sent hínn tapaSason. Núvarannað, fursti Heller- Huningen bar nú úr býtum lárvið, par sem hann a!lt til pessa að eins hafði skorið upp pistla. Hann leit á hina ungu stúlku með þessum ómótstæðilegu augum, er optar en einu sinni höfðu unnið kraptaverk. (Yiljið pjer að jeg framvegis sje vin ur yðar, er pjer ætið getið, ef á liggur, leitað upplýsinga hjá!’ spurði hann, og var auðsjeð á svip hans, hve vænt honum pótti um samtal petta. Hún hneigði höfuðið og var sem gengi fram af henni. (Þá skal jeg pegar strax útvega mjer miðalda orðabók, og svo... .svo get jeg sjálf skýrt yfiur frá, hvernig liggur á ungri stúlku, er ástin kviknar í hjarta hennar’. Janek Proczna slajaði sig tneð enda- lausum afsökunnm milli kjólslóðanna, er hkt og marglit blómfjóla vafðist um fætur hans. (Hvert á nú ati halda, greifi?’ spurði Anna Regina brosandi. | (Aðpví er jeg núheyrði, yðar kon- unglcga tign, pá virðist frú Gowerleik ágætlega á Piano. Jeg ætlatii mjer að láta í ijósi aðdáun mina og einnlg biðja hana fyrirgefningar, að jeg eigi haftSi g^rt pað fyr’. (En sú er afsökuu mín, að eigi er hægt að líta allt 5 einu út yflr hinn stirnda himinn. Prinsessan htteigði vingjarnlega höf- uðið og var s'em hún pakkaði honum. En Leonie flýtti sjer fram og hvísiaði metS hæðnisbrosi: (Að tala til frú Gower? Að biðja hanafyrirgefningar.Heyrið mjsr snöggv- ast’. (En, kæra barónsfrú, látið hana fara. Vesalings konan stendur þarm svo ein- mana’, greip Anna Regina fram í og var augnaráð ltennar biðjandi. (Jeg bið yffar tign eigi að ónýta á- form mitt1, hvíslaði barónsfrúin á bak vitS veifurnar. (Annars ábyrgist jeg ekki nema að leikurinn ((Don Carlos” fái sorglegan viðhætir’. Sneri hún sjer pá hlægjandi að Proczna, er heyrt hafði hvert orð af pískri hennar, og mælti til hans: (Leyfið ntjer nú í fáum orðum að skýra fyrir yður spil það, sem hjer er leikið’. Ilún benti lionum með veifunni að koma, og gerfii Proczna pað, en leit fyrst til Önnu Reginu, er nú var gjörsamlega breytt á svipinn. (Jeg hef ekki tíma, að skýrn allt málið fyrir yður’ mælti Leonie og brosti sakleysislega; (patS verður eigi gert nema einslega í herbergjum míttuin. Viijið pjer koma til mín?’ (Þjerhafið, að jeg ætla, litla ástæðu til að efast um pað’, svaraði hann pur- legn. (En ef pjer komið, er pað pá sem vinur?’ (Vinátta er of dauft orðatiltæld fyrir pann mann, er heflr póiskt blóð í æðum sínum og einnig fyrir pá, er svo er djörf í óskum sinum’. Nú fór titringur umLeoniu. . (Hatur og ástblossa vissulega upp i glóaudi logum, en pau brenna og til dauða’. Hún hló skrítilega. (Þjer knýið bát yðar gætilega atS hinni sljettu strönd. En mín freista storinurinn og öldurnar’. (Hve jeg vildi að jeg hefði ferju- mann, er tæki mig meí sjer’. (Ferð min er liættuleg og óviss. Sá er dirflst að stýra á hið litla skip mitt, má búast við að stranda á klettum, og ef til vill sogast niSur í dýpið. Viljið pjer hætta á pað?’ Hæðnisieg áskorun lá nú S orðutn hins unga manns, en Leonie sá aS eins hin dökku leiptrandi augu hatts, en ljómi þeirra var sem dragi úr skini vana- legrar skarpskygni hennsr. Andlit hennar var« dreyrrautt og með deyfð af eitruðu blómi, svaraði hún í flýti: (Takið söngva yðar á skip og vittdur og bára skulu hlýfSa okkur.—Fari-5 nú og daðriðhvar sem pjer viljið, en pó eigi við frú Gower’. (Segið mjer stuttlega, hví pjer eigi æskið pess’, spurði hann. Framlt. Dominion of Canada. Abylislardir okeyms fyrir miljomr manna 200.000-000 ekra af hveiti- og beitilandi í Manitoba og Yestur Territórtunum i Canada ókeypis fyrir landnema. Djúpur og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, næg-S af vatni og skógi og meginhlutinn nálægt járnbrautum, Afrakstur hveitis af ekrunni 30 bush., ef vel er umbúið. ÍHI&U frjovsama bklti, í Rauðár-dalnum, Saskatcliewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhverfisliggj- andi sljettlendi, eru feik im miklir flákar af ágætasta akurlanái. engi og beitilandi —hinn víðáttumesti fláki í heimi af lítt byggðu landi. r r Malm-nama land. Gull, silfur, járn, kopar, sslt, steinolía, o. s. frv. eldiviSur pví tryggður um allan aldur. Ómældir flákar af kolanámalandi; JARNBKAFT fra hafi til hafs. Canada Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi viS Giand Trunk og Inter-Colonial braut- irnar mynda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf 5 Canada til Kyrrahafs. Sú braut liggur um miðhiut frjóvsama beltnins eptir pví endilöngu og um hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vestur af Efra-vatni og um hií. nafnfrægu Klettafíöll Vesturheims. lieilnæmt loptslag. Loptslagið í Manitoba og Noi-Svesturlandinu er viðurkennt hið heilnæmasta i Ameríku. Hreinviðri og purrviðri vetur og sumar; veturinn kaldur, en bjartur og staðviðrasamur. Aldrei pokaogsúld, og aldrei fellibyljireinsogsunnarílandinu. S VIl !1A\IISST.lÓliMX Í CAXADA gefurhverjum karlniaimi yflr 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur fyrirfatnilíu að sjá I (5 0 ekrur af 1 a n d i alveg ókeypis. Ilinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki pað. A pann hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og sjálfstæður í efnalegu lilliti. í SLKKZKAR LMOIIR Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöðum. Þeirra stærst er NÝJA T8LAND liggjandi 45—80mílur norður frá Winnipeg, á vestur strönd Winutpeg-vatns. Vestur frá Nýja fslandi, í 30—35 mílna fjarlægö er ALPTAVATNS-K ÝLENDAN. bá’Sum pessum nýlendum er mikið af ó- nUmdu landi, og báðar pessar nýleitdur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur hlnna. AIUTYLE-NYLKNDAN er 110 mílur suðvestur frá Wpg., ÞTNO- VALLA-NÝLENDAN 200 mílur í norBvestur frá Wpg., QIPAPPELLE-NÝ- LENDAN um 20 mílur su Sur frá Þingvalla-nýlendu, og ATÁiERTA-NÝLENDAN um 70 mílur norður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. f síðast- töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi. Frekari upplýsiugar í pessu efni getur hver sem vill fengið með pví að skrifa um pað: TIioms Bennett, DOM. GOV'T. IMMIGRATION AGENT Eda I 5. I j. öa ldwinson, (íslenzkur umboðsmaður.) DOM. GOV'T IMMIGRATION OPFICES. Winnipeg, - - - Canada. NOKKUD NYTT! Þangað til pann 15. marz næstkomandi seljum vjer allan vetrarfatnað me 25prc. afslætti, til að fá pláss fyrir nýjar vörur.—Sleppið ekki tækifærinu að fá kkur billeg föt. HENSEL, NORTH-DAKOTA. GUDMUNDSON BROS. & HANSON. 0. W. CIRDLE8T0NE, FIRE AND MARINE INSURANGE. STOFNSETT 1779. • Guardian of England, Höfuðtaóll.$37,000,000 City of London, London, Eng., höfuðstóll. .$10,000,000 North-west Fire ínsurance Co., höfuðstóll. .$ 500,000 Insurance Co. of N. Ainer.Philadelphia, U.S. $ 8,700,000 ADAL UMBOD FYRIR MANITOBA, NORTH WEST TERRITORY OG BRITISH COLUMBIA. jSKRIFSTOFA 375 OG 377 MAIN STREET, - - - WINNIPEC. — 60 — ætti að vera. Hann var ekki að hugsa noitt 11111 sjálfan sig eða að forða sór. Það vóru Torlög heimsins, forlög inna mörgu miljóna ttanna, sem liðu órótt,—liðu þögulir og án t*688 að hyggja á hefndir—það var þetta, 8ein lá honum á hjarta. Meðan hann var T þessu skapi, hefði hann getað gengið ótta- Laust út 1 bronnandi bál. Þegar lögregluþjónarnir komu, fór hann nteð þeim fúslega og möglunarlanst. Hann var tneira að segja eitthvað svo tilkomu- htikill á svip, að þeir háru eins konar virð- lag fyrir honum. Nú var hlóð hans kóln- að aftr, og hann var alveg rólegr eins og ^ann átti að sér. En það stóð ekki lengi. XJndir eins eins og búið var að loka á eftir honum tnni þungu járnhurð fangelsisins, og ekki lagði nema litla skýmu inn um gluggasmug- dha með járngrindunum fyrir, þá vöknuðu allar hans fornu hugsanir á ný með nýjum Érafti, og það var eins og allar inar miklu ráðgátur alhoimsins streyindu nú aftr að sál Éans og krofðust úrlausnar. Þótt markvert megi virðast, þá var endr- hdnningin um þá sem honum vóru kær- astir, konuna hans og barnið hans heima — 61 — á ættjörðunni, nálega al-horfin úr huga hans. Astin til þeirra hafði knúið hann út í miskunarleysis-baráttu heimsins; og það var hugsunin um þau, sem hafði valdið því, að honuin óx svo í augum óróttr sá er han’n varð fyrir, og fanst hann svo voðalegr og illmannlegr. Nú vakti að eins í huga hans veik og óljós minning um þau, svo dauf, að hún gat ekki vaknað til fullrar með- vitundar. En rangsleitnin, sem hann hafði liðið, þessi grimdarlega, djöfullega rangsleitni — meðvitundin um hana gekk honum í konu stað og sonar stað; hann har hana fyrir brjósti eins cg viðkvæm móðir. Svona leið vetrinn. Og það tók að líða að þeim degi, þá er ákveðið var að hann skyldi yfirheyra. Þótt honum væri þungt í skapi, þá hugsaði hann þó með sigrglaðri von til þessa dags. Hann hafði hagnýtt vetrartímann til að læra ensku, og hafði nú samið skjal á því máli, sem hann ætlaðist til að yrði lesið upp fyrir kviðdómnum. Honum fan«t að kæruatriði þessa skjals vera ómótmælanleg og hugsunarþráðr þess óhrekj- andi. Hann var enda dálítið íhygginn yfir því, hvað sumar setningarnar væru mælsku- -—64 — vörðrinn hljóp til og þreif í öxlina á honum og ætlaði að draga hann til dyra. ,,Nú, nú, Andrés minn góðr“, sagði konsúllinn ; „þór verðið að stilla skapsmun- ina, annars verðr okkr alt ónýtt“. Máltíutningsmaðrinn settist aftr við horð- ið við hlið konsúlsins, en þó var honum ekki alveg rótt. „Það er eins og óg sagði yðr“, mælti hann, og velti blýantinum milli fingra sér. „Hér er ekki um það að spyrja, hvort kon- súllinn eða óg álítum yðr vitskerðan. Okkar á milli sagt álítum við það hvorugr; en okkr ríðr á því að koma kviðdómendunum til að trúa því. að þér séuð vitskerðr“. Konsúllinn gaf nánar gætr að fanganum, og sá að nú þyngdi honum hrúnin. „Þér skiljið það, Andrós minn, mælti hann í sínum ljúfmannlega, viðfeldna rómi, „að hér í landi er lögunum svo Káttað, uð maðr verðr stundum að leita undarlegra bragða; og ég segi yðr það alsatt, að eini vegrinn til að frelsa líf yðar og forða yðr við gálganum, er, að bera það fyrir sig, að þér séuð ekki með öllum ntjalla—en það getr líka bjargað yðr“. „Só það róttvíst, að óg láti lífið, þá — 57 — "VI. KAP. [Víg. Aftr í varðhaldi. Vitflrring? Heldr deyja en ljúga. Undar- legt varnarskjal.J. Hann stóð stundarkorn forviða, er hann kora út í skæra dagsbirtuna. Skófægjar og tötralegir götustrákar þyrptust í hóp utan um hann, kiptu í hann og gerðu gys að lnsnuni; en hann voitti þeint vavla eftirtekt. Það var eins og alt það sem honum var niðri fyrir sljóvgaði ytri skilningarvit hans. Tvisvar eða þrisvar fórnaði hann krept- um hnefunt ógnandi til himins, lagði svo af stað og gekk hratt óg ákaflega og hélt til Broadway, og þaðtn upp eftir til tízku- götunnar. Fólk, sem mætti honum, snóri sór við til að horfa á eftir houum. Maðrinn var mikill vexti og kempulegr, hann var fölr í andliti, skeggið úfið og ógreitt og augna- ráðið hvasst og brennandi. Það var því

x

Heimskringla

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.