Heimskringla - 25.02.1893, Blaðsíða 2

HIEIIÆSKIKIlsrO-L-A. OG OLDI3ST, WllSrnSTII^EGI-, 25 ZEPIEIBIR,- 1803.

“Heimsferingla
«&
Ö1 cl i 11 ”
kemr út á Miðvikud. og Laugard.
A Spmi-weekly Newepaper pub-
ished on Wednesdays & Saturdays ]
The Heimskringla Pt.ff. & Pnbl. Co.
útgefendr. [Publishers.]
Verð Maðsins í Canada og Banda-
rikjunum :
12 mánuiSi $2,50; fyrirfram borg. |2,00
6 ---- |1,80;-----------
3 ---- #0,80; --- — $0,o0
Á Englandi kostar bl. 8s. 6d ; A
Norðrlöndum 7 kr. 50 au.; á lslaudl 6
kr. — borgist fyrirfram.
Senttil íslands, en borgað hOr, kost
árg. $1,50 fyrirfram (eila $2,00).
J^-Kaupendr, sem vóru skuldlausir 1.
Jan. þ.á. purfa eigi að borga nema $2 fyr-
ir þennan árg., ef þeir borga fyrir 1.úlí
þ. á. (eða síðar á árinu, ef þeir æskjaþess
skriflega). __________
Kaupandi, sem skiftir úm bústað,
verír aí geta um gamla pósthús sitt
ásamt nýjv utanáskriftinni.
Ritstjórinn geymir ekki greinar, sem
eigi verða uppteknar, og endrsendir
þær eigi nema írímerki fyrir endr
sonding fylgi. Ritstjórinn svarar eng-
um bréfum ritstjórn viðkomandi, nema
í blaðinu. Nafnlausum bréfum er
enginn gaumr geflnn. En ritstj. svar
ar höfundi undir merki eða bókstof-
um, ef höf. tiltekr slikt merki._
Upp8Ögnógild að lögum, uemakaup-
andi sé alveg skuidlaus við blatiið.
Auglýnngawrö. Prentuð skrá yfir
það send lysthafendum. ____
Ritstjóri (Editor):
JÓN ÓLAFSSON'
venjul. á skrifst. 1>1. kl. 9— 12 og 1—6
Ráðsmaðr (Busin. Manager):
EINAR ÓLAF8SON
kl. 9—12 og kl. 1—6 á skrifst._
Auglýsinga-agent og innköllunarm.
EIRÍKR GÍSLASON
Advertis. Agent & Collector._
~Utanáskrift á bréf til ritstjórans :
Editor Heimskringla. Box 535.
Winnipeg.
~Utanáskrift til afgreiðslustofunnar er:
The Heimskringla Pstg. & Publ. Go.
Box 305 Winnipeg, Man.
Peningar sendist í P O. Money Or-
der, Registererl Letter eða Express
Money Order. Banka-ávísanir á aðra
' banka, en í Winnipeg, eru að eins
teknar ineð atí'ölium.
Offitk :
14« I’rincess Sfr.
Lögbcrg og
séra Matthíasar-sam-
skotin.
Uegar búið var að hreyfa máli
þessu um daginn, fóru tveir af for-
göngumönnflm fyrirtœkisins snöggvast
inn á skrifstofu „Lögbergs" og mælt-
ust til þess við ritstjórann, að hann
vildi sjá um, að tekið yrði við sam-
skotum á afgreiðslustofu blaðsins, og
létu auðvitað í ljósi um leið að þeir
gengju að því vísu, að liann mintist
málsins í blaði sínu. — Þetta kom auð-
sjáanlega flatt upp á ritstjórann; hann
virtist í vandræðum með í fvrstu,
hverju hann ætti að svara; fór að tjá
'peim, að hann hefði heyrt getgátu um
það (neðan úr kjallaranum ?), að þetta
mál mundi vera vakið af einhverjum
djúpsettum vélráðum Unítara (!) til
meins og móðgunar iútersku kyrkj-
unni (!!!). En er honum var bent á,
að af forgöngumönnunum væri meiri
hlutinn lúterskir safnaðarmenn (þrír
úr lút. söfn. hér, einn úr eldra lút.
söfn. í Selkirk), og enginn af þeim úr
Únítaraflokki, þá virtist sem hann
sanzaðist á, að ekki þyrfti að ottast
þetta. Svo lét hann á sér skilja, að
hannmundi vilja hlynna að málinu, ef
þeir vildu gera svo vel að senda sér
sknflega áskorun. Þeir sögðu það væri
hægast að gera það. En þá ferði hann
sig upp á skaftið, og bað þá að setja
það í áskorunina; að þeir bæðu af-
sökunar á því að það hefði ekki ver-
ið leitað til Lögbergs með þetta mál
jafnframt og snúið var sér til vor.
Þeir sögðu honum, að þeir ætluðust
til að „Heimskringla“ gengist fyrir
þessu máli. Hann kvaðst skilja það,
en vonast til að þeir sendu sér samt
ávarp.
Svo gerði nefndin hégómagirni rit-
stjórans þetta til geðs að senda honum
nokkrar línur; var liann þá mjög fjöðr-
um fenginn, er tveir nefndarmenn færðu
honum miðann, og lofaði hann þá að
leggja málinu meðmœli í Lögb.
En þetta var nú að eins nafngreindi
„ritstjórinn", hr. Einar Hjörleifsson.
En það er einkennilegt við „ritstjórn"
Lögbergs, að hr. E. Hjörleifsson er
bara hafðr þar til að halda á penn-
anum. og skrifa meiri hlut ritstjórnar-
greina, en hann verðr alt of oft að
skrifa þvert um geð sér það, sem hon-
um verri andi leggr fyrir liann. Yflr-
ritstjórinn er Sigtryggr Jónasson, og
eftir hans pípu má Einar til að dansa,
stundum nauðugr, þar á meðal í þetta
sinn.
Hvað feginn sem hann langaði til
að styðja þetta mál, þá var hann samt
pískaðr til að svíkja loforð sitt í þá
átt og rita í gagnstaöa átt, til að reyna
að spilla fyrir því.
Þetta er engin getgáta eða hugar-
burðr, heldr það, sem vér ritum nieö
rökum.
Þegar út í það var komið, að hr.
E. H. varð nauðugr að taka í þennan
strenginn, þá hefir hann farið að reyna
að taka sér til inntektar línur þær,
sem nefndarrpenn rituðu honum eftir
beiöni og áskoruu sjálfs hans.
Vér getnm fullvissað herrann um,
að nefndarmönnum hefir aldrei kom-
ið til hugar, að fylgis Lögbergs væri
nokkur minsta þörf, til að fá máli
þessu framgengt. Ilitt mun hafa vak-
að fyrir þeim, að það væri mestr sómi
oss Vestr-íslendingum, að geta unnið
sanutn í einingu að þessu máli, livað
sem öðrum ágreiningi liði. Og mun
þeim ekki hafa dottið í hug að ætla
Lögbergi að óreyndu, að það væri svo
hégómagjarnt, að snúast á móti góðu
máli fyrir það, að Heimskringla hafði
verið beðin að beinast fyrir fram-
kvæmdir í því. Og af því að þeir
gerðu ráð fyrir, að stöku maðr kynni
til að vera, sem hefði viðskifti við
Lögb., en ekki við Hkr., þá mæltust
þeir sérstaklega til að blaðið veitti
samskotum viðtöku.
Lögbergi var engin ókurteisi sýnd
af nefndinni. Það er ekki siðr, þótt
skorað sé á eitthvert blað (sem oft á
sér stað) uin að gangast fyrir samskot-
um, að renna þar fyrir til allra blaða
í sama bæ sérstaklega um leið og
biðja þau að taka líka við samskot-
um. Stundum er að eins sett við þaö
tækifæri í það blaðið, sem fyrir mál-
inu gengst, að „önnur blöð málinu
vinveitt sé beðin að geta þes»“. Stund-
um er alls ekkert átt við nema eitt
blað. Og það hefði ef til vill verið
sérleg kurteisi af nefndinni að ganga
að því sjálfsögðu, að Lögb. mundi ó-
tilkvatt leggja stuðning góðu máli.
Ritstj. Lögb. lætr á sér skilja í síð-
asta bl., að iiann lesi engin íslenzk
blöð nema , Norðrljósið“.
„Það eina“, segir Lögb., „sem mönn-
um er kunnugt um þetta siemdarboð,
sem séra Matth. hoíir fengið, er það,
að í „Norðrljósinu“ stóðu í haust sár-
fáar línur þess efnis, að fund ætti að
halda í Chieago í sumar til þess að
ræða um þjóðsagnir ( Eolk Lore Congress)
og að séra M. hefði verið boðið að
mæta á þeim fundi".
Þessi orð : „Það eina, sem mönnvm
er kunnugt" eiga að skiljast eins og
stæði: „Þaðeina, sem I.ögbergs-mönnum
er kunnugt", þvi að aðrir menn ýmsir
vita fleira en það, sem í Norðrljósinu
stendr. *
Lögb. heimskar mjög höfunda á-
skoranarinnar fyrir það, að þeir liafa
komizt svo að orði, að séra Matth.
hafi verið boðið að mæta á sýningunni
sem fulltrúa af íslands hendi. Lögb.
heldr að sýningin sé þing, sem kjörn-
ir fulltrúar ýmsra landa mæti á. Nú
er sýningin sýninn, en ekki þing, og
lands-fulltrúa til sjálfrar sýningarinn-
ar senda vitanlega að eins landstjórn-
ir þeirra landa, er láta sýna þar muni.
En auk þess eru mörg þing eða mann-
fundir lialdin samtíða sýningunni og
sumpart í sambandi við liana. A
þeim mæta fulltrúar ýmsra landa, sum-
ir kjörnir af félögum í löndum sínum,
sumir tilkvaddir eða boðnir af for-
stöðunefndum þeirra þinga eða funda,
og eru það eðlilega merkustu menn,
sem boðið er, og þannig er til komið
boðið fil séra M. J. Blöðin hafa fyrir
löngu skýrt frá, hvernig það boð var
lagað, og var óþarfi fyrir höfunda á-
,-koranarinnar að fara að útlista það
nákvæmlega.
„Þjóðólfr" skýrði í haust frá boð-
inu þannig (4. Nóv.):
„Skáldið séra Matth. Jochumsson
hefirfengið tilboð um aðsækja heims-
sýninguna í C.hirago að snmri sem
kjörinn fulltrúi fyrir ísland á nokk-
urs konar alþjóðlegum þjóðsagna-
fundi (Folk Lore Congress), er þá verðr
haldinn í Chicago. Velr forstöðunefnd
fundar þessa fulltrúa úr öllum lönd-
um, en ætlazt er til að þeir sjálfir leggi
fé til fararinnar. Er séra Matthíasi
sýnd allmikil sæmd með vali þesso,
en því miðr mun hann ekki fátækt-
ar vegna eiga kost á að ráðast í för
þessa“, o. s. frv.
En til hvers alt þetta langa mál
um særða hégómagirni Lögbergs og um
rað, hvernig strang-formlega réttast
væri ad titla boðið til séraMatth. ?
Slíkt er að þrefa um „keisarans skegg'*.
Að e'yða heilum dálkum um þann
hégóma, er að eins til að reyna aö
draga athygli frá aðalmálinu og eyða
áhuganum á því.
Svo hefir Lögbergi alt í einu kom-
ið til hugar, að bera kvíðboga fyrir
því, að boðið væri nú kannske ;,hum-
bug“, þjóðsagna-þingið yrði ef til vill
ekki skipað svo virðulegum mönnum,
að séra Matth. geti verið þektr fyrir
að þiggja boðið. Það var auðgerðr
hlutr fyrir Lögb. að geta verið búið að
fá vissu sír.a um þetta fyrir löngu, ef
því var um þaö ant; en máske það
sé ekki svo frótt, að þelckja nöfn
merkra manna, þótt það sjái þau?
Þá er það hrætt um, blessuð var-
úðar-skepnan, að séra Matth. sé ófús
á að fara. Yér getum nú fullvissað
alla landa um það, að séra Matthías
var þess hugar, er hann fékk boðið,
að ekkert annað en efnaleysi sjálfs
hans mundi iiamla honum að þiggja
það og fara, ef hann yrði heill á hófi.
Svo fer ið gjörhugula blað að geta
þess til, að séra M. muni þá hafa sótt
um styrk af almennings-fé á íslandi
til fararinnar. Blaðið hefir enga hug-
mynd um það, að almenningsfé er veitt
með íjárlögum, og að enginn hefir vald
til að verja eyrisvirði af landsins fé
öðruvísi, en heimilað er í þessum lög-
í Septembermán. — eftir að fundr-
inn, sem hann er boðaðr á, verðr af-
staðinn ! !
—
En Lögbergi er óhætt að hvíla sig. j
Vér vonum að samskotin verði öll j
komin inn löngu áðr en Lögb. ráðgerii
að hreyfa sig. íslendingar í Vestr-!
lieimi geta ofboð vel komizt af með
að ráða sjálfir nokkrum centum hver
af eigum sínum án leyfis frá Lögbergi.
Og þeir munu gera það.
Þeir eru ekki svo einfaldir að þeir |
sjái ekki í gegn um tilgang Lögb. með
undirtektir þess í þessu máli.
Þeir eru þegar faruir að sýna það. j
að þeir ætla ekki að gera það að neinu j
ágreinings-máli eða flokks-máli, að j
sýna séra Matthíasi sóma.
Heyrðu okkr
um hálft orð, vinr!
Oss langar til að vita, hvað auðið er
að fa marga kaupendr handa íslenzku
blaði hér. — Vér vitum, hve marga
vér höfum; en vér vitum ekki, hve
marga að mögulegt er að fá. — Bezti
vegrinn til þess virðist oss vera, að
bjóða nýjum kaupendum
«ÓI) kjör.
um.
Ef ritstj. Lögb. hefði nent að kynna
sér fjárlög Islands og athuga, hvað
mögulegt var að gera samkvæmt þeim,
þá hefði liann getað sparað sfr bréfið
til landshöfðingja; því að ef landshöfð-
ingi skyldi virða hann svars, sem harla
ólíklegt er, þá mundi hann ekki geta
sagt lionum annað en það, sem rits j.
getr eins vel vitað hér nú þegar, ef
hann vill vita það, og það er, að lands-
höfðingi hefir ekki svo mikið sem 5
aura til umráða af landsfé, sem hann
m gi að lögum verja til þessa.
Þetta er alt að eins gert í þeim
auðsjáanlega tilgangi að reyna að narra
almenning til að bíða þar til alt er
um seinan. Lögb. ætlar að bíða næst-
næstu póstskipsferðar frá íslandi áðr
það lireyfir sig til að styöja þetta mál.
Næst-næsti póstr kemr frá íslandi
til Skotlands í Marzlok, hingað vestr
ná bréfin um miðjan Apríl. Væri þá
fyrst farið að leita samskota, þá gætu
þau þó aldrei hafzt saman á 3—4
vikum. Það vita allir er ómöguleyt.
En þó að þau tækju ekki lengri tíma,
þá næðu þau ekki í Maí-ferðina heim
(bréf héðan til hennar verða að fara
héðan í Apríl-lok). Þau kæmust í allra
fyrsta lagi til I eykjavíkr 13. Júní, og
til Akreyrar til séra M. ekki fyrri en
í Júlí; væri hann þá tilbúinn und-
irbúningslaust, gæti hann náð til Skot-
lands um' miðjan Ágúst, og til Chlcago
Eins og séra Þórhallr Bjarnarson
sagði svo satt og vel í „Kyrkjublaðinu“ j
í fyrra: „séra Matthías a kærleiks- j
sjóð í hjörtum attra íslendinga".
Það er óböta-skömm og ódreng-
skapr að gera þetta mál að flokks- j
máli. Vér höfurn reynt að forðast
það; höfundar áskoranarinnar hafa
forðazt það; landar okkar í Selkirk j
hafa forðazt það; landar okkar hver- j
vetna, sem vér höfum til frétt, hafa
forðazt það — að Lögbergi undanteknu.
Án tillits til trúarskoðana, per- j
sónulegrar óvildar eða annars ágrein-
ings, hafa lúterskir menn og ólútersk-
ir, sterkir kyrkjumenn og utankyrkiu-
menn, enda persónulegir óvinir tekizt
hér saman liöndum og vinna saman
að þessu máli.
Það eru líka nœg ágreiningsefnin
samt meðal’vor liér vestra, þó að vér
reynum ekki að draga niðr í saur
persónulegra ill-lynda þau sameigin-
legu drengskapar og hjartans mál vor ;
allra, sem ættu að geta
„lyft oss yfir agg og þrretu-díki“.
Vér vonum að menn lierði sig nú j
að betr, og gæti þess vel, að lu'r ríðr
á fljótum undirtektum ef vér eigum
ekki að verða of seinir og koma
„'ftrr ftvk 'og disl'ý. _ I
Síðan í Marz 1892 til ársloka stóðu
í Hkr. sjo neðanmálssögur, samtals
610 Ms.
Á sama tíma hefir blaðið flutt ofan-
máls heilar elleín sögur sem sam-
svarar fyllilega ‘AHO I»1m. með smá-
letri.
Alls nm «00 blaðsíður af sögum.
F R i T T !
Alt þetta ofanritaða inniheldr Hkr]
frá í Marz 1892 til ársloka, auk fjölda
ritgjörða, kvæða o. s. frv. — Og alt
þetta gefnm vér ókeypis hverjum
nýjum kaupanda, sem ekki hefir keypt
blaðið síðasta ár. Og slíkum nýjum
kaupendnm seljum vér þennan árgang
j (1893) fyrir
einmigis $ l.oo,
j ef borgað er um leið og pantað er, og
J gcfnm þeim ennfremr
Ú RV ALS-K V Æ Ð I
Jónasar Hallgrímssonar.
Fyrir
eiim einasta dollar
gefum vér nýjum kaupendum:
1.) Hkr. frá í Marz til ársloka 1892
með um H»ls>. -irf nf>gnr|r
(meðan upplag hrekkr).
5Í.) Hkr. VII. árg. 1893.
!{.) Úrvolskveeði Jónasar Hallgrímsson-
ar (alt það bezta, sem bezta skáld
íslands kvað).
tW Sendu dollarinn strax, vinr. Þú
lifir það ekki að fá nokkurn tíma
meira upp úr honum.
Kiinilniii kanpendnm, sem
borga oss þetta ár fyrir 1. Marz
eða gönilum kanpendnm, sem
borga oss skuld sína fyrir 1. Marz þ. á.
eða gtfmlnm kanpendnm, sem
senda oss borgun frá minst tveuu
nýjum kaupendum
gefnm vér
Ún VAL8LJÓÐ
Jónasar Hallgrímssonar,
Hkr. Prtg. & Pnbl. Co.
6 Minnisblöð Heimskringlu.
PÓST-BURÐARGJÖLD I CANADA.
1. Bref.
Burðargjald fyrir bréf, hvort heldr frá ein-
um stað til amiars í Canada eða til Bandaríkj-
anna, er 3 cts. fyrir hverja 1 oz. (ounce) að vigt.
—Fyrir bréf til annara landa (t. d. íslands) 5
cts. fyrir iiverja j oz. — Fyrir trygging (registra-
tion) á bréfi greiðist sérstakl. 5 cts.
2. Blöð og tvmarit.
Dagblöð og tímarit, er eigi koina út sjaldnar
en einu sinni á mánuði, eru flutt frítt með póst-
um, þá er þau eru send beint frá útgefenduin til
fastra áskrifenda eða útsölumanna í Canada
eða Bandaríkjum.—Ef blöð eru send á ann-
an hátt (en frá útg. beint til kaupar.da), þá
er burðargjaldið (í Canada og til Bandaríkja) }
ct. fyrir alt að 1 oz., efi ef meira vegr, þá 1 ct.
fyrir iiverjar 4 oz. eða brot. — Til annara
landa er burðargjald tindir blöð 1 ct. undir
hverjar 2 oz.
3. Batkr.
Hver böggull má vega 5 pd. mest til staða í
Canada, en 4 pd. mest til annara landa. Slíkir
bögglar verða að vera opnir í enda eða á hlið, og
ekkert bréf eða ritað mál innan í. Burðargjald
1 Canada er 1 ct. undir hverjar 4oz(}pd.), en
til Bandar. og annará útlanda 1 ct. undir hverjar
2 oz.
Utan á alla bóka böggla ætti að rita efst á
röndina: l*l\ ISook l’o»(.
Minnisblöð Heimskringlu. 11
Ef skuldunautr borgar nokkuð upp í skuld,
sem orðin er ógild að lögum, þá verðr hún
við það gild á ný.
Ef verðbréf, sem hagnýta má af handliafa
týnist eða því er stolið, þá hefir finnandi eða
þjófrinn er.gan rétt til að hagnýta sér það; en
liafi hann hagnýtt það, þá getr þriðji maðr, sem
í góðri trú liefir fengið það fyrir borgun, hald-
ið því gegn rétti þess er átti það, er það týndist.
Stundum liefir handhafi veðliréfs rétt til að
krefjast borgnnar á því áðr en það feilr í gjald-
daga. T. d. ef sá sem ávísun eða víiill er stýl-
að upp á (greiðandi) neitar að samþykkja, og
lögleg mótmæli iiafa fram farið, þi getr
liandiiafi undir eins snúið sér að útgefanda
eða ábekingum og lieimtað borgun þegar.
Ef víxill eða ávísun á að greiðast í
sama landi (ríki) sem það var gefið út í,
þá gildít þess lands lög um það að öllu
leyti.
Ef lijúskapar-skilmáli var gildr í því
landi, sem liann var gerðr í, þá gildir liann
hvervetna.
Um samninga og gjörninga um lausafé
gilda lög þess lands, þar sem þeir vórugerð-
ir. — Uin samninga um fasteign gilda lög
þess lands, þar sem fasteignin liggr.
Nú fær maðr hanka í heiþlr skuldhréf ti!
trýggingar fyrir láni, og felír skuldbréfið í
gjalddaga meðan það er í höndum bankans,
þá er það skylda bankans að krefja borgunar
10 Minni blöð Heimskringlu.
Húsbændr bera ábyrgð þeirra gerða þjóna
sinna, sem liggja fyrir innan verkaiiring þeirra.
Efekki er tekiðfram í skuldbréfi, að vöxtmn
skuli svara, þarf enga vexti að greiða af npp-
iiæðinni fyrri en frá þeim degi, að hún fellr í
gjalddaga.
Leigusamningr um land fyrir lengri tíma en
eitt i er ogildr nema skriflegr sé.
Ábekingr (indorsers) skuldbréfs losnar við
alla ábyrgð af því, þótt það verði ekki borg-
að, ef lengra líðr eu 24 stundir frá því borgun
var neitað og þangað til tilkynning um það er
birt honum eða bréf uin það til hans sent á
pnsthúsið.
Ff útgefandi skuldbréfs deyr, þarf hand-
hafi þess ekki að tilkvnna ábyrgðarmanni van-
greiðslu á því, fyrri en skiftameðferð á búinu
er lekiö.
Ef enginngjalddagi er ákveðinn í skuldbréfi,
þá er skyldugt að burga það iivenær sem krafizt
er.
Ábekingr getrforðazt ábyrgð með því að rita
orðin „without reeoursc^ undir nafn sitt aftan á
skuldbrcfið; hverfr þá áhyrgð lians yfir á fyrir-
rennarann eða fyririrennarana á bréfinu.
Nú gefr maðr út ávísun til annars manns, er
borgnn á að fá (gjuldþegja), og ef skuldbrcfið
kemrsiðar fram i höndum útgefanda með nafni
gjaldþegja rituðu á bakið, þá er það næg sönnun
talin fyrir því, að ávísunin sé greidd (inn leyst).
Minnisblöð Heimskringlu. 7
Burðargjald í Kandarikjniinm innan-
laiuls og eins til Oanada er 2cts. undir bverja
1 oz. hréfa
liegi-triUion-gj&yf er þar8cts.
tW tslenzkar bækr eru toll-fríar til innflutnings
í Bandoríkin (sama er um allar beekr, seni eru
að öllu á öðnuaali en ensku).
PÓST-RÁÐ.
1. Borgaðti fyrirfram burðgjald með pví að
líma frírnerki á bréfið eða sendinguna; annai s
fer sendingin á óskila-skrifstofuna (dead letter
office).
2. Ritaðu nafn og lieimilisfang skýrt og
greinilega, auðvitað með enskri stafsetning en
ekki eftir ísl. framburöi (t. d. Seattle, en ekki
Síattel).
3. Ritaðu nafn og heimili þín sjálfs (bréf-
ritatis) í vinstra lioruið efra á bréfinu. Það
kemr þá aftr til þín óopnuð, ef sá finst ekki,
sem bréfið er til.
3. Senilii peninga aldrei lausa í einföldu
iiréfi, heldr registraðu það, nema þú getir feng-
ið /'. 0. Money Order eða Express Order. Sendu
aldrei Postal JJotts.
5. Vtrtta aldrei frímerkið, sem þú ætlár að
setja á bréf eða sendingu; límið getr strokizt
af við það og frímerkið losnað þá eða síðar.
Væltu umstagið, þar sem þú ætlar að setja
frímeikið á; þá mun frímerkið tolla vel.