Heimskringla - 02.12.1893, Side 1

VII. AR.
WINNIPEG, MAN., 2. DESEMBER 1S93.
FRETTIR.
TOLLEMDkSKOÐUNIN í B^NDA-
RÍKJUNUM.
27. f. m. varð heyrum kunnugt
innihald toll-lagaírumvarps þess, sl-“m
fjármálanafnd neðri þmgdeildar banda-
þingsins hefir verið að undirbúa. Lft-
ir því sem til hagar á bandaþinginu,
þá þýðir nefndarfrumvarpið það, að
þannig löguð lög í öllum aðalatriðum
verða samþykt af þinginu. Auðvitað
er nefndin klofin, samveldismenn í
minni hluta í henni. En hitt er heldr
enginn efi, að meiri hluti boggja þing-
deilda fylgir nefndinni liiklaust að
máli.
Það yrði of langt mál að gefa
liér ýtarlegt ágrip af frumvarpinu.
En það iná geta þess, að eftir því
sem inn var flutt af vörum til Band-
aríkjanna 1892, þá hefði tollarnir af
þeim varningi orðið framt að S'iO.OOO,-
000 minni, heldr en jieir urðu undir
McKinley-lögunum. Það þýðir ?1.00
í vasa hvers mannsbarns í landinu.
Eitt aðalatriði í þessu nýja frv. er
það, að tollr er alveg af tokinn af
ýmsum óunnum varningi, sem áðr
hefir verið tollaðr allhátt; þannig verðr
t. d. ull tollfrí; einnig garðávextir
og aðrir ávextir, salt, egg og ýmis-
leg fleiri matvara; og hefir það ekki
smáræðis þýðing fyrir oss Canada-
menn. Brauð-efni (mél, liveiti) er
tollfrítt frá öllum þjóðum, nema þeim
sem tolla samkynja vörur inn flutt-
ar til þoirra frá Bandaríkjunum.
Ullar-tollinn skal, samkv. frum-
varpinu, af nema frá 1. Marz n. á.
Óunnið timbr, tollfrítt, en smíðað
tré 25pC.
Lifandi peningr verðr tollaðr um
20 pr. ct. (í stað 30 pr. ct.).
Á byggi var tollrinn 30 j>r. ct., og
var svo hár, að það hitidraði ailan
innflutning héðan fra Canada, enda
þótt Canada-bygg sé talið langt um
betra til ölgerðar. Nú er tollrinn færðr
niðr í 20 pr. ct., en það verðr sem
næst 10—12 cts. á bush., og með llmtn-
ingsgjaldi svo lágu til Minneapolis og
St. Paul héðan, sem það er nú, má
ganga að því vísu, að rnenn neyðist
ekki hér eftir tiTað selja bruggurum
hér bygg sitt fjTÍi- 20 cts. busli.
Óuuninn hör og hampr eru á frí-
listanum, og hefir það þýðing fyrir
Mennenítana hér í Manitóba og án
efa bráðum fyrir miklu fleiri bændr
hér.
MEIRA AF FRÍ-LISTANUM.
Eftir að framanritað var tekið
saman, berst oss ýtarlegri skýrsla um
tollfrumvarpið í The St. Paul
“Globe.” Vér gizkum á, að lesend-
um vorum hérmegin línunnar sé sér-
leg forvitni á að heyra meira um
vörur, sem verða toll-fríar (standa á
frilistaaum). Skulum vér því nefna
nokkrar fleiri vörutegundir af því
tagi.
Frá fyrsta degi næstkom. Marz-
-mán. verða, meðal margra annara,
þessar vörur ,tollfría.r : Svínslæri reykt
og annað reykt svínaket, óreykt flesk
og svínaket; nautaket, sauðaket, og
alt ket niðrsoðið eða saltað eða á ann-
an hátt varðveitt, það er eigi er sér-
staklega öðruvísi ákveðið um í frumv.
Bundinþráðr (binder twine), ef ekki
fara yfir 600 fet í pundið. Dúnn.
Nýr fiskr. Óunnin skinn. Svínafeiti.
Alls konar akryrkju-verkfœri (plógar,
harfar, sláttuvélar o. s. frv.). Sájia.
Tólg. Ails konar óunninn bygginga-
steinn, nema marmari. Allr íveru-
fatnaðr og þvi likar persónulegar eign-
ir ferðamanna, ef sannað þykir, eftir
reglum, sem stjórnin þar um setr, að
þær se ekki varningr til sölu œtlaðr.
Ull. Timbr, höggvið og sagað, og
talsvert margt af smíðuðum við.
HVAÐ ALÞÝÐAN GRÆÐIR.
Sérveldismenn sjálfir segja, að toll-
telcjurnar, miðað við árið, 18;)2, munu
lækka um $50,000,000. Samveldismenn
segja þær læltki um sjálfsagt $60,-
000,000.
En hvort heldr sem er, þá er
Þe^si tala minstr hlutinn af þvi sem
alþýða gra;ðir, því að auk þcss sem
hun giæðir þetta á invfluttum varn-
ingi, er óefað, að hitt mun nema
margfalt meiru, sem varningr, tilbúinn
í landinu sjálfu og þvj ótollaðr, lækk-
ar 1 verði, til að geta haldið samkepni
við innfluttan varning. I>ær Upphæðir
eru óútreiknanlegar fyrir fram.
OLAFR STEPHENSEN,
læknib
er fluttr í Nr. 164 Kate Str. (græna
^’Tasið), og er þar lieima að liitta kl.
10—12 árd. og kl. 1—6 síðd. — Eftir
þanu tíma á Ross Str. Nr. 700.
Um hegning fyrir vantrú.
Það hefir verið sagt, að misskunn-
samr guð sé mannsins mesta meist-
araverk. Við eðlilega þroskun manns-
ins frá lægra stigi hofir ímyndun hans
smávaxið, eftir því sem ið leyndar-
dómsfulla varð lionum skiljanlegra, og
ímyndun hans verðr ævinnlega að
vcra í sambandi við reynslu lians,
cftirtekt og skoðun. En hvort sem
þekking hans er mikil oða lítil, þá
hefir það komið til af breytilegu og
misjöfnu ásigkomulagi, er fram kcmr
í röð náttúrlegra viðburða, er hlýða
náttúrlegum lögum.
Meðan maðrinn var í sínu vilta
ástandi, áðr en hann fékk skilið eðli
náttúrukraftanna, var það eðlilegt, að
hann ímyndaði sér eldinn, vind og
sjó sem verur, er brytust um af ein-
hverjum ástæðum, sem hann fékk
okki skilið í. Og þessar verur kallaði
hann guði, og hann ímyndaði ser að
þeir hefðu manns eðli og eiginlegleika,
og gætu bæði glaðzt og reiðzt yfir
mannsins hegðun, Og með því að
hann vissi, að með gjöfum má sefa
mannsins reiði, þá áleit hann að víst
mundu fórnir af inu bezta, er liann
hafði til, geta sefað guðanna reiði.
Og ef svo vildi til að náttúru-öflin
gerðu mönnum ekki skaða, þá var
svo som sjálfsagt talið, að það væri
ætíð þakkað fórnfæringunum. Eins
var að sínu leyti þegar plágur og
hallæri geisuðu yfir land og lýð, og
jarðskjálftar eyddu heimilnm manna
og logandi steinleðja frá gjósandi fjöll-
um þakti akrlendin og fyrirfór öllum
fénaði þeirra, þá álitu þeir að guð-
irnir liefðu rciðzt, og að ckkcrt ncma
mannablóð gæti sefað þeirra hörðu
heift, því þeir höfðu séð þrumuna
slá til bana börn þeirra, er ekki
fórnfærðu guðunum. En svo vóru
lika þakklætis-fórnfæringar, er vóru
við hafðar þegar þeir fengu sigr yfir
óvinum sínum, eða þegar þeim sjálf-
um vegnaði vel.
Þannig er það komið til, að bæði
dýrum og mönnain hefir verið fórn-
fært, og þannig or það komið til, að
Hindúa-móðirin kastar barni sinu i
ána Ganges. Eiimig má sjá í gamla-
testamentinu að altari Jehóva eru
þakin af blóði dýra; fórnfæringar
vóru honum þakknæmilegar. I Dóm-
aranna bók 11. kap. 30—31 vs. er
þannig sagt frá, að Jefta hafi unnið
drottni heit, að cf hann gæfi Ammóníta
alveg í hans hendr, þá skyldi það,
sem fyrst kæmi uiót honum (Jefta) út
af dyrum hans húss, verða framborið
drottni til brennifórnar. Og það bar
til, að eftir að hann hafði unnið þá í
sínar liendr, gekk hans (Jefta) einka-
dóttir í móti honum ; og er sagt svo
frá, að hann liafi gert við hana eins
og hann hafði heitið.
Biblíu-hugmvndin um endrlausn-
ina er alveg sú sama; liún byrjar
með falli mannsins, sem er aðal-
grundvöllr orþodoxiunnar.
Hugmjmdin er, að Jehóva hafi fyr-
irboðið vorum fyrstu foreldrum að
éta af skilnings trénu góðs og íls,
en þau hafi brotið boðorðið og orðið
sek við guð; en þá reiddist Jehóva
(guð) svo mjög, að hann rak þau úr
aldingarðinum. En svo hafi guðs
sonr boðið sig fram sem sátta eða
friðunarfórn, svo .að “hver sem ú hann
tryði, ekki skyldi glatazt, heldr hafa
eilíft lif.” Því að skilyrði fyrir
himnariki hér eftir er að trúa á son-
inn; en þeim, sem ekki trúa á son-
inn, verðr vísað bart í eilífar, enda-
lausar kvalir.
Spurningin er uú, hversu réttlátt
sýnist það, að veita eilífa sælu som
verðlaun fyrir trú, og eilifar kvalir
sem iðgjöld fyrir vantrúf Með öðrum
orðum er spurningin sú, hvort nokkur
maðr geti réttilega oröið krafinn á-
bj'rgðar íjtít það, að kverri niðrstöðu
hann kemst. Með enn öðrum orðum:
er auðið að vera ráðvaudr eða óráð-
vandr í því að mynda #koðun sínn?
Ef gú kenning, að maðr uppskeri að
eins eilífa glötun fyrir vantrú, er
opinberun frá alvitrum og réttlátum
guði, þá verðr spurt: hví gat ekki
sú vern, sem þekkir öll sálarlögmál
mannsins, hagað sinni opinberun í
samræmi við þau, svo að alíir fengju
trúað ? Þvi eftir kyrkju-kenningunni
er vantrú versti glapr, en trú mesta
dygð.
En athugum nú annars, hvað
vantrú í rauninni er, og hvað trú er.
Er trúin ekki sannfœring, sem er afleið-
ing af líkinda-rökum, sem fullnægja
greind vorri? Ef svo er, hvernig
getum vér þá trúað án þessara lík-
inda-röksemda eða gagnstætt þeim ?
En rök hafa rót sína i náttúrlegum
atburðum, sem koma fyrir i rás til-
verunnar og enginn fær breytt. Þeg-
ar maðr lætr í ljósi sína skoðun,
lætr hann það i ljósi, er hann álítr
satt vera; því að ekki er auðið að
segja, að sá maðr láti í ljósi sína
skoðun, sem lætr í ljósi eitthvað það,
sem hann voit að ekki er bygt á
nokkrum atburði. En til er uppgerðar-
skoðun, hræsnis-skoðun, en það er ekki
mannsins rétta skoðun. Skoðun manns
cr mynduð af rökum; hún er ásig-
komulag hugans. En ef rök eru ónóg
til að sannfæra, er aflciðingin efa-
semd eða vantrú. Eigi ið gaghstæða
sér stað, þá er afleiðingin fullvissa
eða trú,
En ef vcr nú segjum að maðrinn
geti trúað eins og hann vill, að það
sé í iians valdi hvort heldr að trúa
oða ofa, iivers virði verða þá öll rök ?
Hví skyldu menn þá vera að vega þau
á metaskálum skynseminnar ? Ef vilj-
inn getr breytt þeim eða gildi þeirra,
þá er ekki að reiða síg ú sannanir.
Þá getr auðvitað hver sem vill haft
“rétta” skoðun; því sérliver vitleysa
getr staðið sem gild, ef viljinn svo
heimtar, ef slept er öllum röksemdum ;
en röksemdum, sem raska má og
breyta með viljanum, má eins vel al-
veg sleppa, því að þær þýða vitan-
lega ekki neitt.
Nei, það er ekki auðið að vera
ráðvandr né óráðvandr í að mynda
sína skoðun; reynslan stendr alveg
sjálfstæð og óháð vilja mannsins, sem
horfir á og drcgr ályktanir sínar af
henni. Það getr ekki útt sér stað, að
nokkur geti réttilega boriö ábyrgð fjT-
ir það, hverjar trúskoðanir hans verða
fjTÍr ásigkomulag. hupans. Engum
getr réttilega orðið hegnt eða umbunað
fj'rir þau áhrif, sem hann fær ekki
við ráðið. Þetta sýnir, að fyrirdæm-
ingarkenningin er óréttvis, og að guð
kristrana manna er órétllátr og mis-
kummrlaus, þar sem hann hótar eilífri
hegning fjrir vantrú, og skapar ótelj-
andi miljónir manna, vitamdi að þeir
munu eiliflega glatast. Þessi trú á
slik&n guð hefir sín upptölt í þekking-
arlfysi, lijátrú og hræðslu ; hún getr
eigi verið “opinberun.”
Fj-rirdæmingarkenningin er sú
djöfullegasta grimd er hugsast getr.
Ef sú kenning er sönn, þá eru milli-
ónir af ástúðlegum, hreinum og göf-
ugum sálum í ævarandi kvalastað,
án nokkurrar cndrlausnar vonar. Því-
lik kenning gerir liimnaríki óhugsan-
legt; hún er vafin þeim eitrnöðrum,
sem eitra hverja lífsins lind. Hún
fýflir þetta líf með ógn og hræðslu,
og ið komanda líf með kvöl. Sú
kenning saurgar barnsins sál og mj-rð-
ir móðurinnar von ; hún nærir grimd-
arinnar tigrisdýr og kyndir bál of-
sókna og pyndinga ; hún gerir það
að dygð, sem eigi er dj'gð, og það að
glæp, sem ’eigi er glæpr. Sú kenning
blekkir alla fegrð þossa lífs og gerir
þennan heim að ejmida stað, þar sem
óteíjandi djöflar sveima um og tæla
og ginna mannsins sál. Hún er það
myrkrský, sem byrgir kverja vonar-
stjörnu.
Chicago, 111.. Nov. 13., 1993.
M. C. B.
SMÆLKI.
A. “Eg hej-ri sagt, að Smith hafi
farið vestr á Kyrrahafssbrönd til að
vita, hvort sór batnaði ekki brjóst-
veikin. Hefirðu frétt nokkuð af hon-
um ?”
B„ ",Tá, hann er orðinu góðr i
lunguæum og nú er hann trúlofaðr
þar og ætlar að halda brúðkaup sitt
í nresta mánuði.”
A. “Það má þá segja um hann,
að hanii. fór vestr til að varðvcita lung-
un, en glataði hjartanu.”
“Eiim kemr öðrum meiri.” — Þrír
nemendr við málaraskólann (Ecole des
Beaux Ants) í Marseille vóru aaman
inni á kafiihúsi.
“Ég málaði hér um daginn furu-
spítu eins og marmara,” sagði einn,
“og gerði það svo náttúrloga, að hún
sökk eins og steinn þegar óg fleygði
henni í vatn.”
“Betr gerði ég,” sagði þá annar;
“ég málaði um daginn ísbreiðu við
norðrheimskautið, og það svo náttúr-
lega, að þegar ég hengdi hitamælinn
minn upp á málverkið, þá féll hann
undir eins niðr á 20 stiga frost.”
“Beztr er ég þó,” sagði sá þriðji.
“Ég málaöi í vor mynd af liertogan-
um, og hún er svo náttúrlega lík, að
það verðr að raka hana tvisvar
í viku.”
Frá íslandi.
Ísafirði 1. Okt. 1893.
-----Ekki er Skúla málið klárt
enn, það er nú verið að grúska í þvi
fyrir sunnan; þeir eru þar báðir Skúli
og Lárus. Svo á Björn Stefánsson
sýslumaðr að koma hingað um vetr-
næturnar, að taka fj’rir 598 manns,
er afþökkuðu Lárus fyrir sýslumann
hór; svo það verðr liklega róstusamt
í umdæminu í vetr. Fyrir löngu
ætlaði læknirinn að reisa gamla prent-
verkið á fætur aftr, en ekkert blað
er enn komið; menn ímj'nda sór að
eitthvað só í óstandi.-----
Reynsla kennara.
Bardagi gegn la gbippe og afleið-
INGUM HENNAR.
Skólastjóri'undirbúningsskólans í Clem-
entsport N. S., segir frá hvern-
ig hann losaðist við afleiðingar
og eftirstöðvar þessa leiða sjúk-
dóms. Gefur öðrum gott ráð.
Tekið úr “Annapolis Sjiectator,” N. S.
Við mörg tækifæri hefir blaðið
Spectator hejTt um, hvað mikið gott
Dr. ’Williams Pink Pills hafa til vegar
komið um alt Annapolis héraðið, en
lengi vel gaf það því engan gaum, þar
það hélt það væri bara skrum að jafn
lítill hlutr gæti gert svo mikið gott.
Tilfolli eftir tilfelli var komið með, þar
til við loksins álitum það brýna nauðsj’ii
að rannsaka málið til þess að finna út,
hvort nokkuð vrori satt í öllu því sem
sagt var um Pink Pills. Þegar vér því
hej-rðum getið um dæmafaa lækningu
í Clementsport, var fréttariti þegar
sendr til þessa j-ndislega þorps til að sjá
og tala við mann þann sem lauk svo
miklu lofsorði á meðal þetta.
Mr. W. A. Marshall er ungr maðr
vel þekktr um alt héraðið. Hann hefir
kennara skóla í Maitland og efri Clem-
ent og í síðastliðnum ágúst mánuði tók
hanij við stjórn undirbúningsskólans i
Clementsport. Mr. Mrrshall er maðr
hreinskilinn og það sem hann segir um
hvaða málefni sem er, er óhætt að rciða
sigá.
Mr. Marshall var spurð. af frétta-
ritaranum, livort nokkuð væri satt í
þeim sögum sem sagt var. að hann segði
að Dr. Williams Pink Pills væri ágætis
meðal. “Já,” sagði M>\ Marshall. “ég
verð að hrósa öllu því sem gert hefir
mér svo mikið gott og Pink Pills.” “Ég
þjáðist,” sagði Mr. Marshall án aíláts
frá þvi ég liafði la grippe fjTÍr nokkrum
árum, af hræðilegum höfuðverk og bak-
verk, og oft vóru kvalirnar svo miklar,
að ég ekki vissi hvað ég átti að taka til
hragðs. Mé>r batnaði ekkert eftir því
tíminn leið, þó ég reyndi mörg mcðöl
sem ábyrgst var að mundi bæta mér.
Hér um bil fyrir níu mánuðum ásetti ég
mér að reyna Dr. Williams Pink Pills,
sva ég kej'pti einar öskjur i Annapolis
Royal lvfjabúð. Þegar ég var búinn
með fyrstu öskjurnar var mér ekki mik-
ið fanð aó batna svo ég keypti mér aðr-
ar. Þegar ég var búinn mcð þær var
ég mikið batri og ég var staðráðinn í að
brúka þrer þangað til mér væri batnað.
Ég hef nú brúkað sjö eða átta öskjur og
mér er gersamlega batnað og ég er eins
hraustr eins og ég var áðr en ég veiktist
og ég mæli sterklega með Pink Pills
f jrrir alla sem líða af þess konar sjúk-
dómi.
Það er vist aö þessi vitnisburðr Mr.
Marshalls er mikils virði í héraði eins og
Annapolis. Hans mannorð inundi vera
í hættu og allir sem lesa þetta geta verið
vissir um að bann mundi ekki ábyrgjast
neitt meðal nema hann samvizkusam-
lega gæti gert það. Það sem gekk að
Mr. Marshall gengr að mörgum öðrum.
Það eru margir tugir sem líða af sama
sjúkdómi og ekki vita hvað gera 'skal.
Ef þeir fjdgdu ráði stjóra Clementsport
skólans mundu þéir rej-na Pink Pills og
það er engin efi um að þeim mundi
batna.
Dr. Williams Pink Pills eru blóð-
eflandi og taugastyrkjandi, lækna ýmsa
sjúkdóma svo sem gigt, nýrnaveiki,
máttleysisdofa, locomotor ataxia, St.
Vítus-dans, höfuðverk, taugaveiklum
cg þarafleiðandi magnleysi, afleiðing-
ar af la Grippe og nllskonar blóðsjúk-
dóma, svo sem kirtlaveiki og útslátt
o. s. frv. Pink Pills gera fölva menn
og bleika rjóða og hraustlega og eru
sérlega góðar við kvennsjukdómum,
og á karlmönnum lækna þær gersam-
lega öll tilfelli, er stafa af áhj-ggjum,
ofrej-nslu eða hvers konar óhófi.
Minnizt þess að Dr. Williams
Pink Pills eru aldrei seldar lausar,
nó heldr eftir tylfta eða liundraða tali,
og hver sá kaupmaðr sem býðr yðr
staðgöngulyf í þeirri mynd, er að
svíkja j-ðr.
• Dr. Williams Pink Pills fást hjá
öllum lj-fsölum eöa með pósti beinj
frá Dr. Williama Medicino Co., Brock-
ville, Ont., eða Schenectadj-, N. Y.,
fjTir 50 cts. askjan, eða sex öskjur
fyrir 82,50. Verðið er svo, að það er
tiltölulega ódýrt að lækna sig með
þeim í samanburði við önnur Ij-f eða
aðrar lækninga aðíeröir.
NR. 61.
Kjorkaup I
Karlmanna, Drengja og Barna Yfirhafnir,
Alfatnadir, Skinnvara, Karlmanna hálsbúnadr,
Stígvél, Skór o. s. frv.
Fjörutíu og þrjú þúsund dollara
virdi af bezta haust og' vetrar varningi verdr selt í
WALSH’S MIIvLU FATASÖLUBÚD, 515 og 517 Main
Str. Salan byrjar 2. Desember og' stendr y(ir í 30 daga.
Yér höfum engan tíma
til að gefa sundrliðaðan lista í þessari augl. j-fir verð það, sem þessar
vörur verða látnar fara fjrir. En þess verðr nákvæmlega getið í verðlista
vorum, sem út kemr innan fárra daga. En eitt er áreiðanlegt, vér seljum
vörurnar allar við lægra verði en þér hafið noklcurn tíma hej-rt getið um.
Hagnaðr.
Til þess að allir geti haft gagn af þessari kjörkaupa-sölu, er verðið á
vörunum sett svo lágt að engum sé ofvaxið að eignast þær.
Voðalegt! Voðalegt!
að sjá vörur fara fyrir annað eins kjörkaupaverð. Það er gjöf en ekk;
sala. Þessu líkt farast oft öðrum klæCasölumönnum orð, er þeir minnast
á Walsh’s miklu kjörkaupasölu. Og það er satt, vér gefum vörurnar í
burtu, en eina huggun vor er, hve mikið selzt, og sjá búð vora troðfulla
af kaupendum frá morgni til kvelds.
Fyrir eitthvað.
Fjtíi- eitthvað meinar, að vér látum vörurnar oftast fara fj-rir það sem
boðið er. Þér ráðið sjálfir verðinu.
A. T. Stewart.
Þessi frægi New York kaupmaðr aflaði sér orðs og vinsælda með þvi, er
hart var í ári, að selja vörur sínar fj-rir að eins lítinn hluta vanaverðs,
til að hjílpa fátæklingum. Það er æfinlega regla vor að selja ódýrra eii
aðrir. Og véi hikum oss ekki við að aclj^ vömrner oss að ábatalausu ;
harðæri og jieningalej’si eins og nú er.
Æfinlega.
Skiftu æfinlega við þá sem liafa miklar birgðir. Vér keyptum f liaust
afarmiklar fatnaðar birgðir. Verzlun vor er í sífeldri framför og þv;
eigum vér svo hægt með að kaupa í einu stærri og betri birgðir en
nokkrir af keppinautum vorum. Skiftavinir vorir geta því æfinlega reitt
sig á, að hjá- oss fá þeir að minsta kosti fullvirði peninga sinna.
Tækifæri.
Þetta er, að voru áliti, ið bezta tækifæri sem almenningr hefir nokkrun
fengið til að eignast haldgóð, falleg, vel sniðin föt, fj-rir lítið meira en
hálfvirði.
Hvað þeir segja.
Það eru kaupmenn hér í bænum, sem kvarta undan því, að vér seljum
of ódýrt. Hvað ætli þeir segja er þeir sjá inar lágu tölur á verðlista
vorurn. En oss er sama, hvað þeir segja, svo lengi sem vér liöfum álit
almennings með oss.
Þökk.
Vér þökkum innilega öllum skiftavinum vorum fyrir, hve drengilega þeir
hafa stutt verzlun voru á þessu ári. Og til þess að halda uppi þeim
orðróm, að vér seljum ódýrra en nokkur önnur fatnaðar verzlun í borgmni,
lejfum vér oss nú að bjóða almenningi þau mestu kostaboð sem nokkurn
tíma hafa þeklizt í Winnipeg. Vörurnar eru seldar við svo lágu verði
að verkamenn, sem innvinna sér að eins 75 cts. á dag, geta sparað sér
talsverð.i peninga með því að skifta við oss. Lesið verðlista vorn, og þé -
munuð verða öldungis forviða á, hvað vörur vorar eru ódýrar.
Því
vilja allir kaupa hjá Walsh? Af því það leikur alment orð á þvi, að
vörur séu þar ódýrri en nokkurs staðar annars staðar.
Flýtið ykkur!
Vörurnar scljast fljótt, svo bezt er að koma sem fj-rst.
Ekkert lán.
Alt er selt fjTÍr peninga út í hönd. Gjörið svo vel og biðjið ekki um lán.
Ráðlegging.
Komið svo snemma að morgni dags sem þið getið; þá er beztr tími til
ap velja úr vörunum. Þér komizt þá hjá þrengslunum, sem æfinlega eru
síðari hluta dags og á kveldin.
FTandiðnamenn^ Verkamenn og Bændur!
Lítið á j'ðar eígin hag í þessu harðæri og færið j-ðr í nyt tækifærið og
kaupið þar sem þér fáið vörurnar ódýrastar.
N. B. Kaupmenn utan af landinu og bæjar-prangarar eru sérstuk-
lega boðnir og velkomnir á þessa kjörkaupasölu.
Walsh’s
mikla fatasolubud,
fihoksale and Retail, 515 & 517 Main Stc., gegut City Hall.