Heimskringla - 29.09.1894, Blaðsíða 3

HBIMSKRINGLA 29. SEPTEMBER 1894.
3
þoim, bæta, sanma, vaba yfir þeim og
ann'ast þau, þá þau eru veik ? Fyrir ut-
an ad hu öa um hana sjálfa og blessað-
ann bóndann. Hvergi vseri um neina
konu að tala, því engin kona mætti
lengur gera neitt. Og hver mundi end-
ast til að telja upp starfssvið góðrar
konu og móður ? Hver vaxinn maður
mundi ekki minnast hinnar mildu
móðurhandar og hver skifta henni
fyrir föðurumhyggju hversu góð sem
væri. Og hvernig ætti líka einn maður
að geta bætt á sig öllum vanaverk-
um konunnar? eða þó hann fengi ser
nú einhvern karlmann til aðstoöar
segjum fyrir barnfóstru. Svo frá
þessu sjónarmiði væri heimurinn engu
betur kominn en með því fyrirkomu-
lagið sem nú er; meir að segja hann
gæti ekki staðist. En hversu væri
það þá fyrir konurnar sjálfar ef þær
væru leystar frá allri vinnu, mundi
þeim vegna nokkru iietur ? Til þess
að geta haft heilbrigða sál í heil-
brigðum líkama er vinna nauðsynleg
Algjört vinnuleysi leiðir af sér andlegt
og líkamlegt itagnation, Það er því
bert að vinnuleysi er í engan máta
skilyrði fyrir velferð vorri og skulum
vór nú athuga röksemdaleiðslu fyrir-
lesara Lögbergs. 1. Að maðurinn eigi
einn að vinna og berjast fyrir lifinu
er gömul og órétt gyðinga grilla. Og
iiefir okki við meiri rök að styðjast
en sagan að 1G00 saklausra kvenna
skildi eftir guðsboði ofurseljast viltum
og grimmum hermannaskríl. En 32
offrast guði sjálfum í brennifórn hon-
um til sætloiks ilms! Og þeir _vís-
indamenn nútíðarinnar, sem byggja á
öðrum eins grundvelli, hafa af ein-
hverri óhappa tilviljun fæðst nokkrum
hundruö árum seinna en þeir hefðu
átt að fæðast. Og sama er að segja
um ritstjóra þá sem láta blöð sín
bera slík vísindi á borð fyrir lesendur
sína.
2. Hvað sem líffræðin ofannefnd-
um spekingum kenni þá kehnir reynzl-
an aö mátuleg vinna sé nauðsynleg
til góðrar heilsu; reynzlan sýnir líka
að þær konur sem mest hefir verið
dekrað með frá barndómi, eða með
öðrum orðum konur þær sem aldrei
gera neitt, aldrei hugsa neitt, eru
vanalega miklu óhraustari líkamlega,
og eiga vanalega miklu þrekminni
börn en þær sem gegna þægilegum
hússtörfum og hugsa um börnin sín
sjálfar, fyrir utan það sem þær eru
oft andlegir utnskiftingar steyptar í
einhverju vissu trúar og vonar inóti,
sem þær halda syndsamlegt að skoða
eða reyna nokkuð að grufla út í.
Þannig er það tilkomið, að kvennfólk
er yfir höfuð tneð örfáum undantekn-
ingum að andlegu atgerfi langt á eftir
bræðrum sínum.
3. Meðal viltra manna annast kon-
ur alla þunga vinnu. Og þó veit eng-
inn um að konur þeirra sóu yfir höfuð
skammlifari en karlmenn þeirra. Og
hraustari eru þær almonnt en konur
hins mentaða heims. Og ef það má
af náttúrunni sjá að konur eigi ekk-
ert að vinna, má þá ekki eins vel
sjá það af náttúrunni að allir menn
hofðu átt að halda áfram að vera
viltir, fyrst þeir voru það fyrrum af
náttúrunnar liendi oða þá halda á-
fram að vera Apar eða Apabræður
eins og sumir halda íram að þeir
hafi verið.
4. Að því er snertir mentaðar
þjóðir o. s. frv. Ég hefi hór að fram-
an sýnt, að vinna kvenna sem meyjar,
konu og móður, sé nauðsynleg og ó-
umflýjanleg. En því tekur höf. til þess
að eins að konur vinni í verksmiðjum ?
Eins og það só það eina sem þær vinna,
þar sein hann þó hlýtur að vita, að
það er að eins lítill hluti þeirra sem vinn-
nr á verkstöðum, í samanburði við þær
sem vinna utan verkstæða. Að þær
vinna svo, bendir eingöngu á, að þær
mega til að vinna til að geta lifað, ekki
það, að karlmenn gætu einir gert alt
það er gera þarf. Því náttúran hefir
nóg verkefni fyrir alla eins og líka
nógan auð til að láta öllum líða vel,
ef mennirnir kynnu að hagnýta sér
hann réttilega. Deyi fleiri konur og
börn (ef það er nú svo) þar sem konu-
vinna er almenn, kemur það til af því,
að vinnan er of mikil, en ekki að hún
só i sjálfu sér óholl, ef mátuleg, því
ofon á dagleg störf giftra kvenna bæt-
ist iðulega andvökunætur yfir veikum
börnum, og mundu vísindin sýna, að
slíkt ætti ekki minni þátt í skamm-
lífi kvenna, en vmnan.
5. Og ein ástæðan til að leysa
konur frá vinnu, or sú, að karlmenn
vilja að þær sóu fríðar. Þákastarnú
tólfunum. Konur vilja lika heldur að
bændur þeirra sóu fallegir._ Því þá ekki
leysa þá frá vinnunni líka svo þeir
geti verið fallegir ? Eða má okki eins
vel taka tillit til vilja kvenna eins og
karla? Nei, karlmenn hafa samið lög
handa kvenfólkinu fram á þennan dag,
sent þær í klaustur, brent þær ,fyrir
galdur, kjassað þær og gert þær tepru-
legar, — gjarnan gert þær á einn eða
annan hátt að sálarlegum aumingjum,
eftir því sem þeim hefir staðið hugur
til þessarar cða hinnar. Og þeir hafa
notað sér ósjálfstæði þeirra til að eyði-
leggja þær. ýmist með uppgerðum ást-
ar og blíðlátum, eða með orðum þeirr-
ar bókar, sem segir að konunni se sind
að ala barn, tvöföld ef meybaru o. s.
frv. Þetta eru þau “gæði menningar-
iunar,” sem slíkir afturhaldspokar geta
stært sig af að bjóða eða hafa boðið
konum. Og þoir vilja enn halda áfram
að vefja voðum fáfræðinnar og ósjálf-
skaparins að hinum “vanstyrku ver-
um,” en kalla það að bíða eftir gæð-
um menningarinnar. “Haldið þið á-
fram að vera fagrar.” segja Jreir. Þessu
agni beita þoir svo, því þeir vita það
kítlar svo þægilega hina hégómagjörnu
fáfræði kvenna. Þær eiga að vera
stofuprýöi bænda sinna, hengjast upp
á þilef þeim þóknast, vera “wallflower”
meðan æskublóminn er að þroskast.
Og svo? Það gerir þá ekkert til hvað
svo! Þær hafa þá fengið gæði menn-
ingarinnar. Það or því engum vafa
bundið að þetta er nýtt dæmi upp á
eigingirni karlmanna, on sem betur fer
tilheyrir að eins örfáum afturhalds-
mönnum, en á alls ekkert skilt við
framfara, mannúðar og frclsisstraum
19. aldarinnar beztu og mestu mann-
vina og spekinga. Og þar sem reynsl-
an sýnir, að konan uppsker í ríkum
mæli það sem hún ekki hefir sáð til
af gæðutn menningarinnar, þá er þaö
þeim að þakka sem hafa barist og berj-
ast enn fyrir róttindum þeirra, eins
vist eins og hitt er víst, að þær upp-
skáru á sorglegan hátt þar sem þær
ekki sáðu til, grimd og fáfræði ríkis
og kyrkju þeirra tima, sem þessi Lög-
bergs spekingur er mótaður frá.
Ilvað veit hinn heiðraði Lögbergs-
spekingur um það, að kúgun sú, sem
konur eiga fyrir að verða, sé ímyndun
ein ? Má vera hann hafi ekki lesið þótt
það stæði í opinberu blaði fyrir fáum
árum síðan, um auðmanninn, sem lót
læknir sinn taka með valdi frá konu
sinni fullhraustri þrigsrja mánaða gam-
alt fóstur, og reyrði liana á meðan of-
an á rúm í klefa þar sem enginn gat
heyrt hljóð liennar. Og þó karlmenn
veujuloga leitist við að gera heimili
sín viðkunnanleg, þá eru líka nóg dæmi
þess gagnstæða. Og enn flest dæmi
þess, að heimilin, sem annars eru full-
skemtileg og jafnvel fyrirmynd annara
væru það ekki og alls ekkert heimili,
ef konurnar gerðu ekkert.
Að karlmaðurinn hefir ekki notið
eins mikilla hlunninda af menningunni
(ef það nú er svo) kemur til af því,
að hann vantaði ekki eins mikið.og kon-
an, sem ekki mátti taka þátt í neinum
atvinnugreinum, nema þeim sem búr
og eldhús frambuðu, eru nú opnir
tíestir atvinnuvegir. Konan sem ekk-
ert mátti læra nema auðsveipni við
bónda sinn og trú á kreddur, má nú
læra hvað sem hún viÚ og getur, en
hafna gömlu þrenningunni ef hún| vill.
Konan sem livorki mátti hugsa nó tala,
má það nú. Og fyrir þetta öfunda hinir
heiðruðu Lögbergs-spekingar hana, eink-
anlega af því að hún nú getur kept um
atvinnu við bræður sína. Og þessara
lilunninda mundi hún sannarlega ekki
hafa orðið aðnjótandi, hefði hún ekki átt
göfugri visindamenn í heimi menning-
arinnar, en þá.
Meðan mannfélagsskapurinn var
eingöngu bygður á hervaldi, mátti
konan til að þegja, af því hún var
minnimáttar og pólitíkin var hervald,
hervaldið var kúgun og morð, og
konan var alla tíð kúguð. Saga henn-
ar er kúgun, og þrælkun, og kyrkjan
var lengi að finna það út hvort konur
hefðu sál og ríkislögin hafa verið
lengi að skilja það aö henni bæri
söinu réttindi og karlmönnum. Og af
því þeírn var sagt að þegja og þær
höfðu vanist þvi frá aldaöðli, gjörðu
þær það, og þessvogna framfylgdu
þær engri pólltískri skoðun. Og nú
þegar grundvöllur mannfólagsskapar-
ins er verdun og iðnaður, og hags-
munir karla og kvenna hinir sömu,
meö því skilyrði að bæði karlar og
konur skilji undirstöðu atriðin jafnt
og vinni jaint að því. Karlmaðurinn
berst ekki fyrir auð og völdum kon-
unnar vegna eingöngu. Langt frá;
fyrir sjálfan sig fy«st og fremst, og
nýtur þá konan oftast af, en svo er
honum venjulega sama þó þúsundir
annara kvenna lýði skort á öllum
lífsins þægindum og getur mcð ró-
legum sönsum boðið þeim að híða
eftir gæðum menningarinnar. Og hvað
virðingar kvenna snertir, segjum vér:
Burt með allar venjur, liégóma og
heimsku. En sórhver lcona afli sér
virðingu með því að vera virðinga-
verð. Burt með allar sjónhverfingar;
þeim lieiður sem heiður heyrir.
Það er því það lang sk.ynsam-
asta sem koaan getur gert, að láta
ekki pólitíkina liggja milli hluta. Ég
skil ekki að konan þurfi að verða
neitt ófríðari fyrir það. Vér segjum
jafnrétti, og vér konur viljum hafa
það, og þótt það kosti oss hugsun, sál-
arlegt starf, stríð og armæðu, þá
tökum vér það eins og Efa forðum,
langt fram yfir iðjulaust sællífi í fá-
fræði, heimsku og ósjálfstæði. Sýnis-
horn af þeim ltonum, sem hafa gæði
menningarinnar, en aldrei hugsað neitt
er bréf sem reifafrú ein á Þýzkalandi
litaði manni sínum, sem var áð ferðast
um á Rússlandi. Bróf það var prentað
fyrir skömmu í Montreal “Star”, og
benti lilaðið á það sem vott þess á hvað
lágt stig mannsandinn geti komizt.
Bréfiö er svona:
“My Dear Husband,
Not having anytlijne to do, Ithink
I will write to you. Not having any-
l-hini: to say, I think I will now close
my letter”,
i Wearly yours; Countess.
T-l allrar hamincju eru karlmenn
svo að inannast, að það er nú þegar
fjölda marrir. sem heldur vilja iiina
skynsomi gæddu, sjólfstæðu, starfandi,
hugsandi konu, en slíka umskiftinga.
Þér konur ! Heimtið jafnrétti í öll
um efnum og lærið að nota það. Tak-
ið þátt í öllum opinberum störfum og
inálum, og sýnið nú bræðrum yðar, að
þar sem konur vinna í opinberar þarfir
þar vinna skynsemiræadar verur, en
ekki eiaingjarnir maurapokar. Og þa.i
sem konur groiða atkvæði, séu þau at-
kvæði einnig greidd af skynsemigsedd-
um verum, ekki svínfullum vesaling-
um, sem annaðhvort enga sannfæring
haía, eða selja hana fyrir glas af siða-
ov heilsuspillandi ólyfjan. En látið
Lögberg eiga sig, því ljós þoss er
mýarljós horfinna alda.
Maugie J. Benedictson.
-
Derby Plug reyktóbak er æfinlega happakaup.
^mmmmmmmmmmmwg
128,800,000 I
af eldspítum E. B. EDDY’S
x ________________________
^ er búið til daglega Fær 57
þú þinn skerf ? — ^
S Þú gerir enga óvissu tilraun er þú kaupir £
| E. B. EDDY’S eldspitur. |
ÍSLENZKR LÆXNIR
DR. M. IIALLDORSSON,
Park River
N. Dak.
X lO 'O' ».
(KOMANSON & MDMBERG.)
Gleymið þeiiu elcki, þeir eru ætíð
reiðubúnir að taka á móti yður.
THE FEHaUSON CO.
403 Main Str.
I5ækr á ensku og íslenzku; IslenzKar
sálmabækr. Ritáhöld ódýrustu S borginni
Fatasnið af öllum stærðum.

Dominion ofCanada.
AWísJarflir okeyPis fyrir milionir manna.
200,000,000 ekra
í hveti og beitilandi í Manitoba og Vestr-territóríunum i Canada ókeypis fyrir
landnema. Djúpr og frábærlegafrjósamr jarðvegr nægð af vatni og skógi, og
meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstr hveitis af ekrunni 20 bushel, ef'
vel dr umbúið.
I inu frjósama belti
í Rauðárdalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum og umhverfis-
liggjandi sléttlendi erufeikna-miklir flákar af ágætasta akrlendi, engi og beiti-
landi—inn víðáttumesti fiáki í heimi af lítt bygðu landi.
Málmnámaland.
Gull, silfi, járn, kopar, salt, steinolía o. s. frv. Ómœldir flákar af kolanáma-
landi; eldiviðr því tryggr um allan aldr.
Járnbraut frá hafi til hafs.
Canada-Kyrrahafs-járhbrautin í sambandi við Grand Trunk og Inter-Colonial-
brautirnar mynda óslitna jáTnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhafí Ca-
nada til Kyrrahafs. Sú brautliggrum miðhlut frjósama beitisins eftir því endi-
lönguogum hjna hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norðr og ver n
og uiu in nafnfrægu IUettafjöll Vestrheims.
Heilnæmt loftslag.
Loftslagið í Manitoba og Norðvestrlandinu er viðikent ið heiinœmasta í Ame-
ríku. Hreinviðri og þurviðri vetr o g sumar; vetrinn kaldr, en bjartr og stað-
viðrasamr; aldrei þoka og súld og aldrei fellibyljir, eins og sunnar í landinu.
Sambandsstjórnin í Canada
gefr hverjnm karlmanni yfir 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni, sem heflr
fyrir familíu að sjá,
160 ekrur af Inndi
alveg ókevpis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinn ogyrk
það. A þann hatt gefst hverjnm manni kostr á að verða eigandi sinnar ábýlis
jarðar og sjálfstæðr í efnalegu tilliti.
íslenzkar uýlendur
í Manitoba og canadiska Norðvesírlandinu eru nú þegar stofnaðar f 6 stöðum'
Þeirra stœrst er NYJA ISLAND, liggjandi 45—80 rnílur norðr frá Winnipeg’á
vestrströnd Winnipeg-vatns. Vestr frá Nýja íslandi, i 30—25 mílna fjarlægð
er aLFTAVATNS-NÝLENDAN. í báðura þessuin nýiendum er .mikið af ó-
numdu landi, og báðar þessar nýlendr liggja nær höfuðstað fylkisins, en nokkr
hinna. ARGVbE-NYLENDAN er 110 rnilur snðvestr frá Winnipeg; ÞING-
VALLA-NÝLENDAN, 260mílur norðvestr frá Winnipeg: QU’APPÉLLE-NÝ-
LENDAN um 20 mílur suðr frá Þingvalla-nýlendu, og ÁLBERTA-NÝLEND-
AN um 70 mílur norðr frá Calgary, en um 900 mílur vestr frá Winnipeg. I
síðast töldum 3 nýlendunum er niikið af óbygðu, ágætu akr- og beitilandi.
Frekari uppiýsingar í þessu efni getr bver sem vill fengið með því, að
skrifa um það:
Mo M. SMITH,
Eða 13. L. Baldwinson, ísl. umboðsm.
Winnipeg-, - - - - Canada.
Ole Simonson
mælir með sínu nýja
Scandinavian Hotel,
710 Main Str.
I’æði $1.00 á dag.
N
orthern Paeific
RAILROAD.
TIME CARD.—Taking eflect Wednes-
day June 29, 1894.
MAIN LINE.
Nonti B’und STATIONS. tíouth Bouíiá
.6 . z; x* bC . •- CC St. Paul Ex. No.l07Daily. j 8t. Paul Ex.,1 No.108 Daily. | FreightNo. j 154 Daily j
1.20]i 3.00p .. Winnipeg.. 11.30a 5.30a
1.05p 2.49p *Portage Junc 11.42a 5.47a
12.42|i 2 35p * St.Norbert.. 11.55a C.07a
12.22a 2.23p *. Cartier.... 12.08p 6.25a
11.54a 2.05p *.St. Agathe.. I2.24p 6.5ía
11 31 a 1 57p *Union Point. 12 83p 7.02a
11.07a 1.46p *Silver Plains 12.43p 7.19a
10.31a 1 29p .. .Morris.... l.OOp 7.45a
10.03a 1.16p .. ,St. Jean... l.tBp 8.25a
9.23a 12.53p . .Letellier ... 1.34p 9.1Sa
8 00a 12.30p|.. Emerson .. 1.55p 10.15a
7.00a 12.1í«p . .Pembina. .. 2.05p I1.i5a
ll.Oöp 8.30a Grand Forks.. 5.45p 8.25p
1.30p 4.55a .Wpg. Junc.. 9.25p 1.25p
3.45p Dulnth 7 25a
8.30p Minneapolis 6.20a
8.00p .. .St. Paul... 7.00a
10 30p ... Chicago .. 9.35p
MORRIS-BRANDON BRANCII.
East Bound
^ 0
tÍK
u ts
O- J1
sn c
sB
STATIONS.
W. Bound.
uf*
'l 3
•
- H
1.20p
7.60r
6.53p
6.49|>
5.23p
4.39p
3 58] >
3.14p
2.5tp
2.15p
1.47p
1.19p
I2.57p
12.27p
11.57a
11.12a
10.37a
10.13a
9.49a
9.39a
9.05a
8.28a
7.50a
3.00pl.. Winnipeg .. |lJ.30a
12 55])
12 32p
12.07a
U.60a
11 38a
!1.24a
U.02a
10 50a
10.33a
lO.lSa
10.04a
9 53a
9.38a
9 24a
9.07a
8.45a
8.29a
8.22a
8.14a
8.00a
7.43a
7.25a .
... Morris ....
* Lowe Farm
*... Myrtle...
... Roland....
* Ilosebank..
... Miami....
* Deerwood..
* Altamont ..
. .Somerset...
*Swan Lake..
* Ind. Springs
*Mariapolis ..
* Greenway..
... Baidur....
. .Belmont....
*.. Hilton....
*.. Ashdown..
Wawanesa..
* Elliotts
Ronnthwaite
*Martinville..
Brandon...
West-bound passenger
Baldur for meals.
1.35]
2.00p
2.1’8p
2.89p
2.58p
3.13]
3.36p
3.49p
4.08p
4.23p
4.38p
4.50p
5.07p
5.22p
5.45p
6,04p
6.21p
6.29].
6.40p
6.53p
7.11p
7.30p
trains
5.3C j
8.00*
8.4sa
9.31 a
9.5Pa
10.23*
10.54a
11.44a
12.10j
12.5i j
1.22j
1.54f
2.1$v
3.25;
415
4.53
5.23'
5.47-
6AKj
C.h7i
7.18:
8.00
stop a
PORTAGE LA PRAIRE BRANCH.
W. Bound Mixed No. 143 Every Day Excppt Sunday. STATIONS. East Eour.d Mixed No. 144 Every Day Except Sundav.
4.00 p.m. .. Winnipeg.. 12.00noon
4.15 p.m *Port Junctíon 11.43 a.m.
4.40 p.m. *St. Cliarles.. 11.10 a.m.
4.46 p.m. * Headingly.. 11.00 a.m.
5.10 p.m. * VVhite Plains 10.30 a.m.
5.84p.m. *Gr Pit Spur 9.58 a.ni.
5.42p.m. *LaSalle Tank 9.48 h.iii.
5.55 p.m. *.. Eustace... 9.82 a.m.
6.25 a.m. *.. Oakville.. Tl.05 a.m.
6.48 a.m. *. . .Curtis. . . 8.48a.m.
7 80 a.m. Port.la Prairie 8.20 a.m.
Stntions marked —*— have no agent.
Freight must be prepaid.
Numbers 107 and 108 have through
Pullmau Vestibuled Drawing Room Sleep
ii'g Cars between Winnipeg, St. Paul and
Minneapolis. Also Palace Dining Cnrs.
Close connection at Chicago with eastern
lines. Connection at Winnipeg Junction
with trains to and from the Pacific coats
For rates and full information con-
cerning connectlon with other llnes, etc.,
apply to any ageut of the company, or
CIIAS. 8. FEE, H. SWINFOED
G.P.&.T.A., St.Pful. Gen. Aet., Wpg.
H. J BELCIT, Ticket Auent,
486 Maiu Str., Winnipeg.
736 Jafet í föður-leit.
LXXXVII . KAP.
[IJm fyrirgefningar og úst á kyrkju-
ferð—um brögð ;lð vinna hötðingjann
—mér gengur alt að óskum, eu nauð-
synlegt er að lögmaðuriiin tefli, til
þess ég vinni.
Þegar ég kon, til Mr. Mastertons, Var Hftr-
court þar fyrir.
“Það var vænt þér komuð, Jafet”, sagði þá
Masterton, “Leyfið niér að kynna vðnr Mr. Har-
court—Mr. De Benyon”, bætti hann við cg brosti
háðslega.
Ég gugnaði ekki iiið minnsta, rn rétti Har-
Courthendina og bað liann fyrirgefningnr fyrir
kuldalegar kveðjur síðast, sem stafað hefði af ó-
réttlátum grun. “Það lá líka illa á mér þá í
svipinn, ef' þér viljið taka þið sem afeökun”,
bætti ég við.
“Það er mitt að biðja yður fyrirgefningar,
Jafet”, svaraði Harconit og heilsaði mér vin-
gjarnlega, “og það lyrir miklu óverðskuldaðri
athafnir. Þætti mér því mikils umvert, ef þír
Vilduð á ný skipa mér sæti meðal vina yðar”.
“Jæja, Mr. Masterton”, sagði ég þá. “Á
Jafet í föður-leit. 737
meðan fyrirgefningabæair eru á dagskránni,
ætla ég að frambera eina frá fööur mímim, fyrir
aö hafa kallað þig gamlan þjóf í lögmannskápu,
nokkuð sem ln.nn vissi ekki tii að liami liefði
sngt fyrri en ég sagði honum frá því”.
II ircourt rak upp skellihlátur.
"Þér megið sogja yðar gamla Tígra, Jafct,
að ég hafi ekki tekið mér þau orð hans neitt. sér-
lega nærri, því ég liafi alitið nafnið tileinkað
embættisstöðu miniii, en ekki sjálfum mér, og
liaíi það veiið , ætlun hans, þá voru oiðin ekki
svo ýkja fjurri sanni. En iiveit ætlið þér á morg
un, Jafet, til kyikju eða á Yinafund?”
“Eg iitfi hugsað mér i ð f.ira til kyrkju”.
“Jæja, þá er bezt þér komið með mér, til
St. James kyrkju. Veiið hér klukkan liálf
þrjú”.
“Mörg hoimboð iieli fg fengið”, sagði ég þá,
‘en aldrei fyrri hefir mér verið boðið i ð koma til
kyrkju”.
“Já, en þír fáið líka að heyra sérstaka ræðu
um Súsönnu og öldungana”,
Ég skykli þett i dularrnái, en Harcourt ekkii
sem óþirft er að tilgreina að var nú orcinn
bezti vinur minn aftur. Áðnr en við skildum
bað hanu mig uin leyfi að tala við mig um morgf
uninn eftir. Mr. Masterton gat þess og, að 'iuna
morguninn mundi liann heimsækja Tígra, sem
hann ali af okkar á milli nefudi minn æruverða
fóður.
Snemma morguninn eftir kom Harcourt og
740 Jafet í föður-leit.
bara yngri bróðir. Þrátt fyrir það iieimtað
lafði de Clare að ég héldi áfram komum
inínum. Ég var öráðinn í livað gera skvidi,
þegar dauðinn kom og svifti eldri bróður *
mínum burt. Varð ég þá um leið í kring-
unistæðuin til að hussa mér hana sem konu-
efni. Eftir þetta kom ég miklu oftar í hús
og var ég óbeinlínis álitinn tilvonandi eigin-
maður Ceceliu og hvnð meyna sjálfa snertir
liafði ég enga ástæðu til að vera óánæsðbr.
Þannig stóðu málin þangað til sama daginn
og þér koinuð á svo óvœntan iiátt. Á suma
augnablikinu og þér genguð inn hafði ég. að
, fengnu samþykki móður liennar. flutt Ceceliu
bjúskaparbæn niína og var að bsða eftir svari.
Þvkir yður nú undarlegt, Jafet. að okknr skyldi
farist einlivern veginn ófimlega að heilsa yðúr,
manninum, sem viö öli þráðum, en sem við
liugðnm glataðan? Eða þykir yður nndarlegt
að ung stiilkn skyldi vera eius og utan við sig
þegar maður kom að lienni, enda þó elsku-
legur bróðir væri, á því augnablikinu eimnitt
þegar hún var að yfirvega svar upp á alvar-
legustu spurniugu lifsins?”
“Eg er í fyllsta máti dnægður, Ilarcourt,”
Si’araði ég, “og ég skal heimsækja þær mæðgur
og friðmælist við þær svo íljótt sein kostur
er á.”
“Eg er sannf erður .um það Jafet, að éf
þér vissuð um alt hugnrangmr Ceceliu, þá
elskuðuð þér og kennduð í brjóst um hana
Jafet í föðúr-leit. 733
geft það mér því ég geti ekki að því
gert”.
Hélt ég henni þá í faðmi nnuum um stund,
sem mér fannst ekki augnabliks-löng, en
sem Súsönnu þótti óþarílega löng þá, því hún
sleit sig burt og sagði:
‘ Eg er lirædd um að f iður þínnm mislíki
við þig, alsku .lafet”.
“Það verður að hafa það”, svaraði ég, ég á
svo bágt með að slíta mig burt ; ég þoli þykkj-
una”.
“Nei, Jafet, það er ekki gott að eiga slíkt á
hættn”
“Það er nú satt. Ég ætla þá að fara”, s. gði
ég og perði tilraun að fá mír koss.
“Nei, nei, Jnfet, þetta er ofríkt eftir gengið.
Þú biður um of mikið”.
“Jæja, ég fer þi livergi”.
“Mundu eftir lionnm fóður þinum”.
“Það ert þú, Súsanna, sein tefur inig”.
“Ekki vil ég verða til að spilla á milli ykkar
feðganna. Það vieri enginn vottur um ást mína.
En ósköp ertu heimtufrekúr ’.
“Guð blessi þig, Súsanna”, sagði ég þ gar
ég halði náð mínu ákvarða takmarki, og með
það fiýtti ég mér ut og bnrt.
Faðir minn var heldnr önngnr þe.ar eg
kom lieim og spurði mig rækilega um ferðir mín
ar. Dalítið glaðaaði ylir lionum við orðsending
Windermears lávarðar, en samt liélt hann áfram
að spyrja mig. Þó ég hefði fyrrum bent honum á