Heimskringla - 18.01.1896, Blaðsíða 2

2
HEIMSKRINGLA 18. JANÚAR 1896.
Heimskringla j
PUBLISnBD BY
Tk lleiniskrÍDglii l'rlg. 4 l’abl. Co. •
•• ••
V’erð blaðsiiiH í Cancla ok Bandar.: &
$2 um árið [íyrirfiam borgað] •
Sent til íslands [fyrirfram borgað «
af kaupendura bi. hórj ?5 L.
• •••
Uppsðgn ógild að lðgum nema 9
kaupandi sé skukllaus við blaðið. *
• ••• •
Peningar sendist i P. O. Money J
Order, Registered Letter eða Ex- •
press Money Oid‘‘r. Bankaavis- •
anir á aðra banka en í Winuipeg ^
að eins teknar með afföllum.
• • •• •
EGGERTJOHANNSSON •
BDITOIi. •
EINAR OLAFSSON
BUSINKSS MANAOKR. ®
«• ••
Ofkici: :
Corner Ross Ave & Nena Str. ®
1» O ISox «05.
Urslit kosninganna:
STJÓRNATi SINNAR :iO
Avondale—T. Dickie.
Birtle—C. J. Mickle.
Brandon—C. Adams.
Cypress—A. Doig.
Deloraine—C. A. Young.
Killarney—Hon. F. M. Young.
Lorne—Jas. Riddell.
Lakeside—Dr. Rutherford.
Lansdowne—T. C. Norris.
Manitou—J. D, Mclntosli.
Minnedosa-r-R. H. Myers.
Morden—Tlios. Duncan,
Morris—Major Mulvey,
Mountain—Hon. T. Greomvay,
Norfolk—Geo. Rogers,
North Brandon—llon.C. Sifton,
Portage la Prairie—Hon. R. Watson.
Rhineland—V. Winkler,
Rockwood—S. J. Jackson,
Rosenfelt—E. Winkler,
St. Andrews—Sigtr. Jónasson,
Saskatchewan—D. McNaught,
Souris—A. M. Campbeil.
South Brandon—H. C. Graliam,
Springfield—Tbos. H. Smitli,
Turtle Mountain—J. Hettle,
Westbourne—Thos. L. Morton,
WinnipegCentre—Hon. D. H. McMillan
Winnipcg North—P. C. Mclntyre.
Winnipeg South—Hon. J. D. Cameron.
STJÓRNAR ANDSTÆDINGAR 5
Carillon—R. Marion.
Emerson—D. H. MoFadden.
Kildonan—H. Sutherland.
La Verandyre—T. Pare.
Woodlauds—R. P. Roblin.
PATRONS ‘2
Beautiful Plains—W. F. Sirrett,
Dennis—W. Crosby.
YtiiTt irðir Jónassons 1 kjördteminu
611 u eru 79 og er óað sem sagt að þakka
kyniilendinguntim i Selkirk, sem þykir
soinnn góður Oii sem þeim líka stóð til
boða í ríkuin inteli. eins og allir i Selkirk
hafa greinilega hugmynd um.
.í (t. Polson.
Miiðurinn sem ekki vill "vamm sitt
vit.i j nokkriim hlut” eftir því sem Lðg
berg segir. lét ekki srarida á sér með að
reka [H'ssi u'im mli ofan í Lðgberg. Það
gei ir 1 ' ii trúverðulega með bréfi sínu
i Lögb 9. þ. iri.. si'in kom út jafnhliða
ofangreiiid m 1111 ii.elum ritstjórans.
Hannliefi' sj.ilfsagt fpiigið vitran umað
Lögiicrg mundi fai a þessum óverðskuld
uðuorðmu urn sigfþó ekki þyrfti nú vitr
a.n tiljog heíirhann langað til að leiðrét'a
þau áður en samvizkubitið yrði sér ó-
bærilegt. Var þaðekki von ? !! Hann
áttiaðtgki' dyggilega ofan í við ritstj.
Lögbeigs fyrir að fara með svona
skreitni um sig í leyíislevsi og á móti
betri vitund. Dað var lítil ástæða fyrir
ritstj Lögbergs. að hlaupa svona á sig.
þar sem liann hafði fyrir sér bréf Mr.
Polsons. scrn hann hefði átt að vita. og
scm Mr. Polson veit, að inniheldnr hér
um bil eins niiktð af ómengaðri lygi
eins og búast má við að þægilega kom-
ust fyrir í jafn smávöxuu ritverki.
•'Degar i ndnrskoðun á þeirri kjör-
skrá (Doiuinion kjörskrá) fór fram, bað
ég urn leifi að meiga bæta þessum mönn-
um ii skrána. en þA koui frain Mr. John
McGinn. fyrir hönd afuihaldsflokksins
og gorði allt sem lia nngat til þess að
sp.vrna á móti að þ. si nöfn fengju að
k'inuist inii. og hafðu sér til fylgis við
það Mr. Einm■ Ólafsson, husiness man
ager Heiinskr.” s gir Mr. Polson i Lög
bergi.
Urn [iað livort Mr. McGinn hctir
reynt til að koimi í veg fyrir að [lessir
.'c'’ kæmusl a listan eða hvort hoiium
j hefir tekist að kouta i vcg f.vrir það(hafi
1 hann reynt, 111 þess) skal ég lítið segja
um. þar ég veit bókstaflega ekkert uin
gerðir hitns i því ofui né heldur kemui
það mér miiistu ögn yið, Eg var aldrei
í þjónustu Mi . MeGiim, en ég verð að
si gja, að það er litill heiður og lélegt
ineðnia-li fyrir Mr Polson sem uinboðs-
mann þessara. “riO’'hafi Mr. McGiiin tek-
i 'sst að feoina í veg fyrir að fieir kæmust
á listann, ef þeir á annað borð hafa átt
rétt á að vera á listanum.
Viðvíkjandi því að óg hafi hjálpað
til að kuina í veg fyrir að íslendingar
kæmust á listanu ætla ég að segja. að
það er vísvitandi lygi, eða þá hngar-
burður, Mr. Polson, sem hann hefir ver
ið nógu ósvífinn að setja fram opinber-
loga, vitandi að hann hefir ekki meiri
' tök á að s.innaþá sögu, beldur en hann
hefir til að koina mér til að trúa því hór
(eftir. að hann si' sannsögull. Ég vann,
aldrei með Mr. McGinn að þeiin listum
og varekkert við þá riðin. að öðru leyti
en því, aðég var nokkur kvöld túlkur
fyrir dónmraim. Þotta hefði Mr. Pol
son átt að vita, og eins hitt, að á meðan
ég var i réttarsalnum, átti ég ekki orða-
stað við nokkra aðra en [&, sem dómar-
inn bað mig að tala við fyrir sig, en
þeirra á meðal var hvorki Mr. Polson
né Mr. McGinn, enda koni mér ekkeri
við hvað þtám fór á milli.
INDEPE.N DENT 2
Russell—Jas. Fisher.
St. Boniface—J. E. P. Prcndergast.
ÓVISS, 1.
í þetta skifti leyfir ekki tíininn eða
rúmið að margt sé sagt áhrærandikosn-
inga-úrslitin. Þess má aðeins geta að í
Suður-Winnipeg kom mönnum á óvart,
er Luxton var ekki tilnefndur sam-
kvæmt lögum. Astæðan var sú, að
hann sat snjó-teptur vestur i Kletta-
fjöllum og hafði ekki getað náð til að
skrifa undir útnefningar-skjalið. l'að
var gróði Greenways, þvi kjördæmið
var gengið úr greipum hans, ef Luxton
hefði náð heim i tæka tíð, Að Norðnr-
Winnipeg er enn í höndum Greenway-
inga, er að þakka því, að þar voru yfir
400 couservatives og andvigismenn
stjórnarinnar út-strikaðir af kjörskrá.
Þá er nú svo komið, að Islendingar
eiga fulltrúa á fylkisþingi af sínum eig-
in flokki, þar sem er Sigtr. Jónasson.
En að liann, en ekki Mr. Baldwinson,
náði kjöri á hann að þakka kynblend-
Aðendingu skora ég á Mr. Polson
að sanna framburð sinn með vitnum
(ekki ljúgvitnum) og segja nöfn þeirra
manna setn é-g á að hafa komið I veg
fyrir nð kæmust á listann.
Vinsamlegast
E. Ól.AFasoN.
Ingcrsoll í Duluth.
Þvtt
iVKMNtí HeUALD.
Nýlega flutti Ingersoll þar fyrir-
lestur um “Grundvöll trúbi agðamia”
fyrir troðfullu husi og var honuin heils-
að með lófaklappí eins og vant er, og
undir öllum fyririestrinum sást það
! ljóslega, að menn voru iirifnir af orðum
hans.
'Fyrst mælti haun nokkur íiingangs
orð og hóf þvínu st árás á ti úai brögðin.
Byrjaöi Iiann á (íamia testaiueníinu
ingsræflunum í Selkirk og grendinni. en f sem hj-mingarsteini iiinnar göinlii ti ú-
ekki íslendingum. íslendingar íNýja|ar. Sýndi iianrt fram á. að jarðfræðii r
íslandi og í Selkirk studdu drengilega ! ar hefðu' anuað, að það væri bull eitt
þann manninn. sem þeir fyi ir nærri 4
árum áttu að kjósa og sem þeirþá iiefðu
kosið, ef Mr. Jónasson og aörItans
vildarmenn hefðu ekki dregið þá á tálar
og komið til að svikja landsmann sinn.
Vór vitum ekki fvrir vissu hvernig
atkv. íslendinga i Selkirk féllu, en það
er víst, að BaldwLnson fékk þa ' fieirien
Jónasson. í Nýja-íslandi féllu atkv.
þannig :
Að Hekla Baidwinson: í»2 Jónasson 05
Að Icel. River 27 55
Að Geysir 21 14
Að Hnausum 22 09
Að Áruesi 20 17
Að Gimli 4-4 37
Að Húsavík 24 11
Yfirburðir 190 Baldwinsons 148 f N. ísl
er rit.ningin segir heimmu skajiaðai
0 dögum. Þá tók hann fram. að sagati
um það að Adam liefði verið hiun f.\ 1 -
maður, væri htakin með því, að mt i i
iiafi fundið maunabein og verkfæri kvu
fiokka. s,.m nú oru útdauðir fyrir i ús
unduin ár.i. Á Egyptalandi væru til
stjörnukort, er sýndu fjarlægðir stjai n>
anna 3,8uti áriun f. K., eða 2'x> hihii
eftir fæðingu Adams. Þarna í Egypia-
landi væri því heil þjóð 200 áruin ef ir
sköpuu Adanis. Sagði hann að á>t
gæti hugsust vitlansara en þetta Þá
ré.ðist bann á, fr imimrð ritningm innar,
ad guð hefði fj rst ska]>að jörðina og svo
! fe'-Tingnna (sijörmtr himins). Kvaö
i liarin vísindamenn vita þáð vel.. að
1 in hafi verið til löngu á undan jðrð
og værf jörðin barn sólarinnar. 1
! kvað hann vera enn ein ósannind
! ritningin færi með.
því — 42 og vantaði þó 8-10 góð og
gild atkv. B.. er ekki náðu á kjé; ,: .ð-
Þá^dróg liann efa á og Jirakti si
atriði ritiiingafinnar. Tók li
sól
mni
• ita
er
yu-
n
inn, auk margra, manna hans, cr ekki (J.'að fi am, er ganita testattientld gii,
fengu nöfn sin á kjörskrá. ! aö með í.ionuin l.tkobs haíi 70 sálir jar.'"'
til Egyptalands, en þar fjölguðu þeir
svoá215árum, að þeir urðu 3,000,000.
Þetta kvað hann bull eitt. Þeir hefðu
ekki getað tvöfaldast meira en fjórum
sinunm á öld hverri, eða svo sem níu
sinnum á 215 árum, en þá hefðu þeir
215 ar átt að vera að eins 35,840, í stað
3,000.000. Þá gat hann þess, að ómögu
legt væri með öllu að trúa frásögnum
ritningarinnar um bardagana; Jeróbó-
am t, d. hefði haft 800,000 hermenn, en
Ábijah 400,000. Þeirbörðust með liði
fiessu. En með því að Jehóva hjálp-
aði Abijah. þá drap hann 500,000 af
hermönnum Jeróbóams. Allir þessir
hermenn voru Gyðingar, allir hjuggu
þeir í Gydingalandi, landi, sem er \ á
stærð við New Yé-ik riki Enþókomu
þarna alls 1.200.000 hermenn á vigvölir
inn. En til hess að landið gæti lagt
fram svo marga menn, þurftu þeir að
vera að minsta kosti 10—12 miljónir
manna. En það væri heimska ein að
ætla slikt; þegar Gyðingaland var fjöl-
metinast, gat það ekki framfleytt fleira
fólki en 2,000.000.
Þá mintist hann á gullbyrgðir Dá-
viðs Telur ritningin þær $2000,000,000
í silfri og $5000,000,000 í gulli. En nu
er þetta jafngildi allra þeirra peninga,
sem til eru í heiminum á vorum dögum,
og þó átti þetta alt að fara í eina ein-
ustu byggingu, 90 feta langa, 45 feta
háaog30feta breiða.með fordyri 30 feta
breiðu, 90 feta löngu og 180 feta háu!!!
Skyldi ekki byggingameistarinn hafa
verið innblásinn ?
Niðurstaðan á öllu þessu hjá Inger-
soll varð sú, að gamlatestamentið sé ó-
áreiðaulegt í mesta máta og óhæfilegt
að leggja það til grundVBllar fyrtr trú
tnanna.
Þá tók hann til Nyjatestamentis-
iris og benti á inérsagnir og. vitleysur
í því. Ber hann saman frásögn þeirra
Mattheusar, Markúsar, Lúkasar og
Jóhannesar, og sýndi fram á ósam-
kvæmni þeirra og missagnir, Réðist
liann svo á hugmynd þrenningarinnar á
heilaganaiida og kom svo með spurn-
inguna : “Hver var nú þessi Kristur?’
Hið bezta, sem hægt sé að segja um
Krist, sagði hann að væri það, að fyrir
því nær nítján hundruð árum hefði
hann fæðst í Gyðingalandi, landi fá-
tækur,þar sem engin hefði verzlun verið
og litlar samgöngur, hjá þjóð einni,
sem svo sem ekkert þekti til heimsins,
þrælbundinni og kúgaðri af Rómverj-
um. Að þetta hið fátæka barn hefðf al-
izt upn án nokkurrar mentunar, an
þess að þekkja nokkuð til llsta eður vís-
inda. og er hann var nálægt 30 ára gam
all, hafi hann ferðast um milli hálsanna
og hæi'auua og þorpanna í föðurlandi
sinu og verið aðskeggræða við þrælana
að tala við fátæklingana og við hína
sorgbitnu, að hann hafi ekkert ritað, en
látið það ráðast hvort þeir sem hann
tnlaðl við, festu orð sin í minni eða
gleymdu þeim með öllu. Hann kvað
Krist hafa ráðist á trúbrögð sinna tíma
nf því að honum hafi þótt þau grimdar-
full. En það hafi aftur vakið hatur
þeirra, sem völdin höfðu og svo hafi
Kristur verið tekinn fastur, dreginn
fyrir dóm og krossfestur. I margar
aldir hafi svo bóndasonur þessi hinn
mikli úr Gyðingalandi verið tilbeðinn
sem guð. Miljónir manna hafí helgað
líf sitt þjónustu hans. Skrínum hans
hsfi verið sungin dýrð og vegsemd.
Nafn hans hafi flutthinum sjúku og
deyjandi huggun; það hafi hrundið
myrkri dauðans og fylt dýflissur ljósi
og birtu. Nafn hans hafi fylt píslar-
vottana hugrekki; í miðju bálinu hafi
þeir hrópað það fram af hinum skorpn-
uðu vörum. Hinir útskúfuðu yfirgefnu
og hrösuðu fundu það, að Kristur var
vinur þeirra, að hann þekti sorgir
þeirra og sá aumur á þjáningum þeirra.
Hin raunamædda móðir hvíslaði ást-
þrungin nafn hans með hið dauða barn
sitt í faðminum. Fagnaðarboðskap
hans hafi miljónir manua flutt til endi-
marka jarðar, og hinir tryggu og sjálf-
um sér afneitandi áhangendur hans hafi
boðað sögu hans þúsundum manna. I
nafni hans hafi boðaður verið kærleikur
sáttfýsi og umburðarlyndi. Eftir
trúnni átti það, að hafa verið hann.sem
birti mönnum ódauðleikann og miljónir
manna hafi gengið inn í skuggadalinn
með höndum tengdum við hana.
"En nú er hin hliðin”, segir Inger-
soll. “Þetta er alt saman satt, og hve
fagurt og hrífandi og dýrðlegt væri það
ekki. ef að þetta væri eina hliðin og
eugin væri önnur. En þetta er ekki
-ftgan öll. Til er önnur hlið málsins. I
n.ifni hans hafa menn miljónum saman
ii.i'ð' karlar og konur, verið hnept.ir í
ii gelsi, kvaldir og deyddir. I nafui
h.ios bafa menn mi(jónum saman vf,rið
|i ælkftðir og kúgaðir. I nafni hans
h ifa hinir hugsandi menn heimsins,
nppfindingamennirnir verið brenni-
raerktir sem óbótamenn, og áhangendur
hans hafa úthelt blóði hinna vitr-
ustu og beztu manna. I nafni hans
hefir framför margra þjóða verið heft
uin þúsundár. I fagnaðarboðskap hans
er kenningin um eilífar kvalír og orð
hans hafa aukið dauðakvalimar ósegjan
len'iru hryllingi. Fagnaðarboðskapur
hil;S befir fylt heiminn hatri og hefnd-
argínii, hefir valdið því, að ærlegir gáfu
11 euu liafa verið taldir glæpamenu, hef-
ir gert farsæld í þessu lífi að veginum
tjlhelvitis. úthrópaðjástina sem dýrs-
leii' og bölvaða, hefir helgað trúgirn-
ina, krýnt trúarofsann og eyðilagt frelsi
manna.
O-s er sagt að allir þeir, sem treysta
þessari endurlausn og trúa á þennan
endui lausnara. muni að verðiaunum
hljóta eilifa sælu og gleði. Sumir hugsa
að menn geti sáluhólpnir orðið fyrir
trúna án verkanna, en aðrir hugsa, að
hvorutveggja þurfi með, trúar og verka
en allir eru á eitt sáttir uin það, að án
trúarinnar sé engin sáluhjálparvon. Ef
að þú iðrast ogtrúir á Jesú n Krist, þá
verður þór tilreiknuð forþénusta hans
og hegning lögmálsins, að svo miklu
leyti, sem þig snertir, numin burtu fyr-
ir þjáningar Krists. En þó að þú iðr-
ist og bætir þig, þó að þú bætir fyrir
rangindi þín, þó að þú fremjir allar
dygðir, þá muuu þó hlið himnanna
verða lokuð fyrir þér að eilifu, ef að þú
hefir ekki þessa trú á Kristi, En hvar
er þetta ríki himnanna ? Kristnir menn
vita það ekki. Fara kristnir menn
þangað þegar er þeir deyja, eða þurfa
þeir að biða eftir upprisu almennings ?
Þeir vita það ekki Testamentið segir,
að líkamir hinna dauðu rísi upp. En
hvar eru þá sálir þeirra allan þann tíma
sem þeir verða að bíða eftir upprisunni?
Þeir vita það ekki. Er það mögulegt,
að dæmdir líkamir rísi upp. Smá-agn-
irnar, sem mynda líkamann ganga :nn
i ný samböud við dauðann í nýjum
myndum, verða partar af hveiti og
korni, af líkömum dýra og annara
manna. Þegar nú einn maður deyr og
sumar af smáögnum (íkama hans fara
inn í líkama annars manns, og hann
deyr svo líka, hverjum líkamanum til"
heyra svo smáagnir þessar á degi upp-
risunnar ? En þó að kristnin væri
heimskuleg og óvisindaleg, þó að guð
kristinna manna væri fávís, en þó góð-
ur, og ef að kristin trú héti sínnm trú-
uðu eilífri sælu og ef að trúmennirnir
fremdu kærleikanneínsogog þeirkenna
hann. þá skyldi ég fyrir mitt leyti ekk-
ert rifast um trú þeirra. En það er önn-
ur hlið á kristninni. Kristnin er ekki
einungis heimskufull, heldur skaðvæn-
leg, hún er ekki einungis óvísindaleg,
heldur kærleikslaus. Guð hennar er
ekki eingangu fávís, heldur ósegjanlega
grimmur, Hún lætur sér ekki nægja
það, að heita sínum trúuðu eilífum laun
um, en hún stendur og fast á þvf, að
því nær alt mannkynið verði hnept í
dýblissu guðs og sæti þar eilífum kvöl-
um. Þetta veldur þvf, að ég hata
þenna óhugsanlega guð, þenna ómögu-
lega Krist, þessar innblásnu lygar og
þetta sjálfelskuíulla, kærleikslausa ríki
himnanna,
Þá er voði helvítís.
Kristnir menn trúa á eilífar píning-
ar og eilíft^kvalræði. Eilift kvalræði !
alt hið fyrirlitlega, svívirðilega, sem
mannlegt hjarta er fært um að -grípa,
felst í þessu eina orði—helvíti, Það orð
er dýkí eða gryfja sú, er um skríða hin
slorugu skriðkvikindi hefndargirninnar.
Það orð ber vott um villidýraeðli hinna
fyrstu manna. Það orð er það djúp,.
sem dýflissa, það ginnungagap, sem
hinn mentaði maður hefir skriðið úr.
Það orð er smán og svívirðing og við-
bjóður í hinni opinberuðu trú. Það orð
fyllir allan ókomna tímann með ógn og
veini hinna fordæmdu. Það orð svír
vírðir nýja testamentið, gerir fjallræð-
una að hræsni og hrópi og saurgar og
herðir hjarta Krists sjálfs. Það orð
vefur dauðann óumræðilegum hryllingi.
og gerir vögguna eins voðalega og gröf-
ina. Það orð myrðir gleðina og vonina
með hæðnisglotti. Það orð slekkur ljós
lífsins og vefur allan heiminn myrkri
einu. Það orð veltir skynseminni úr
hásæti sínu, en krýnir vitfirringana.
Það orð hefir hrakið meðaumkunina úr
hjörtum manna, atað blóði ótöluleg
sverð.kveikt í bálköstum.smíðað hlekki.
grafið dýflissur, reist aftökustaði og fylt
heiminn allan fátækt og kvölum. Það
orðer hringaður höggormur í brjósti
móðurinnar, er lyftir upp höfðinu með
hinum eitursoltnu tönnum, oghvíslar í
eyru henni: "barniðþitt verður brenni-
efni hins eilífa elds!” Það orð sópar
st jörnu vonarinnar af festingunni og
skilur himininn eftir stjörnulausann.
Það orð gerir guð hinna kristnu að ei-
lífum kvalara, aðeilífu villidýri. Þetta
er spádómur kristninnar um aila ó-
komna eilífð : Engin von f helvíti. eng
in meðaumkun í ríki himnanna, engin
miskunn í hjarta guðs.
Gamla testamentið er fávfst, vit-
laust og grimmt. Nýja testamentið er
sambland af sönnu og ósönnu; það er
bæði gott og ilt. Jehóva Gyðinganna
er ómögulegt ferlíki. Þrenningin er
vitleysa ein. Kristur er þjóösaga ein
(myth) eða maður. Rétttrúnaður vorra
daga hefir engan sannleiksgrundvöli að
standa á. Yfirbyggingin hvílir á engu.
Sumir kunna nú að spyrja: “Ertu
að svifta burtu trú vorri ?” En ég svara
nei, enganveginn. Hjátrú er engin trú,
Trú án nokkurra sannana er engin
trú”.
Þá kemur skýring hans á því, hvað
trú sé.
En það segir hann að vera það, að
elskii miskunnsemi, að aumkast yfir
þjáningar manna aðgleyma illgerdum,
en muna góðgerðir, að elska sannleik-
ann, að vera hreinskilinn, að elska
frelsið, að heyja miskunarlaust stríð
við þrældóm og kúgun í öllum mynd-
um, að elska konu og börn og vini, að
gera heimilislífið farsælt, að elska hið
fagra í listumog í náttúrunni, að leggja
rækt við skynsemina, að kynnast hugs-
unum hugvitsmannanna, kynnast göf-
ugum verkum heimsins, að leggja stund
á hugrekki og glaðlyndi, að gera aðra
farsæla. að strá yfir lífið geislum göf-
ugra verka og kærleiksríkra orða, að
hafna villu, eyða fordómum, að taka
glaðlega á móti nýjum s.innindutn, að
leggja rækt yið vonina, að sjá iogrtið í
gegnum storminn og ofveðrið, dags-
brúniua á. undan deginum, að gera hið
bezta, setn mögulegt er og vera svo ró-
legur. Þetta er trú skynseminnar, trú
vísindainiH. Þessi trú fullnægir bæði
heila og hjarta.
“En segir hinn fordómsfulli klerk-
ur og illgjarni prestur. “Þú tekurburtu
annað líf”.,
Ég er ekki að nema burtu annað líf,
en ég er að reyria að varna guðfræð-
ingunum að eyðileggja þetta líf. Ef að
vér erum ódauðiegir, þá iiggur [>að í
eðli voru, og byggist ekki á biblíum eða
kristni, eða prestum, eða trúarjátniug-
um. Voðin um annað líf var í hjarta
mannsins löngu áður, en hinar helgu
bækur voru ritaðar og munu lifa þar
löngu eftir aðmönnunum er 01-ðið það
ijóst, að hinar helgu bækur eru gerðar
af viltum og hjátrúarfullum mönnum.
Vonin bygjir húsið plantar blómin og
fyllir loftið söng. Hinir sjúku og las-
burða vonast eftir að fá heilsuna. Von-
in flytur þeim heilsu og málar rósir á
kinnar þeim. Hínir einmana og yfir-
gefnu vonast eftir ást. Vonin flytur
unnustuna í arma þeirra. Þeir finna
kossana á vörum sínum. Hiriir fátæku
í leigðum húsum og kofum vonast eftír
auð innan um druslur og örbyrgð. Von-
in fyllir gulli hinar skjálfandi hendur
þeirra. Hinn deyjandi vonar það, að
dauðinn sé ný fæðing og ástin lýtur of-
an að hinu bleika andliti og hvíslar :
‘Við skulum hittast aftur”.
Vonin er liuggun lieimsins. Vér
skulum því vona það, að sé guð til, þá
sé hann vitur og góður. Vér skulum
vona það, að sé til annað líf, þá muni
það flytja öllum mönnum frið og gleði.
Vér skulum vona það, að þessi hin ve-
sæla jörð, sem við lifum á, geti með
tímanum orðið heimur, fullkominn,
heimur án glæpa—án tára.
Ýmislegt.
7,500 DOLIjARH kostaði kjöll, sem
Sara Bernhardt, hin nafnfræga franska
leikkona, hefir nýlega látið gera sér, til
að vera í á leiksviðinu einungis.
FIMM 8TUTT KVÆDI eftir Rob-
ert Burns og með hans eigin handriti,
voru nýlega seld í Lundúnurn fyrir 490
dollars. Samtímis voru seld 3 löng
sendibréf eftir h„nn á $370, og þijú
stutt sendibréf á $105.
NYASTA UPPFINDINOIN. Ny
lega mætti maður fyrir rétti í Lundún-
una, sem bað um hjónaskilnað, af því
kona sín væri svo mikill geðvavgur, að
það væri ómögulegt að búa með henni.
Jafnframt sagði hann hreinskilnislega,
að hann hefði verið þessa vís Aður en
hann gekk að eiga konuna, enda hefði !
reynsla sín sýnt að hann hefði getið rétt |
til. Dómarinn var steinhissa og spurði:
“En því í ósköpunurn voruð þér þá að
kvongast henni ?” Og það stóð ekki á
svarinu : “Af því að hún Tiefði haíið
heitrofsmál á móti mór, ef óg hefði hætt
við hana, og óg hefði verið dæmdur til
að borga henni eina 500 dollars. Af. því
getið þér ráðið að ég kaus heldur lög-
skilnaðinn. Hann kostar ekki eins
mikið !” Dómarinn lét að orðum hans
og losaði hann við þessa byrði.
Algengur sjúkdómur.
Læknast til fulls ineð
Thomus A. Johnn.

AYER’S
SAGA ÖKUMANNSINS.
Eg þjáðist í átta ár af útbrotum. Á
þeim tíma reyndi óg mörg meðöl sem
höfðu fengið orð á sig, en mér batnaði |
ekkert við þau. Að lokum var mér ráð- i
lagt að reyna Ayer’s Sarsaparill;., og var ;
mér sagt að ég þyrfti að niinsta kosti sex
flöskur og að óg yrði að brúka meðalið j
samkvæmt forskriftum. Ég lót undan,
keypti sex flöskur og brúkaði úr þromur
þoirra án þess að ég findi til ba t ;t. Aður
en ég var búinn úr fjórðu flöskunni,
voru hendurnar á mér orðiia 1
útbrotalausar
eins og þær voru áður. Vinna mín seni;
er keyrsla. útheimtir oft að ég sé úti í \
kulda og vosi vetlingalaus, en samt bofir !
sjúkdómurinn ekkert gert vart við sig i
af nýjú.— Thomas A. Joner. Stratford,
Ont.
ÁVliD’S hix r.iK -ampai'illa
VIÐRKEND Á HEIMSSÝN1Gl! NNI, j
Ayers Pills hreirisa inDyflin, 1
Almanak
fvrir úrið
1896.
Yerð 10 eents hvert.
Almanakið pr til sölu hjá bóksölun-
um II S. B&rdál, 618 Elgln Ave., Wng.
Sigfúsi Bergman, Gardar, N. D., G. s!
Sigurðssyni, Minneota, Minn., suriuö
ic'ðis i flestum ísl. verzlunom bér í
M innipeg og út uni landsiivgðina, póst-
húsum þar sem ísi. póstmðstarar eru.
Þeir sem ekkii ná ni, að kaupa :il-
manakið þar sem það er til sölu. ættu
að pant.a það hja utuufundanutn
Ólafj S. Tiiokobiussyni,
P. O. Bo\ 3(58,
Winnipeg, Manitoba.
• • y.? ($ 09®
m
8~ Lm
b n MEHTHÖL
PLASTER
J hsvt* DTT-i ril i () Moiahol PlaFfor in n rtumhor
otu«Ni!« 01 in ivuLíi,’ íiiifl riir-umutic
nín v* rÝ ni»*. h pionMtfl wlth tho Cffci-tS nnd
rlcasnnincNð of iti* applicatloii -*\V, n. Carpkn-
l’EK, M.D., HoÞ'l Oxford, PoHtou.
I have nsfctt Menthol J'lasTcrfl in neroral cjines
of miwcniar r .■ 1 n;.ti. i- . nn>| flnd 111 . r
th.it itpflvoahnofltinsranf aml porrmnient'reUef.
J. )!. Moour. AT.1» . WíiNþ'riirtnn, li.O'.
It Cures Soiatica, LuinhHj'o, Neu-
ralsSa, r.iins lu ISark or Sicle, or
any Muscular l’.'lius.
Price I Diivls & Isurrenra Co., 1.1,1,
Z5c. i Sulo Proprieturs, Montkeai..
o
ö

Hvemig Sk;m<linavia
varð til.
Ein eldgömul þjóðsaga. Lappa <r
I>css cfins, nð Vikinga-heimkynnið,
lftiidskagi sA, er menn kalla Noreg og
Sviþjóð, sé til orðið af brotum úr stcini,
er Kölski karlinn kastaði til jarðar nið-
ur af sjöunda hoiini, í Ireim tiigangi uð
eyðileggja hana. Aðal-innihald þessar-
ar þjóðsögu er & þessa leið, að því erv
“Skandinaven” segir :
“Þegar skaparinn hafði fuligert
uppáhalds piánetuna sína, jörðina, og
gladdist yfir þvi, hve vel sér Iiafði tek-
ist, hugði Satan á ráð til að eyðileggja
liana undireins. Hann liafði okki enn
verið útrekinn :,f himnum, en )ijó meðali
erki-englanna í bústöðum hinna hólpnu.
lók hann sig þá til og flaug upp 4 sjö-
unda himin, fann þar stein einn mik-
inn, sem liann lióf í loft og kastaði :if
alefii i att ina til jftrðfti-innar, er svam í
djupinu í ftllri sinni ungdómsára dýrð.
Til allrar bamingju komst skaparinn að
þessari illu fyrirætlun í tæka tið til að
ufstýra þcssari ógæfu. Engiilinn var
forðmeiri on steinninn og náði til jarður
og frelsftði hanft, í því er steinninn nieð
þruuiu likum gný steyptist í liafið. En
sjórinn gckk á land og þ:ikti inikinn
hluta þess ! nágrenninu. Við þetta
ógnafall sprakk steinninn og brot úr
honum fiugu eins og skæðadrífa um-
liverfis og sukku'í hafið. Sjálfur stóð
steinninn hátt upp úr hafinu og enda
sumt af brotunum, sorn úr iionuni
kvörnuðust. Þá miskunnaði guð sig
yfir þessa klettaröst og af ríkidæmi
n:ið;ir sinnar let hanri þar grös og jurt-
ir þróftst. En p.ftir þetta “steinsnar
satans” átti guð svo h'tið af frjórri jörð ,
ftð hann gat stráð bara litlu. af henni
hiár og þar um klettinn.
Ur aðal-steininum varð Skandi-
navia-skaginn, en úr kvörnunum úr
tionum eyjarnar og skeriri umhverfis.
Gjárnar og sprungurnar, er sleinninri
fékk við fallið, urðu iirðir og fjftlla,dalir,
Hinir fáu frjóvsömu landskikar eru
blettir þeir, er liin rnilda hönd skapar-'
ans af litlum ofnum stráði út yfir stein-
inn.”
Tóbakslijarta !
(Þýtt af J. E.)
Ekki alis fyrir löngu átti að skera
npp voðaloga illkynjað sár er ungur
Detroit maðnr nokkur hafði á vinstra
handlegg. Læknarnir deyfðn iiánn með
kloróformi eftir vanalegii ftðferö, en er
þeir ætluöu rétt að fara að byrja á
skurðinum kom það í ljós, að sjúkling-
urinn var hæftur anda. Lffgunartil-
raunir og fjörgandi eða æsandi meðöl
(restoratives) voru undir eins viðhöfð,
en alt var árangurslftust. Dauðatnein-
ið var afleysi i hjartanu og andardrátts-
færunum. Dánarvottorð íæknisins
hljóöaði þannig: “Sjúklingnrinu var
ekki hratistbyggður, en hafði veikt
beilsu’ sína með ýmsji móti. Hann
hafðU löngú vanið sig á óhóflegar tó-
baksreykingár sein höfðú orsakað sjúk-
dóm þann, er uefndnr er 'Hóbakxhjlrla
Þetta sjúkdómsnafn vakti snögglega
eftirteLt voi.a : “tóbakshjarta!” Hversu
margir dreneir, og sumir þar á meðal
rétt & barnsaldri, eru hð venje sig á ósið
þann sern fyrr eða síðar hlýtur að erida
moð sjúkdómnum “tóbakslijarta.”
Samkvæmt gildandi- lögum í Michi-
gan er það banuað að gefa, selja eða af-
heuda á nokkurn hátt uugiingum innan
17 ára aldurs, tóbak í nokkru ástandi
eða tilbúningi ncma gegn skrifiegri
beimild frá foreldrum eðu öðrum um-
sjónarmönnum þeirra. En þrátt fyrir
þetta bíiun, reykja litlir drengir þús-
unduni saman, h ina banvæuu smá*
vindla (cigarettur) og \ ^enja sig á brúk-
un þessarar eiturpl löntu i í ýmsum mynd-
um, sem auðvitað blýti ir fýrr eða síðar
að leiða ti) hinnar : •jorgl egu líffæraveikl-
unar ei‘ þekkist á llf ifaiuu ” "tóbaks-
lijarta.” [Miohigan Cbr; istian Advocate.]