Heimskringla - 08.04.1897, Page 2

HMMSKRINGLA 8 APRÍL 1897.
Heimskringla
PUBLISHED BY
The Heimskringla Prtg. & Pabl. C«.
•• ••
Verð blaðsins i Canda og Bandar.:
$2 um árið [fyrirfram borgað]
Sent til íslands [fyrirfram borgað
af kaupendum bl. hér] $ 1.
••••
Uppsðgn ógild að lögum nema
kaupandi sé skuldlaus við blaðið.
••••
Peningar sendist i P. O. Money
Order, Registered Letter eða Ex-
press Money Order. Bankaávis-
anir á aðra banka en í Winnipeg
að eins teknar með afföllum.
• • ••
EGGERTJOHANNSSON
EDITOR.
EINAR OLAFSSON
BUSINESS MANAGER.
• • ••
Office :
Corner Ross Ave & Nena Str.
P. O. Box 305.
Engin afbrýði.
Lögberg segir í síðasta blaði, að það
sé af afbrýði að Hkr. sýndi að Lögberg
og nokkrir aðstandendur þess fengu
xneira fé á síðastl. ári, en ákveðnar bygð-
Ir íslendinga í fyl^inu fengu til nauð-
synlegra fyrirtækja. En það er ekki
rétt, Vér gáfum ekki i skyn með einu
orði að það væri ónauðsynlegt að launa
þesSum mönnum eða blaðinu og vérgáf-
um heldur ekki í skyn að þeir eða það
hefði ekki unnið fyrir þeim peningum.
I>að sem samanburðurinn sýnir er það,
að ákveðnar sveitir hafa fengið of litið
fé, langt of lítið, tiltölulega. Það og
•ekkert annað var meining vor með sam-
anburðinum. Vér hefðum getað bætt
því við, að upphæðin sem gengur til W.
H. Paulsons sé ónauðsynleg, því í sann-
leika er það svo. Það sýnist standa
miklu nær sambandsstjórninni að kosta
þá fðr og vitanlega næði það tilgangin-
um öldiln^is 'eins, því íslén'dingar
mundu koma til Winnipeg og Manitoba
en til einskis annars staðar, í upphafinu.
t>ar eð Manitobastjórn er lika að kvarta
um fjárþröng og þarf að herja á sam-
bandsstjórn í því skyni að fá meira fé,
sýnist sanni nær að sambandsstjórn
kostaði þessa íslandsför en ekki fylkis-
stjórnin.
Það er svo augsýnilegt að óþarfi
sýnist að taka það fram, að aðrir fleirj
en þeir sem féð er veitt til vegavinnu
hafi notið þess. Það sér hver maður, að
það eru engin likindi til, að þeir menn
einir vinni alt verkið, sem skrifaðir eru
fyrir peningunum. Og að ærlega hafi
verið unnið fyrir þeim peningum, sem
veittir voru, er nokkuð sem vér höfum
ekki dtegið neinn efa á. Þó er það
sannast, að i fylkisreikningunum ár eft-
ir ár í seinni tíð, er æfinlega ein upphæð
sem ekki er sýnilegt, að unnið hafi verið
fyrir, eða sé þarflegt gjald, það eru $200
launin á ári fyrir lögregludómarastörf í
Gimlisveit. Það er ekki sýnilegt að
fylkið hafi fengið einn eyri fyrir þá upp-
hæð enn og $200 á ári veittir Gimlisveit
til vegavinnu, sem aukastyrkur á hverju
ári, hefði komið sveitarmönnum að
miklu meira gagni.
íslendinga-dagurinn.
Það mætti spinna langt mál út af
grein hr. Jóns Ólafssonar í síðasta blaði
Hkr., en vér viljum reyna að svara að-
alatriðunum í máli hans með sem fæst-
um orðum.
Honum þykir kynlegt að Winnipeg-
Isl. skuli eiga að ganga á undan með að
útkljá hvort dagurinn skuli færður eða
færður ekki. Það er þó ekki neitt kyn-
legt. Þeir eru einu ísl, í öllu landinu.
sem stöðugt hafa haldið þjóðminningar-
dag síðan 1890 og altaf 2. Ágúst, nema í
eitt einasta skifti. Hér og hkr að eirut er
því hefð nokkur komin á þennan dag,
Það sýnist liggja í augum uppi, að vilji
Winnipeg-ísl. þá viðtaka annan dag og
sniðinn sérstaklega eftir þörfum þeirra
héraða, sem ekki þykjast geta gefið 2.
Ágúst, þá mundu þau hin sömu héruð
taka þeirri breyt.ingu, og taka henni með
þökkum. Þegar á þetta er litið, er ekk-
ert eðlilegra en það, að Winnipeg ísl.
gangi á undan með að láta vilja sinn í
Ijósi. Neiti þeir að breyta til, er ekki
hægt að bjóða hinum bygðunum breyt-
ingu og þá er um ekkert að ræða.
Hvað snertir setningardag alþingis
hins forna, þá finst oss að þar hafi hinn
beiðraði höf. meiri orðafjölda en rök-
semdir. Jafndægrareikningurinn í því
sambandi kemur þessu máli ekki bein-
línis við og sleppum vér honum því al-
veg. Það mætti öldungis eins segja
rangt að telja árið 365 daga, af því það
er nokkrum klukkustundum lengra, þó
það sé alment gert. Það eitt er víst, að
vér höfum aldrei ímyndað oss “að sömu
mánaðardagarnir, sem mörkuðu 9. viku
sumars 930, marki þessa sumarviku enn
í dag.” Það hefði verið ástæða til að
bera oss það á brýn ef tillagan hefði
verið að binda íslendingadaginn við á-
kveðna sumarviku, en það var ekki gert.
Tillagan var að binda hann við fimtu-
daginn sem fellur 11.—17. Júní, því á
einhverjum þeim degi kom alþingi ávalt
saman frá 930 til 999. Ef sögunum er
að trúa, var kristni lögtekin 24. Júní (á
Jónsmessu) árið 1000, og sé það rétt að
11.—17. Júní sem þá var, sé nú 21,—28.
Júní, eins og hinn heiðraði höf. hefir
haldið fram í fyrri grein sinni, þá leiðir
af sjálfu sér, að sá dagur sem árið 1000
var 24. Júni, er nú 4. Júlí.
Það má vera ofsagt hjá oss að Kjal-
arnesþing hafi verið “héraðsþing og ekk-
ert annað.” Vér skulum afturkalla þá
staðhæfingu með eins ljúfu geði og hinn
heiðraði andmálsmaður vor afturkallar
staðhæfing sína um valdboðið og er þá
jafnt á komið. En víst eru líkur til að
Kjalarnesþing hafi verið að eins héraðs-
þing og vist er það álit Maurers að starf-
svið þess hafi ekki verið víðara en goða-
dæmi Ingólfs. Vitanlega var lög og
stjórn í því héraði og vist var þar feng-
inn fyrsti vísir íslenzkrar þjóðstjórnar,
en futtmynduð var þjóðstiórnin ekki
fyrri en alþingi.alrikisþing þjóðarinnar.
kom saman við Öxará. Þó 10 goðorðs.
þing hefðu verið á íslandi fyrir 930, var
þjóðstjórnin ekki fullmynduð fyrri en al-
þingi kom saman, fremur en hún var
fullmynduð í Bandaríkjum fyrri en eftir
að “nýlendurnar” gengu í bandalag.
Hvað íslandsfund snertir, þá er þar
um svo mikla óvissu að gera, að það er
óhægt með sönnu að segja eitt rangt en
annað rétt, euda skiftir það litlu að því
er aðalmálefnið snertir. Það er vita-
skuld rótt að ein sagan segir að Garðar
hafi farið að leita Snælands, en svo segir
líka önnur, að hann hafi farið til Suður-
eyja til að heimta föðurarf konu sinnar
og hafi hann hrakið vestur um haf und-
an veðrum, úr Pentlandsfirði, og bafi
hann þá fundið ísland. Það er óvíst
líka að Ingólfur hafi fyrst stigið fæti á
land á íslandi 2. Ágúst, þó var svo látið
heita er þúsundárahátiðin var sett þann
dag. Hvað snertir “Bessa” víking og
alla þá rökfærslu, þá mætti alt eins vel
halda fram, að löngu á undan honum
hafi verið annað tveggja Brjánn eða
Patrekur frá írlandi og hefði maður þar
við að styðjast rit Beda munks hins
“æruverða.” í þessu sambandi dettur
oss í hug, að sé það rétt að “Bessi” karl
hafi getað ýtt frá ströndum Noregs 17.
Marz, þá gat Leifur hepni það lika og
þar eð menn þá töldu sjö dægra sigling
til Horns á Austur-íslandi frá “Staði” í
Noregi og fjögra daga sigling frá Snæ-
fellsnesi til Hvarfs á Grænlandi, þá hefði
Leifur mátt lengi velkjast í hafinu og
samt getað náð til Vínlands í Júní.
Atriðið um landnám Islendinga i
Wisconsin nær ekki tilgangi sínum.
Tillagan að viðtaka þingsetningardag
hinn forua er til orðin einmitt af því, að
þeir menn sem tillöguna sömdu vildu
ekki viðtaka þann landnámsdag, fremur
en þeir vildu viðtaka Leifsdag eða Ing-
ólfsdag. Álitið um að vér viljum dýrka
þann dag og að vér þá ættum að sleppa
nafninu Islendingadagur, en taka eitt-
hvert annað, er þess vegna svo mörg ó-
þarfa-orð.
Það má vera að í strangasta skiin-
VEITT
a*STU VERÐUAUN A HEIMSSf NINGUNN
'DH
BáKING
P0WDIR
IÐ BEZT TILBÚNA
óblönduð vínberja Cream of Tartar
powder. Ekkert álún, ammonia e?a
önnur óholl efni.
40 ára *-eynslu.
ingi sé ofsagt, að Islendingar álíti stjórn-
arskrána einskis nýta. En víst geta
þeir menn ekki álitið hans mikils virði,
sem stinga upp á algerðum aðskilnaði
íslands og Danmerkur heldur en búa
við hana eins og hún hefir verið og er.
Hálf sneið af brauði veitir hungruðum
manni augnabliks fróun, og af þeim á-
stæðum mundi hann ekki kasta henni,
en sem framtíðarsaðning mundi hann
þó álíta þá hálfu sneið litils ef nokkurs
nýta. Af sömn ástæðum er skiljanlegt
að íslendingar vilji heldur hafa .stjórn-
arskrárflak sitt en ekki neitt.
Hæpið ætlum vór að halda því fram
að framlarirnar á Islandi á síðastl. 23
árum séu einkum stjórnarskránni að
þakka. Framfarir Cuba t. d. hafa aldrei
verið meiri en á síðastl. 10—20 árum, en
enginn mundi þó sá Cubamaður (nema
hálfspænskur sé í eðli) að hann þakkaði
það löggjöf Spánverja.
Það hyggjum vér að með réttu verði
deildar skoðanir á því, að það sé stærra
spor að fá stjórnarskrá eins og þá sem
nú er í gildi á íslandi, heldur en yrði
sporið frá þessari til þeirrar stjórnar-
skrár, er fullkomnust væri. Vér álítum
að síðara sporið só örðugra og þar af
leiðandi stærra. Tímalengdin sem geng-
ið hefir í stjórnarskrárþrefið virðist líka
mæla með, að Danakonungr álíti s: orið
frá þessari stjórnarskrá til annarar full-
komnari, stærra. Eftir 23 ára þref gaf
hann íslandi þessa stjórnarskrá. Núeru
liðin ðnnur 23 ár síðan og það er ekki
sýnilegt enn að hann ætli sér að
ganga feti framar í þessu efni. og hefir
hann þó sannarlega heyrt um álitíslend
iuga á stjórnarskránni á þessu tímabili.
Þá hneykslast vor heiðraði and-
málsmaður á þeirri sögn vorri, að Is-
lendingar sem hér vaxi upp viti hvað
sjálfræði þýðir, og segir: “og þetta rit-
ið þér í Winnipeg í Manitoba í Canada!’
Já, það ritum vér vist og með ánægjú,
og endurtökum þau orð vor, að þeir Is-
lendingar sem hér vaxa upp viti hvað
sjálfræði þýðir. Og svo kemur spurn-
ingin : “Vitið þér þá eigi, að Island
hefir frjálslegri stjórnarskrá en Mani-
toba eða nokkurt annað fylki í Cana-
da?” Nei, það vitum vér ekki. En
setjum nú að svo sé, þá er þar ólíku
saman að jafna. Isiand er ekki eitt af
héruðum Danmerkur, sendir engan full
trúa á ríkisþing Dana og hefir V ss
vegna engin áhrif á löggjöf í hinu eig-
inlega Danaveldi. Fylkin í Canada eru
óaðgreinanlegur hluti af Canadaveldi,
senda fulltrúa á sambandsþing og hafa
þannig áhrif á alla löggjöf í sambands-
ríkinu. Og svo kemur þessi spurning:
“Vitið þér ekki, að Bretaþing hefir að
lögum fullan rétt til að gefa lög fyrir
hvert fylki í Canada, ef það vill því
beita?” Nei, það vitum vór heldur ekki
og það veit sjálfsagt enginn maður í
Canada. Bretaþing og stjórn afsalaði
sér öllum slíkum rétti, er það staðfesti
stjórnarskrá Canada(The British North
American Act) stjórnarskrá er Canada-
mennsjálfirsömdul867. ieð þeimlögum
var sambandsríki Cai i veitt fullkom-
ið sjálfsforrœði í öllui- j>ess sérstöku
málum, ogánviljaCa damanna verða
þeir ekkí sviftir neinu . í því stjórnfrelsi
ef að lögum er farið. . Iveg hin eina
undantekning f þessu efni er það, að
Bretastjórn ein getui ,-ert bindandi
samning fyrir hönd Cai <la við erlend-
ar þjóðir, en þó svo aö sá samningur
ekki fái gildi fyrr en hann hefir verið
staðfestur á sambandsþingi Canada.
Eftirað hafa þannig gefiðískynaðf
Canada só talsverð harðstjórn, bætir
hinn heiðraði höfundur úr skák með
því að opinbera þann alkunua leyndar-
dóm, að Bretar hafi enga ritaða stjórn-
arskrá, enda þótt England “sé frjáls-
asta land i heimi að mörgu leyti”. Sú
setning dregur afl úr vængjum þeirrar
flugu sem hann rétt áður vildi koma
inn hjá mönnum áhrærandi skort á
sjálfsforræði í Canada, enda sannast,
það í þeirri einu grein, sem Bretastjórn
hefir æðra vald en Canadastjórn fsjálf í
Can&da málura, að frelsiðsern hann við
urkennir að England hafi nær til út-
ríkjanna í fullum mæli. Þó þar séu
engin rituð ákvæði. er það sem sé orðið
að hefði, að Canadamenn sjálfir skuli
kvaddir til að búa til samniuga við er-
lendar stjórnir, ef samningurinn aðal-
lega snertfr Canada. Þá er þriðja
spurningin: “Vitið þér ekki, að brezka
stjórnin getur skipað Dominionstjórn-
inni að neyða lögum upp á t. d. Mani-
toba" o. s. frv. Nei. það vitum vér ekki
heldur. Hitt vitum vér, að hæstarétt-
ardómarar Breta (dómsmáladeild leynd-
arráðsins) getur með dómsúrskurði sin
um sagt Dominionstjórninni að þnttn
eða hitt beri að gera svo framarlegn
sem víst er að hún hafi vald til
þess, öldungis eins og hæstiréttur Ca-
nada getur gefið samskonar úrskurð.
Skólamálinu höfum vér ekki gleymt,
þaðerlangt frá. En það mál’sýnir
það eitt: 1. að Manitoba hafði fult vald
til að lögleiða skólalögin frá 1890, en 2.,
að hún með þeim lögum hafði skért rett
kaþólíka og að Dominionstjórnin hafði
vald til að útvega kaþólíkum réttarbæt
ur, ef Mauitobastjórnin neitaði. Þetta
er dómsúrskurður og kemur ekki stjórn
Breta við fremur en hæstaréttarúr-
skurður Dana kemur Danastjórn við.
Vér getum heldur ekki verið sam-
dóma hinum beiðraða höf. í þvf, að kon-
ungur Dana hafi bara jafnrétti við al-
þingi. Vér fáum ekki séðhvernig hann
getur ónýtt lög frá alþingi f hröunum á
ári hverju, ef hann hefir bara jafnréUi.
Oss virðist neitunarvald hans benda á
hærri rétt, og það, að alþingi lætur svo
búið vera, en sem ólfklegt er að það
gerði, ef það hefði jafnan rétt og hann,
einkum þegar hann ónýtir lög sem þjóð
innieru stór-áriðandi.
Oss er ekki ljóst hvernig á því
stendur að “flestar” bygðirnar hafa
valið til hátíðahaldsins dag, sem er
nær 2. Ágúst, en miðjum Júní. Vér
höfum ekki leitað náinna upplýsinga í
því efni. Það mætti geta til að úr því
þær ekki þykjast geta viðtekið 2. Ágúst
vilji þær samt vera svo nærri þeim degi
sem auðið er, en svo er það nokkuð sem
vér höldum ekki fram. Það eitt er vfst
að eigi þær bygðir þægilegt með að
taka til hátíðahalds einhvern dag seint í
Júlí, þá eiga þær þó enn hægra með að
verja til þess degi um miðbik Júnímán-
aðar, þvf það vita allir, að þá er vor-
önnum lokið f hlutaðeigandi bygðum,
en sumar-annir ekki byrjaðar, en 16. til
25. Júlí eru þær hvervetna byrjaðar.
Heyskapur stendur þá sem hæst.
Það er vitanlegt að atkvæðagreiðsla
með og mót þessu máli bindur engan
að lögum. Það er engin skyldur til að
halda 2. Ágústhelgan, fremur en fimtu
daginn 11.—17. Júní, þó meiri hlutinn
á einum fundi eða í einni bygð segði
með atkv. sinum að svo skyldi vera.
hið sama mætti enda segja um hátíða-
hald á íslandi. Þó alþingi lögleiddi2.
Ágúst sem þakklætishátíð fyrir stjórn-
arskrána,þá væri ómögulegt að þröngva
landsmönnum til að halda þann dag
< ihelgan nema lðgiu um það efni væru
þrælslegustu þvingunarlög, enþesskyns
kúgunarlög mundi enda enginn danskur
Islendingur leyfa sér að búa út.
Hvað það er sem hinn heiðraði höf
undur sér á bak við þessa tillögu “átt-
menninganna” og sem hann er svo
hræddur við, getum vér ekki gert oss
hugmynd um. Vér getum ekki ímynd-
að oss hver sú grýla er, nema ef vera
skyldi kyrkjufélagið. Það má náttúr-
lega hugsa sér, að kyrkjuþingi yrði
stefnt saman um miðjan Júní — á
sama deginum og íslendingadagur yrði
haldinn, en það má þá alt að einu f-
mynda sér að því verði þegar minst
varir stefnt saman 2. Ágúst. Sé það
hugmynd eða löngun kyrkjufélagsins
að ná einhverju tangarhaldi á íslend-
%
ingadeginum, sjáum vér ekki annað en
að það geti ákveðið 2. Ágúst sem stefnu
dag kyrkjuþings, öldungis eins og ein-
hvern dag i síðustu viku Júnímánaðar.
En svo er það ætlun vor að ekkert slíkt
sé að óttast. Sú samsteypa var reynd
einusinni og tókst þannig, að það eru
litlar líkur til að önnur tilraun verði
gerð. Sé kyrkjufélaginu ant um sinn
eigin hag og só þvf ant um viðliald fs-
lenzks þjóðernis og þjóðminningardags,
er varla hætta á að það gengi þannig
til verks, að miklu meira en helmingur
manna fældist íslendingadaginn. —
KyTkjufélaginu sem sé hlýtur að vera
það ljóst orðið, að greiðasti vegurinn
til að eyðileggja þjóðminninga,rhátfð-
ina er sá, að steypa kyrkjuþinginu þar
saman við, Um leið og það er gert er
út.i um þjóðminningarhátíðina og jafn-
framt er þá myndaður miklu þyngri
andstraumur en nokkru sinni áður gegn
kyrkjufólaginu sjálfu. Vér sjáum þess
vegoa ekki neina ástæðu til að óttast
þessa grýlu, og hvaða önnur grýla það
er, getnm yér ekki séð.
Vér vildum mega vona að þrætunni
um þetta mál sé nú um það lokið. Neiti
Winnipegmenn að færa daginn, skalrit-
stjóri þessa blaðs ekkert um það fást,
en sætta sig við þann úrskurð, enda
þótt hans væri uppássungan um að við-
taka þingsetningardag hinn forna. Sú
uppást'in a argerðí þeimeina tilgangi
að re.vna að fá þjóðmiuningardag við-
tekinn á einum og sania degi í öllum
bygðunum, sem annars vilja hafa nokk-
urn þjóðin nningardag. Vér sáum þá
ekki betur og vér sjáum ekki betur enn,
en að setningardagur alþingis hins forna
gtitmnmTmnmtmnmmmmmmwtmmtmmmtmmn
| Drs. Maybe m\ Mnstbe. ;
Þú ferð heldur til gamla læknisins heldur en hins unga. Því
þá ? Af því þú kærir þig ekki um að gefa þig á vald óæfðum
manni. Það ar satt, að ungi læknirinn getur verið æíður, en
g: gamli læknirinn hlýtur að vera það. Þú kærir þig ekki am Dr.
“Getur verið” þegar þú nærð í Dr. “Hlýtur að vera” og sama
gildir um meðulin sjálf. Meðal, sem lengi hefir verið í brúki, er
»r í áliti. Þú vilt heldur hafa reynsluna en reyna. Nýja meðalið
getur verið gott, en láttu einhvem annan reynaþað fyrst. Gamla
y meðalið hlýtur að vera gott, saga þess sannar það. Þetta er ein
ástæða enn fyrir því að brúka AYERS Sarsaparilla heldur en
nokkura aðra Sarsaparillategund. Það er búið að reyna hana f
hálfa öld—50 ár er liún búin að lækna. Aðrar Sarsaparillateg-
undir geta verið góðar, en Ayers Sarsaparilla hlýtur að vera það.
Þú átt ekkert á hættu þegar þú tekur AYERS Sarsaparilla.
sé að minsta kosti eins merkur dagur
eins og 2. Áp-úst, en vilji menn ekki
hafa hann, þá er ekki meira um það.
Ef sveitamenn nú, eftir allar kvartan-
irnar, komast að þeirri niðurstöðu, að
þeir geti sér að skaðlausu varið 2. Ág.
til hátíðahalds, og ef þeir svo alment
láta verða af því, þá hefir þessi tillaga
verið mikið gagnleg og höfum vór þá
yfir engu að kvarta. Og það eitt er vfst,
að geti Dakotamenn nú að öllu loknu
viðtekið 2. Ágúst, þá geta Argylemenn
það og þá geta Álftvetningar það, o. s.
frv., og Dakotamenn segjast nú geta
“verið með” Winnipegmönnum um 2.
Ágúst. Á móti þvf höfum vér ekkert
að segja, en hljótum þó í eitt skifti fyrir
öll að láta þess getið, að sú ályktun
kemur þeim undarlega fyrir, sem oft
hafa átt tal við marga Dakotamenn um
þetta Islendingadagsmál.
TÆRING SÓTTNÆM.
Það hefir oft verið talað mikið um
að hafa sérstök sjúkrahús fyrir þá sem
veikir eru af tæringu, en margir visinda
menn halda því fram að sú aðferð sé ó-
möguleg og segja, að meðölin ein verði
að bjargaí þessu sem öðrum tilfellum.
Uppfinding Dr. Stevens ‘Canabis Sati
va’ er hið stærsta stig vísindanna i þá
átt að útrýma tæying. Það heitir öðru
nafni The East Indis Concumption Cure
Þúsnndir mannahefir þetta meðal lækn
að, og það ee nú engin efi á því Iengur,
að þetta meðal er framúrskarandi við
öllum lungnasjúkdóinum, svo sem and-
arteppu, kvefi, barkabólgu og tauga-
veiklun sem af þeim leiðir. Hversem
éendir frimerki og minnist þess hvar
hann sá þessa auglýsingu, fær allar
nauðsynlegar upplýsíngar frítt. Skrifið
til W. A. Noyer Bowers Berck, Roch
ester, N. Y.
Herra ritstjóri.—
í tilefni af illkvitnislegu og meiðandi
slúðri mér viðvíkjandi, er birtist í blaði
yðar 4. þ. m., í fréttagrein héðan, dags*
22. Febr., þykir mér viðeigandi og nauð-
synlegt að gera svolátándi
Yfirlýsing :
í Októbermánuði siðastl. seldi ég
allar vörur mínar kaupmanni nokkrum
hér í bænum og hætti þar raeð að verzla
Þeita gerði ég frjálsum höndum, af eig-
in frjálsum vilja, án nokkurs tiltækis,
tilverknaðar eða þvingunar frá liálfu
nokkurs manns er ég skuldaði, og án
þess nokkur viðkomandi hefði þar nokk-
uð út á að setja. Skuldakröfum engum
tisfði ég að mæta um þessar mundir, og
ekki fyr en 1. Janúar. Það að ég hafi
oi ðið gjaldþrota, eins 02 fregnritinn seg.
ir, og að skuldir mínar hafi fallið á aðra
menn, eins og hann gefur ótvíræðlega í
skyn, er því góðgjarnlega tilbúið af
fregnritanum sjálfum. Satt er það, að
nöfn ýmsra bænda stóðu á skuldabréf-
um mínum, en svo er það líka jafnsatt,
að síðau ég seldi út hafa skuldir þær af-
borgast og lækkað um þrjá fjórðu parta
og það jafnvel áður en þessi gjaldþrota-
fregn var sett á prent. Það sem óborg-
að er af skuldum mínum, og sem ýmsir
bændur standa í ábyrgð fyrir, er tryggi-
lega og haganlega umsamið, hvað gjald-
daga snertir, ábyrgðarmennirnir trygð-
ir með tvöfaldri upphæð minna úti-
standandi eigna, sem vonandi er að nægi
til þess að mæta skuldum mínum, þó
ekki væri á neitt annað að treysta.
Eg neita því ekki að fjárhagur minn
hafi verið og sé 1 miður æskilegu horfi.
En þá finst mér illgjörnum manni mætti
nægja að segja rétt frá, þó hann ekki
gerði margfalt verra úr sökunum.
Virðingarfyllst
F. R. Johnson.
Minneota, Minn., 29. Marz 1897.
“ISIiAhB” Blað þetta er gefið
út í Reykjavík. Ritstjóri er Þorsteinn
Gíslason. Langstæista og ódýrasta
blaðið, sem gefið er út á Islandi. Kera-
ur út einu sinni í viku, í stóru arkar-
broti. Áskrift að eins bindandi fyrir
einn ársfjórðuug. Vei ð ársfjórðungsins
er 35 cent. Boigist fyrirfram. Menn
snúi sér til
H s. BARDAL,
613 Elgin Ave.. Winnipeg.
Kona bóndans
SEGIR SÖGU UM ÞRAUTIR OG
ÞJÁNINGAR í MÖRG ÁR,
Læknarnir gátu ekkert gert fyrir hana
og mortin var iðulega brúkað, þar
hún var svo máttfarin að hún gat
naumast unnið húsverkin.
Tekið eftir Th« Beaver Napanee.
Mr. og Mrs. Robert Stone hafa bú-
ið Ernest township, hér um bil 10 milur
fyrir austan Napanee, í meira en 3 ár
og hafa þau á þeim tíma náð hylli ná-
granna sinna. Áður en þau komu í
þann stað höfðu þau verið 6 ár í Glen-
wood Springs i Colorado, og það var
þegar þau voru þar, að Mrs^Stone fann
fyrst til kvilla þess sem hún þjáðist af
í mörg ár eftir. Fregnrita sem fyrir
skemstu kom til hennar, sagði hún eft-
irfarandi sögu: Fyrstu árin sem ég var
í Colorado fann ég til sýkinnar sem svo
lengi hefir þjáð mig. Fyrst fékk ég
sára verki í magann á hverjum tveim-
ur til þremur vikum. Þetta hélt á-
fram að versna og seinast var ég svo
slæm, að ég hljóðaði af kvölum, Læknir
var fengin til mín, en súeinabót sem
ég fékk af hans völdum var þegar hann
sprautaði morfin í handlegginn á mér,
pví við það linaðist kvölin ögn. Meðöl-
in sem ég fékk höfðu ekki hina allra
minstu verkun og læknirinn virtist vera
í standandi vandræðum með mig og
brúkaði ætíð morfin þegar ég fékk flog-
in. Ég hafði þessa veiki alt af smám
saman þangið tll ég kom til Canada; úr
því bar enn meira á henni en áður. Af
þessu leiddi að ég varð alveg máttlaus
og leit helzt útfyrir að ég mundi deyja
þegar minst varði. Ég varð gulleit á
hörundslit og matarlystin var alveg far
in. Seinna fór ég að fá yfirlið, sem
byrjuðu með svima. Ég varð alveg ó-
fær til að vinua það sem gera þurfti
heiina. Læknir var enn fenginn, en hjálp
hans varð mér að engu liði þangað til
hann gaf mér nieðal sem ég veit nú að
er Dr. Williams Pink Pills, og þegar ég
var búin úr 2 öskjum var ég töluvert
betri. Úr því keypti ég pillurnar sjálf
og hélt áfram að lækna mig með þeim.
Ég fann smátt og smátt að þrautirnar
fóru minkandi. Ég fór að geta sofið á
nóttunum sem ég hafðiekki áður getað
Ég brúkaði pillurnar nokkra mánuði,
og afleiðingin er sú, að ég er alveg heil-
brigð og hefi sterka heilsu. Ég get sagt
yður að það er gleðilegt að vera laus
við sýki sem maður hefir þjáðst af í
mörg ár, og ég segi að Dr. Williams
Pink Pills hafa læknað það sem lækn-
arnir gátu ekki ráðið við’. ,
Dr. Williams Pink Pills verka bein-
línis blóðið og taugarnar, byggja upp
líkamann og útrýmaþannig veikindun-
um. Það er engin sú sýki til sem Pink
Pills ekki lækna, ef liún á rót sína að
rekja tll blóðsins eða taugakerfisins og
í mörgum tilfellum hafa þær læknað
þar sem engin önnur meðöl hafa dugað.
Biddu um Dr. Williams Pínk Pills og
taktu ekkert annað. Ekta Pink Pills er
ætíð í öskjum og á umbúðunum merki
félagsins: Dr. W illiams Pink Pills for
Pale People. Það fæst hjá öllum lyfsöl-
um og með pósti fyrir 50 cents askjan,
eða sex öskjur fyrir $2,50 frá Dr. Willi-
ams Medicine Co., Brockville, Ont.
^ack-Aekr, Faee-Achc, Hclatle
Pulni, Neuralcic Pnini,
Pain in the Hlde, etc;
Promptly Rollovod and Cured by
The “D.&L.”
Menthol Plaster
Iluvlng u»M vour D. A L M«nthol Pla$t*r
for eevfrð p*in in th« b.tck and lumbaKO> i
unhotlUtinKrr rcrominend ume •» » »*fö,
»urc and r»r>id rcmedy : In f»ct. they act llke
nmgic.—A- LxruiNTK, Kllzatwihtown, OnV
Price 25e.
DAVIS & LAWRENCE CO.f Ltd.
Proprietors, Montreal.