Heimskringla - 24.03.1898, Blaðsíða 4

ILEIMSKRINGLA, 24 MARZ 1898.
f
\
\
#
#
í
#
\
\
#
Gód Föt -
Lagt Verd
♦ jltejltejlfcjlfcjlfcjltejlfcjlhjlhjlfc»
I KOMIÐ, VELJIÐ►
4 ....KAUPIÐ, NOTIÐ |t
Alveg ný, vönduð og vel snið-
4j in föt. af öllum tegundum, f
fyrir óvanalega lágt verð.
Vér höfum nýlega keypt talsvert af framúrskarandi góðum og ódýrum
karlmannafötum. ÞAU PARA ÁGÆTLEGA, og verðið er undur
lágt. Þeir sem einu sinni hafa verzlað við oss, kaupa ekki annarstaðar.
The Commonwealth.
Hoover & Co.
CornerMnln Str. & City Hall Sqnare.
Winnipeg.
Lesið kostaboðið, sem vér bjóð-
um kaupendum Heimskringlu í þessu
blaði.
Manitoba-þingið hefir mátt heita
heldur aðgerða lítið siðan Heimskringla
kom út sjðast. Það sem markvert hefir
komið fyrir, verður tekið upp í næsta
blað.
Hra. Einar Ólafsson hefir beðið oss
að geta þess, að vegna annríkis geti
hann ekki svarað ritstjóra Lögb. fyrr
en í næsta blaði Hkr.
Nr. 20 af þessum árg, Hkr. verður
keyft á skrifstofu blaðsins. Þeir sem
kynnu að vilja selja það, eru beðnir að
senda það til vor sem allra fyrst.
Frá Gimli voru hér á ferðinni í vik-
unni sem leið þeir herrar: G. Thor-
steinson, Halldór Brynjólfsson, Stefán
Eiríksson og G. Sveinsson.
Bjarni Jónsson trésmiður, frá Pem
bina, N. D., er hérí bænum þessa dag-
ana. Hann er nýkominn frá Nýja Is-
landí.
Hinn 21. þ. m. gaf séra Hafsteinn
Pétursson saraan íhjónaband hér í bæn-
um Mr. Sigurð Sigurðss og Miss Sig-
ríði Sigfúsdóttir, bæði til theimilis að
Maryhill, Man. Nýgiftu hjónin fóru
heimleiðis daginn eftiJ.
Enn þá er komið i gang töluvert af
fölsuðum bréfpeningum hér í bænum.
Bréfpeningar þeir, sem falsaðir hafa
varið, [eru hinir vanalegu $1 Dominion
seðlar. Þeim er breytt eins og áður var
gert í $5 seðla, með því að líma tölu-
stafinn 5, sem tekinn er af tollstimpli
stjórnarinnar á tóbakspokum, ofanyfir
tölustafinn 1. Einnig hafa falsararnir
breytt orðinu “One” i "Fine”, sem á að
vera “Five”, með því að skafa burt
stafinn 0 og bæta við “Fi”. Með góðri
aðgætni er því hægt að aðgreina þessa
seðla frá þeim algengu seðlum.
Flest er breyting undirorpið,
Eldhaf jafnvel frýs.
Einn nær þeytist ofan í sorpið
Annar hærra rís.
8.
Á sunnudaginn 20. þ. m. gaf séra
Jónas A. Sigurðsson saman í hjóna-
band í Pembina, N. Dak., Mr. Guðmund
Eyleifsson og Miss Sigríði Jónsdóttir.
Sama dag tóku þau sér far með N. P.
lestinni til Winnipeg; ætla þau að
dvelja hér um viku tíma. — Heims-
kringla óskar ungu hjónunum allrar
lukku.
Þeir af kaupendum Heimskringlu,
sem að eins hafa borgað 50 cents fyrir
þennan árgang blaðsins, skulu ekki
kippa sér neitt upp við það þó þeir fái
ekki blaðið í næsta sinn. Það einungis
þýfir það, að vér ætlum að framfylgja
þeirri reglu sem sett var, þegar blaðið
byrjaði, nefnilega, að senda það engum
sem ekki borgi eitthvað fyiirfram.
Nokkuð margir keptu um Demo
rest gullmedalíuna í Grace Church á
mánudagskvöldið. Sá sem hlaut hana
er Mr. Emery Young frá Regina. Með-
al þeirra sem reyndu sig, var Miss
Guðrún Freeman, hér í bænum; og þó
henni heppnaðist ekki að fá medalíuna,
þá er framkomu hennar hrósað mikið
af öllum sem til hennar heyrðu.
Á föstudaginn 11. þ. m. kom fyrsti
innflytjendajárnbrautarlestin, sem kom
ið hefir með Grand Trunk og Northern
Pacific brautinni frá Austur-Canada. I
lestínni voru flutningsvagnar og tveir
fólksvagnar. — annar þeirra Pulman-
ragn; hafði sæti þakin'flosf, en hinn á-
gætur ferðamannavagn með leðurþökt-
um sætum. í viðbót við hina vanalegu
þjóna, sem eru á járnbrautarlestum,
var með þessari lest umboðsmaður frá
félaginu, til þess sérstaklega að líta eft-
ir að sem þægilegast færi um alla far-
þegjana. Þessar aukalestir koma hing-
að á hverjum föstudegi hér eftir að
austan, og geta þeir sem hafa annað-
hvort farseðla á öðru plássi, eða inn-
flytjenda farseðla, ferðast með þeim,
án nokkurs aukakostnaðar.
Kaupið Heimskringlu. Lesið
Heimskringlu. Lánið ekki blað-
þeim sem ekki tima að kaupa það.
Síðan Hkr, kom út síðast hefir
veðráttan verið heldur vetrarleg. Harð-
neskju frost alt af og hríðargusur við
og við. Samt lýtur nú út fyrir að held-
ur sé að hlýna í veðrinu. Sunnanvindur
og sólbráð í dag (Miðvikudag).
Hra. Sigfús Bjarnarson frá Icelandic
River kom við hjá Hkr. á þriðjudaginn.
Hann kom norðan frá Winnipegoosis;
hefir hann starfað þar við fiskflutning
í vetur. Heldur þótti honum hörku-
legt þar nyrðra, og misheppnuðust mjög
veiðar fyrir sumum. Heimleiðis hélt
hann á þriðjudaginn.
Svenska blaðið “HemLndet,” sem
gefið er út i Chicago, getur þess, að frú
Sigríður Magnússon (kona Eiríks Magn-
ússonar i Cambridge á Englandi), sé
nýkomin til Bandarikjanna, í þeim er-
indum, að safna fé fyrir skóla á íslandi.
Frúnni var boðið á fund mentafélags
eins i Bay Ridge, N. Y. Hélt hún þar
skarpa ræðu um skáldið William Morris
og um Island; einnig söng hún íslenzka
sönga, sem skemtu mjög áheyrendun-
um. Blaðið segir að frú Magnússon
hafi komið með mikið af ágætum, forn-
um og fáséðum munum sem séu um
$10,000 virði, sem hún vilji selja, og eigi
andvirði þeirra að ganga til skóla á ís—
landi. Frúin hafði boðið þessa muni
sína á “Metrapolitan Museum of Art”, i
‘New York, en fékk ekki það verð er
henni líkaði. Henni hefir nú verið boð-
ið til Philadelphia til þess að sýna þar
forngripi sína; er mjög líklegt að þar
gangi þeir vel út.
Gamli Einar Jochumsson er nýkom-
inn til bæjarins úr Nýja-íslands för
sinni. Hann dvaldi nokkra daga í Sel-
kirk á leið sinni norður. Komst hann
þar meðal annara í kynni við landa
vorn einn, sem kaliaði sig Guðmund
Austmann ; urðu þeir töluverðir vinir
áður en þeir skildu. Bauð Guðmundur
þessi honum að geyma fyrir hann pen-
inga þá er hann hafði meðferðis, meðan
hann færi til Nýja Islands; þótti Einari
það þjóðráð og afhenti honum til
geymslu $10. En þegar Nýja íslands
ferðinni var lokið og hann kom til Sel-
kirk aftur, og ætlaði að hitta þennan
góða vin sinn, og taka hjá honum pen-
ínga sína, þá var fuglinn floginn. Sögðu
nágrannarnir að hann væri farinn með
fjölskyldu sina vestur að Kyrrahafi. —
Það er leiðinlegt að vita af því, að ís-
lendingur skyldi ekki meta mannorð
sitt meira virði en það, að svíkja út úr
heiðvirðum öldung hinn síðasta pening
sem hann átti í eigu sinni; að íslending-
ur skyldi vilja flytja með sér skert
mannorð í ný heimkynni, þar sem hann
býst við að eiga ianga framtíð fyrir
höndum, og að han'n skyldi ímynda sér
að strákskapur hans mundi ekki eins
brennimerkja hann, þó hann komist
vestur að Kyrrahafi, eins og þó hann
hefði setið kyr i Selkirk.
General Booth, foringi Sáluhjálpar-
hersins, kom hingað degi siðar en haun
hafði ætlað sér; kom ekki fyr en á
fimtudaginn. Honum var tekið með
mestu viðhöfn. Á járnbrautarstöðinni
mættu honum mörg hundruð manns.
Bæjarstjóri bauð hann velkominn, með
snotri ræðu. Þakkaði hershöfðinginn
fyrir móttökuna og óskaði að sem mest
gott gæti leitt af komu sinni. Þennan
stutta tíma, sem hann dvaldi hér, hélt
hann þrjár ræður, ogfjöldi mesti hlýddi
á hann i hvert skifti. Á föstudaginn
fór hann suður til Minneapolis með N.
P. brautinni; þaðan fer hann til Chica-
go og New York og svo heimleiðis til
Englands.
Hér er tækifærið fyrir þá, sem
hafa i hyggju að ferðast eitthvað. —
Northern Pacific brautin hefir nú sett
niður fargjaldið austur og vestur, sem
fylgir: Til Toronto, Montreal og New
York, á 1. plássi $28.20, á 2. plássi $27,
20. Til Tacoma, Seattle, Victoria og
Vancouver, á 1. pjássi $25, og 2. plássi
$20, Við enda ferðarinnar borgar fé-
lagið til baka þeim sem halda 1. pláss
farseðli $5. og þeim sem halda 2. pláss
farseðli $10. Svo farseðlarn ir eiginlega
kosta þá að eins $20 á 1. og $10 á 2.
plássi. Niðursetningin á fargjaldi til
Kyrrahafsins gildir að eins frá stöðum
í Manitoba. Til staða í Austurríkjun-
um yrði fargjaldið að sama skapi hærra
eftir því sem vestar dregur. Það borg-
ar sig fyrir hvern einn að sjá umboðs-
mann N. P. félagsins áður en þeir
kaupa annarstaðar.
Kaupendur Heimskringlu geta fengið
keypt hið ágæta blað
New York World
sem kemur út þrisvar í hverri viku, (18
til 24 blaðsiður í hverri viku), eða 156
númer yfir árið, fyrir hið óvanalega
lága verð, aðeins
75 cents.
Það er sagt um þetta blað, og það með
réttu, að það skari fram úr öllum öðr-
um vikublöðum að efni, stærð og frá-
gangi. Það hefir alt það til að bera. sem
vanaleg dagblöð geta veitt, en er þó selt
eins ódýrt og hvert annað vikublað. Það
færir lesendum sínum hinar nýjustu
fréttir alstaðar af hnettinum annan-
hvern dag, oft útskýrðar með myndum.
Þá flytur það og markaðsverð á öllum
mögulegum varningi; einnig hefir það
sérstaka deild sem fjallar um heimilis-
lífið í heild sinni, fyrir utan allan ann-
an fróðleik sem það færir lesendum sín-
um. — Allir nýir kaupendur að Heims-
kringlu, sem senda oss $2,25, fá nú
bæði blöðin
Heimskringlu *og
New York World
í heilt ár fyrir aðeins $2,25,
og ef þið pantið nú þegar,
þá gefum vér að auki það sem út var
komið af þessum árgangi Heimskringlu
fyrir 1. Jan. 1898, svo lengi sem upplag-
ið hrekkur. Þetta boð gildir einnig fyr-
ir þá sem eru búnir að borga fyrir ár-
gang af Heimskringlu, og fá þeir blaðið
New York World í heilt ár ef þeir bæta
að eins við 75 centum.
Notið tækifærið meðan þetta boð
stendur. Það er óvist það verði Jengi.
ÚTGEFANDINN
Ef nokkur veit hvar þær systur,
Guðríður og Margrét Jónsdætur, eru,
þá geri hann svo vel og láti mig undir-
skrifaðann vita. Þær hafa áður verið í
Victoria, B. C.
J. J. Thorvardson,
Hallson, N. D.
Ég undirritaður hefi keyft
allar útistandandi skuldir gamla Heims-
kringlufélagsins hér í Canada, að und-
undanskildi Argylebygð, Nýja íslandi
og Winnipeg. Þessa gömlu skuldu-
nauta Heimskringlu bið ég nú gera svo
vel og borga skuld sína hið allra fyrsta
til mfn hér i Winnipeg.
Þess skal getið hér, að hra. Matth.
Thordarson í Selkirk hefir á hendi inn-
köllun fyrir mig þar, og hefir hann
fult umboð þar til.
Hallgrímur Ólafsson.
Box 305. VVinnipeg, Man.
Svar
til SÉRA O. V. Gíslasonar.
“Hælumst minst í máli,
metum heldur val feldan”.
“Hvaðan kennir þef þenna, Þorkell
andar nú handan”, datt oss í hug þegar
vér lásum lastmála og fúkyrða grein
Odds klerks Gíslasonar í Hkr. 8. Des.
síðastl., til okkar undirritaðra.
Við gátum ekki ímyndað okkur að
klerkur sá mundi hafa þvílíkan mann
að gevma; hann sem álítur sig hafa f-
klæðzt andlegri ljónshúð velsæmis og
klerkskapar, til að geta gengið sem ör-
uggast móti þeim samsærisöndum, sem
ekki hafa sömu trúskoðanir og hann
sjálfur. En þegar við fórum að gæta
betur að klerknum, sáum við að eyru
gægjast upp úr þessari hans yfirhöfn.er
sýna hvað býr undir embættiskápunni,
og jæja! Það eru ekki alt klerkar, sem
síða hafa kápuna. En þar sem hann
bregður okkur um kynblending m. fl.,
þá á vel við að gæta betur að, af hvaða
ættum við erum í framkyninu. Við
ætlum að O, V. Gíslason sé 25. maður
frá Merði heitnum Valgarðssyni; það
má rekja þá ætt mikið lengra upp, en
við látum oss nægja að vitna til hans,
því minning hans er mörgum Islending
svo ógleymd og ættbálkur þessí. En ég
—Gunnar Gislason—er 12. maður frá
séra Sveinbirni Þórðarsyni í Múla (d.
1490); annálar telja hann með fyrirtaks
prestum í Hólastifti á sinni tíð, en þeir
segja lika að hann hafi átt 50 börn fyrir
utan hálfrefi, ,en hvergi geta anuálar
um að bann hafi lagt ófrjálsa hönd á
konu, þó honum þætti vænt um kvenn-
þjóðina. Við eftirlátum það ættfræð-
ingum að dæma um. hver okkar á fleiri
kynblendinga í ætt sinni.
Þá er að minnast á orðið “lygahól’.
Þar mun klerkurinn eiga við vitnisburð
okkar um séra Jón Bjarnason og séra
Jónas A. Sigurðsson, þá látum við þig
vita, O. V. Gíslason, með fullri alvöru,
að við tökum þar ekkert orð til baka.
Séra Jón Bjarnason er sannkallaður
sómi sinnar stéttar, en séra J. A. Sig-
urðsson kom hér fram í Mikley, og. að
þvi sem við höfum heyrt getið í Nýja
íslandi, eins og hans var getið i grein
vorri, á ferð sinni um nýlenduna; það
vita sannleikselskandi menn; um hina
er ekki að tala. Við getum hugsað að
klerknum O. V, Gíslasyni séu sumir
hlutir vel gefnir, sem honum eru ósjálf-
ráðir, en á hina leggjum við ekki dóm;
timinn og reynslan leiða það i ljós, hver
O. V. Gíslason var, er og verður í mann
félaginu, hvort sem hann klæðist einni
eða fleiri kápnm.
Þá er að minnast á gögn klerksins
með fáum orðum, Úm framkomu for-
eldranna gagnvart syni sínum. Klerkur
segir þau hjón muni ekki vera í lút-
erskum söfnuði, né hafa verið, 3 undan-
farin ár. Ef klerkur telur ekki aðra í
söfnuði en þá, sem standa í hans eigin
söfnuði, og hefir ekkert tillit til þó fólk
hafi sömu trúarjátningu og hans eigin
kyrkjubræður, þ- má vera að þetta sé
eitt af hinum góða sannleina klerksins.
Næst segir klorkur: “Pilturinn
Gunnar er nálægt tvitugu”, Gunnar
er fæddur 18. Júní 1880. Á þessu sést
hversu sterkar sannleiksþráður klerks-
ins er þar. En segir klerkur að dreng-
urinn hafi verið undirbúníngslaus síð-
astl. vor. Drengnum var komið fyrir
hjá hra. J. Straumfjörð næstliðið vor
til undirbúnings til fermingar, og munu
þeir verða færri, sem tortryggja herra
J. Straumfjörð um vandvirkni og trú-
mensku, að því sem honum er falið á
hendur. Klerkur mun því með þessu
hafa kveðið dóminn upp yfir sjálfum
sér. Klerkur segir: “Faðir, móðir og
sonur höfnuðu góðra manna tillögum”.
Hverjar voru þær tillögur og hverjir
þeir góðu menn? Þegar klerkur- hefir
gefið þær skýringar vildum við gefa
viðeigandi viðurkenningu. Klerkur
segir að drengurinn hafi verið fermdur
upp á 7 kafla í Helga-kverinu. Við
Skyldum gleðjast yfir því að klerkur
gæti sannfært okkur um að hann fari
þar ekki með vísvitandi ósannsögli.
Drengurinn hafði lært 12 kafla, en var
fermdur upp á fullan skilning á öllu
kverinu. Klerkur segir: “Hjónin
fara með ósannindi, að hlutaðeigandi
prestur hafi neitað að ferma piltinn
hæfilega undirbúinn, og misskilnr bóndi
föðurstöðu sína og velsæmi”. Viðmarg-
falda ósk föðursins og eftirleitun á ýms
ar hliðar, að klerkur fermdi drenginn,
fékst ekkert betra svar en ‘nei’, án
nokkurar undantekningar eða uppsetn-
ingar um lærdóms skilyrði; en þess skal
getið, að klerkur gerði kost á að ferma
hann fyrir K. I. Stephanson, tengda-
son sinn, þó með því skilyrði að faðir-
inn léði tengdasyni sínum (K. I. St.)
drenginn til þjónustu næstliðið sumar.
Undir þessum kjörum áleit faðirinn að
hann uppfylti betur föðurskyldu sína
og velsæmi, með því að hafna þessari
náðarveitingu klerks.
Við vonum »ð þessar skýringar vor-
ar verði fullnægjandi lesendunum til að
fá hugmynd um mannúð. sannleiksást
og röksemdafærslu O. V. Gíslasonar, og
svo vonum vér að þessi litla dúsa megi
nægja klerknum til afþregingar þar til
ef annir eða aðrar ástæður ekki hindr-
uðn, að hann kæmist á næsta kyrkju-
þing.
Ritað í Janúar 1898
Gunnar Gíslason. Guttormur Jónsson.
Meltingin þarf að vera góð.
Hvgsið um það.
Kauptu í dag einn pakka af hinu heims-
fræga Heymann Block & Co.
-----HeilNnHalti------
einungis 15c. og 25c. pakkinn
Þá getur þú haft góða meltingu. Reynsl-
an er ódýr. og hún mun sannfæra þig.
Biddu lyfsalann þinn um það eða skrif-
aðu til
Alfred Andresen Ji C’o.,
The Western Importers,
1302 Wash Ave. So., Minneapolis. Minn.
Eða til------
(». Swnnuon,
131 Higgin St. Winnipeg, Man.
Fæ.ði AðEINS 81,00 Á DAQ.
Grand Pacific Hotel.
R. I*. O’Donohoe, eigandi.
Ágæt herbergi og öll þægindi sem beztu
hotel geta veitt. Beztu vín og vindlar.
Warket Slreet ftept City Hall
--WINNIPEG, MAN.-----
I
- 50— -55 - —54— -51-
þreytulegur og þungt hugSandi við hlið sér. í
undrandi málróm spurði hann: “Hvað gengur
á? Varzt það þú sem vaktir mig?”
“Huss ! Hafðu ekki hátt”, hvíslaði félagi
hansaðhonum. “Ég vakti þig af því ég hefi
fréttir að segja þér. Það hefir margt verið talað
hér i nótt á meðan þú hefir sofið. Ég hefi gert
heimskulega skuldbindingu, som ég hefi nú þeg-
ar yðrast eftir. En ég mátti til með að vekja
þig, og segja þér alt saman”.
Ivor varð hálf-smeikur við Gogol, i fyrsta
sinni. Orð hans, útlit og látbragð, fanst honum
vera einhvernveginn svo þrungið voða og skelf-
ingu, að hann gat ekki áttað sig á hvað hann
átti til bragðs að taka. "Ertu viss á því að þú
sért virkilega vakandi, Gogol ?” spurði Ivor um
leið og hann kleip bann í handlegginn.
“Það eru engir ih'aumar í huga mínum nú,
vinur minn”. svaraði Gogol hljóðlega. “Rýmdu
þeirri hugmynd úr huga þér, Ivor minn. Ég
verð að segja þér fréttirnar að eins i fáum orð-
um, því það er komið fast að fótaferðatíma
Byrjunin er þetta: Mig hefir einlagt jruriað nú
i seinni tima. að félagar okkar — fangarnir —
->æru að stofna svikasamsæri. Æfinlega þegar
ég hefi vaknað á næturnar hafa þeir verið að
.æra ráð sín sundur og saman um einhverjar
ráðagerðir. Nú í nótt kom Rustein — annar
Tyrkinn — tii mín og sagði mér ráðagerð þeirra.
Og svo stakk hann upp á, að við tækjum þátt i
henni. Þeir hafa einlægt haft allan hugann á
því að komast í burtu héðan. Og það höfum við
líka gert. En þeir hafa ekkert afráðið fyrr en í
hans gat ekki fallist á, að þessi stórglæpur yrði
framkvæmdur, því afleiðingar hans voru auðsjá-
anlegar blóðsúthellingar og rán.
Hið eftirþreyða tækifæri kom ekki fyrren
klukkan 5 um kvöldið, þegar verkamennirnir
hættu að vinna og söfnuðust saman i hópa utan
við námuinnganginn. Þeir biðu eftir heita teinu
sem þeim var gefið til að hlýja þeim, hálffrosn-
um á höndum og fótum, áður en þeir hófu
þrantagönguna heim í fangahúsið. Kósakkarn-
ir stóðu við eldinn og ornuðu sér, eða tindu við-
arsmœlki undir tekatlana. Skamt frá glitraði á
rifla þeirra, sem raðað var í hring, og sne> ’ <-pin
beint upp i loftið. Á bak við lá hin • pýðí< ga
greniklædda fjallshlíð, en i vestur sást móta fyr*
ir blárri sjávarströnd, langt handan við hjarn-
breiðuna.
Þegar (tinbollunum var útbýtt hringinn í
kring, voru þeir Ivor og Gogol staddir saman.
Ekki langt frá þeim stóð hópur, sem samanstóð
af 12 mönnum. Á meðal þeirra bar mest á Rus-
tein og Schmidt. í raun og veru sýndist hver
hópur út af fyrir sig hafa einn eða fleiri uppreist*
arforingja, en eftir því tóku Kósakkarnir auð-
sjáanlega ekki.
“Ég hefi verið að hugsa um það í allan dag,
sem þú sagðir mér í morgun”. hvíslaði Ivor að
Gogol. “Við 'verðum að hindra þetta. Viltu
ekki taka sinnaskiftum og leyfa mér að tala við
yfirforingjann áður en það verður of seint?”
“Nei”, svaraði Gogol. “Ef þú hefðir þolað
kvalir hér í þrjú afarlöng ár sero ég hefi orðið að
líða, þá værir þú anuarar skoðunar. Þar að
Ef ég bæri ekki þá virðingu fyrir sjálfum mér,
sem allir heiðvirðir menn gera, þá myndi ég
fylgja uppreistarmönnum með hug og hönd og
úthella blóði eins áfergislega og sérhver þeirra.
Þó þeir séu þorparar, þá hefi ég meðlíðun með
þeim, og ásetningi þeirra. Heyr ! Varðmenn-
irnir koma. Ekki eitt einasta orð meira um
þetta, Ivor. í kvöld ætla ég að segja þér fleira”.
Fótatak bergmálaði eftir endilöngum gang-
inum, og ljósbirtuna bar fyrir rifurnar í veggj-
unum. Dyrunum var hrundið opnum og Kó-
sakkarnir með luktir komu inn og æptu hátt:
“Vaknið hundarnir ykkar ! Vaknið !”
Eftir eitt augnablik voru þessir dauðþreyttu
mannaræflar viðbúnir að móttaka sinn lélega
morgunverð, sem þegar var borin inn til þeirra.
Þar næst fylgdu drynjandi útgöngu hróp, og
þegar fyrsta dögunarskíman lýsti á vetrarbún-
ing jarðarinnar, gengu sakamennirnir skjálfandi
af kulda, full tvö hundruð að tölu, á harða hjarn
inu til vinnu sinnar. Varðfylgd þeirra saman-
stóð af 30 Kósökkum vopnuðum með Berdan-
riflum.
Þennan dag voru verkamennirnir látnir aka
kolum úr námuganginum út í stórar geymslu-
hlöður, sem voru utanvert við aðalnámuinngang
inn. Ivor gat ekki hugsað um neitt ner be5,0
ar hræðilegu fréttir, sem hann hafði i.,.s
heyrt; hann ákvarðaði að skjóta málinu aftur
undir dómstól Gogols við fyrsta tækifæri. Hanu
fann alt of glögglega til þeirrar feykna þungu á-
byrgðar, sem hvíldi á honum, ef hann léti þetta
hættulega upphlaup eiga sér stað. Samvlzka
gærkveldi. Sakamaður frá Karsokow kom hing-
að í gær, og lét fangana vita, að helmingurinn af
setuliðinu i Karsokow hefir verið sendur til Vla-
divostok. En nýja Kósakka setuliðsdeildin, sem
á að koma í stað þessara sem fóru, nær ekki til
Karsokow fyrr en eftir viku. Auðvitað eru nú
eftir hundrað og fimmtíu smá hermanna flokkar
þar. En það er enn þá bót i máli þessu, og er
það þannig. að þriðju nótt hér frá heldur land-
stjórinn stórhátíð. Sonur hans er á förum til
Irkutsk og ætlar að giftast þar, og landstjórinn
lætur drekka burtfararskál hans. Allir yfirmenn
í hernum matast þann dag hjá landstjóranum.
En réttir og sléttir hermenn verða borðsettir í
hermannaskálanum. I veizlunum verður nægð
af dýrum og áfengum vínum aðdrekka, og um
miðnætti verður hver karlmaður viti sínu fjarri
í Karsokow.
“En hvað getur þetta náð til okkar hér í
námunum ?” spurði Ivor.
“Geturðu ekki skilið það? Veizludaginn, á
miðdegismatartíma, ætla uppreistarmennirnir
að ráðast á verðina við námurnar, Og þegar
þeir eru búnir að yfirvinna þá snúa þeir hingaA
til fangahússins og herskálans. Drepa þá af
hermönnunum, sem þeir eru nauðbeygðir til, en
loka liina inni og setja vörð um skálann. Brjóta
upp vopnabúrið og taka þaðan vopn og herbún-
að, og hefja hergönguna til Karsokow. Þangað
verða þeir komnir laust fyrir miðnætti. Þá
verða yflrmennirnir og Kósakkarnir að éta og
drekka. Tækifærið sýnist mjög auðvelt til að
ræna vopnabúrið þar og ná yfirráðum á strætis-