Heimskringla - 15.09.1898, Blaðsíða 1

Heimskringla.
XII. ÁR
WÍNNIPEG, MANITOB.V 15. SEPTEMBER 1898.
Nlt 49
* FuIIkomnasta

Fataverzlun
bænum, 1
Alt nýjar v
¦*j gatslitnar af að ðar- *
M hillunum. Komiðallir og sarm- k
j! færist, og njótið hinna bpztu kjör- «.
3| kaupa sem nokkru sinni hafa boð- W
É ist i þessum bæ. Vrið höfum alli
i sem að fatnaði lítui
I
4
Munið eftir nýju búðinni.
EA5TERN
CLOTHINQ HOUSE
Whoi rAIL.
4 _570 Main Str.—
jj J. Qenger, eigandi
4^-^'ww-wmwwimwwwíZ
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
Aguinaldo uppreistarforinginn á
Philippine eyjnnnm heflr tilnefnt þrjá
menn af sínutn tiokki til þess að fara
til Washington og ræða við forseta Mo-
Kinley viðvíkjandi framtíð Phílippine
ej'janna. Þessir þrír sendiherrar lögðu
af stað frá Hong Kong í Kína í vik-
unni sem leið.
Hon. Joseph Chamberlain, ný-
lenduráðherra Breta, kom til New York
fyrra miðvikudag. í samtali við frétta
ritara blaðsins Ncw York TYibuno lét
hann í ljósi það Alit sitt, að heppilegt
mundi fyrir Baudaríkin að halda Phil-
ippine-eyjunum, og að Englaud mundi
ekki amast við þrf. H&nn Aleit sjálf-
sagt fyrir Bandaríkin "að ná sér góðri
fótfestu i austur Alfunni, svo að þau
gfetu fengið sinn part af verzlunirmi
við Kína og önnur þar liggjandi ríki.
Mikið lét hann yfir þeim bróðurlegu
tiltinningum, sem hreyfðu sér á Eng-
landi gagnvart Bandamönnum, og það
sagðist hann vita með vissu, að stór-
veldin í Evrópu hræddust ekki neitt
eins mikið eins og samband milli hinna
enskutalandi þjóða.
Tilraun var gerð í vikunni sem
leið til þess að drepa Rússakeisara. á
ferð sinni í gegn um Moscow. Hús
eitt, sem stóð fast við brautina þar sem
keisarinn Atti að keyra um, var fylt
með gas, og var svo útnefudur maður
af Nihilistum, sem átti að offra lífi sínu
og kveykja í gasinu. Hlaut þá húsið
að springa og eyðileggja alt sem í nánd
væri. Þetta gekk nú alt vel, en mann-
grej-ið, sem þetta óhappaverk átti að
vinna, reiknaði ekki rétt út tímann,
sem keisarann mundi bera þar að, og
sprengdi hann hósið í loft upp og drap
sjálfan sig 25 mínútum áður en keisar-
ann bar þar að. — Einn af j'firmönn-
unum í fj'lgd keisarans misti þar li'fað
ásamt konu sinni, og nokkrir aðrir
biðu bana af, en mesti fjöldi af fólki
særðist.
Töluverður snjór féll á fimtudaginn
var railli Fort William og Rat Portage
í Ontario.
Það lítur út fyrir að ^Dewey sé far-
inn, að verða hálfórólegur. Hefir hann
nýlega beðið stjórnina að senda sér tvo
bryndreka í viðbót, því 'að honum
þykja horfur |heldur ótryggar.
Uppreistarmenn hafa nú náð tveim
ur seinustu vígum Spánvorja á Luzon-
eyunni, sem er stærsta og mesta ej'jan
af öllum Philippine-eyjunum, Er því
Luzon nú öll á valdi Aguinaldos, nema
Manila og Cavite, sem Dewey heldur.
Aguinaldo segist ætla að kalla sam
an þing af eyjarbúum 15. þ. m., og
ráða þar hvaða stefnu þeir skuli taka',
Nýlega hefir hann sagt fréttaritara
einura, að hann hafi 37,000 uppreistar-
menn vofnaða með riflum. En auk
þeirra segiint hann geta haft 100,000
menn, og er það allmikið lið, því að Phi
lippinamenn þessireru harðsnúnir mjög
og berjast þar stundum konur sem
karlar, og eru þær hinar ótrauðustu til
framgöngu. En svo hata þar karlar og
konur Spánverja, og vildu heldur láta
höggva sig í stykki, eu að ganga á
vald þeirra aftur.
9000 Jhandtekna Spúnverja segist
Aguinaldo hafa i valdi sínu, og eru það
alt hermenn, þar á meðal þeir 5090, er
knir voru í orustunum
Manila. Auk þeirra hefir hann í
aðra Spánverja, sera ekki voru
vopnum teknir.
;ir Aguinaldo að upi j'órn-
inni lúti mi 28 fylki þar a, og
hafa þau öll kosið fulltrús
iii Banda-
ríkja
ur sítut, og viíl að þessi lýðveldi tvö—
daríkin og Philipp lar —
gori samband móti hínui nlegu
óvinum þeirra. Spánvorjum.
Þegar fregnritinn spurði Aguinal-
do hver mund! verða stjói
þeirra, hvort þeir ætluðu sér að
algerlega óháðir, þá fór Aguinaldo und
an í flæmingi og vildi ekki svara
spurði aftur hvað Bandaríkin ætluðu
að trera.
En er fréttaritarinn gat ekki svar-
að, mælti Aguinaldo: "Við höfum ver-
ið að berjast fj'rir frelsi f langan tíma,
og þeir inufspddir menr
vilja una jfirráðum Bandamanna, eru
óhreinskilnir. Þeir gera það
til þess að komast að skoðunum þeirra'.
Spánverjar þar á ej-junum eru sem
þeim er ljúfast, einlægt að reyna að
koma Bandamönnum og uppreistar-
mönnum í hár saman. rægja hvora viö
aðra sem þeir geta, [og ljúga að báðum,
Itofði þer að líkindum verið í óefni kom
ið, ef að Dewey oí; Merrit vteru ekki
eins eætnir menn og þeir eru.
Banda.nenn eru nú í óða önn að
búa herinn og skipin út með i
púðri. Þeir sáu það svo glögt í bar-
daganum við Santiago, að þeir menn
hafa mjög mikla j'firburði yfir mót-
stöðumenn sína, sem hafa rej'klaust
púður. Þarna sást ekkeit af .neinni
hættu, fyrr en kálan þaut um ej'ru
manna.
Brunnin borgin
New Westminster
Tvö þúsund manns húsnæðislausir og
hafa ekki skj'-li j-flr höfuð sér. — Þrjár
millíónir dollara farnar þar í eldinn.
New íiWestminster er aðalborgin
við Frazerfljótið í fj-lkinu British
Columbia, og var borg hin fríðasta,
þótt ekki væri hún stór, en nú hefir
haninn rauði galað j'fir henni, og af
hinum opinberu bjggingum hennar er
ekki ein einasta sem ekki hafi brunnið
upp til kaldra kola,
Einn af mönnum þeim sem þar
voru viðstaddir segir frá því á þessa
leið:
Fyrst tóku menn eftir eldinum í
skipabrj'ggju Brackman og Karr's á
Front Street, þaðan hljóp hann til C.
P. R. stöðvanna, en fór ekki yfir stræt-
ið fyrri, þá hljóp hann j-fir það og tók
húsaröðina hinummegin, svo Columbia-
stræti, þar sem verzlunarbvggingar eru
mestar í bænum. Ein húsaþyrpingin
eftir aðra stóð í björtu báli, og að fáum
mínútum liðnum var ölluin hinunt
stóru verzlunarbj'ggingum bæjarins
sópað burtu. Frá Columbiastræti hljóp
eldurinn upp hæðirnar og varð þá meg
inbálið þar sem var ákaflega stór bjgg
ing bj'gð á staurum yfir gili einu ná-
lægt Carnarvanstræti. Þar var eins
og eldurinn þyrlaðist saman í gýg einn
og þaðan spjó hann ej-ðileggingunni í
allar áttir. Fyrst fór enska dómkyrkj
an, svo haptistakj-rkjan, svo Central
methodistakyrkjan og heilmikið af í-
húðarhúsum prívatmanna. Alt stóð
í logandi báli, en íbúarnir þökkuðu
hamingjunni ef að þeir komust ,út á
skyrtum sínum, Svo hljóp eldurinn
níður Camoronstræti [og vafði sig utan
um dómhúsið og borgarhöllina. Og
þegar alt var búið, var ekki annfið að
sjA en brunarústir kolsvartar eða grá-
flekkóttar, þar sem áður hafði risið
hver húsaröðin uppafannari, ljómandi
af fegurð, því að borgin er bygð A hjöll-
um og er Jhver upp af öðrum.
Ætlað er að fj'rst hafi kviknað í
gömlu strái, en eldlið og eldvélar alt í
mesta ólagi. Manntjón varð furðu lít-
ið, eitthvað 5 eða 6 manns. En vand-
reeðin af fatalej-si, matarskorti og hús-
næðisleysi voru tilflnnanleg mjög í
fyrstu ; en það sýndi sig hér sem oftar í
álf u þessari að menn eru skjótir til ráða
og athafna. Fjármálaráðgjafinn frétti
þetta í Victoria um nónbil, en tveim
klukkustundum síðar hafði hann sent
vagnlest til Nanaimo, 75 mílur vegar,
með ábreiður, fatnað, húsgögn og mat-
væli ; þar var gufuskip tilbúið að taka
r þar kom
um til aumingja fó'
allslai >k við
Austurríska keisara
innan myrt.
að b.önd-
um bar 10. þ. m. í Genf á ;i. —
farið þangað a<'; ér og fór b
höföi, en o
ferðir hennar. Á laugarda^
hún frá gistihöllinni út A gufi
ja af stað og lág þar við
¦ i hún. á skaml
að bátnutn, kemur maður hlau]
aftan að henni og stingur hana
ondri þjöl í bakið. Drottning
hljóðar við og hnígur niðnr, en rís þó á
fætur aftur og getur með hjálp w
út á skipið, þar hneig hún niður fj-rir
fult og alt og náði ekki meðvitund fram-
ar. Var hún svo borin upp í gt.stihöll-
ina og þai 'i.'m skömmu seinna.
I'jölin hafði gengið í gegnum hjartað og
var það mikið að drottning skyldi
borið sig eins vel eins og hún gerði.
Maðurinn sem mj'rti hann
alskur anarkisti, Luchini að nafni
hann ekkert sökótt við drottningu, en
hafði svarið að drepa einhvern konung
eða konungborna manneskju. Hafði
hann verið á hælunum á hertoganum af
Orlea'ns, en mist af honum. og þegar
hann vissi að drottning var þar, þá
snéri hann því upp í það að mjrðabaua
heldur en að snúa heim erindislaus,
Sagt er að þeir hafi verið fleiri í félagi
attarkistar, að myrða konunga og
stjórnendur og retlað að mj-t
tílands og Iiaiuikonurig. en þetrru
var gætt svo að þeir koraust ekki að
þeim, þvf að k fundi þeim er þeir alykt-
uðu að morðin skj'ldu fram fara og tóku
til mennina, var lögregluþjónn í dul-
búningi og komst að ráðum þeirra og
aðvaraði viðkomandi stiórnir.
Maðurinn sem mj'iti drottninguna
náðist þegar og lét hið bezta yfir verki
sínu. Er nú öll Norðurálfa í uppnámi
j-fir níðingsverki þessu og er búist við
að hert verði meira að Anarkistum eftir
en áður.
Það er ekki gott að segja hvaða æði
það er sem grípur mennina til að fremja
þessi fólskuverk, en það er líka aðgæt-
andi að mennirnir eru nærri frávita
sumir hverjir. Ástandið í gömlu álf-
unni er víða svo voðalegt, fátæktin og
ej'mdin er [svo ákaflega mikil; menn
horfa þar á sína nánustu ættmenn, á
konuna, börnin, systur sínar hungrað-
ar og naktar; þeir eru heimilislausir,
horaðir, svangir, fj-rir þeim er ekket t
úrræði annað en að fremja glæpi. selja
sig og sina, konur. systur og dætur, en
horfa á hina velta sér í auðæfum og
velgengni. Þeir hej'ra hlátur hinna
ríku blandast saman við sultarvein og
angistarstunur ástvina stnna, og við
þetta verða þeir óðir af heift til auð-
valdsins. sem þeir kenna um alla sína
ejmd. Og svo grípa þeir þetta nej'ðar-
úrræði, að hefna sín, að drepa og
drepa. Ef að þessum mönnum liði vtl,
ef að þeir væru ekki æstir af þessu ó-
lAni sínu, ef að heimilislif þeirra væri
friðsamt og ánægt, þá mundi engum
þeirra koma lil hugar að fremja þessi
verk, sem ekki einungís eru þeim held-
ur öllu mannfélaginu til svívirðingar.
"í leysingu."
Eftir Guðmund Friðjónsson.
III.
Eg veit að E. H. er háður. En
hann er ekki svo háður, að hann
þurfi að slá þvf föstu, að ég hafi ekki
hugmynd um eftirmæli Bjarna Thor-
arensen eða Eddukvæðin, sem orkt
eru andir lausum háttum. Þessu
veldur að eins löngun hans til þess,
að spyrða mig upp og gera úr mér
þorsk & móti ísu. Hann segir að ég
hafi fyrirdæmt alt sem ekki er orkt
undir föstum háttum. Hvar og hve-
nær ? herra minn !
Eg hefi að eins sagt, að "háttur og
hljómur verði að fylgjast að" til þess
kröfam listarinnar, þeg-
rkt er, og aumi kerlingarsvipur-
i að konia á braglistina okk-
i verði lagt fyrir óðal, þ. e.
- niður. .Með þcssu erekki
i ekki er orkt und-
nn.
ð lítur oft svo út, scm "lærðu"
tirnir þykist hafa þess,
fyrir okkur "ólærðu"
imuira, það som við segjum, og
það alt vitleysu og vanþekk-
sem ekki cr samkvæmt þeirra
nn.
þetta yfirmark mentunarinnar?
n ísafoldar þarf þ<5 ekkiað
'r uppfyrir allar hæðirþeg-
.cikulleikann er að ræða, og
heldur þarf iiún að leggja mig
-rir það sem ég heíi lagt til
ar deilu, sem háð hefir veriðum
iarskrármálið s. 1. missiri. Þvi
framkoma hennar er athuguð
máli, verður það augljóst hverj-
mí, að hún mælir eindregið
því í dag, sem hún taldi fanýtt í
g svo aftur hið gagnstæða.
; af hverju kemur þetta ?
tð getur komið af tvennu : ann-
¦ irt því, að ritstjórnin talar móti
vitund í eitt skiftið, eða þa að
iiefir talað mannalega um þau
g atriði, sem liún ber ekki fult
á, og er hvort um sig fullíllt af
jíirnum leiðtogum þjóðarinnar.
Hvaða ástæða er svo til þess að út-
' alþýðumami fyrir það, að hann
ir á sama skerinu og leiðtogar
rinnar ?
IV.
verð ég að lokum að minnast á
ytinn, sem gerður er að Möðru-
ikólanum út af því, að hann
"framhleypnina" og "fitons-
ílönskúnl
Eg þykist nú haf'a fært rök að því,
að framhleypni, flónska og fleiri ó-
kindur þrífist undir fleiri merkjum
en real-titlinum frá Möðruvöllum.
Eg þykist hafa drcpið á, að þær séu
líka til hjá dilkum og undanvilling-
um háskólans.
Það getur orðið vafamal, hvort ég
haii gcrt .Möðruvallaskóla ósæmd
með þeirri grein, sem Einar nefnir,
og gæti ég hrundið þeirri aðdróttun
E. II. með vottorði manns, sem er
honum engu síður bær til að dæma
hlutdrægnislaust í þessu máli. En
þó svo hefði verið—hvað sannaðiþað?
Dettur t. d. nokkrum heilvita manni
í hng að scgja, að þessi og þessi þjóf-
urinn hjóti að vera frá latínuskólan-
um, þó einhver ncmandi hans hafi,
ef til vill, verið grunaður um þjófn-
að eða staðinn að lionum ?
Ég get ekki séð eða viðurkent, að
Míiðruvellingar hafi gert mikinn op-
inberan híivaða hér í landi, þegar
einir 3—þrír menn, af líklega nálægt
200 íitskrifaðra nemenda skólans,
eru undan skildir. Jóhannes Þor-
kelsson, ég og Jón þessi Stefánsson
eru þeir einu sem lítilsbáttar hafa
raskað þeirri grafarró, sem hinar
ærugjörnu sveínpurkur vilja með
engu móti að só rofin.
Þetta er alt og snmt!
Á móti þessum þremur má nefna
aðra þrjá Möðruvellinga, sem eru
víst að góðu kunnir og spektinni
einni saman: Ögmundur Sigurðsson
Hjarni Jónsson og PAll Jónsson, enn-
fremur Hjalmar Sigurðsson og Hann-
es Biöndal. Sumir þessir menn hafa
verið innundir brekáni ísafoldar og
eru það góð meðmæli og ólýginn,
þegjandi vottur um auðsveipni og
lítillæti.
Það er því ástæðulaust að bregða
jroðruvellingum yfirleitt um fram-
hlcypni. Þeir eru fiestir eítirlætis-
lausir menn, menn, sem vinna alla
vinnu, sem íyrir kemur og hreykja
sór ekki lifandi vitund upp fyrir
gangstíg almennings.
En hinsvegar eru þeir engir kongs-
leppar eð drottningarpeð með negld-
ar "fætur úr marmara köldum." Þeir
mæna engum vonaraugum til sætra
náðarbrauða og hafa því enga knýj-
andi matar-ástæðu til þess að þegja
um þau mál, sem þeim er ant um að
hreifa, eða rita um mál, sem þeir
vildu helst lx>gja um.
Þetta cr önnur aðal-orsökin til þcss
að Möðruvellingar haf tund-
um nokkuð hátt í sætin. Ilin orsök-
in er sft að skól'inn er ,iður
af norðlendingum. En þeir eru ald-
ir upp við harðari veðráttu cn aðrir
landsmenn og hafa því ef til vill
sterkari rödd.
Jæja, nft fer óg að hætta. iíg
nenni ekkiaðrita greinina upp aftur
g ætla að E. II. koniist nú að
meiningunni eins og hún er hór fram-
sett, þótt hún gæti hinsvegar verið
skipulegri. En einu skal ég þ''>
við: Ilann getur þess þ?r sem hann
úthrópar alþýðuna, að bændurní
heldur en ekki malandasamir íi þing-
inu. Þetta getur satt verið og rétt.
En hann getur þess að engu, að einn
æðsti embættismaðurinn f eíri deild
lýsir því stundum yfir, að hanr beri
ekkert skyn á mívlin, en hcldur svo
ræður "uppá" 1—2 arkir um þetta,
sem hann ber ekkert skj-n á!— Víða
er pottur brotinn.
Ótal pottbrotin eru slík
og eitt er þarna í Reykjavfk.
Klondike-bréf.
DAWSON CITY, 12. ÁG.
Herra ritstjóri Heimskringlu.
Þar eð marga mun fj'-sa að frótta
frá þessu oftr.efnda gulllaidi. þá
ég yður ágrip af ferðasögu minni hing-
að, sem þér megið birta í blaði j-ðar ef
j'ður sj'nist.
Er þá fyrst til að taka er við lent-
um f Dj-ea 30. Marz. (Við vorum þrír
landar í félagi, hinir tveir frá Utah).
I Dyea er útgrj-nni mikið svo lending-
arstaðurinn erhálfa þriðju mílu frá bæn-
um og urðum \<Yi og
fjöru land.
Dj-ea var þá alllíflegur bær, en vitan-
lega var allur starfi þar í þarfir ferða-
manna, en þatfir þeirra eru margar.
Þar voru greiðasölnhús niargvíslog. frá
lélegum bj'rgjum til ágætra þríloftaðra
bj'gginga. Þar var fjöldi manna með
hesta, uxa og hunda til að flj-rja menn
og flutning. 8njór var þa nýtekinn af
láglendi svo vagna varð að brúka upp
að fjallinu sem er 8 mílur á burt „g
kostaði sá flutningur 75c. fyrir 100 pd.
Næsta dag, 3. Apríl keyptam við flutn-
ing á dóti okkar til "Sheep Camp," som
er 3 mílur, og kostaði það 70c. fvrir 100
pd. Þar hefir myndast lítill bær með
fáeinum húskofum, en tjöld voru þar í
hundraðatalí, og menn svo þúsundum
skifti. Þann dag var regn á láglendi en
snjóhríð allmikil til fjalls, enda kom þa
hið hræðilega slys fyrir (snjóflóðið), sem
blöðin munu hafa gofið góða lýsing af.
En ég verð að geta þess, að það var æði
hroðalegt að líta hrej'fingu þorpsbúanna
þann dag. Við komum þar kl. 3 e. h.
og voru þá hópar manna í hundraðatali
að ryðjast upp með graftól þangað er
snjóflóðið var, en aðrir hópar komu á
móti með lík hinna dauðu. Margir voru
teknir út lifandi og talaði ég við einn
þeirra, er sagðist hafa staðið uppréttur
í snjódyngjunni, en var þó fet undir j-f-
irborði skriðunnar þegar hann stansaði.
Fj-rirboðið var að fara um veginn
nokkra daga á meðan verið var að grafa
í sundur snjóinn og leita hinna dauðu,
enda var þá sjaldan gott fjallveður, oft-
ast snjóbleita neðra, blindbilur til fjalls.
svo menn máttu stundum snúa aftur
frá að koma einum bagga upp á fjall.
Við keyptum flutning a mestu af
okkar dóti upp undir skarðsbrekkuna
Þann 19. vorum við búnir að koma öll-
um flutning okkar upp A skarðið og
þann 24. var það alt komið til Lake
Lindeman, en við Lake Bennett byggð-
um við bát okkar, og biðum svo eftir að
ís leysti. Þar var loftslag þurrara en
hinumegin fjallsins, en frost þó ekki
meira en svo, að aðeins fraus tvær næt-
ur á vatni f tjaldinu, en til þess þarf
ekki mikið frost, þar sem snjórinn er
gólfið að því undanteknu. að maður
þekur hann sma trjágreinum. er maður
hefir höggið í "einhverjum skógi " Hjá
Lake Bennett voru ekki neraa fAeinir
bjAlkakofar, en þó töluverð borg að
mannfjölda. AUir voru önnum kafnir f
að ná sér efni og smfða bAta, en skógur
er þar upprættur, sem nokkur veigur er
í, og varla mögulegt að fá meira en 6
þuml. breitt borð. Borðviður var þar
frA 25—35c. fetið. Þar varð allmikið
þjark er bannað var með lögum að
höggva við til bAtagerða, nema kej'pt
væri sérstakt leyfi til þess, og varð þA
mörgum að benda A ósamkvæmni í leyfi
því er þeir höfðu Aður kej-pt (miners
license), er áskildi manni leyfi til víðar-
höggs.
Þann 30. Apríl lögðum við af stað
því þann dag leysti isinn alveg. 2. Júni
LESID!
Önnur hruga af hinum makalausu
Swandown
Blankcts
nj'komið til vor
— kos
góð \< i—(þau vigta 7 pund).—
Þau k ^inu,
og við seljum þ»u að eins eina viku fj'rir
75c.
$2.50
ia-agn, Komið
og skoðið það s fum A boðstól-
um. Það borgar sig fj-rir ykkur,
Gíbson Camet Store,
574 Maiw Str.
komum við til Lake Tagis ; er þar lög-
reglumannastöð, og þurfti þar að gogn-
umganga einn hreinsunareld stjórnar-
innar, nfl. að rannsaka hvort tollurinn
væri borgaður og f ór mjög orð af því að
þeim er við það fengust yrði fongsamt
með skildinga hjá ferðamönnum, þvf
svo mílnro skifti af margfaldti bátaröð
lá A fljótinu, en allir vildu sem fyrst
kumast til hins fj'rirheitna landsins til
að moka upp gullinu og horfðu þvf ekki
í að "bera fé í dóminn" til þessaðs'.i
sem fj-rst. Eftir 20 klukkutfma dvöl
vorum við ferðhúnir þaðan. Þann 4.
komum við til "White Horse Rapids."
TJm þann foss eru detldar skoðanir.
Sumir segja þar hættulaust að fara yfir*
með bAta s' r eru A gagnstæðri
skoðun ; en eitt er víst, að margir bát-
ar, stórir og smAir bátar fórust þar,
hlaðnir vörum upp A. mörg þúsund doll-
ara. Flesttr lótu hina smærri báta fara
mannlausa niður fossinn : þaitnig létum
við lítir.n bát er ég átti í félagi við Þjóð-
vorja er slóst í samför með okkur, fara
hlaðinn niður fossinn með sloðum o. fl.
Við bj-gðum þennan bát við Lake Bon-
. köiluðum hai
Leifur kom ii,
ej'ri hinumegin við fljótið. 7 Júní fór-
um við þaðan, I>4 ma gota oins staðar
um 80 mílur frá Lako Labarge ; þar er
fljótið afar stórstetm it flestum
glej'mst að vara við því; þar brotnuðu
margir bAtar. En eftir að Teslinfijót
fellur saman við það er því lokið. Það
er mikið fljót með joknllit. Þann 12.
fórum við yfir "Five Finger Rapids,"
er þar ekki mjög mikil hætta yfir ad
fara. Um þetta leyti urðum við fyrst
varir við flugurnar, sem Asóttu okkur
er vð höfðum náttstað; þær Areita
mann ekki mikið úti A fljótinu. Þann
14. komum við að mj-itni Stewart fljóts-
ins og skildi þá með okkur löndum, þvl
þA fór ég með þjóðverjanum upp Stew-
art fljótið, en með því að litið varð A-
gengt með gullfuid, þA snerum við aft-
ur eftir 80 milna ferð upp eftir fljótinu,
og héldnm til Dawson Citj'. Kl. 2 að
morgni hins 23 Júl! komum við tilþess-
arar heimsfrægu gullt orgar, og var þá
hér alt A ferð og tíugi sem um hAdag
væri. AUir vita að sumir Dawsonbúar
hafa þau hlunnindi hjA 'stjórninni, að
mega draga sína meðbræður niður í
saurrennur mannlograr eymdar, bara
ef eigandi glæpavorkstæðisins borgar
dálítið fj-rir það. og þetar þess er gætt
að þetta A sér stað undir verndarvæng
stjórnarinnar, þA er engin hætta A að
ekki sé alt í góðri reglu. F.g hefi rej-nt
að telja vínsöluhúsin hér. en ætíð mist
töluna ; í gærkveldi fór ég að reyna að
telja hvað af þeim hoföi flest spilaborð,
og fann að þau höfðu flest fra 8—10, af
ýmsum tegundum.
Dawson bær ligeur í nokkurs kon-
ar hvammi við Yukonfljótið og þó tal-
inn sé hér langur sólargangur A surnr-
um, þA kemur sól nú okki upp fyr en.
kl. 7 að morgni. Það er hAr hóll þeim
megin en dAlítið undirlendi neðan við
sem er eitt forarfen, en sem væri lítil-
ræði eitt að þurka upp me.ð litlum þver-
skurðum. Jafnvel aðal stræti bæj'arins,
sem liggur fram með ánni, er auðugt af
forarpollum og trjAstofnum. Klondike
River rennur hér i gogn um bæinn og
er það að mestu leyti hreint og tært
vatn.
Verðlag á vörum er hér margyíslegt
I fyrravetur urðu flestar matartegund-
irll—Sl.50 pundið. Þó bar út af því
með j>mislegt ; t. d. urðu egg $25 tj'lftin
og naglar urðu $7 pundið. En siðnn
fólkið kom inn í vor varð alt ódýrara.
Hænsni voru flutt hingað A gufubAtun-
um nm daginn og kostuðu St'2 50 hvort
og fj-rsta eggið, er þau verptu, var selt
fj'rir S10. Hej- er hér æfinlega dýrt,
um $20 hundrað pundin. Fréttablcð
koma hingað frA umheiminum og seljast
fyrir $1 eintakið. Póstsendingar ganga
hér svo óreglulega, að slíkt oru vand-
ræði; afgreiðslan hér er svo skammar-
lega seinlAt. að menn mega oft bíða eft-
ír bréfum sínum viku og lengur.
íslendinga varð ég var frA Winni-
peg, 5 að tölu. Þeir eru víst úti í nAm-
nm nú. Eg fer þangað eftir 3 daga til
að vinna A námalóð.
Christian Sveinsson.
Frá Helena, Montana,