Heimskringla - 22.09.1898, Blaðsíða 2

íiííiMSKKÍNGLA. 2Ý. SEPTEMBER 1898
HeimskriDgla.
Ferð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
nm árid (fyrirfram borgað). Sent til
fslands (fyrirfram borgað af kaupend-
una blaðsins hér) $1.00.
Peningar seudist í P. 0. Money Order
Registered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir i aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með affóllum.
B.
F. Walters,
Útgefandi.
Office : Corner Princess & James.
P.O BOX 305
Sækir í sama borf.
Vér gátum þess í síðasta blaði voru
að tiestir myndu hafa tekið eftir breyt
ingunni sem varð á rithættinum á
ritstjórnargreinunum í Lögbcrgi þær
tvær vikur sem hr. Magnús Paul^on
var einn við ritstjórn blaðsins. En
svo sigldi aðalritstjórinn heim í Fjós-
garð á sunnudaginn, og hefir þá fljót-
lega tekið til starfa, en irangurinn
geta menn séð í ritstjórnardálkum
síðasta Lögbergs Vér lásum þessa
dellu og reyndum að finna eina ein-
ustu sctningu, eitt einasta atriði, sem
væri nýtt eða nýtilegt, eitthvað sem
Tryggur væri ekki búinn að japla á
í fleiri mánuði. En sú leit varð til
einskis. Þar kveður alt við sama tón.
Sami óþverrinn, sömu lygarnar og
sama vandræða krafsið yfir sín eigin
skammastryk,—alt stendur í stað.
Mannhatrið og óþokkaskapurinn knýr
ræfllinn til þess að hrista úr klaufun-
um einusinni í hverri viku, og reyna
að ata náungann. En alt sem garm-
urinn fær orkað er að sparka á básn-
um og þeyta upp sömu forinni, sem
er buin að sitja í vilpunni hjá honum
síðan hann varð fjósamaður.
Og svoer þessi uppskafnings gikk-
ur að rausa um það í hverri viku, að
þegar annir minki (!!) þá ætla hann
að taka í lurginn á þessum og hin-
um og fletta ofan af þeim ; eða að nu
bráðlegageri hann mikilsvarðandi(!!)
athugasemdir um eitt eða annað sem
þá hefir ýft við kaunum hans. Jú,
6.1 gerir nú mikilsvarðandi athuga-
semdir!'
"Fílolog, pyt, og fjandinn !"
Hér eru þeir Einar Ólafsson, B. L.
Baldwinson og ritstj. Hkr., sem hann
hefir lofað hvað eftir annað að hirta
svo þeim yrði minnisstætt, en hirt-
ingin kemur seint. Hann er þó Iík-
lega ekki hræddur am að vendinum
yrði snúið að hans eigin lendum ?
Það er annars ekki til neins fyrir
Trygg að geypa um hvað hann ætli
að gera, því enginn maður markar
lengur orð svikarans. Og honum
dettur ekki í hug að svívirða þessa
menn meira en hann er búinn, hann
þohip. það ekk. Það er svo undur
margt, bæði gamalt og nýtt, í hinum
krókótta ætíferli tryppa-Tryggs, sem
hægt væri að draga fram í dagsljósið
ef mönnum biði svo við að horfa, og
það er þessi meðvitund sem hefir
að nokkru leyti haldið honumískefj-
um hingað til.
"Ilt er illur að vera."
Lestu betur.
í Canadafrét*um í síðasta Lögtergi
er þess getið, að tekjur ríkisins á síð-
astl. fjárhagsári hafi verið rúmlega
hálfri annari miljón dollars meiri en
útgjöldin, og að þetta þyki nokkuð
nýtt í sögu Canada. En það er ekk
ert nýtt í siigu Canada, að tekjur séu
meiri en íttgjöldin, því að á árunum
frá 1878 til 1875 voru tekjurnar alt
af meiri en útgjöldin, og sama er að
segjaum árin 1881, 1882, 1883, 1884,
1887, 1889, 1890, 1891, 1892 og 1893
Öll þessi ár voru tekjurnar meiri en
útgjóldin. En hitt er satt, að þetta
er í fyrsta sinn sem liberalstjóra í
Canada hefir getað sýnt tekjuafgang,
og það varð með því eina móti, að
þeir afneituðu sinni fyrri heimsku
legu fjármálastefnu og tóku upp
stefnu Conservativa flokksins; eins
og líka Toronto Globe, aðalmálgagn
Liberala í Canada, sagði 3. þ. m., að
flokkurinn hefði nú gert. En svo
þagði Lögberg yfir því, áð til þess
að geta sýnt þennan groða, varð
stjórnin að heimta í innflutningstoll
rúmar 122,000,000 á síðast fjárhags-
ári, og er það $2,250,000 meira en
Conservativar heimtu á sínu síðasta
stjórnarári. Ekki heldur skýrði Lö'g-
berg Ír4 því, að Laurierstjðrnin hefir
aukið þjrjðskuldina um hartnær þrjár
miljrinir dollara á árinu, svo að nú
er þjóðskuldin komin upp í $264,-
086,357, eða rúmri hálfri sjöttu milj.
dollars hærri en hún var þegar Lib-
eralstjórnin tók víð völdum fyrir
rúroum tveimur árum síðan. Út-
gjöldin á siðastliðnu fjárhagsári voru
$2,000,000 meiri heldur en útgjöld
Conservativa á siðasta stjórnarári
þeirra.
B. L. Baldwixson.
En vér viljum enn minna Sigtrygg
á hinar borginmannlegu hótanir sem
hann hefir haft við oss persónulega.
Hann ætti nu að gera hreint fyrir
sínum fjósdyrum, — annaðhvort að
efna það sem hann hefir verið að
fleipra með, eða biðja oss fyrirgefn
ingar. — Ánnars er hann argasta
mannskauð, sem ekki hefir vit eða
þrek til neins, nema að hefja að 6-
sekju árásir á heiðvirt fólk.
Oss furðar ekki svo mikið á því,
þótt Sigtr. Jónassyni leiki ilt orð til
hr. Guðmundar Friðjónssonar. Eins
ag menn muna, hefir Ijögberg verið
að sletta til hans flórbalanum við og
víð um alllangann tíma; en svo tók
Guðmundur dálítið óþyrmilega 1
lurginn á Sigtryggi hér einu sinni í
vor í tveimur íslenzkum blöðum,
og munu þær greinar hafa komið illa
við kaunin á hrúðurkarlinum.—("Oft
fær grimmur hundur rifið skinn") —
Það væri bezt fyrir kjafteininn að
láta Guðmund í friði framvegis, því
oss grunar að hann fái þar sína vöru
selda, ef hann reyniraðelta viðhann
illsakir. — Sigtryggur kemst aldrei
með tærnar þar sem Guðmundur
hefir hælana hvað snertir gáfur og
ritfærni.
Bvívirðing Canada-
stjórnar.
Blaðið "Calgary Herald" hefir ný-
lega birt grein um ráðsmensku þeirra
manna í Yukon, sem Laurierstjórnin
hefir sett þar til að gegna embættis-
færslu og sjá um almennt siðgæði þar
nyrðra. Greinin hljóðar svo :
"Hefði "Herald" haft nokkrar efa-
semdir viðvíkjandi þeim sögum sem
borist hafa úr Yukonlandinu um hina
svívirðilegu framkomu stjórnaremb-
ættismannanna þar, sem blöðin um
þvert og endilangt Canada hafa sagt
frá, þá hafa þessar efasemdir alger-
lega horfið fyrir þeim sönnunum, sem
Tér níi höfum fengið um þær sögur
sem vér birtum í dag, og sem, þegar
þær verða omótmælanlega sannaðar,
eins og þær hljóta að verða við ítar-
lega rannsókn, mynda fyrirverðan-
legan kafla í sögu Canada. Þessar
xögur eru þannig, að svo framarlega
sena til sé í Canadaþjóðinni nokkur
velsæmistilfinning,þá gefa þessar sög-
ur út af fyrir sig nægt t'lefni til þesj
að einn velþektur ríkisráðgjafl sé rek-
inn frá völdum, og senda hálft dúsín
af embættismönnum hans þangað
sem þeir hefðu átt að vera komnir
fyrir löngu—í fangelsi.
"Sögumaður Heralds- -(af góðum
og gildum ástæðum birtum vér ekki
nafn hans að svo sttfddu, en tó'kum
fulla ábyrgð á hverri staðhæfing sem
hér er gerð)—er nýkominn frá Daw-
son City. Hann fór þaðan um miðj-
an Ágúst og hafði hann í nokkrar
vikur áður en hann fór þaðan, unnið
með og umgengist námamenn þar
nyrðra, og ferðast um og skoðað
hvern læk þar sem unnið er að gull-
grefti. Hann talaði þar við leiðandi
menn og safnaði þannig nákvæmum
ogáreiðanlegum skýrslum um ástand-
ið þar í gulllandinu. Þessi maður
staðhæfir, að það sc alment álit fólks
í Dawson og nærliggjandi héruðum,
að stjórnarfarið þar só bið rotnasta og
svívirðilegasta sem hugsast geti.
Nálega hver eiuasti embættismaður
hefir það fyrir mark og mið, að
knýja mútur út úr mönnum þar. Það
er orðið ómögulegt að fá þar skrá-
setta góða námalóð, nema með því
að mfita embættismönnunum eða gefa
þeim ákveðinn part af námalóðinni.
Eins er það alment aðmenn verðaað
múta pösthúsþjónunum, til að fá út
bréf sín. Þegar gull finnst við ein-
hvern læk, þá eru námalóðir þar ekki
fáanlegar fyr en að embættismenn
stjórnarinnar og vinir þeirra eru bún-
ir að hremsa alt sem nýtilegt er þar,
fái námalóð sína skrásetta, þá er hon-
um sagt að bíða 2—3 daga á meðan
verið Bé að komast eftir því, hvort
lóðin hafi málm að geyma og hvort
hún sé áður ótekin af ððrum. Þegar
svo námamaðurinn kemur í annað
sinn, þá er honum sagt að hann sé of
seinn. Honum er ekki leyft að sjá
bækurnar, en þegar hann gengur
fast að embættismönnunum með að
fá nákvæmari upplýsingar, þá kemst
hann að því, að einhver skækja eða
annar kunningi embættismannanna
hefir verið látin skrifa sig fyrir lóð-
inni, og þannig er því opinberlega
haldið fram, að hínn verðugi náma-
maður sé ræntur öllum rétti til þess
að embættismennirnir geti auðgað
sjálf'a sig á vinnu hans og upplýsing-
um þeim, er hann hefir neyðst til að
gefa þeim er hann vildi fá lóðina sér
skrásetta, en sem þeir jafnharðan
stela af honum. Dugandi námanienn,
sem hafa flutt inn í þetta land með
þeim ásetningi að íá þar gull og njóta
þeirra mannréttinda, sem.menn mega
alment vænta í hinu breska ríki, en
f& hvorugt fyrir fégirnd og ofbeldi
stjórnar-embættismannanna, er óðum
að yfirgefa þetta svæði og flytja sig
Bandaríkjamegin landamæranna. En
aðrir bíða þó enn í von um, að liinn
nýi landstjóri þar, Mr. Ogilvie, ráði
bót á þessu svívirðilega athæfi. Þeir
segja að það sé ekki til neins að
reyna að ná þar rétti sinum á meðan
hinir núverandi embættismenn ráði
þar lögum og lofum. Ef þessir menn
finna góða námalóð, þá þegja þeir
yflr því þar til hínn nýi landsstjóri
kemur.
"Hinn ósanngjarni skattur sem
lagður er á gullafla manna undirhin-
um nýju lögum Laurierstjórnarinnar,
hefir þau áhrif, að feikna mikið af
því gulli sem tekið er þar úr jðrðu,
er leynilega flutt út úr landinu ;
hversu mikið þannig er flutt út veit
enginn nema þeir sem gullið eiga.—
"Einum manni mætti hann, sem
hafði borgað 810 fyrir að fá bréf sín
og blöð af pósthúsinu. Annar mað-
ur hafði borgað $5 íyrir það, en
þriðji maður neitaði að borga $5 sem
hann var beðinn um. Einn maður
kvaðst hafa beðið úti fyrir dyrum á
'skrifstofu gull-umsjónarmannsins frá
kl. 9 f. m. til kl. 3 e. m., og þa voru
7 menn sem áttu að ganga fyrir hon-
um með afgreiðsluna. En upp að
þeim tíma hafði ekki tylft manna
verið afgreidd um daginn. Einn af
mönnunum sem biðu bankaði á skrif-
stofugluggann um leið og hann benti
einum skrifstofuþjóninum að koma
til sín, og spurði hann svo: "II ve
mikið kostar að koma hér inn ?"
' Skrifstofuþjónninn svaraði: "Tvo
dollara, farðu að hliðardyrunum."
Sá sem lengst hafði beðið fðr í bnrtu
og kvað ekki til neins að reyna að
fá námalóð sína skrásetta fyr en búið
væri að skifta um skrifstofuþjóna.
"Enn aðra sögu má segja, sem sýn-
"ir vel hina dæmalausu ósvífni stjórn-
arþjónanna þar nyrðra. Maður sem
vann við matgjörð hitti kunningja
sinn sem sagði: "Eg get vlsað þér
á gróðaveg ef þú gerir eins og ég
segi þér." Maðurinn var ekki fjærri
því að græða og spurði hvað til
skyldi vinna. Hinn svaraði, að hann
skyldi fara og skoða vissa námalóð
sem hann vísaði honum á, og taka
hana ; svo skyldi hann gefa sér $10
og þar að auki gefa vissum stjðrnar-
þjóni helming í löðinni. Hinn spurði
hversvegna hann ætti að gefa þessum
embættisraanni helming lóðarinnar,
og var honum svarað, að án þess
gæti hann ekki fengið lóðina. Síðan
sagði þessi náungi honum, að hann
hefði 72 aðrar lóðir sem hann vildi
losast við á sama hátt.
ir atvinnuvegir eru þar aðallega eft-
irlátnir embættismönnum stjórnar-
innar."
Greinin í Herald er dálítið lengri,
en það sem hér að framan er tekið
upp af henni, gefur nokkra hugmynd
um frðmlyndi og drengskap þeirra
manna sem Ijaurierstjórnin setur til
að gegna þar embættum.
B. L. Baldwinson.
Með eða móti?
Ef námamaður fer þess & leit að hann
"Þegar gull flnnst á nýjum stað,
þá eru lóðir þar ekki fáanlegar fyr
en leigutól stjórnarinnar eru búnir
að skoða plássið og sannfæra sig um,
að þar séu auðæfi í jörðu. En þá
mæla stjórnarþjónarnir og kunningj-
ar þeirra sér út eins margar lóðir og
þeir kæra sig um, áður en því svæði
er slegið opnu fyrir almenning. Það
er því engin furða þótt þær fréttir
berist oss, uð fólk þar sé í illu skapi
yfir þessari ráðsmennsku stjðrnarinn-
ar. Einn merkur enskur blaðamað-
ur, sagði er hann kom frá Dawson :
"Þetta er í fyrsta sinn sem ég hefi
orðið að bera kinnroða fyrir stjórn-
arathðfnum breskra embættismanna.
Fólkið í Yukon er ráðvant *51k yfir-
leitt og rán og þjðfnaður er þar ná-
lega óþekt meðal námamanna,—slík-
Innan fárra daga gefst öllum hugs-
andi, atkvæðisbærum mönnum í Cana
da, færi á að sýna hvort þeir eru með
því eða móti, að þingið í Ottawa gefi át
víusölubannslög fyrir landið. Eins og
við er að búast, mun sitt sýnast hverj-
um, og er slíkt eðlilegt. Allar etidur-
bætur, hvers eðlis sem eru, mæta æfin-
lega meiri eða minni mótspyrnu. Það
mun oftast vera svo, ;að þegar um ein-
hverjar verulegar umbætur er að ræða,
fjöldanum í hag, að það verður ekki
hjá því komist að raska ró einhverra
vissra manna, afnema einhver sérstök
hlunnindi, |sem þeir hafa haft, en sem
enginn ætti að hafa, eða þá að taka af
þeim einhver viss réttindi, er fjöldan-
um eða þjóðinni ber að réttu. Þessir
menn rísa æfinlega upp og mynda svo
öflugan mótstöðuflokk sem þeir geta.'
Þrælaeigendur í Suðurríkjum Banda-
ríkjanna komu á fót samtökum gegn af
námi þrælahaldsins. Einokunarfélög og
auðkýfingar, er hafa svælt undir sig
einhver sérstök hlunnindi í borgum og
bæjum, ætla að ganga af göflunumí
hvert sinn og talað er um að taka af
þeim þessi hlunnindi. Vínsölumenn og
bruggarar rísa upp á skottleggjunum í
hvert sinn sem vínsölubann er nefnt á
nafn. Gróðavon þessara manna er í
hættu. Atvinna þeirra er í veði, og þeir
leggja náttúrlega alla sína krafta fram,
til að sjá sér og sínu borgið.
Það kemur aðallega undir tvennu,
hversu vel mótstöðuflokknum verður
til liðs. hversu miklar málsbætur eru,
eða sýnast liggja til, og hve háu menn-
ingarstigi fólkið hefir náð, er hlut á að
máli. Mönnum hefir oft tekist að verja
algerlega rangt mil, og átt sigur sinn
að þakka spiltu almennings áliti, dáð-
leysi og skammsýni manna þeirra, sem
réttarbótin var ætluð, og sem mestan
hag hefðu haft af því að slík breyting
hefði verið gerð.
Einsog geta má nærri, reyna vín-
sölumenn að byggja vörn sina á ástæð-
um sem þeir álíta vinsælar, og helzt við
alþýðuskap.Og það er ekki því að leyna
að sumir miður hyggnir menn komast
á þeirra band með þessu móti. Það er
svo sem ekki dauðhætt við að þeir komi
og segi manni hreint og beint að ástæð
ur þeirra séu algerlega eigingjarnar og
ekkert annað. Slíkt mundi ekki duga,
og þeir vita það líka. Nei, skjall og fag-
urmæli eiga hér betur við. Þeir mega
til með að geta talið fólki trú um, að
þeir beri velferð þjóðarinnar svo mikið
fyrir brjóstinu, að hagur hvers einstak-
lings liggi þeim svo mjög á hjarta.og að
það sé aðallega af þessum ástæðum, að
þeim sé vínsðlubann heldur ógeðfelt.
Það sem mestum vinsældum virðíst
hafa náð hjá almenningi, af því er þess-
ir höfðingjar færa fram (sem vörn eða
ástæður fyrir mótspyrnu sinni,er þetta:
1. Að vínsölubann sé skeiðing á frelsi
manna.
2. Að þjóðinni sé gerð minkun með
því að innleiða vínsölubann; hver og
einn eigi að passa sig sjálfan, að verða
ekki drykkjumaður, og geti það líka.
3. Að það só gott fyrir manninn að
hafa freistinguna sí o£ æ fyrir augun-
um; það geri menn sterka o. s. frv.
4. Að landsjóður, eða rikið, mundi
tapa við breytinguna.
Sumt af þessu sýnist í fljótu bragði
hafa einhvern snefil af sannleika að
styðjast við. En ef maður gætir betur
að, þá sér maður fljótt að ástæðurnar
eru harla lítils virði.
Að vínsölubann skerði frelsi manns
í nokkru verulegu, er hin mesta lok-
leysa. Það fylgir eamt sem áður allri
siðfágun og mðnning, sem bygð er á
kristilegum grundvelli, viss strangleiki
gagnvart öllu sem er ógöfugt og lágt.
En slíkt er ekkert ófrelsi. Það er aðeins
alvarleg viðleitni að draga huga manns
frá því sem er illt, og hefja hann upp
til þess sem göf ugt er og gott. Þjóðin
hefir við það að eignast meira af hinu
sanna og æðra lífi, lært að skilja hvað
sannarlegt frelsi er og f undið virkileik
þess yið hærra og göfugra stig.
Ef svo væri, að nautn áfengra drykkja
gerði menn að einhverju leyti ánægðari
og sælli, á einhvern hátt betri mann og
uppbyggílegri sjílfum sér og öðrum, þú
væri vínsölubann au^séð ófrelsi. En nú
vitum vér að þetta er alveg þvert á
móti, Vér vitum að hún rænir mann,
annaðhvort smátt og smátt, eða þá
undra fljótt, öllum hæfileik til að geta
notið nokkurar verulegrar ánægju, og
öllum möguleik til að geta verið sjálf-
um sér nýtur maður og öðrum upp-
byggilegur. Svo í stað þess að segja að
vínsölubann sé ófrelsi, getur maður
sagt að það [sé hinn hollasti og bezti
vinur frelsisins og hin öruggasta hjálp
til að geta notið þess í hinni fegurstu og
beztu mynd.
Það hlýtur að vera meira en lítið
bogið við hugsunarhátt þeirra manna,
sem kaila það ófrelsi, að mega ekki
verzla með hvaða vöru sem er. Fyrst
og fremst er það ekki algild regla nein-
staðar, og svo riður það hreint og beint
í bága við heilbrigða réttlætis tilíinn-
ingu, að leyfa nokkrum manni að hafa
atvinnu af því að leggja freistingarsnör
ur fyrir meðbræður sína og hafa allar
klær í frammi að svifta þa manndómi
þeirra, og þar með möguleik til að geta
verið nýtir borgarar í mannfélaginu.
Það getur hver og einn fundið, að það
er hraparlega rangt. Og það sem er sið-
ferðislega rangt ætti aldrei að vera laga
lega rétt. Öll löggjöf á að vera bygð á
samvizkusemi og réttlæti. Þjóðin hefir
því fullkomin rétt til að heimta að
mönnum sé bannað að verzla með á-
fenga drykki, engu síður en með vöru
sem skemdar eru, og sem geta verið
hættulegar heilsu manna og lífi.
ÞA kemur annað atriði: Að þjóðin
geri.sjálfri sér minkun með vínsölu-
bknni, hver og einn eígi að passa sig
sjálfur, og geti það líka.
Það væri nú vit í þessu, ef ekki
yrðu aðrir dryJjkjumenn en fáráðlingar
og heimskiugjar. En svo vitum vér að
iþað er ekki svo. Það er þvert á mót
alkunnugt. að drykkjuskapar ástríðan
á alveg eins heima hjá gáfuðum og
mentuðum mönnum, eins og Æim
sem eru lítt gáfum gæddir og með ölln
ómentaðir,
Vér Islendingar höfum sorglega
mörg dæmi þess, hvernig sumir af þjóð-
arinnar ágætustu mönnum hafa eyði-
lagt sjálfa sig á drykkjuskap. Og dett-
ur svo nokkrum manni í hug að segja
að þessir menn hafi byrlað sjálfum sér
eymd ogeyðileg ;ingu af frjálsum vilja ?
Geta menn ekki skilið það, að drykkju-
skapartilhneigingin var smátt og smátt
aukin og þróuð með hófdrykkju þangað
til hún var orðin að óttalegri ástríðu, er
þeir réðu ekki við. Og hver vill svo
segja, að þessir menn hefðu getað piss-
að sig, þegar svona var komiðV tFreist-
ingin átti þi með húð og hári, og þeir
voru algerlega á hennar valdi. Ekkert
annað en algert bann gegn tilbúningi
og sölu áfengis getur læknað þessi mein
Hófdrykkjan leiðir til ofdrykkju og of-
drykkja til eyðileggingar. Algerð úti-
lokun áfengis er eina meðalið. Vínsölu
bann 'yrði því í sta^in fyrir að vera
þjóðinni til minkunar, hin öruggasta
vernd sem ríkið gæti veitt hverjum sín-
um einstakling.
Það er háskaleg kenning annað eins
og það, að segja að manni sé holt að
hafa freistinguna ætíð fyrir augunum;
það færi mannj siðferðislegan styrk o.
s. frv. Að eins þeir sem freistingin
hafði ekki Jneitt verulegt vald yfir,
mundu verða sterkari, Hiniryrðuenn
veikari en eila. Það verða því að eins
þeir sem eru sterkastir fyrir, sem yrðu
sterkari; að eins mennirnir sem ekki
þurftu þess með. Og þeir urðu það
með þvi móti, að fórnað var svo mörg-
um af þeirra veikari bræðrum, er kom-
ist hefðu hjá eyðileggingunni, hefði
freistingin ekki verið til. Allir sjá
hversu heilnæm svona kenning er og
hversu mikið af skynsemi húu hefir við
að styðjast.
Svo kemur nú spursmálið um tekju
hallann, ssm landsjóiur, að dómi þess-
ara manna, yrði fyrir við breytinguna.
Stjórnarkostnaðurinn í Canada er
eitthvað um$38 millíónir á ari. Af þess
ari upphæð leggur áfengisverzlunin til
rúmar $7 millíónir. En tekjuhallinn
yrði samt ekki sem þvísvarar. Spíritus
til meðalabrúkunar, brenslu og þess-
háttar, mundi verða búinn til, eða flutt
ur inn eftir sem áður. Tekjur af þvi
yrðu um $t millíónir á iri hverju. Hall-
inn yrði því að eins 3 millíónir. Þessa
upphæð mætti fi með mörgu móti; 'það
msetti fi hana með því að leggja of ur-
lítinn aukatoll á einhverja vörutegund,
en lang-líklegast er að þess mundi ekki
þurfa með. I stað þess að eyða nilega
40 millíónum á ári í ifengadrykki, eins
og þjóðin gerir nú, þi mundi hún nú
t
S. Gudmundson,
Notary Public.
.lloiiiitaiu. \ Dak.
^••¦^-
Útvegar peningalin gegn veði
fasteignum, með lægri rentu
en alment gerist. Svo að þeir
sem þurfa að fá peningalán eða
að endurnýja lin i löndum sín-
um í haust, geta sparað sér pen-
inga með því að finna hann eða
skrifa honnm iður en þeir taka
lin hji öðrum.

B. G. SKULASON
ATTORNE* AT LAW.
SKRIFSTOFA í BFARE BLOCK.
Orancl Forlís. X. D.
EDMTJND L. TAYLOR,
Barrister, Solicitor &c.
Rian Block,
492 Main Street,
WlNNIPEG.
K
OMIÐ inn hjá Harry Sloan.
72ZX1BESTAURANT
DuxiiAR hefir umsjón j-fir vínföng-
unum, og þið fiið meira fj'rir pen-
inga j'kkar hji honum en nokkrum öðr-
um í bænum.
Nloans Hcslaiiraiil
—523 Main St.—
Victor Safes.
Abyrgðir aö þola hvaða eldbað sem
er. Allar stærðir. Fyrir $15,00 og
upp. Komið inn og skoðið þær eða
sendið eftir príslista.
Karl K. Albert,
Western Agent.
1481'rincessSt., Winnipeff.
Brunswick Hotel,
i horninu i Main og Rupert St.
Er eitt hið ódýrasta o^ bezta gistihús f
bænum. Allslags vín og vindlar fást
þar mót fanngjarnri borgun.
McLaren Bro's, eigendur.
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta gistihús l
gæðum), sem til er í Pembina C
Jennings House,
Cavalier, \. Dak.
PAT. JENNINGS, eigandi.
Nationel Hoiel.
Þar er staðurinn sem öllum ber saman
um að sé hið ódýrasta ogþægilegastaog
skemtilegasta gestgjafahús í bænum.
Fædi ad eins fl.OO a dag.
Agæt vín og vindlar með vægu verði.
Munið eftir staðnum.
NATIONAL HOTEL.
HENEY McKITTRICK,
—eigandi.—
I shiid iiiííiix!
Lítið á eftirfylgjandi verðlista á
hinni nafnfrægu Lisk's Blikkvöni,
sem er ábyrgst að riðga aldrei. Hún
fæst í harðvc5rubúðinni hans
TRUEMNER,
"'^^^^^i Cavalier.
Mr. Truemner ibyrgist vöruna sjilfur
og lofar að gefa ykkur nýjann blut fyrir
sérhvað eina sem þið kaupið af Lisks
Blikkvöru og sem riðgar hji ykkur með
sómasamlegri brúkun.
Áður seldar
16 potta fðtur 90 cts.
14 potta fötur 75 "
12 potta fötur 70 "
14 " " meðsigti $1.10
17 potta diskapönnur 90 ct.
No. 9 þvatta Boilers $2.50
J. E. Truemner
Cavalier, N-Dak.
Núá
67 cts.
55 "
52 "
78 "
70 "
$1.90