Heimskringla - 22.02.1900, Qupperneq 4

HEIMSKRINGLA, 22. FEBRÚAR 1900.
Winnipeg.
Hr. Tómas Björnson, frá Geysir,
Man., Yar hér á ferð nrn helgina.
Hra. Guðmundur Símonarson, frá
Brú, kom snöggva ferð hingað tilbsejar-
ins á mánudaginn var, og einnig hr.
ötephen Christie frá Glenboro.
Herra Sigurður Júlíus Jóhannes-
son fiutti á sunnudagskvöldið var, fyr-
irlestur um bindindi á Nort West Hall
og var húsið troðfult. IJm 20 manna
gengu í bindindi eftir að fyrirlesarinn
hafði lokið máli sínu. .
Winnipegbær hefir nú tekið við
eign og umráðum rafmagnsljósanna og
sott nýja ljóslampa í stað þeirra gömlu,
og er það mikil umbót frá því sem áður
var. Nýju ijósin,- sem eru á annað
hundrað talsins, eru miklu bjartari en
þau gömlu.
Scandinavar hér i bænum eru að
mynda styrktarsjóð fyrir þá sem sjúkir
verða af þeirra þjóðtlokki. Af þeim
sjóði á einnig að borga útfararkostnað
þeirra sera leggja í sjóðina. 9 rnanna
nefnd hefir verið kosin til að semja
reglugerð fyrir félagskap þenna.
Fyrirlestur um íslenzkar bókment-
ír, sem herra J. P. Isdalætlaði aðflytja
á TJnity Hall á laugardagskvöldið var,
fórst fyrir. Það komu svo fáir áheyr-
endur að fyrirlesarinn sá ser ekki fært
að flytja ræðu sína þá, en gerir það
væntanlega síðar.
Þeir stórbæudurnir Þorsteinn Jóns-
son, Björn Sigvaldason, Árni Sveinsson
og Jóhannes Andrésson, frá Brú P. O.
Johu Goodman frá Glenboro og félag-
arnir Jón Björnson og Krístján Jónsson
frá Baldur komu til bæjarins um síð-
nstu helgi, í kynnisför til ættingja og
vina hér, einnig hra. Jón Gíslason
frá Glenboro.
W. H. Paulson, innflutninga um-
boðsmaður, Óskar þess getið að hann
hafi nýlaga fengið bréf frá Hekla P. O.
Man., viðvikjandi peninga sendingu til
íslands, en sem höfundinum hefir
gleymst að setja nafn sitt undir. Bréf-
ritarinn ætti að senda nafn sitt tafar-
laust til Paulson.
Hra, S. D. B. Stefánson. frá Strath-
clair, kom hingað til bæjarins á mánu-
daginn var. Segir hann þeim 4 fjöl-
skyldum sem búahjá Strathclair, öllum
líða vel, þeir búa þar innan um Eng-
lendinga. Öll lönd eru upp tekin á því
svæði, en kaupa má góð búlönd fyrir
$4.00 hverja ekru. Mr. Stefánson ætlar
að ganga hér á “Business College” um
tíma.
“ Vettur Ganada" heitir rit eitt, sem
Ottawastjórnin hefir látið prenta á ís-
lenzku, og ætlað til útbýtingar k Is-
landi. Það er 66 blaðsiður í vanalegu 8
blaðabroti.
Fyrstu 9 blaðsíðurnar eru "inn-
gangur”, það eru upplýsingar viðkom-
andi Manitoba, innflutningum í fylkið,
uppskeru af ökrum þess og gripabúum,
mannfjölda og fleira þes*> háttar.
Aðal innihald bæklingsins eru álits,
eða vottoröabréf frá íslenzkum bændum
í vestur Canada, og landlýsingar manna
sem sendir hafa verið frá Bandaríkjum
til að skoða landið í Vestur Canada og
gefa álit sitt um það. Vottorðabréfin
eru flest frá leiðandi mönnum. Þau
er ýkjuulaus og sannfærandi staðhæf-
ingnr um reynslu þeirra og skoðauir á
landinu og ásigkomnlagi landa vorra
hér vestra, og ættu að hafe. happa-
drjúg áhrif á útflutninga fólks frá
Islandi.
Hockeyleikur í Montreal Milli JFin-
nipeg og Montrealmanna var unninn af
austanmönnum með að eins einni ‘Goal’,
það orsakaðist af þvi að einn Winnipeg-
maðurinn meiddist á síðustu stundu í
leiknum. En það játa Montrealmenn
að þeir hafi ekki áður mætt leikfimari
andstæðingum. Mesti fjöldi fólks sókti
leiki þessa og borguðu sumir $10.00 fyr-
ir sæti síh , til þess að fá að horfa á
leikinn.
Mr. F. W- Tompson hefir verið
gerður aðal-ráðsmaður Ogilvie Milling-
félagsins í Canada, en ekki er enn þá
ákveðið hvert hann búi framvegis í
þessum bæ eða í Montreal.—Það á að
byggja viðauka við Ogilvie millnuna
hér i Winnipeg, og setja nýjar vélar í
hana. 25 járnbrautarvagnar, hlaðnir
með 'alskonar mölunarvélum til millu
þessarar, voru sendir áleiðis frá Mont-
real á mánudaginn var. Þegar millan
er fullgerð, á hún að geta malað 3,000
tunnur af mjöli á hverjum sólarhring,
og er hún þá langstærsta millan í Can-
ada og 3. stærsta millan í heimi.
_l________ -r
Yfir $3,000 hafa íslendingar
hér veiitra sent heim til ætting.ja
sinna á íslandi í síðastl. nokkrar vik-
ur, er það fargjaldaafé. Það mun
ekki of hátt ágiskað -þó sagt sé að
fullar 20 þús.kr. verði sendar héðan til
ættingja á íslandi á þessu vori, og
ætti það að vera næg sönnun fyrir
vesturfaraféndnr á íslandi, að menn
hér séu meira en sjálfstæðir í efnalegu
tilliti. Það er búist vin miklum út-
fiutningi frá ísl. á næsta sumri.
kemmti=
amkoma
—og Dans—
Verður haldin miðvikudaginn
28. P’ebrúar næstkomandi á
Albert Hall, Cor. Main & Mark-
et Str., undir forstöðu Bræðra-
bandsins.
Programme:
1. Piano Solo—gelected—Mrs, Theo.
Drummond.
2. Song—“Soldiers of the Queen”—
Mr. W. A. Wylie.
3. Dans—Highland Fling—Frankie
Timins.
4. Song — Sing Sweet Bird — Migg
MacKenzie.
5. Song—comic—A Highland Can-
didate—Mr. A. Wyiie.
6. Graphophone — selected — Mr.
Smich.
7. Dans — Sword Dance — Frankie
Timins.
8. Duet — Master & Pupil — Miss
MacKenzie & Mr. Wylie.
9. Recitation—The Highland Widow
—Mr. A.Wylie.
10. Song—The Secret of theShell —
Miss MacKenzie.
11. Dans—Sailors Hornpipe—Frankie
Timins.
12. Song—comic — The Waiter—Mr.
A. Wylie.
13. Piano Solo—gelected—Mrs. Theo.
Drummond.
DANS A EFTIR.
Ilyrjar k 1.8 e.k. Adgiingur 25 cts.
íslenzka kvenristukan ‘ Fjallkonan”
I. O. F., heldur Concert á Northwest
Hall 13. Marz næstkomandi. Prógram
verður auglýst síðar i blaðinu.
Vér leyfum oss að vekja athygli les-
endanna á auglýsingu um skemtisam
komu sem “Bræðrabandið” ætlar að
halda á Albert Hall á miðvikudagskv.
28. þ. m,
Prógrammið er ágætt, Þar koma
þau fram Mr. Wylie og Miss MacKenzie,
einnig Mr. Frankie Timins, Mr, Smith
og Mrs. Tlieo. Drummoud. Það má
ganga að því vísu að þetta verður stór-
ágæt samkoma. Þeir sem skemta eru
allir kunnngir íslendingum og eru hver
um sig heil sarakoma.
Landar vorirættu endílega að fylla
húsið þann 28. þ. m.
Mrs. Stefanía Vigfúson, frá Selkirk,
kom inn á skrifstofu Heimskringlu í
gær. Hún segir almenna vellíðan þar.
Hra. Magnús R. Magnússon kom og
þaðan hingað sama dag. Er á ferð
suður til Minneota Minn., og ætlar að
dvelja þar um tíraa að minsta kosti.
Hra. Guðmundur Símonarson, frá
Brú í Argyle-nýlendunni, var hér í bæn-
um í þessari viku, að gera samninga
um áhöld til notkunar í stórt smjör-
gerðarhús sem harm ætlar að koma
upp þar í nýlendunni I vor. Hann segir
suma bændur þar vestrahafa sentrjóma
sinn inn til Winnipeg, yfir 100 mílur,
tvisvar í viku í sumar er leið og enda í
vetur, Hann hefir von um að bændur
þar mundu hlynna dreugilega að smjör-
gerðarstofnun þarínýl., enda sé hún
nú orðin algerlega nauðsynleg, þar sem
kúabú margra þeirra séu orðin stór.
'kSök bítur sekanu,
segir eldgamall málsháttur. Enda er
ekki laust við að mér finnist það í grein
arstúf þeim sem Kristján Ólafsson er
að reyna að vernda gerðir sínar, í því
sem hann kallar "B mál”, 8. Jan, þ. á.,
og sem hann kveður eigi ómaksins vert
fyrir mig að vera að eltast við sig út af.
Það getur nú satt verið, að verði ekki
ómaksins vert. “Hver er sjálfum sér
næstur”. Og sannast það á Kristjání.
enda ættu allir góðgjarnir menn að
virða þá vilja tilraun hans honum til
vorkunar,
Athugasemdir Kristjáns, er hann
svo kallar með öðrum orðum, eru eink
ar léttvægar, fyrir hvern þann, er veit
alla málavöxtu; og ég get ekki skilið að
þær bæti mikið málstað hans, um það
öllu vorður á botninn hvolft,, nema ef
vera skyldi hin fagurhugsaða uppnefn-
ing hans. “Besefi”, sem honum þókn-
ast að kridda athugasemdir sínar með.
en sem í raun og veru er mjög barna-
lega hugsað. Og ef Kristján er faðir að
faguryrðinu “besefi”, þá má hann vera
montinn af því, þó ekki væri nema með
sjálfum sér.
Kristján segist. í nokkrum tilfell-
um, hafa tekið handskriftir manna upp
á fyrstu borgun til félagsins, og hún
hafi æfinlega verið bundin því skilyrði
að umsækjandi fengi sina ábyrgð (Poli-
cy). Þetta er mjög góður punktur
máli Kristjáns til stuðrrings, eða -það
að minsta kosti skaðar hann ekki. hvort
sem læknaskoðun hefir komið að tilætl-
uðum notum eða ekki. Þessháttar
kemur honum ekkert við.
Tilhvers er K. að taka þessháttar
handskrift ? Eg held að honum væri
betra að nota eigi þenna tilfellavana
sinn lengur, því hann lítur hálfskugga-
lega út. ef nákvæmlega er aðgáð; hann
virðist hálfgert hrekkjabragð; og einn-
ig hitt, að láta menn, sem kanské geta
ekki lesið ensku, skrifa nafn sitt undir
óútfylt eyðublöð. eða sem eru ranglega
útfylt, á þann hátt, að þeir ern hvergi
nærri, sem hlut eiga að máli. Kristján
gæti að öllum líkindum tekið nokkra í
lífsábyrgð, ef hann viðhefði þá aðferð,
sera hér er um að ræða, og hann veit
vel að þessi maður, sem við eigum báð-
ir við, var aldrei skoðaður af lækni um
það leyti, sem hann hefir borgað fyrr-
umtalaða peninga. Er Kristj. búinn
a' gleyma því, að hann hefir sagt í
fleiii manna viðurvist, að. téð skuld-
bindingarundirskrift væri ónýt, nema
með svo feldu móti, að læknisskoðun
væri um hönd höfð? Nú veit hann það
þó hann þykist ekki hafa vitað það fyr.
—Kristj. segir að það sé einn maður í
nágrenni við mig, sem skuldi sér $19 65
og að haun hafi aldrei, sér vítanlega
neitað að borga sér skuldina, heldur
þvertámóti, því hann hafi beðið sig
um gjaldfrest, bréflega, 2. Sept. síðastl.
Þessi maður hefir aldrei beöið Kristján
um gjaldfrest 2. SepÞ síðastl.. hvort
sem aðrir kunna að hafa gert það, skal
ég ekkert um segja. Og það er einn
hlutur viss, að það bréf, sem Kristján
talar um, hefir aldrei komið fyrirþessa
manns sjónir. Hver er skrifaður und
ir þetta gjaldfrestbréf? Jæja, en svo
segir Kristj. að það geti varla verið
þessi $19,65 skuldunautur sinn. Á hann
von á mörgum svona löguðum sóma-
málum hér í grend?
Man ekki Kristj. eftir því. að hann
hefir yiljað láta téða skuldbinding upp
i skuld til aunars manns, og sá hiun
sami neitað að taka hana, af þeirri ein-
földu ástæðu, að skuldunautur Kristj.
sem hann svo kallar (en sem í raun og
veru er ekki), var búinn að neita að
borga honum téða peninga upphæð
Og getur ekki Kristj. munað það held-
ur, aðhonum hafi hrotið þau orð af
munni (líklega í ógáti), aðhann léti lög-
mann innkalla sina peninga, ef þeir
yrðu ekki borgaðir? því það mætti fast-
setja kaup upp á svona skuldbinding-
ar. Kristj. getur reynt það, því hann
þarf ekki að fara lengra en hingað, þvi
skuldunautur hans vinnur hjá okkur
hér. Og getur þá Kristján eftir það
skopast að skjólstæðing mínum.
Ég ætla mér ekki að skattyrðast
við hann Kristján, enda má hann ekki
taka það svo. en það eitt er mér ljúft
og skylt, að leita mór upplýsingar til
mér betri manna, á því sem mér þykir
einkennilegt, og vona ég að Kristj. sé
svo góðgjarn að virða þann veika vilja
minn mér til vorkunar, og jafnhliða
svara þeim fáu spurningum, sem ég
hefi lagt fyrir hann. honum og hans
heiðraða ombætti til velferðar, en mér
og öðrum til gamans og fróðleiks, og
yrði jafnfljótur að því, og hann var að
búa til athugasemdir sinar 8. Janúar.
Svo vona ég að Kristján hætti við
þenna skuldbindinga-vana sinn, sem
hann svo nefnir, og sem honum að öll-
um líkindum er orðið nokkuð tamur,
og geri lffsábyrgðarstörf sín öllu form-
legra i framtiðinni við bvern sem svo á
hlut að máli, þeim til gagns og sér til
heiðurs. Og að endingu vona ég að
Kristján afsaki mig fyrir, þó ég skoði
einkar áríðandi fyrir hvern sem er, að
hafa svolitla sómatilfinningu fyrirsjálf-
um sér, og gerðum sinum, svo hann
eigi fulla heimtingu á að það sé borin
full tiltrú til hans, og verka þeirra sem
hann aðhefst.
Virt, nú veikann vilja.
Radway, Man., 7. Febrúar 1900.
B. Rafnkelsson.
Auglýsing.
Eins og að undanförnu hefi ég tvo
lokaða sleða í förum í vetur milli Sel-
kirk og Nýja Islands. Annar sleðinn
leggur af stað frá Selkirk á hverjum
fimtudegi kl. 8 f, h , kemur aftur til
Selkirk kl. 6. á mánudagskvöldum.
Hinn sleðinn leggur af stað frá Selklrk
kl 8hvern mánudagsmorgun og kemur
aftur þangað á föstudagskvöld, Yanir,
góðir keysslumenn, þeir Kristján Sig-
valdason og Helgi Sturfögsson.
Geo. S. Dickinson,
WEST SELKIRK, - MAN.
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
v
JAfe
JAAL
V
W
V
ju
W
JAÉt
W
m
JHL
Jtk.
V
m
m
m
m
DREWRY’S
nafnfræga hreinsaða öl
“Freyðir eins og kampavín.”
Þett er óáfengur og svalandi sælgætis-
drykkur og einnig hið velþekta
Canadiska Pilsener Lager-öl.
Ágætlega smekkgott og sáínandi í bikarnum.
x>úC!r “Qa«ir drykkir er seldir í pelaflöskum og sérstaklega ætl-
aðir til neyzlu i heimahúsum. — 3 dúsin flöskur fyrir $2.00. Fæst
hjá öllum vín eða ölsölum eða með því að panta það beint frá
REDWOOD BREWERY.
EDWARD L- DREWRY-
Jlannfactnrer & Importei’, B INNII'Kfi.
Undarleg fæðing.
Stundum hefir það borið við að föðurlaus börn hafa fæðst, en móður-
laus aldrei. En nú hefir Mr. E. J. Jtawlf, 105 1‘rincess Str.
á þessu síðastliðna ári, getið af sér móðurlausan dilk, — sína stóru
kola-, eldiviðar- og gripafóður verzlun, sem nú er að vaxa yfir höfuð
allra annara verzlana af sömu tegund hér í bænum, og orsakirnar
eru hans lága verð, góða viðmót og áreiðanlegu viðskifti. Komið
og kaupið, þá munuð þér ánægðir verða.
E. J. BAWLF,
95 I*rince»>ii Street.
MJÖG STÓR
Flamielettes Teppi
Hvít og grá að lit
75C.
parið. Einnig hvít ullateppi
ágæt, 7 pund að þyngd
$2.75
Hugsunarsamar
matreiðslukonur
vilja ætíð vanda sem bezt
það sem þær bera á borð.
Boyd’s brauð er hið bezta.
Margra ára reynzla heflr
sannað það. Hefurðu ekki
veitt því eftirtekt hvað það
er ágætlega smekkgott ?
W. J. Boyd,
370 og 579 Main Str.
Gihsons Carpet Store.
574 Maiit Str.
Telefón 1176.
Málvél.
Magnús Smitht. taflkappin ís-
lenzki, lætur þess getið að hann heflr
nú eina af þeim frægnstu mál vélum
sem komið hafá í þenna bæ, og býðst
hann til að sýna hana á opinberum
samkomum og í prívat húsum fyrir
sanmjarna borgnn. Vél þessi flytur
ræður, söngva og allskonar hljóð-
færaslátt, bæði á ensku og íslenzku;
íslenzku flytur hún svo skýrt að
hvort orð heyrist, hvort sem það
eru ræður eða söngvar. Hann óskar
eftir að allir þeir, sem vildu hafa
skemtun af vél þessari, hvort heldur
ásamkomumeða í prívat húsum, Iáti
sig vita það að 351 Sherbrooke St.
Góð tíðindi
hljóta þad að vera öllam, sem veikireru
ad rafmagnsbelti mín (Electric Galvao-
ic Belt) eru þau undraverðustu belti i
heiminum, þar eð þau lækna sjúkdóma
betur en önnur belti, sem kosta $5 til
$30. Þessi belti mín endast æfilangt og
ganga aldrei úr lagi. Það eru áreiðan-
leg að lækna liðaveiki, gi ;t, tnnnpínu,
kirtlaveiki, alskonar verk, sárindi og
kvalir, svefnleysi, hægalðeysi, lifrar-
veiki, hjartveiki, bakverk, nýrnaveiki,
magaveiki, höfuðverk, kvefveiki, La-
Grippe, andarteppu, taugasjúkdóma og
alskouar kvensjúkdóma. Engar á-
stæður að vera veikur, þegar þér getið
orðið læknuð. Þér verðið varir við
verkanir beltisins eftir 10 mínútur.
Af þvi ég vil að allir kaupendur
j Heimskringlu eignist þessi belti, þá sel
I ég þau á $1,00 hvert, eða 6 belti fyrir
$4.50 um næstu 60 daga, eftir 60 daga
hækkar verðið.
J. Lnkmulcr.
Maple Park,
Kane County,
Illinois, U. S. A.
294 Drake Standish.
því i tíma og lét berja hann sem hund og reka
hann burt úr borginni. Auðvitað varð þetta til
þess að æsa enn meira hatur Abdullah. Það er
efiaust, að upp frá þessu hafði hann á okkur ná-
kværnar gætur, og sat um hvert tækifæri til að
hefna sin.
Þegar við komum þangað sem ferðinni var
li*itið, sá faðir minn strax að þar var um alvar-
lega uppreist að ræða. Það var fjöldi af íbúum
Algiers kominn saman i þorpinu, og hafðist við
í tjöldum hér og þar. Voru þeir allir vopnaðir
og tilbúnir i bardaga. Faðir minn skipaði þeim
að leggja niður vopn.n og hverfa aftur til heim-
kynna sinna. Þeir æstust við þetta, urðu ó-
skammfeilnir og réðust á lið föður mins. Var
þeim þá tvístrað og reknir í burtu.
Einn dag sat ég ein inni i litla gistihúsinu.
Kom þá til mín Arabi einn með bréf frá föður
minum. Var það á þá leið, að hann hefði verið
tekinn fangi af óvinunum, og bað hann mig að
koma tafarlaust með bréfberanum og finna sig.
Ég trúði þessu, því ég þekti hönd föður mins á
bréfinu.
Eg lagði tafarlaust af stað með sendimann-
inum, og síðan hafi ég ekki séð föður minn. Ég
veit ekki hvort hann er lifandi eða dauður. Og
ég veit ekki heldur neitt um afdrif Dulons.
Sendimaður fylgdi mér rakli-iðis til tjaldstöðva
uppreistarmannanna. Aðalforingi þeirra þar
var Abdullah, sem áður var þjónn Bergelots, og
er hann nú hér í flokki þeirra.
Ég var svo neydd til að fara með þeim. Og
alt af öðru hvoru slógust fleiri og fleiri í förina
Drake Standish. 299
þeistust fram hjá á harða spretti og gáfu því
engan gaum þótt við hrópuðum til þeirra.
Okkur tókst loks að koma ungfrú Ravary í
glaðværara skap. Veittum við nú öll nákvæma
eftirtekt viðbúnaði þeirra til að ráðast á og upp-
ræta af jörðinrii alla kristna menn í Afríku.
Auðvitað fylgdi því sú ánægjulegu tilhugsun, að
ef þeim hepnaðist sú fyrirætlun, þá yrði okkur
einnig slátrað.
Carlos, sem í fyrstu varð óttasleginn, er
haun sá Arabana í hellinum, var nú aftur ó-
skelkaður og nærri því kátur. Hann var svo
hnyttinn í orðum, er hann talaði um klæðaburð
þeirra og allan útbúnað, að Victorina gat ekki
annað en hlegið. Eftir .tetta var svo félagsskap-
ur okkar hinn bezti og engin tár vættu framar
vanga ungfrúarinnar.
Þannig liðu tveir dagar og var þá auðséð að
þeir voru að búa sig undir að leggja af stað. For-
ingjarnir þeystust á fleygiferð fram og aftur, og
sífeldlega hljómaði urn þverar og endilangar
fylkingarnar; ilIU Attah! Mohammed resoul
Allah /”
“Það er eitthvað sérstakt og mikilvægt í
bruggi”, mælti ég. “Ég býzt við að bráðum
verði lagt af stað í áttina til Algiers”.
Það voru nokkrir fleiri fangar i herbúðun-
um; voru það flest Gyðingar, sem höfðu verið
handteknir er þeir voru á ferðinni með úlfalda
lostir sfnar (Caravans), því þeir eru þar sífelt á
ferðinni i verzlunarerindum. Þessir Gyðinga-
ræflar héldu uppi sífeldu veini og kveinstöfum.
Af öllum mögulegum samfylgdarmönnum
298 Drake Standish.
sverð og riddaraspjót o. s. frv. Einnig mátti
þar sjá haglabyssur og kúlubyssur af öllum
hugsanlegum tegundum. sumar meira en hundr-
aðáragamlar. Með þessum útbúoaði var þetta
því all-ískyggilegur herfiokkur. Var þar í hví-
vetna fylgt ströngustu hermannareglum. For-
ingimi, eða sem á þeirra máli er kallaður 'Sheik’,
reið á eldfjðrugum fáki fram og aftur fram með
röðunum til að sjá um að ult væri í góðri reglu.
Þeir höfðu eitthvað um tólf sex punda fall-
byssur og voru þær í litlu moldarvirki, sem
reist hafði verið til bráðabyrgðar, til varnar, ef
snögnlega yrði ráðist á fylkingarnar. því þeir
ætluðu sér efiaust ekki að hafast þarna við til
lengdar, því ef það var áformið að drepa eða
flæma úr landi kristna menn í Morocco og
Frakka í Algiers, þá yrðu þeir bráðlega að taka
sig uppog leggja í leiðangur á móti þeim.
Það er óþarfi að taka það fram, að við Car-
los vorum mjög forvitnir um alt er fyrir augun
bai, þvi þótt við værum báðir beygðir af sorg-
um, þá gafst okkur lítill tími til að hngsa um
slíkt. Það var alt af sífeldur óraur, kölloghá-
vaði í kringnm okkur. Og alt af stöðugt þeysti
að úi öllum áttum nýir hópar af arabiskum ridd-
urum; mátti þar sjá tnargan fallegan og fjörug-
an gæðing; enda eru Arabar liinir frægustu reið-
menn, og sitja hestasína snildarlega.
Það var auðséð, að foriDgjarnir höfðu svo
margt annað um að hugsa, Jað þeir gáfu sér ekki
tima til að sinna okkur. Við gátum hvorki
Komið þeim til að sjá okkur eða heyra. Þeir
Drake Standish. 295
Ég spurði Abdullah hvernig hann dirfðist að
beita slíku ofbeldi við mig. Kvað hann alla Ar-
aba bæði í Algiers og Morocco hafa svarist í fóst
bræðralag og hafið stórkostlega uppreist. Væri
tilgangurinn sá að drepa eða reka í burtu alla
kristna menn og yrði fyrst ráðist á Frakka. Og
ég er svo hræddur um að faðir roiun og Dulon
Bergelot hafi nú þegar verið myrtir. Og ef svo
er, hvaðhirði ég þá um hvað þeir gera við mig?’
“Þér verðið að vera hugrakkar, mademoi-
selle”, svaraði ég. “Við skulum vona, að í stað
þess að hafa veiið myrtir, séu þeir nú búnir að
hefja eftii för með herafla”.
“En jafnvel þótt þeir séu í eftirför”, svaraði
hún, "hvernig ættu þeir að ímynda sér að hitta
hér fyrir slíkan heraila ? Smáflokkur gæti hér
engu áorkað, til þess þyrfti heila herdeild”.
“Eg sé enga ástæðu til vonleysis”, svaraðj
ég. “Þeir rnunu eitthvað aðhafast. Það hrygg-
ir mig iiinilega, að þér skylduð verða fyrir þess-
ari ógæfu. Etr þér hljótið að sjá það, að þetta
ólán yðar er eins og hjálp af himnum send íyrir
niig og vin minn".
“Monsieur, ef ég gæti skoðað það þannig, þá
skyldi ég ekki æðrast”.
“Það er vissulega svo”, hélt ég áfram.
“Hugsiöyður um. Ef við hefðum ekki hitt yð-
ur hér fyrir, þá væri litil ástæða fyrir okkur, að
vonast til að komast nokkurntíma aftur til
mentaðra manna. Því enda þótt bréfin frá mér
kæmust til skila og vinir mínir gerðu alt sem I
þeirra valdi stæði til að hjálpa okkur, þá mundi
þeir aldrei hafa fengið vitneskju um það að við