Heimskringla - 25.04.1901, Side 2

HEIMSKKINGLA 25. APKÍL 1901.
Deimskringla.
PUBMSHED BT
The Heimskringla News & Poblishing Co.
Verð blaðsins i Canada og Bandar .$1.50
nm árið (fyrirfram borgað). Sent til
íslands (fyrirfram borgað af kaupenle
nm blaðsins hér) $1.00.
Peningar sendist í P.O. Money Order,
ftegistered Letter eðaExpress Money
Order, Bankaávísanir k aðra banka en i
Winnipeg að eins teknar meðafföllum.
B. L. Baldwinson,
Editor & Manager.
Office : 547 Main Street.
P O BOX 407.
Útdráttur
ár ræðu Mr. Roblins við aðra umræðu
járnbrautarsamningamálbins í þingi.
Niðurl.
Næst ætla ég að leyfa xnér að
minnast á nokkur atriði í sambandi
við þessa járnbrautarsamninga, sem
ýmsir menn hafa gert að umtals- og
aðfinslu efni. Ég hef sagt, og segi
það aftur, að ég óska eftir sanngjöm-
nm athugasemdum við þessa samn-
inga, vegna þess, að ef þeim er að
einhverju leyti ábótavant, ef nokkuð
er í þeim sem þar ætti ekki að vera,
eða nokkuð það undanskilið sem þar
setti að vera, þá er mér ant um að
mér sé bent á það. Því Jað ef vér
hefðum ekki gætt þess í samningnn-
um eða í veðskuldabréfinu, sem er
gerður partur af samningunum, þá
er tilgangur minn að taka allar þær
athuganir til greina sem bygðar eru
á rökum og sanngirni.
Það sem helzt heflr verið fundið
að þessum samningi eru eftirfylgj-
andi atriði:
1. Þeir segja að verð það sem
vér borgum fyrir N. P. brautina sé
of hátt, en þeir hafa ekki gætt þess
hve mikið inntektamagn brautar-
innar er, og ekki heldur meta þeir
það að neinu að vér höfum varan-
legt tilboð forseta C. P. R. félagsins
um nokkur hundruð þúsundir doll.
fyrir þessa braut, fram yfir það sem
vér borgum fyrir hana og að auk
svo mikla lækkun á flutningsgjöld-
um sem nemur 5 miliónum doll. á 5
árum. Það er enginn efi á að C. P.
R. félagið hefði verið viljugt til að
borga N. P. félaginu eins míkla upp-
hæð fyrir braut þessa, eins og oss er
boðið fyrir hana. Það er því ekki
sanngjarnt að kalla það of hátt verð,
sem er hundruð þúsundum dollars
neðan við þá upphæð sem oss stend-
til boða að fá fyrir brautina, hvenær
sem vér viljum selja eða leiga kaup-
rétt vorn á henni.
2. Þeir segja að $20,000 ábyrgð
á míiu hverja af Rainy River-braut-
inni sé óhæfilega há. A hverju
byggja þeir þá staðhæfing. Gefa
þeir nokkrar ástæður eð leiða rök að
þessari skoðun sinni. Als ekki.
Þeir segjast bara “halda” að þetta
sé svo. Séu hræddir um að þetta
,sé of há ábyrgð. En ef þessir herr-
ar hefðu varið 50 centum til þess að
leita sér upplýsinga um þetta mál,
þá hefðu þeir geta fengið þær bæði
hjá Ontario- og Ottawa stjórnunum,
og þar með sannfært sjálfa sig um að
verkfræðingar þessara stjórna hafa
áætlað að þressi hluti brautarinnar
mundi kosta $28,000 hver míla, án
þess að reikna einn dollar fyrir
vagna og annan útbúnað, eða enda-
stöðvar og annað þessháttur sem að
brautinni lýtur. Þessir herrar hafa
ekki leitt nein rök að því að þessi
braut hafi ekki kostað meira en
$20,000 á míluna að jafnaði. Slíkar
aðfinslur eru ekki á rökum byggar.
Þær eru langt frá því að vera sann-
gjarnar, vitsmunalegar eða heiðar-
legar.
3. Þeir segja að vér höfum ekki
gert ráðstafanir til þess að einn doll-
ar af þessn ábyrgðarfé verði lagt í
brautina. Aldrei hef ég heyrt barna-
legri viðbára en þessa. Brautin
hefir verið bygð og yfirskoðuð af
verkfræðingum Ontario- og Ottawa-
stjórnanna, og þess utan er það tek-
ið fram að verkfræðingur Manitoba-
stjórnarinnar skoði hana, og að allir
þeir verktræðingar gefl skýrteyni
sín fyrir því að brautin sé í full-
komnu ástandi áður en nokkurt
dollarsvirði af skuldabréfum er
fengið í hendur félagsins. Þessi
braut verður að öllu leyti að ver eins
fullkomin eins og Crows Nest braut-
in í Kootenay héraðinu, sem Ottawa-
stjórnin styrktimeð $11,000 doll á
hverja mílu.
4. Þeir segja að stjórnin ætti að
skýra frá því hvers vegna hún hafi
veitt $2,000 auka ábyrgð á miluna
af þeim hluta brautarinnar sem fylk-
ið var áður búið að styrkja. Þessi
krafa er sanngjörn, og svarið er að
aukaábyrgð þessi sé til þess að auka
vagna ag önnur áhöld brautarinnar
svo að engin fyrirstaða þurfi að
verða á hveitifiutningum héðan úr
fylkinu hversu miklir sem þeir
kunna að verða og hvert einasta
cent af þessari auknu ábyrgð gengur
samkvæmt samningum til þess að
bæta og auka vagna (Rolling Stock)
brautarinnar. í þessu sambandi má
þógeta þess að þessi aukaábyrgð
getur að eins komið til greina þegar
vissa er fengin fyrir því að fylkið sé
svo snautt af flutningum að brautin
borgi ekki þann kosnað sem því er
samfara að vinna hana, og ég fyrir
mitt leyti hef enga hugmynd um að
neitt slíkt komi fyrir.
5- Því er haldið fram að vér höf-
um enga ráðstöfun gert til þess að
lestir gangi eftir þessari braut þegar
þún er fullgerð, og að engin sekt sé
ákveðin ef brautin sé ekki unnin.
Ég svara þessu því einu, að við öllu
þessu sé fullkomlega gert í Canada
járnbrautarlögunum (Railway act)
og að hvert barn í 4. bekk í skólum
vorum hér sem les þau lög, hefir
nægilega mikla vitsmuni til þess að
sjá að þessi mótbára er ósönn og þýð-
ingarlaus.
6. Því er haldið fram að fylkið
hafi engan rétt til að taka N. C.
brautina með lögum, ef félegið getur
ekki borgað skuldbindingar sínar,
og að fylkið hafi ekki umsjón á út-
gjöldum félagsins- Við þetta hef ég
það að athuga að oss hefir aldrei
dottið í hug að viðhafa nokkra ræn-
ingja aðferð í viðskiftum vorum við
félagið, né að stela eign þeirra á
nokkurn hatt, og að því er snertir
umsjón með útgjöldunum, þá var fé-
lagið í þeirri kreppu að það varð
annaðhvort að ganga að þeim kost
um er vér settum eða þola samkeppni
við þriðju braut sem vér hótuðum
að byggja. Þess vegna gengu þeir
inn á að gefa oss full yfirráð yfir
fargjöldum. En það hefði veríð í
hæsta máta ósanngjarnt af oss að
segja, vér ætlum ekki einasta að
ráða brautum yðar að því er fllutn-
ingsgjöldin snertir, heldur ætlum vér
einnig að ráða öllum útgjöldum í
sambandi við brautirnar, og þér
skulið enga hlutdeíld hafa í stjórn
þéirrar eignar sem þér eigið sjálfir.
Ef sá er nokkur sem í alvöru heldur
því fram að vér hefðum átt að beita
þessari aðferð við félagið, fyrir hönd
íbúanna í Manitoba, þá er ég við því
búinn að andmæla slíkum skoðun-
um, og ber engan kvíðboga fyrir
lyktum þess máls þegar það er lagt
undir dóm almennings. Vér ætlum
að láta McKenzie og Mann stjórna
brautum sínnm, af því það er þeirra
skilningur, eins og vor, að fylkið
þurfi ekki að borga svo mikið sem
eins doll. tekjuhalla af þeim.
7. Því er haldíð fram að vér ráð-
um engu um flutningsgjald á vörum
frá Manitoba til staða í Ontario-
fylki o. s. frv. Vér ræddum það
mál ýtarlega og 03S kom saman um
að það væri hvorki heppilegt, nauð-
synlegt né ákjósanlegt. En 8. grein
tekur það berlega fram að vér á-
kveðum flutningsgjöld milli allra
staða innan takmarka Manitoba-
fylkis,, og frá Manitoba til Port
Arthur eða Fort William, og þaðan
til Manitoba. Ef að félagið setur
hærri flutníngsgjöld milli staða í
Ontario en það gerir í Manitoba, þá
heflr það þau áhrif að auka inntekt-
ir íélagsin og gjaldþol þess, og
trygging fylkisins fyrir því að ekki
verði tekjuhalli, eykst að sama skapi.
8. Því er haldið fram að engin
trygging sé fyrir þvf að félagið
haldi samning sinn um lækkun
flutningngjalda, nema með því að
fara í mál við það út af hverju sér-
stöku broti. Ég get að eins sagt að
ég hef fult traust á þvi að félagið
fullnægi samningum sínum, og eins
því að dómstólarnir geri skyldu
sína í að sjá svo til að þeir verði
haldnir. Ef sá tími kemur nokk-
urn tíma að til þess komi.
9. Því er haldið fram að vér
höfum enga samninga gert um lækk-
un farþegjagjalda, af því að þau scu
nú þegar færð niður í 3c. á hverja
mílu. Þetta er ósönn staðhæfing.
Það er 3. centa gjald á N. P. braut-
inni en það hefirjalt af verið, og er
enn 4. centa mílugjald á C. N. braut-
inni. En vér höfum bundið félagið
samningum um að lækka farþegja-
gjöldin niður um 25%, að undatekn-
um fáeinum mílum á einni af braut-
um þess.
10. Því er haldið fram að fylkið
hatt samkvæmt 11. gr. samninganna,
ekki trygt sér laga hald á brautinni,
ef félagið tapi, svo að fylkið þurfi
að borga skaðan. Það er mér Ijúft
að geta sagt að þetta kom til af rit-
villu í samningnum, og hefir síðan
verið leiðrétt fylkinu til tryggingar.
11. Því er haldið fram að rangt
sé að gerajafnaðarreikningátveggja
ára tímabili. En ástæðaan fyrir því
ákvæði var sú, að éf uppskerubrest-
ur yrði á einu ári svo að brautin
biði tap, en aftur gróði annað árið,
þá var hægt að jafna tekjuhalla árið
mót tekjuafgangsárinu. og jafna
reikningana á þann hátt.
12. Því er haldið fram að fylkið
hafi enga tilsjón með útgjöldum fé-
lagsins. Þetta er ekki rétt. Fylk-
isstjórnin tilnefnir þann mann sem
henni er þóknanlegur og hún ber
traust til, til þess að vera yfirskoðari
allra reikninga félagsins. Hann
hefir fast embætti og heldur því eins
lengi og fylkisstjórnin hefir tiltrú til
hans, en félagið borgar honum laun
hans. Þetta er greinilega tekið
fram í veðskuldabréfinu sem er partur
af samningunum.
13. Því er haldið fram að ekkert
ákvæði sé í samningnum um enda-
stöðvar í Fort William. En það er
einmitt í samningnum, að sá bær
veitir félaginu undanþágu frá skatt-
greiðslu, einnig um 1200 ekra land.
eign félagsins sem nær að lendingar-
stað, einnig um byggingu korn-
geymslubúra og annars útbúnaðar,
sem gért er ráð fyrir að kosta muni
1| milión doll. Ennfremur er sam-
ið um að korngeymsla skuli ekki
kosta meira í hlöðum félagsins þar,
en hún kostar í Duluth.
14. Það er fundið að því að ekk-
ert er sagt í samningnum um land-
veitingar fél. eða ríkisskyrkinn. En
þetta hefir alt verið notað í bygg-
ingu brautarinnar. Þeim herrum
sem er svo gjarnt að bera fram að-
finningar við samningana, ættu að
láta sér skiljast það, að það kostar
eitthvað að byggja járnbrautir.
Það kostaði 60,000 á’hvcrja mílu að
byggja C. P. brautina frá Fort
William til Winnipeg. Af því að-
finnendur gleyma ‘þessu þá álykta
þeir að ríkisstyrkurinn og landveit-
ingarnar hafi bara verið gjafir til
forstöðumanna brautarinnar. Þeir
gleyma því að hver einasti dollar af
þvi fé sem það kostaði að byggja
brautina og útbúa hana með öllum
nauðsynlegum áhöldum, verður að
vera borgaður að fullu áður en fél.
fær einn einasta dollar af ábyrgðar-
skýrteinum fylkisins. Ég get og
getið þess, til upplýsingar þeim sem
ekki eru málinu kunnugir, að það
hefir kostað $30,000 doll. á mílu að
jafnaði að byggja Rainy River braut-
ina, og að til þess að geta staðist
þann kostnað hefir fél. orðið að losa
sig við löndin og ríkistillagspen-
ingana.
15. Því er haldið fram að það sé
einkis virði að eiga kauprétt á öllu
þessu brautakerfi árið 1929, en eng-
in ástæða er gefin fyrir þeirri skoð-
un, og því er hún markleysa ein.
Ég held það atriði sé mikils virði, og
mín skoðun er eins gild og annara
um það mál. Ég hef nú svarað öll-
um þeim ástæðum sem nokkur þörf
gerist að ræða, móti samingunum, og
svo væri mér þægð í því ef borgar-
stjórinn i Winnipeg vildi lofa al-
menningi að vita hver það var sem
útbjó þenna lista af andmælum gegn
samningunum, og fékk félaga þá
sem þar voru safnaðir saman á fund-
inn, til að rita nöfn sín undir skjalið.
Það er ekki nema sanngjarnt að al-
menningurfái að vita þetta. Því
iegar fólkið kemst að því hver rit-
aði þetta aðfinningaskjal, þá mun
það komast að raun um, að þó að
málrómurinn væri Jakobs, þá hafi
höndin verið Esaús.
Ég var beðinn af einum and-
stæðing mínum í þinginu, að gera
frekari grein fyrir því, hvort ég
væri viss um, að sögn Mellens, for-
seta N. P. félagsins, vær rétt við-
víkjandi inntektum N. P. brautar-
innar. Sögn hans er sönnuð með
skýrslum, sem Ottawastjórnin hefir
fyrir árið sem endaði 30. Júní síðast.
Af þeirri skýrslu má sjá að tekjur af
vöruflutningum brautarinnar á síð-
astl. ári voru $1,157,800, og þetta er
sem næst þv£ sem Mr. Mellen sagði
það vera. Ég skal og geta þess, að
þegar búið er að sameina báðar þess-
ar brautir þá verður C. N. brauta-
kerfið 1,200 mílur á Iengd. Til
þess einnig að sýna að C. N. braut-
inni sé vel og sparsamlega stjórnað,
hef ég skýrslu er sýnir inntektir og
útgjöld félagsins á síðastl. 4 árum.
Það var búist við því að fylkið
mundi verða að borga eitthvað af
föstum útgjöldum leiðandi af 4 mil.
doil. skuld fél. á fyrstu 4 árum af til-
veru þess. En þetta hefir ekki orð-
ið. Skýrslan sýnir inntektir og út-
gjöld félagsins síðan 1897..
ár inntektir útgjöld ágóði mílur
1897 $ 70,119 $ 30.858 $ 39,260 100
1898 106.698 46.394 60,304
1899 161,534 73,670 87,864
1960 276,858 133,750 143,107 330
Ég lít svo á að vér höfum á
stæðu til að hlakkast yfir þessu góða
ástandi félagsins. Samningar þeir
sem vér höfum gert veita oss hundr-
uð mílna af járnbrautum í þeim pört-
um landsins sem ekki hafa áður haft
brautir. Með þessu móti er hægt að
byggja stóra fláka af ágætu landi.
Þessi C. N. braut ,330 mílur á lengd,
héflr enn þá ekki náð þeim flutning-
um sem hún hefði fengið ef hún næði
alla leið austur að Stórvötnunum.
Að þessum tíma hefir félagið verið í
þeim kringumstæðum að það hefir
orðið að láta sér nægja með það sem
C. P. R. félagið hefir viljað að þeim
rétta, og með þeim skilmálum sem
það félag setti. En strax og C. N.
fél. er búið að fullkomna braut sína
til Stórvatnanna þá aukast flutningar
með brautum þess að stórum mun,
og hagnaður félagsins að sama skapi,
af því að töluvert afþeim vörum sem
nú er flutt með C. P. R. verður þá
flutt með C. N. brautinni. Það er
hér um bil víst að inntektir félags
ins fyrir flutning á timbri, moð Rainy
River-brautinni, verður á fyi'sta ári
$674,373.00, kostnaður við þann
flutning verður 60% svo að gróðinn
verður $269,748.00. Ég tel að
brautin fái fyrir fólksflutninga $444,-
517.00 og fyrir vöruflutninga
$2,102,656.00, fyrir póstflutninga og
hraðhutninga $38,998.00, eða als
$2,607,568.00. Gerum svo að vinnu-
og viðhaldskostnaður verði 60%, þá
yrði gróðinn $1,040,627.00, drögum
svo frá gróðaoum föstu útgjöldin,
svo sem leiga af N. P. brautinni og
vextir af þeim skuldabréfum sem
fylkisð ábyrgist, og er þá eftir hreinn
gróði $444,707.00. Hér er gert ráð
fyrir nú gildandi flutningsgjöldum,
en ef vér lækkum burðargjöld á
kornvöru um 2c. á hundrað pundin
12J% á öðrum vörum, þá mundu
dragast frá þessu $262,832.00, en svo
geri ég að starfsaukning muni nema
7J%, svo að gróðinn sem rennurí fé-
lagssjóð verði $181,675, eða hart nær
helfingur þeirrar ábyrgðar sem fylk-
ið tekst á herðar sér með þes3um
samningum. í öllum þessum áætl-
unum hef ég lagt vel í allan út-
gjaldadálkinn, en dregið af því sem
ég vona,' og er sannfærður um, að
kemur í inntektir á fyrsta árinu.
Fari svo, sem ég hygg að muni verða,
að félagið við hafl hér eftir sömu
sparsemdar stjórnsemina er það hefir
haft á umliðnum árum, og að vinnu-
kostnaður fari ekki yfir helflng inn-
tekta, þá verður gróði fél. á árinu
sem næst kvart milión doll.. Það er
sannfæring mín að þessar áætlanir
og staðhæfingar séu svo réttar og á-
reiðanlegar að þeim verði ekki mót-
mælt. Þess vegna bið ég nú þingið
að leggja lið sitt til þess að fam-
þykkja þessa samninga í einu hljóði
og með því sína að það sé vilji þess
og ásetningur að gera það sem í
þess valdi stendur til þess að brjóta
ábak affur það járnbrauta einveldi
sem fylkfsbúar hafa orðið að búa
undir að þessum tíma. Ég er sann-
færður um að þessir samningar
tryggja framför og velgengni fylkis-
búa, og það eru þau einu laun sem
ég sækist eftir eða vænti að fá með
staðfesting frumvarpsins.
Fiskiveiðar í Winni-
peg-vatni,
Vér höfum frétt að fiskiveiða-
umsjónarmaður Dominionstjórnar-
innar hafi ákveðið að veita ekki
Dominion fiskifélaginu í Selkirk, sem
er eign þeirra Booth og fél. í Chi-
cago, leyfi til að nota gufubáta sína
til fiskiveiða á Winnipeg-vatni á
komandi sumri, af því að fél. sé eign
Bandaríkjamanna og þess vegna út-
lent félag. Enn fremur böfum vér
frétt að Ewing & Frier, fiskiútgerð-
armenn í Selkirk, ætli að taka upp
þá nýung að veiða sjálfir allan þann
fisk sem þeir verzla, með, í stað þess
að félögin hafa á umliðnum árum að
mestu leyti gefið þessa atvinnu í
hendur fiskimanna, á þann hátt að
skaffa þeim báta og neta útgerð, og
kaupa síðan fiskinn að þeim með á-
kveðnu verði. Með þessu móti hafa
fiskimenn átt kost á að njóta þess lít-
ilfjörlega hagnaðar sem veiðin hefir
gefið af sér þar við vatnið. Nú á
að breyta þessu þannig að veiðiarð-
urinn lendi allur í vasa fiskiútgerð-
armannanna, og er það illa farið,
þar sem að fjöldi fiskimanna sem
búa við vatnið, hafa að undanförnu
haft þessa bátaveiði fyrir félögin að
aðal-atvinnuvegi yfir sumartímann.
En þessi nýung þeirra Ewing &
Frier heflr þær afleiðingar að ýmsir
af ötulustu íiskimönnum með fram
vatninu, eru þegar ákveðnir í því að
yfirgefa núverandi heimili sín og
flytja sig til Lake Winnipegoses til að
leita sér þar atvinnu á einhvern hátt.
Til þess að Domínion fiskifél.
geti fengið veiðileyfi á vatninu, þarf
það að fá öflugt fylgi þingmannsins
fyrir Selkirk-kjördæmið í Ottawa-
þingi. Að þetta fylgi hans fáist,
þykir oss mjög tvísýnt, því að vér
höfum frétt að hann hafi bundist þeim
loforðum við ýmsa málsmetandi
menn, að styðja af öllum kröftum að
hag þeirra fiskimanna sem að eins
hafa seglbáta útgerðir. Það er og
talið víst að Joe Simpson muni ekki I
ár taka út leyfi fyrir fyrir 2 gufu-
báta til nota fyrir Dominion fiskifél.,
eins og hann gerði í fyrra, en svo
má þá vel vera aé einhverjir aðrir
fáist til að gera það. Vér lltum svo
á að að með stefnu þeirra Ewing &
Frier sé kostum fiskimanna þröngað
allmikið og er það illa farið. Það
væri miklu nær að bæta hann ef unt
væri, þar sem þeir geta að eins
stundað v^iðina frá 7—10 vikur á
sumri.
$165,000 stuldur.
Það kom upp Ijótur kvittur í
járnbrautarnefnd Ottawa-stjórnar-
innar fyrir fáum dögum. Eins og
mörgum er kunnugt, þá er járn-
steypuverkstæði mikið stofnsett í
bænum Sault Ste Marie í Ontario og
er Mr. Clergue þar ráðsmaður og
veitir 500 manns atvinnu árið um
kring. Dominion-stjórnin hafði
keypt allmikið af járnbrautarteinum
af Mr. Clergue og nefndin fór að
grenslast eftir verðinu á þeim. Það
kom þá upp að Mr. Blair, járnbrauta
ráðgjafi stjórnarinnar, hefði keypt
25 000 tons af járnbrautarteinum
fyrir$32,60 hvert ton. Þetta var
um 9. Október síðastl., en um það
leyti var verð á samkyns teinum að
eins $26 tonnið, og það var Nova
Scotia félagið viljug, að selja þá fyr-
ir, en Mr. Blair gerði sér hægt um
höud og borgaði Mr. Clergue $6.60
meira fyrir hvert ton, heldur en
markaðsverðið var á þeim tíma, og
rúði þannig ríkissjóðinn nm $165
þúsund. Þetta var að eins fáum
vikum fyrir síðustu ko3ningar, og
Mr. Clergue var góður Liberal, þess
vegna var honum veittur þessi heið-
ur að vera meðhjálpari járnbrauta-
ráðgjafans í aðræna $165,000 úr
ríkissjóði, og það sem meira var,
Mr. Blair samdi um að kaupa af
honum 100,000 tons af brautartein-
um á næstu 4 árum, fyrir þágildandi
markaðsverð. Auk þe3S nýtur Mr.
Clergue þeirra hlunninda að Djóta
þess styrks af opinberu fé, sem Do-
minionstjórnin veitir fyrir tilbúning
stálbrautateina í ríkinu. Ef Mr.
Blair borgar fyrir þessi umsömdu
100 þúsund tons á næstu 4 árum eins
mikið fram yfir markaðsverð og
hann hafir gertá þessum 25,000 tons,
sem hann keypti, þá mundi ríkis-
sjóður tapa við það $660,000.
Það borgar sig að búa til brauta
teina og selja þá um kosningaleytið.
í ræðu er hra. B. L. Baldwinson
M. P. P. flutti á North West Hall
þann 12. þ. m., og sem aðallega
gekk út á það að sýna hversu mikil
áfengisnautnin væri í brezka ríkinu,
og svo líka um bindindishrevfing-
una meðal ísl. í Manitoba og annar-
staðar, þá fórust honum þannig orð:
“Að stór hluti þeirra manna er til-
heyrðu bindindisfélögunum, skeyttu
als ekkert um bindindisheit sitt og
neyttu áfengra drykkja eftir sem
áður”. Ég þykist sannfærður um
að hra. B. L. B. hafi ekki verið bú-
inn að íhuga þenna punkt ræðu
sinnar, annars hefði hann ekki slegið
þessu föstu, með því líka að hann
viðurkendi að hann væri ekki bind-
bíndindismaður sjálfur, og þar af
leiðandi ekki nákunnugur starfi þess
félagsskapar, og það er einmr.t þess
vegna, og lionum hlýtur að vera ó-
kunnugra um þetta, heldur en þeim
mönnum sem starfað hafa að út-
breiðslu bindindis svo árum skiftir,
og sem yfirleitt lúka þeim dómi á
að tiltölulega só mjög lítið um
drykkjuskap innan Good Templar
reglunnar. Oss dettur ekki í hug
að neita því, að það komi fyrir að
menn rjúfi heit sitt, við eigum von
á því, göngum út frá því sem sjálf-
sögðu að slíkt kunni að koma fyrir,
og það er ekki nema eðlilegt að það
komi fyrir hjá þeim mönnum, sem
meiri hluta æfi sinnar hafa verið ó-
reglumenn, en sem fyrir fortölur
vina eða vandamanna ganga í al-
gert bindindi. Það þarf langan
tíma til þess að brjóta á bak aftur
margra ára gamlan vana drykkju-
mannsins. Enn þó eru þe3s mörg
dæmi, sem betur fer, og það er sann-
reynt, að margir drykkjumenn, sem
gengið hafa í G. T. regluna, hafa
haldið heit sitt trúlega, sjfilfum sér
til sóma, og öðrum til eftirdæmis.
A ungdómsárum isl. stúknanna hér f
Winnipeg var það tfðara en nú ger-
ist, að mönnum varð það á að rjúía
reit sín, en þess er að gæta, að þá
var talsvert öðruvísi aldarháttur ísl,
hér 1 bæ en nú er orðið. Flestir
þeirra er þá tilheyrðu G. T. regl-
unni var uppvaxið fólk, og margir
af karlmönnunum viðurkendir ó-
reglumenn, þá var yfir höfuð lítið
hapt lagt á drykkjuskap manna á
meðal í Winnipeg, og ísl. sem aðrir
útleDdingar fylgdust með straumn-
um, Það var fyrir þeim sem öðrum
“auðlærð ill danska”, en alt fyrir
það hafði bindindisfélagsskapurinn,
þá sem nú, góð áhrif á marga af
löndum vorum. Nú er í stúkunum
tiltölulega fieira af ungu fólki, fólki
sem ekki hefir orðið fyrir hinum
freistandi áhrifum átengis, og á
því byggjum vér okkar framtíðar-
vonir. Við bind indismennir nir erum
því ekki óvanir að margir þeirra er
standa fyrir utan okkar félagsskap
brigsla okkur um það, að við séum
ótrúir félaginu. í nokkrum tilfellum
er þetta þrí miður satt, en mótstöðu-
menn vorir eru líka mjög gjarnir á
það, að gera úlfalda úr mýflugunni,
í þessu sem öðru, og um suma þeirra
er það satt, að það er eins ,og þeir
hafi heiminn höndum tekið ef þeir
verða þess vísir að einhverjum með-
lim reglunnar hefir orðið það á að
rjúfa heit sitt. Það væri annars
ekki nema sanngjarnt, að þeir menn,
sem ekki vilja láta svo lítið að fylla
hóp vorn, en þykjast þó viðurkenna
nytsemi G. T. reglunnar, létu oss
njóta sannmælis. Vér viðurkennum
breiskleika vorn, geri þeir eins. Ég
held að félagsskapur vor, þoli saman-
burð við hvern annan félagsskap
sem er, að þvi er það snertir, að vér
höldum félagsheit vor, það er ætíð
misjafn sauðuð í mörgu fé, en vér
viðurkennum ekki að “stór hluti
Þeirra manna er ganga í Good
Templar regluna” haldi eigi heit sín,
því slíkt á sér engan stað. Breysk-
um meðlimum í okkar félagsskap
fækkar með ári hverju, sem er eðli-
leg afleiðing öruggrar starfsemi í
reglunni.
Winnipeg 15. Apríl 1901.
Wm. Anderson*