Heimskringla - 28.02.1907, Blaðsíða 6

Wittnípeg, febr 28. 1907.
HEIMSKRlNGLA
Þjóðin mín
J>jó5in mín: ég vildi’ eg væri sól,
sein vermdi þig og lýsti i skarnmdeginu,
ég vildi’ eg \æri skýli þitt og skjól
gegit skaireinvingum, gaddi' og hvassviörinu.
þig vantar hrtann, vorsins ljós og yl,
vantar þaö sem gerir lííiS tamast,
°g jötunmóöinn átt þú ekki til,
sem æ og sí gegn náttúrunni Lamast.
þó áttu langan, Ijósan sumardag,
lagarskaut, sem fólgna hagsæld geymir,
land, sem hvílir eins og íánýtt flag,
og iossamagn, sem út í hafiÖ streymir.
þ,TÖ von mín cr, aÖ vakndr þú á ný
og vaskir niöjar erji fold og græöi,
— vaenir m'eun, sem vinna kunna’ aö því
aö vefa Fróni hamingjunnar klæöi.
Ayútt fíj'irnnítiin.
,r
íslendin^ar í Vestur Winnipeg
Greiðið atkvæði með fyrverandi
borgarstjóra
Thomas Sharpe
Þingmannsefni Conservativa
*éééé-é**é*

«
«
!
TH0MA8 SHARPE
Fyrverandi bor^arstjóri i Winnii>OK«
éééééééééé
*
Fyrverandi borgarstjóri Tom Sharpe er sjálfcentaður
maðurj—hefir rntt sér braut alt frá þvf að vera óbrotinn
verkamaður, uppí þá stöðu sem göfogust þykir f þessu
bæjarfélagi. Herra Sharpe hefir verið bœjarfulltrtii í 4 ár,
og borgarstjóri f 3 ár Er stuðningsmaður þeirrár fram-
takssömustu, stórvirkustu, og hags/nustu stjórnar, sem
nokkru sinni hefir verið við völd f Manitoba
é
X
*
X
>
>
>
>
♦
>
>
♦
I
X
♦
FUNDAKSALIR SHARPE’S ERÍJ AÐ
Aðal fundarsalur, 667 Sargent—Telefón 6145.
Norður “ Cor. Pacific og Nena—Tel. 6144.
Suður “ Laurence’s búðin—engin telefón
NEW YORK LIFE
Verndar 1,000,000 heimili með ®2,000,000,000j(tveim biljón
dollara) áreiðanlegri lffsábyrgð.
Hvem einasta virkan dag árið 1906 rborgaði það til jafn-
aðar 24 dánarkröfur, með $70,000.00. Ennfremur til lifandi
félagsmanna, er höfðu útendað sinn ákyeðna árafjölda sam-
kvæmt samningi, $77,000.00 á degi hvermm til iafnaðar.
Hvean einasta virkan dag ársms gar ieiagið út 158 ný lífs-
ábyrgðarskfrteini uppá $560,000.00, og innheimti fyrstu árs-
borgun. , —'•*£.' "
Allartekjur félagsins yfir árið voru yfir $ 102000,000.00! "*
Eignir félagsins hækkuðu um rúmar 38,000,000.00 og voru
þvf 1. janúar 1907 $474,667,673,00.
C. ÓLAFSSON, J O. MORGAN,
AOENT. WlNNIPEG MANAGEE
jr
Islenzkur Plumber
C. L. STEPHENSON,
Kétt uorðaii viP Fyrstu lút. kirkjo.
118 \riia «t. Tel. 5730
P.
TH. JOHNSON
— t^acher of %
PIAXO A.\l» TIIKOKY

Studio: 8andi>ón R!ock, 304
Main t./and 701 Victor St.
Gradoatc from Gustavns Ad.
School of Music.
Ivurteisi kostar enga
peninga
‘Heiirska þrjóta aó þreita viö
l»aö er ljóte gamaniö.1’—Sig. Brfj.
Já, “kurtieisi kostar eng'a pen-
itijja! ” Heföi fornkunningi minn,
hr. þorgils Ásmundsson, hafit þá
gyllvœgu satning hugfasta, þegar
haum reit gredn þá, sem birtist í
14. nr. Hkr. þjá., þá befði aö lik-
imlum veriö mikiö ininna aif per-
sóii'ulegum slettum til mín í béðri
grein, en aöal cleiluefnið ináske bet-
ur ræfct.
Hr. Th.A. byrjar síua maka-
lausu grein með því, að taka hug-
myndinst úr inniganigimim á grein
þeirri, er ég reit í nóv. sl., og hefir
hana tyrir innganig í svari sínu til
mín. þráfct fyrir þaö, þó hann sé
að neyna að draga upp mynd af
mér sem miöur gáfuöum náunga
(veröi honum aö góöu! ), — hann
er máske ei'bthvað í ætt við séra
Sigvaldia í ‘‘Maöur og kona”, hon-
um þófcti aetíö verst, ef byrjunina
vantaÖi á gömlu ræöurmar, geröi
minna til þófct endiirinn væri týnd-
ur, — það va\ svo ofux hægt, að
segja ameu effcit efninu.
Effcir aö ritsniiliidgurinnf! ) Th.
A. er búinn að þekja 5 þuml.dálks-
lengdar meö þessum til láns fcekna
inngangi (náttÚTlegia kryddaöan
meö an-da'giíit sins eigin heila), þá
byrjar hann vörnina, va'ðand'i að
mér meö berserksgangi sinnar mak
alansu ritsnildar, beggur bæði ótt
og títt, en höggin bifcta ekki í einu
einasba t'ilfeH*. Hann lýsir yíir
þekkingarleysi mínu, aö ég taki
Gróu á Leibi fcil fyrirmyndar, — ég
muni ekki mikiö geta vitað utn há-
tíðima í Blaine 4. júli sl., þar sem
ég hafi ekki verið vi'ðstaddur.
J>essu hefi ég því að svara, að ég,
mú befcur en nokkru sinni áÖur, er
sanmfæröur um, aÖ ;>ersónnr þær,
sem skýrðu mér frá hátíðabaldinu
haii miklu meiri dómgrein'd en hr.
Th'.A., að Lonum ólöstnðum. Og
svo er ú'tbalað um það afcriöi.
í mæsta a'triði er hann að reyna
að klóra sig ai hundasund'inu upp
á bakkann á fáfræðisdýki þvi, sem
bann fiédl i, þegar hatiu var að lýsa
skrúögöu'gunni í Blaine 4. júlí sl. —
beikur miálsgreinima, sem upp á það
hljóðaði, og breytir henmi svb, aö
út ailgerðri vitleysu, sem vaT í fyrri
greininni, verður nú í þeirri sið.tri
smefill aí vifci, í því augnamiði, að
villa kæenduinum sjónir, og gera
mig hlaegilega íávísam ; ‘‘en' skeyfcið
hibti mig ekki”. því miálsgnerirain í
40. nr. Hkr. f,á. sfcendur óhögguð,
og honum TL'. A. fcil vanvirðti, svo
lengi sem nokkur örmull et til af
því fcbi. Ég tók málsgreinima upp
orönéfcta í nówmber grein mína ;
em fcid þess að fyrirbyggja enn frek-
ari misskiilning, og sömuleiöis til
þess, að lesendur bfaðsins sjái sjálf
ir, Lvor okkar er að fara á hunda-
vaði (hans eigin orö), þá set ég
hér málsgreimnia eius og hún er í
40. nr. Hkr, f,á. Málsgrein hljóöar
þamnrig :
“Moðcal anmars var höfð skrúö-
gamga um götnr bæjarins, sem
Bamdaríkiin_____og_____önntir riki
(umlárstrykað aif mér)ábtu að taka
þátt í, hvert út af fyrir sig, og
hvert meið sinn þjóðafána”.
Stór og merkrileg setning og
smildarkga hugsuð, eða finst ykk-
ur ekki svo piltar ?
þessari sotningu fann ég að hög-
værlaga í gnoin minni, hvar af Th.
A. hefir auösjáaniega annaöhvort
reiðst eða skammast sín fyrir gall-
ama, sem á henni voru, þegar hon-
um vax bent á þá, fer svo aö
reyna að “kítta í symdirmar”, en
getur það ekki með öðru en því,
er ég skýrði frá hér að fratrnan; en
því miöur tókst það svo hrapar-
lega, að hann Hggur effcir á velHn-
utn sem ei-ran afhjúpaður ‘‘Idiot”.
Og er svo úttalað um það atriði.
þriöja atriði greinar hans finst
mér ekki svara vert. það er svo
viðvamingslega hugsað, læt hann
því barjast þar við simn eágin
skuggá.
Fj<>rÖa Oitriöið gengur enn út á,
að reyna að gera mig hlægilegan í
augum lesendamna. j>egar ég í
gnein minni er að reyma að færa
homnm henn sanninn um það, að
Miss Valdason hafi. ekki verið hin
fyrsta íslenzka stúlka, er báknað
hafi frelsisgyðjuma 4. júlí, þá set
ég oftirfylgjandi málsgrein: ‘‘Árið
1902 var hér fyrst haldinn hátíð-
legur 4. júlí, og var þá Miss Guð-
ný Jackson útmefnd af kenmara
hennar til að vera ímynd frelsis-
gyðjunnar”. þessa málsgrein slítur
Th. A. í sundur og aflagar, ber
mér svo á brýn, að ég sé svo íá-
fróður, að ég haldi vissnlegu, að
þetta hafi verið í fyrsta siniti í
sögu Bandaríkjanna, sem 4, júlí
hafi verið hátíðlegur haldinn i
frelsisminmimg Bandaríkjaniraa. Og
þefcta álítur Th.A. að sjálfsagit sé |
ein framúrskaraiuH röksemda-
leiðsla sínu máli til varnar. Ég
vil ekki mannsf}>illa mér 4, að
senma meira við hann um þetta at-
riði, laet mér á sama stand»,
hverja hugmynd Th.A, hefir am
mig viðvíkjandi sálargáfum mín-
um.
þá er ég kominn að fimtí-' atrið- .
inu í þessari mjög svo fjöloröu rit- |
gerö hans. “því veröur mér nú j
þyngst aö svaTa, j>ar skrapp ’aun
útí beri'msfæki”. Hann sýnist vera
að, eöa ætla að reyna aö saima
mér að meiri heiður sé að vera
frelsisgyðja Bamdamalina, em að
vera forseti J>eirra. Hann er aerið
stmfctorður viðvikjaudi sönnunitmi,
vísar tnér að eins til hinnia allra-
þjóðrækraustu í Bandaríkjumtim, en
getur ekki mefmt nöfn þeirra (mábt-
úrlega veit ekki, hverja hann er að
tala um). Ég vil nú moð fáum
orðum skýra Th.A. trá 'ástæðunni
fyrir því, að ég taldi ekki jx?nnia í-
inyndaða frelsisgyðjtt hedður erins
afar stórkostlegan og hanm gerði í
grein sinni. Ég byrja þá svona :
Frelsið er það þýðimgarmesta at-
riði, sem Bandamenn oiga 'til í
eigu srinnri, og þeim heilagt. Vegna
þess hafa þeir ímyndað sér veru í
kvemlíki, ákaflega fagra og vel-!
bittta, líkt ag forn-Grikkir gerðu,
þogar j>eir ímyndtiðu sér goðirn á
Olympis tind'i. þessi ,myndiaöa
vera eöa gyöja er svo á máJverk-
intt látrin halda á frelsisfáman'um,
og kölluö frelsisgvöja. Samt sem
áöur er jxsssi vera ekki virkileg, en
frelsíö or virkilegt. Sama má segja
um forseta Bandaríkjanh'a. Hann
er virkiloga æösta vald í jieitn 50
rikjtnn og “TeTritory’s”, sem sam-
l>andrið mynda. það er þvri mín
ftillkomin sanmfærimg, að meiri
fjaiður sé að vera íorsefci Bamda-
rfkjanna, heldur en stúlka sú, sem
var ímynd jxissarar ímynditðu freJs
isgyðju sJ. 4. júH í Blaime, hvað
svo sem skoðttn þjóðrækmispostnl.
ans Th.A. er, því virkileiki er samn
arlega anmað en ímyndttm. Ég
leyfi mér að setja hér svo lítið
dæmi, setn Th. A. máske skiltir
■betur. þ. tekur hugmymd, sem
hamn einhvernt'íma hefir séð á
premti eítir J. og kryddar ritverk
effcir sjálfam sig með, í því trausti,
að lesemdurmir álíti hana síma eig-
im. þ. verður ekki að J. fyrir það,
hanm er bara að fcákna hamn.
Ivg heíi verið hc-l/.t til margorð-
ur um þetba atriðri, miér fanst ég
mega tril. En svo skal ég vera
mjög fáorður um hið sjötta atrið-
ið. það er svo sem náttúrtegt, að
Th'.A. þakkaði j>eint fyrir hluttekn-
imguna, sem heima sátu. Hann J
segir, að Mrs. Ásmttndsson (Mkl. |
hans eiginkona) lra.fi utitiið sig upp- j
gefna við að búa tii'l ístenzka fán- j
anm, og emga borgun fyrir það ‘
fengið. þaö mábfci víst ekki minma I
vera, en að henni væri þakkað j>að j
á premfci.
Sjöumda og síöasta atriÖrið í
grein Th.A. hefi ég einnig li'tlu aö
svara, af 'jxiirri ástæðii, að það at-
riöi er mjestmegnis upptti'gga úr!
hinum atriöumum, og þeim áður
svarað. En aö ég gerði ekki at- í
hugasemdir mínar við 4. júlí grein 1
hans fyrri en í nóv. kotn til af á-1
stæðum, sem ekkert koma þesstt j
máli við.. En 'því, ltver okkar verð- j
ur Lrennimerktur setn “terkiglóp-1
ur” (hams kurtoistegu orð), eftir j
að ri'tsiniði baggja okkar erti gagn- J
rýnd af óvilhöllum mönntt , skal j
ég engu um spá.
Skilst ég svo viö ’hr. Th.A. á
Hundavaði, og segi deilunni lokið
hér meö af minmi h'álftt, — þakk-
andii yður, hr. ritstjóri, fyrir rúm
það, er jiér hafið léð mér í nlaði
yðar. Yðar með virðimg,
J. Johnson.
Ritað á Pt. Roberts í jan. '07.
. Umræðum um j>etta mál er hér
með lokið í þessu blaði. Ritstj.
Hitt og þetta.
VEL LEIKIÐ. — Ræmimgi eimn
á þýzkalamdi, að nafrni Wilheim
Voigt, 57 ára að aldri, og sem ertt
sinm var skóari, hafði seitið í fang-
elsi í 27 ár síðastliðið haust. En
jxsgar bann slapp út úr J>essari
löngu prísund, þá hugsaðist hon-
um eftirfylgjamdi smjallræði: Hamn
klæddist yfirforingja búmingi og
þóttist vera sendur af keisaramum
sjálfum til að handitaka bœjarstjór
anm í Kopieinck, sem er smábær
skamt frá Bcrlín. Hepnaðast hon-
utn að blekkja nokkra bermenn, er
ekki jx>rðu anmað en Llýða, er jxár
sáu ‘‘múnderimguna”. Hélt hamn
svo með þemma flokk til Köpemick
(16. ok't.), óð þar imn á skrifstofu
til bæjarstjórans, er átti sér eimsk-
is ills von, og lagði fyrir bamn íals-
að skipumarskjal frá keisara til að
höndla hann og flytja til Berlímar,
og sagði skóarinn honum, að hamn
fengi að vrta, er jnangað væri kom-
ið, hvers vegma hann væri tekinn
fastur. Féllust bœjarstjóra olveg
bendur og gaf hamn sig á vaid skó-
arams. Svo heimtaði skóarinn að
sjá bæjarreikningana, leit yfir þá
og t'ók tril sín það, sem var í fé-
hirzlumhi' hjá gja;dkera»iHn, rúm
fjögnr þúsnnd mörk, en lét taka
gjaldkerann höndum. Svo var bæj-
arstjórinn og bæjargjaldkerinn
fluttir á jámbrant tril Berlímar, og
varð keisari heldttr en ekki hvumsa
við, er hann sá, hvernrig jirakkar-
inn hafði fiarið að ráði síntt, en þá
var jyifturinn horfinn og fanst
hviergi. Ví.t hkgið dátt aö þessu í
B«rlín, og h'áðkvæöi mörg um
}>etta ort, þar sem herinm var
hæddur á allar lundir, og svo mik-
ið gabb var gert aÖ bæjarsfcjóran-
um i Köjiemick fyrir einfeldmima, að
hann varð að segja af sér emibæfcti
Og hláturinn og háðið mimkaði
ekkil Jx>gar þjófttrinn náðist (í út-
hvierfi Berlímar) því aö þá kom í
ljós, að jiessi vesl’imgs skóari var
bæði bogirin og skakkur og mjög
óálitleigur sýniim, mesta ræfils-
gney i útliti, svo að imenn voru al-
veg forviiöa yfir, hvernig slíkur ná-
umgi' hefði gefcað gabbað nokkurn
imanm, Jnófct hann 'bæri gylta
hmappa, En fjöldi manna gladdist
beinHnis yfir þessu hrekkjabragði
hans og kvemfólkrð scndri honum
blóm í fámgielsi'ð, ctt' ljósmymdir af
honum voru hvarvetna um al!a
Berlím í blöðum og búðum. Sogðtt
margir, að hanm æt-fci skilið að
vera náðaðtir alveg fyrir þetta
meistarastykki sifct, en nú verður
karl’fcetrið að dúsa fjögur ár t nn ,
betrumarh úsinu.
inir áreiðanlegustu — og þar
með hinir vinsælnstu —
verzlunarmenn auglýsa f
Heimskringlu.
Satinur að sök.
Edward Browm, hinum svokall-
aöa, forimgja Liberala, er auðsjáan-
lega ekki vel við aö heyra sig
nicfudan ei nk akyf ís-prangara eða
lepp J>eirra, sem í sérstök starfs-
leyfi vilja má í lanrni. En hann ber
samt ekki á móti því — getur ekkt
neifcað þvi, að h-ann árið 1905 fékk
einkaleyfi eða starfsleyíi, þvert of-
an í mótmæli Manitoba stjórnar,
frá vinum sínum í Ofctawa. þetta
einkal'eyfi gaf honum og fédögum
hans, sem nefndti sig Northwest
Thetephome Co., fult vald til að
stofma og starfrækja privat telefón
íélög. Og síðoin seldi hr. Bt awn
þenma rótt sinn til Bell Telephoue,
féJagsrims, eða eánhvers annars fé-
lags. Ef hann fékk jætta leyfi aö
erims í j>eim itilgaiigi að selja það,
þá er hanm sannur að sök að því
að vera e'inkaleyíis-prangari. En
ef bann að eins lámaði nafn sitt til
þess að hinn erigimtegi kaupandí
þyrfti ekki að koma fram í birtuma
— iþá er banm sanmur að sök að
þvi, að I'áta brúka sig lem lej>j>.
þ-að er ekkert undamfæri fyrir hr.
Browni. — Að vér ekki meifrin'm öll
hin starfsteyfin, sern hann hefir ver
ið sér út um að fá, og sem gefa
honum ltioimild til að hafa vað
sinu úfci, .hvar sem hægt er að
hugsa sér að nokkurn dollar sé að
hafa. Hr. Brown má kveima og
kvarba yfir því eins og hann vill,
að fólk er mimt á j>essa undarlegu
sýfci, sem þjárir hamn, nfl. að láta
“limcorjxmara” sig, en hanm getur
ekki borið á móti því að svo sé,
}>vi skýrslur h)ins opinbera vitna &
móti homum.
Jón og María
Komam: “Heyrðu, Jón, biblíam
segir mikið kvemfólki til málsbótir
Ég héd't, að ísraelsmtienn befðu set-
(ið mjög á komtim sirnum, og Lafi.
jxsir gert }*aö, þá er samt víst, að
hiblían, sem er þjóöarsaga þeirra,
garir }>að ekki”.
Jón bóndi : “Ójá, ísraelsmiemij.
bneyittu hyggilega í þvi, að halda
koraum sínum í skefjum. Konur
æbt'U að láta lítiið á sér bera”.
Konan: “En biblían segir að —”
Jóm : “Æijá, ég veit, að það er
rnimst á konur á stöku stað í bibl-
íurani, — svo sem til dæmis Jeza-
beri. Htin var kona".
Komam: “Já, og jxtr er talað um
Ahab, hann var karlmaöur. Og
svo var —”
J'óh: “það er þýðiugarlaust aö
tala utn j>etta, Marja. Biblían er
saga af karlmömtU'm. Kvemfólk er
þar að erins meímt til uppfyllingar,
vegma }>ess aö j>ær höfðu áhrif á
gerðir karlmanma. En bókim talar
tnjög Htið uin konur í sarrimburði
við jxiö, sem hún segir um karl-
memn”.
Koraan: “þú munt hafa rétt aö
mæla, Jón minn ; ég man j>að nú,
að biblían segir um karhnenn, það
sem hún ekki segir um komur”.
Jón : “Ég vissá j>aö, Marja, aö
j>ú mumdjr samnfærast og sam-
simna skoðum mimmi 4 þessu. En
hv-að er j>að, sem bókin segrir um
k íurlmemi, sem hún segir ekki um
komtir ?”
Konam: “Biblian segir, að alltr
mienn séu lygarar’’.
Jón þreáf habt simn og giekk úb.
Department of Agriculture and Immigraiion.

MANITOBA
Land mfignleikanna fyrir bændur og hkndverksmenn, verka
menn. Anðnuból landleitenda, þar sem kornrækt, griparækt,
smj’ir og ostagerð gera menn fljótlega auðuga. •
Á R 1 Ð 1 9 0 5.
1. 2643,588 ekrur gáfu af sér 55,761,416 bushel hveitis, að
jafnaði yfir 21 bushel af ekrnnni. 2. — Bændur bygðu hús og
aðrar byggingar fyrir yhr 4 millíóuir dolllars. — 3. Hús voru
bfgð í Winnipeg fyrir meira en 10 millíón dollars. 4. — Bún-
aðarskóli fyrir Manitobafylki var bygður á þessu 6ri. 5. Land
ar að hækka f verði alstaðar f fylkinu, og selst nú fyrir $6 til 50
hver ekra, eftir aftiiðu og gæðum. 6. — 40 þúsund velmegandi
bændur eru nú f Manitoba. 7. — Ennþá eru 20 millíón ekrur
af landi f Manitoba sem má rækta, og fæst sem heimilisréttarl.
TIL VÆNTANLEGRA LANDNEMA,
komandi til Vestur-landsins: — Þið ættuð að stansa f Winniþeg
og fá fullar npplýsingar um heimilisréttarlónd, og einnig um
önnur lónd sem til siilu eru hjá fylkisstjórninui, j&rnbrautafélög-
um og landfélilgum.
Stjórnarformaður og Akuryrkjuinála Ráðgjali.
Eftir upplýsiogutn noá Isita til:
.loscpb llnrke, Jao. Haitnry
617 Main st., 77 Fort fStreet,
Winnipeg, Máfa. > Toronto, Ont.